Een vrije arbeidsmarkt met een sociaalcorrectiemechanisme ?
 

Werken is voor werkbekwamen de normale manier om geld te verdienen. De werkloosheid zouden we in principe kunnen oplossen door een vrije arbeidsmarkt in te voeren en tegelijkertijd alle passieve uitkeringen voor werkbekwamen zonder werk af te schaffen. Dat zou op sociaal vlak echter een aantal ongewenste gevolgen hebben (working poor).

We zouden echter wel kunnen overwegen werkloosheidsuitkeringen (evenals alle andere passieve uitkeringen aan werkbekwamen zonder werk, zoals bv. het OCMW-leefloon) af te schaffen en te vervangen door een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem waarbij gemeenschapsdienstpresteerders enkel nog recht zouden hebben op een prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen in verhouding tot het aantal uren effectief gepresteerde gemeenschapsdienst en waarbij ze zoveel uren gemeenschapsdienst zouden mogen verrichten als ze zelf willen (of kunnen).

Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem is een noodsysteem dat aan werkbekwamen zonder werk (evenals aan werkenden die hun inkomen uit (deeltijdse) arbeid wat willen aanvullen) inkomenszekerheid garandeert in ruil voor het verrichten van gemeenschapsdiensten. Onder gemeenschapsdiensten moeten zéér eenvoudige werkzaamheden van algemeen maatschappelijk nut worden verstaan. Het moeten diensten betreffen die op de vrije markt niet worden aangeboden, of die op de vrije markt in ieder geval niet op een rendabele wijze kunnen worden geproduceerd.

Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem zou de huidige werkbekwame uitkeringstrekkers de kans geven zichzelf te bevrijden uit de armoede en hen tegelijkertijd aanmoedigen (voorlopig) desnoods een onaantrekkelijke job te aanvaarden op de vrije arbeidsmarkt met een uurloon dat hoger ligt dan het gemeenschapsdienstuurinkomen. Het zou de bedoeling zijn dat gemeenschapsdienstpresteerders zo kort mogelijk gebruik maken van een dergelijk noodsysteem.

Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem kan worden gezien als een uitermate sociaal correctiemechanisme op de vrije arbeidsmarkt, dat er voor zorgt dat de lonen op de vrije arbeidsmarkt niet onder een absoluut minimum kunnen dalen. Conform de vrijemarktlogica is het wel essentieel dat in een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem de gemeenschapsdienstuurvergoeding lager zou liggen dan het uurloon voor ongeschoolde arbeid op de vrije arbeidsmarkt. Een gemeenschapsdienstvergoeding van 5 euro per uur lijkt mij wat dat betreft een redelijk bedrag.

Hoe staat u tegenover een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem ?

Gemeenschapsdienst
 

Ik sta hier zonder meer positief tegenover. Voor wat, hoort wat. De overheid garandeert je een menswaardig inkomen. In ruil mag de werkzoekende ook wat gemeenschapsdienst verrichten.

En... mensen voelen zich sowieso beter als ze een maatschappelijk nuttige taak vervullen.

Nu nog een makkelijker woord bedenken dan "gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsyste em" ;-)

Mijn suggestie: "gemeenschapswerk".

Meneer Roosens, bestrijdt u zo niet de ene onrechtvaardigheid met de andere? U steunt een politiek stelsel dat een geheel zorgnet in stand houdt en monopoliseert langs de ene kant, en dan gaat u maatregelen inrichten die veel weg hebben van lijfeigenschap langs de andere "ter verantwoording van eerder getroffen beleidsvormen"?

Nadenken schijnt een probleem te zijn. Bepaalde taken laten verrichten door "dwangarbeiders" tegen niet-marktgerichte minimumvoorwaarden is een systeem om een neerwaartse inkomensspiraal te scheppen en helpt de economie zeker niet vooruit, de "zwarte economie" misschien wel..
U is misschien ook van die economisch geschoolden die van mening zijn dat de "zwarte economie" de ware motor van de economische vooruitgang is.

Misschien eens kijken naar de reportage over Duitse werklozen in gemeenschapsdienst (enkele weken terug op TV) die zich stukken gelukkiger voelen nu ze weer iets nuttigs om handen hebben.

Lijkt me nogal ver af te staan van dwangarbeid...

U geeft geen antwoord op mijn vraag? Daarbij, ik weet vast dat een Griekse slaaf in dienst van een rijke Romein zich ook veel beter voelde dan een slaaf in de zoutmijnen. Waar het om draait is rechtlijnigheid en principes.

