Historische kritiek
 

Hallo,

Kritisch omgaan met bronnen, geschiedenis, tekst, ..

Misschien iemand die Historische kritiek studeert of al gestudeerd heeft?
Hoe wordt het eigenlijk toegepast?
Wat zijn de regels of methodes van de historische kritiek?

Zijn er meningsverschillen tussen historici en dus verschillende toepassingen?



Informatie:

Zeer interessant! want niet alles is authentiek en betrouwbaar overgeleverd.
Maar hoe groot is de kans om in iets te geloven die meestal door één of twee historici wordt overgeleverd? Immers, iedereen kan zich wel eens vergissen, toch?


Met vriendelijke groeten


Yahya (Johannes)

Met historische teksten moet men oppasen.

* Zijn de bronnen enkel uit één kant bekeken?

* Zijn de bronnen verbloemt of vzerheerlijkt?

* Wat was de maatschappelijke contxt in die tijd?

* Wat weet men uit opgravingen uit die periode?

* Zijn er bronnen aanwezig die voor en na de bepaalde bronnen zijn geschreven?

Maar wat bedoelt u eigenlijk met:
"Zijn de bronnen enkel uit één kant bekeken?"?
"Zijn de bronnen verbloemt of vzerheerlijkt?"

"Wat was de maatschappelijke context in die tijd?" dit vind ik inderdaad onmisbaar om een tekst te begrijpen en om eender welke reden dan ook en moet in dezelfde taal geinterpreteerd worden waarmee de tekst oorspronkelijk werd geschreven.

"Wat weet men uit opgravingen uit die periode?", tjah maar u gaat uw kennis op bepaalde overleveringen baseren en dus het probleem is eigenlijk nog niet opgelost om een verdere stapje te zetten.

zijn deze regels een antwoord op mijn vraag:
"Wat zijn de regels of methodes van de historische kritiek?

Zijn er meningsverschillen tussen historici en dus verschillende toepassingen?"
?


dank u

Mvg


Yahya

Caesar's boek Bello Gallico is een perfect voorbeeld.

Dit lees ik op deze link indien het juist is:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Comment...lliae_gestarum

Ok, laten we dat boek als voorbeeld nemen
Hoe gaan we dan die regels en methodes van Historische kritiek toepassen?


Mvg
Yahya

Ik heb in het eerste jaar ooit eens historische kritiek gehad, het eerste dat in mijn hoofd opduikt is "falsum", dat was nog niet vermeld.

De Donatio Constantini is daar een mooi voorbeeld van, maar ook de dagboeken van Hitler.

Er is uiteraard een verschil tussen een falsum en een kopie waarvan het origineel verdwenen is.

Een falsum kan ook doelbewust zijn en alom geweten. De romantische schrijver Ossian is daar een gekend voorbeeld van.

Andere bronnen raadplagen, of secundaire literatuur waarbij de onmogelijkheid van de primaire bron wordt aangetoond.

Stel nu dat Caesar schrijft dat twee van zijn legioenen op een bepaalde dag slag hadden geleverd met stam X, en dat zeker 20 000 manschappen van stam X daarbij zijn omgekomen (uiteraard, om het dramatisch effect wat te verhogen, nadat zij Caesar b�*jna ten val hadden gebracht).

Maar nu consulteer je andere primaire bron Y of secundaire literatuur Z waaruit blijkt dat stam X in totaal slechts 30 000 mensen telde. Gezien vrouwen, ouderen en kinderen (zeker 2/3 doorgaans), kan het dus niet dat Caesar 20 000 man over zich had.

De toepassing van de historische kritiek leert ons dus dat de waarschijnlijke sterkte van de "vijand" die dag rond de 10 000 manschappen lag - meestal neemt men dan een marge, bijvoorbeeld 8 - 12 000. Daaruit kan de historicus dan concluderen dat Caesar's overwinning helemaal niet zo spectaculair was als hij wel wilde voorstellen, want de verhouding tussen beide legers lag eerder op 1:1 dan op de 1:2 die hij voorstelde.

De gallische oorlogen & Jules Caesar zijn uiteraard goed gedocumenteerde voorbeelden van hoe men van een mythische historische benadering kan evolueren naar een meer wetenschappelijk (& door historische kritiek gefundeerde) geschiedschrijving komt.

Ik, heb de indruk dat U naar een soort kant & klaar recept zoekt om eens en vooral een soort "correcte historische waarheid" te komen. Welaan : die is er helaas niet. Het is met geschiedenis zoals met de wassen beelden van Mme Tussaud - hoe ouder de personages zijn, hoe gelijkender de beelden schijnbaar zijn, maar je mag er historisch kritisch donder op zeggen dat die gelijkenis totaal fout is.

Geschiedenis bevat steeds 2 zaken nl. feiten en motieven. Over feiten komt men nogal vlug tot overeenstemming.. dat de pyramiden gebouwd zijn is een klare zaak : ze staan er. Als Napoleon zijn troepen aanvuurt in Egypte met de woorden dat 20 eeuwen beschaving op hen neerkijken is als tatement te duiden (er zijn historici die deze uitspraak gebruiken om een theorie hard te maken dat in Bonaparte's hersens een idee rijpte om moslim te worden en
een wereldkalifaat te stichten).

Ik heb een mooi boekje van ene Robert Fruin (1823-1899) nl. "Tien jaar uit de 80-jarige oorlog" geschreven in 1857. Een zeer accuraat boekje qua feitenmateriaal, zelfs nogal vrijgevochten van overdreven patriottisme, verhelderend mbt de rol van Elisabeth II en Engeland in de strijd met Spanje.
Maar er staat geen regel in van spijt over de "scheiding der Nederlanden"
een item dat heden ten dage toch zeer dik in de verf gezet wordt.