Om op uw vraag te antwoorden (vorig antwoord was op handclapping1): ik ben ervan overtuigd dat het een overheidstaak is om een financieel vangnet te voorzien voor wie door tegenslag in de miserie is geraakt. Als personen daar om één of andere reden lang in blijven hangen, lijkt het me niet meer dan redelijk een zekere tegenprestatie te vragen.

Los van het feit dat u niet weet of het tegenslag was - waarmee u insinueert dat het noodzakelijkerwijs los van de handelingen van de persoon in kwestie ageerde - of dat men "in de miserie" raakt, en los van het feit dat ik het niet met u eens ben, en daar gaat nogal een flinke liberale traditie met mij mee, dat het "een overheidstaak" is een "vangnet" in te richten (waar haalt het die legitimiteit, vraag ik me dan meteen af in eerste instantie?), dan nog blijft u zitten met het verantwoorden van het tewerkstellen van werklozen. Waar u voorstaat, is niet louter een "job". U krijgt te maken met werklozen die u omwille van hun werkloosheid een uitkering geeft (omdat boze mensen waarschijnlijk gezorgd hebben voor hun ongetwijfeld beluikse toestand), met andermans geld uiteraard, waarvoor u op zijn beurt weer werk eist.

Kortom, u stelt hen gewoonweg tewerk, buiten enige zinnige markt om. Met mijn centen. Hetzelfde gaat hier op als bij uw Olympisch fantasietje. Fantastisch. Misschien kijk ik wel. Misschien komen die werkende werklozen wel mijn fietspad prachtig van de herfstbladen ontdoen. Fantastisch. Maar ik ervaar dat als een vorm van ongelijke contractgeving - en ik ben niet de enige. Goed, stel dat u 51% van de mensen over de schreef krijgt, en in casu is dat geen al te moeilijke opdracht, om werklozen voor hun uitkering enig werk te laten verrichten. Dat legitimeert niets.

U kunt weglachen dat het geen slavernij is, of lijfeigenschap, en nominaal is het dat ook niet natuurlijk, maar iemand aan je schuldig maken en die persoon daar dan voor gebruiken - op een, ik zei het al, marktoneerlijke wijze - is wel degelijk een macabere vorm van overheidsbeleid. Het ene onrecht los je niet met het andere onrecht op. Het initiële onrecht zit hem in het feit dat de overheid mensen aan andere mensen schuldig maakt (zelf stelt het niets voor, uiteraard, de overheid bestaat niet dan uit personen).

In deze context vraag ik me af in hoeverre het basisinkomen-idee van Vivant ingang heeft gevonden bij Open VLD ?

Is het verantwoord dat een 'overheid' zélf eerst de mensen op een ongrondwettelijke basis 'werkloos' maakt (ik ben zo een 'geval') om hen daarna te verplichten als 'lijfeigenen' te werken?

Is het normaal dat 'dwangarbeid' voor gevangen zware criminelen afgeschaft is om 'humanitaire' redenen, en dat deze zware criminelen wel onderdak, eten, verwarming enz. krijgen... terwijl de brave onschuldige werkloze burger verplicht zou worden tot dwangarbeid?

Is het normaal, dat gemeentebesturen budgetten hebben voor het betalen van personeel voor onderhoud van groen enz., en dat ze deze budgetten mogen 'achteroverslaan' (om zakken te vullen) door dit personeel af te danken en daarna, als werkloze terug in te zetten als 'gratis' dwangarbeiders?

Is het normaal dat mensen die heel hun carriere 'verplicht' waren om 50% van hun loon af te staan voor de (solidaire) 'sociale verzekering' die hen 'verzekerd' voor een vervangingsinkomen als ze werkloos moesten worden, plots geen recht meer zouden krijgen op die 'verzekerde' rechten? Moet deze 'sociale' verzekeringsmaatschappij die eenzijdig weigert om de afspraken na te komen dan niet voor straf alle ontvangen premies (de helft van het loon) terugbetalen met intrest?

hij zei toch dat het geen dwangarbeid is ?

Daar komt nog bij dat de werklozen die in Cynicus' systeem tewerkgesteld worden, minder inkomen zullen hebben dan de werkloosheidsvergoeding nu.
Immers, Cynicus stelt - als ik me goed herinner - 5 euro per uur voor. Dat betekent op basis van een 37-uren week en in een gemiddelde maand met 22 werkdagen : 814 euro. Daar hebben de mensen dus hard voor gewerkt voor dit belachelijke armoeloontje. Maar het stempelgeld wordt toegekend op basis van 6-dagen week !
Gezien het werk hen opgedrongen wordt, kan het enkel als de nieuwe slavernij bestempeld worden.
Verder wil ik hier nog iets anders in overweging geven. Vele instanties in ons land werk met vrijwilligers, de meeste van deze vrijwilligers zijn gepensioneerden en werklozen. Zonder die vrijwillig-werkende werklozen zouden verschillende van deze instanties in grote problemen komen. Hoe lost u dat op als u alle werklozen in uw nep-systeempje wil steken.
Eerlijk werk voor iedereen, geen PWA-jobs en (vul heel lang woord zelf maar in)systeem die enkel de werkgevers rijker maken. Eerlijke mogelijkheden, is dat zoveel gevraagd ?

Gemeenschapswerk
 

Allemaal interessante theoretische bespiegelingen, maar: laat ons een kat een kat noemen. Zo'n systeem van gemeenschapswerk moet je natuurlijk niet invoeren voor mensen die pas werkloos geworden zijn. Die moet je bestoken met jobaanbiedingen zodat ze snel werk vinden en/of nuttige opleidingen laten volgen zodat ze weer inzetbaar worden op de arbeidsmarkt.

Als mensen door allerlei (al dan niet aan henzelf te wijten) omstandigheden echter jarenlang werkloos zijn gebleven, kan het geen kwaad hen wat gemeenschapswerk te laten doen.

Als ze niet in het zwart aan het werken zijn, zullen die mensen zelf trouwens blij zijn om terug een bijdrage te leveren aan de maatschappij.

Beste...
Ik ben 57 jaar (jong), ben meer dan 3 jaar werkloos als gevolg van de afpersing van mijn handtekening(in een overheidsbedrijf) op een pak documenten waar ik niet meer mee akkoord kon gaan. Ik gaf aan deze afpersing niet toe, dus ... ontslag.
Natuurlijk heb ik enerzijds als gevolg van de zware arbeid die ik vroeger verricht heb, en anderzijds als gevolg van fysieke veroudering te maken met allerlij kwaaltjes die het voor mij onmogelijk maken om nog zwaar of gevaarlijk werk uit te voeren.
Het verplicht 'gebukt' onderhouden van een grasperkje bijvoorbeeld zou ik met mijn versleten rug geen uur kunnen volhouden zonder dat ik een doktersbriefje zou nodig hebben.

Aangezien de uiterst minieme kansen op de klassieke arbeidsmarkt en ook wegens mijn rechtvaardig en eerlijk gedrag de uiterst minieme kansen binnen het overheidsbedrijf (of de politiek), ben ik toch uit eigen intentie bezig met iets 'terug te doen' voor de gemeenschap.

Ik doe dit niet via 'verplichte slavenarbeid voor een hongerloon', maar via 'onbetaald vrijwilligerswerk op een gebied dat ik fysisch en geestelijk aankan, en waar ik gemotiveerd ben om dit te doen'.

U krijgt dus de keuze tussen :

1) Een niet gemotiveerde arbeider die 'verplicht' wordt om onderbetaalde arbeidsprestatie te leveren, én dit in een branche die hem niet ligt, zowel fysisch als geestelijk.

2) Iemand die uit zichzelf kiest voor onbetaald vrijwilligerswerk in een branche die hij aankan en waar hij gemotiveerd voor is.

Als u de eerste keuze zou nemen, dan ben ik en ieder ander normaal denkend persoon, er zeker van dat je jezelf meer miserie én kosten én onkosten op de hals jaagt, dan dat je die ongemotiveerde gewoon zou gerust laten.

Als u de tweede keuze neemt, dan ben ik en ieder ander normaal denkend mens er zeker van dat u veel 'profijt' zal maken, en de huidige grote hoeveelheid 'gemotiveerde gratis vrijwilligers' in allerlei diensten bewijzen dit.

Ik vind dat dit genoeg argumentatie is, om u te doen besluiten van mensen die u 'verplicht' aan het werk wil zetten, enerzijds inspraak te geven in de keuze van de job, en anderzijds te motiveren met een menselijk loon.

Ik meen mij te herinneren dat in Engels programma "From Welfare to Work", het ook mogelijk was om in ruil voor de uitkering "vrijwilligerswerk" te gaan verrichten. Ik vind dat dit ook één van de opties moet kunnen zijn. Het verenigingsleven smeekt trouwens om vrijwilligers. Dus: waarom niet.

Wat vind je theoretisch aan mijn opwerping? Ik zeg dat je een macabere tactiek aanwendt: eerst bind je mensen aan je, en dan ga je ze daar voor gebruiken. Dat is waar het op slaat; jij kan dat anders zien, ik zie dat nu zo en je gebruikt er mijn geld wel ten dele voor. Het ene onrecht doet het andere niet weg, en ik kies liever voor één, dan twee keer onrecht.

Je weet goed wat dat parlementje zou doen tegen een bedrijf dat een monopolie op water heeft en dan zijn klanten voor de keuze stelt om voor hem te gaan werken, anders geen water meer: beregulariseren als de pest. Dan wordt het plots "sociale onrechtvaardigheid".

Marie vande koster stelde :

Dat is uiteeindelijk één van de bedoelingen, want we moeten ons bestaande, ongeëvenaard door het buitenland, misschien wat "gepamperde" sociaal systeem "redden".
Minder "dop" zet ook aan tot het zoeken naar werk - let op de woordkeuze : niet : sneller zoeken naar werk - hierbij geholpen door de bestaande diensten. Bijkomend voordeel : de "werkloosheidsval" wordt omzeild, zéker wanneer de kontrole is op het zwart werk verbeterd wordt.

Ten andere, wanneer je niet tevreden bent met je "dopgeld" kan je dat aanvullen door te gaan bijklussen onder staatskontrole; dit bijklussen noemt men ook ... gemeenschapsdienst.

Het grote voorbeeld is hier Duitsland waar een dergelijk systeem ... werkt, sedert enkele jaren; ook de herstellende duitse ecomie werd/wordt erdoor gestimuleerd.

Beste Groeten.

Van die 600000 mensen zijn er heus wel die werk zoeken, maar die vermeende 100000 vacatures zijn blijkbaar niet wat die mensen willen, dan dwingen we ze maar ofwa, dat lijkt mij slavernij te benaderen.

Maar begrijp ik dan goed dat je liever hebt dat we je belastinggeld liever gewoon gebruiken om langdurig werklozen gewoon een uitkering geven zonder meer? Of ben je van oordeel dat werkloosheidsuitkeringen al zeer snel moeten worden stopgezet.

Persoonlijk denk ik dat drie jaar voldoende is. Daarna bestaat er altijd nog het leefloon (mét middelencontrole).

En het basisinkomenidee van Vivant?

Het liefst heb ik dat het Ministerie van Watdanook wordt afgeschaft en iedereen naar huis gaat. Bon, ik blijk daar niet zo geliefd om te zijn, het zij zo. Wat dan, als het toch moet blijkbaar, nu juist de inhoud van zo'n (staats)werkloosheidsuitkering dient te zijn - een uitkering die ik niet noodzakelijk als "slecht" zie, zolang ze maar privé gebeurt -, ijver ik er met liefde voor, om deze niet nog eens grotere proportie aan te laten nemen.

Ik erken niemands "recht", je wordt in een ander onderwerp ook met die opwerping van simon01 en Percalion geconfronteerd, om de vruchten van mijn arbeid zomaar af te nemen - ook als dat volgens die persoon "democratisch" gebeurt, "het algemeen goed dient" of "sociale rechtvaardigheid" moet bekomen. Maar als het dan toch gebeurt, appreciëer ik het als men dat netjes beheert.

Geen voorstander van. Zal veel overheidsmiddelen vragen en staat haaks op mijn idee dat een maatschappij mensen dient te stimuleren om hun best te doen.

Mensen geld geven zonder daar iets in ruil voor te vragen en zonder te controleren of ze andere bestaansmiddelen hebben (zoals bij leefloon) vind ik dus geen goed idee.

Veel minder administratiewerk en belastingontduiking kan dit misschien al neutraliseren.
U denkt dat geld de enige drijfveer is voor een mens?Het is nochtans een perfect middel om zonder controle iedereen min of meer bestaansmiddelen en een bepaalde vrijheid te garanderen.

Daarnaast heeft Henry George nog een goed argument gegeven voor het basisinkomen. Hij stelt het nl. voor als een compensatie die ons allen ten goede komt omdat de toegang tot de natuur (die in principe niemands bezit is) niet vrij is. (En dit is eigenlijk een aanvulling op/doortrekken van Locke.)

Niet de enige, maar je kan ze toch ook niet zomaar onder de mat schuiven denk ik.

George is leuk, als je kunt bewijzen dat de natuur een natuurlijk recht van de mens is. Anders kun je er ook geen andere mensen mee lastig vallen. Daarbij is zulke belasting enkel fair als het globaal gebeurt, wat onmogelijk is - enfin, momenteel toch -.

Ook een rare sprong van "niemand heeft recht op..." naar "iedereen heeft recht op...".

Geld per sé niet, méér wel. Zoals in:

• Méér liefde
• Méér boeken
• Méér punten

En als je niet méér punten wilt, dan vind je méér in minder punten. Hoe dan ook zoek je naar winsituaties, omstandigheden die jou blij maken, zelfs al is het niet blij zijn.

Hoe bedoel je?

Dat kan Van Dun beter uitleggen dan ik. http://www.libertarian.nl/vrijbrief/archives/001343.php

edit: de brief waarop Van Dun reageerde, is
http://www.libertarian.nl/vrijbrief/archives/001342.php

Ah, je was niet tegen mij bezig.

Sorry schat.

"De "gemeenschap" maakt de waarde van de lokatie, en dus heeft zij recht op die waarde. Dat is de kerngedachte van het Georgisme." Klopt niet.
"De monopolistische positie van de staat als grondeigenaar betekent immers dat de gebruikers van gronden niet langer kunnen rekenen op de concurrentie onder de grondeigenaars om de prijs voor het gebruik van grond te drukken. De staat kan vrijwel willekeurig hoge prijzen vragen voor "zijn" land. Emigratie en zelfmoord zijn de enige reële drukkingsmiddelen van de burger binnen de legaliteit van het systeem." Klopt niet. De overheid zal haar grond echt niet verpacht krijgen als ze teveel vraagt. Men doet gewoon een opbod en heeft een vraag/aanbod prijs.
Rest lijkt me ook onzin precies. Dat stuk over mensen is nog een beetje het enige wat ik een terechte opwerping vind. 'k Weet niet echt meteen wat daarop te zeggen.

Dat van die huur klopt wel, denk ik.

De mensen zijn knappe gasten. Wij zijn in staat werk af te schaffen aan een hoog tempo.
Dat alles volgens ons aller Milton Friedman die stelde dat: (vrije vertaling)
Ons nationaal objectief is om zo weinig mogelijk jobs te hebben, het is te zeggen, het minste werk voor de grootst mogelijke productie.
Dat we dat objectief wel zullen halen zit er dik in, automatisatie staat nog in de kinderschoenen.
In feite is werkloosheid een overwinning in de zin dat we voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid wellicht in staat zijn om dwangarbeid af te schaffen.
Wat de verplichting betreft om iets te doen, dat is eigenlijk het probleem omkeren, de meeste mensen MOGEN niets doen, daar zit het probleem. Zwartwerk bewijst dat mensen niet stilvallen omwille van een (vervangings)inkomen, integendeel. Ook studies tonen dat aan (Lotto :Win for life )
Nergens kan aangetoond worden dat mensen met een basisinkomen zouden stilvallen, toch is dat het meest gebruikte argument.
Men stelt blijkbaar liever regels op, controles, sancties enz.. Dat schept ook werk natuurlijk.
Zoals men (IMF, Worldbank,..) ook altijd beweerde van het microkrediet (kleine lening zonder onderpand) dat het geld weggooien was. Ondertussen is aangetoond dat het werkt. Het basisinkomen in Alaska is een voorbeeld van een (gedeeltelijk) basisinkomen dat geen van de altijd geciteerde nadelen blijkt te verwekken, integendeel. Geef mensen de vrijheid en zij zullen creatief en actief zijn.

Paul

Beste Edward Roosens,

In ruil voor een uitkering 'vrijwilligerswerk' doen, is het zelfde als zeggen "Geen vrijwilligerswerk = geen uitkering".
'Vrijwilligerswerk' is hier dus een ander woord voor 'verplicht vrijwilligerswerk' waardoor het geen 'vrijwilligerswerk' meer kan genoemd worden.

Trouwens...
Het soort vrijwilligerswerk dat ik doe is in eerste instantie niet full-time, en in tweede instantie is er grote variatie in het aantal gepresteerde uren, afhankelijk van de nood.
Zo heb ik soms weken dat ik géén vrijwilligerswerk hoef te doen... weken dat ik slechts enkele uurtjes hoef te doen... weken dat ik wat méér uurtjes doe.

Het maximum aantal uren dat ik al gedaan heb is ongeveer 8 uur/week.

Is 8 uur, gespreid over een week, volgens u voldoende 'vrijwilligerswerk' om het recht te behouden op een uitkering?

Beste Edward Roossens,

Het is heel gemakkelijk om het woord 'belastinggeld' te gebruiken in deze context, en met dit woord 'belastinggeld' is het heel gemakkelijk om de werkenden op te ruien tegen de werklozen.

Vergeet niet uit het oog dat vele uitkeringstrekkers (vooral de ouderen) hun ganse leven zélf gespaard hebben voor een uitkering in het geval ze zouden werkloos worden, en dit via een zware en verplichte inhouding op hun loon, en dat het dus niet om 'belastingcenten' gaat in dit geval, maar centjes van een (sociale)'verzekering' die haar contractuele verplichtingen heeft t.o.v. de verzekerde.

Dag Paul,

Ik kan u minstens in één aspect bijtreden: 'volledige werkgelegenheid' is geen doel. Henry Hazlitt legt het goed uit in zijn Economics in One Lesson: wat iedereen probeert is met zo weinig mogelijk inspanningen zoveel mogelijk doelen te bereiken, en niet omgekeerd met zoveel mogelijk inspanningen zo weinig mogelijk bereiken. Een juistere formulering zou dus zijn: 'volledige productie' - want men kan enkel maar volledige productie bereiken als er volledige werkgelegenheid is.

Ik kan echter niet akkoord gaan met de impliciete stelling dat mensen nu 'gedwongen' worden om acht uur per dag, vijf dagen per week te werken. In die (ongeveer) veertig uur per week verdienen mensen namelijk ontzettend veel geld (door de hoge productiviteit die we in het Westen bereikt hebben); en in principe is het mogelijk voor iemand die spaarzaam wil leven om veel minder te werken dan de standaard 38 uur. Men zou bijvoorbeeld de helft van zijn leven voltijds kunnen werken en spaarzaam leven, intussen een mooi kapitaal opbouwen, en dan de rest van zijn leven spaarzaam blijven leven van dat gespaarde kapitaal. Maar 'spaarzaam' hoeft niet eens 'in absolute armoede' te betekenen. Dat is nu net het mirakel van de productiviteitsverhoging: dat we met 38 uur werk enorm veel goederen en diensten kunnen kopen die vroeger ondenkbaar waren; en dus ook, dat we de "noodzakelijke" goederen en diensten (wat dat ook mag zijn) met minder dan 38 uur werken kunnen kopen.

Volgens mij is daar helemaal geen basisinkomen voor nodig; net zoals de voorstellen van Chaospunt helemaal geen wereldoverheid nodig hebben. Het is een kwestie van voorkeuren die mensen hebben, keuzes die ze maken.

En persoonlijk denk ik dat het onrechtvaardig is om mensen aan een hongerloontje te laten werken zoals voorgesteld in het gemeenschaps...systeem van Cynicus. Een loon dat lager ligt dan het huidige stempelgeld. Onder geen voorwaarde goed te keuren ! En het is zonder meer een schande dat dit zelfs maar in overweging genomen wordt.
En zoals hierboven reeds door iemand werd opgemerkt : de sociale zekerheid waarvoor wij allen jarenlang hebben afgedragen dekt de werkloosheidsvergoedingen, niet de belastingen !

Ik denk toch dat dat verhaaltje voor veel mensen niet opgaat, zeker niet als er nog eens een gezin bij komt kijken. (En er zijn ook veel zaken/regels die je toch in die 38u week houden.)
Wat niet wegneemt dat een kortere werkweek perfect mogelijk is als de geproduceerde rijkdom eerlijker verdeeld wordt (waarmee ik niet zeg dat de welvaart niet gestegen is tov pakweg 50 jaar geleden.)

Geldt uw voorstel ook voor de managers, ministers, parlementariërs ... kortom voor al degenen die schandelijk hoge inkomens hebben en dan dikwijls nog 3 of 4 verschillende inkomens ?
Of is het alleen de kleine bediende, de kleine arbeider die heel zijn leven spaarzaam moet zijn ?
Wordt een mooi gevuld leven met vele kansen (bv om te reizen) alleen gegund aan degenen die sowieso welgesteld zijn ? Of mag een gewoon mens ook een beetje genieten van het leven ?