Ik wil maar zeggen : elk tijdperk, elke politieke overheersende stroming heeft zo zijn eigen invalshoek om het verleden te beschouwen & dat is zeker ook een element van "historische kritiek" nl; het uitfilteren van het eigenhedendaagse standpunt en de evolutie van diverse standpunten in de loop der tijden.

Terug naar de Galliërs : toen Ceasar de belgische stammen letterlijk uitmoordde bestond er nog geen begrip zoals "genocide", wat hij deed was een normale behandeling van volkeren die weigerden zich te onderwerpen,
ik geloof dat gedurende de hele "moderne tijden" tot aan WO II hem dat niemand kwalijk genomen heeft.

beste,
falsum (in 't latijns) is toch contradictie of niet?

Ja, je gaat een andere bron moeten raadpelgen indien je niet zeker bent dat de overlevering authentiek is.
Maar het gaat hier niet om gebeurtenissen, uitspraken, .. maar om de bron zelf dus als je de bron zelf wilt gaan verifiëren dan moet je toch bepaalde methodes toepassen.

Nu, als je die tekst hebt hoe ga je dan weten dat het inderdaad door "Caesar" geschreven werd of anders gevraagd hoe ga je dan weten dat zijn tekst authentiek is overgeleverd ?

Wie speelt er de belangrijkste rol? zijn dat niet de mensen die de tekst moesten bewaren en verder juist doorgeven?

Hoe komt u aan dit resultaat en welke methodes worden er toegepast om te zeggen van historishe kritiek leert ons dit en dat?

Mvg
Yahya

Waarom niet en wat is uw bewijs?

Waarom is het zo met de geschiedenis en wie zegt dat ? en waarom moet dat juist zijn?
Ik weet het niet en het is maar een vraag hoor en wanneer iets juist en authentiek overgeleverd is door mensen die duidelijk zijn wie ze zijn geweest en door verschillende mensen en groepen zonder wijzigingen en/of toevoegingen totdat het door verschillende personen, organisaties of wat dan ook wordt bewaard op verschillende locaties dan kan men in zo'n geval van een juiste informatie spreken of niet en waarom niet?


.. Dat de pyramiden bestaan is inderdaad een klare zaak maar of ze gebouwd zijn en door wie en hoe en waarom is iets anders en zeker geen feite!
Er stond ooit een Israelische krant dat de Pyramiden door de stamouders van de kinderen van israel (Joden) zijn gebouwd maar volgens verschillende Egyptische bronnen zijn de Pyramiden door Pharo's gebouwd!
Ik ging dat zoeken in de krant waarin dat werkelijk was gepubliceerd maar kan dat niet vinden maar hier heb jij een referentie http://wais.stanford.edu/Egypt/egypt...amids9601.html
(de site is van stanford university)

Ik heb geen commentaar over Napoolean in Egypte, want ik begrijpt dat voorbeeld niet echt goed.

@ ik kom wel terug op de rest van uw reactie.

Contradictie in het Latijn is contradictio. Een falsum is een vals stuk, een document dat niet echt is, ofwel een latere valse publicatie van een persoon (handboeken van Hitler) ofwel met valse inhoud (Donatio Constantini).

Natuurlijk. Maar daar zul je je niet al te vaak mee moeten bezighouden.

Daar moet je je niet om bekommeren, dat hebben anderen voor je gedaan. De kans dat je een document in je tuin vindt dat van Caesar blijkt te zijn, is redelijk klein.

Hoe doet men dat? Eerst en vooral, vergeet niet dat er enorm veel documenten toegeschreven zijn aan bepaalde personen. Men doet dat op basis van schrijfstijl, periodisering, interne elementen (als het iets schrijft over Jezus Christus weet je dat het na ongeveer het jaar 30 is) &c.

Op de meerderheid van de primaire bronnen vanaf rond 1200 staat wel een vermelding van wie het komt en aan wie het gericht is, wat administratieve bronnen betreft. Voor dagboeken, reisverslagen &c. kan er nogal eens naar het woordje "anoniem" gegrepen worden.

Het is maar een voorbeeld eh.

Jawel, zo iets is zeer belangrijk indien het om iets gaat dat eigenlijk uwen manier van denken kan beinvloeden over het bestaan, leven, denken, en zijn en uw kijk naar de geschiedenis.

Wie zijn die anderen? is dat 1 persoon, 2 of meer? zijn ze te vertrouwen?
Het gaat om hetzelfde document die je overal vindt over " Caesar ".
Dat document
Hoe kan je dan weten dat het inderdaad door "Caesar" geschreven werd of anders gevraagd hoe ga je dan weten dat zijn tekst die hij geschreven heeft authentiek is overgeleverd ?
U gaat toch naar de manier van overlevering kijken en hoe dat overgeleverd is en door wie en wie die personen zijn en of dat om 1 persoon gaat of meerdere .. etc etc ..
Dat is toch logisch!


Volgens mij speelt de schrijfstijl en periodisering geen rol, maar wat wel een rol speelt is de manier van overlevering (hoe, wanneer, waar en door wie en hoeveel, .. etc)

Een voorbeeld:


Bron is de boodschap "Ik ben verdwaald!", Persoon 1 zegt dat tegen een groep van mensen (bestaand uit minimum 3 personen)

Waarom min. 3?

Ah wel, als persoon 2 met persoon 3 verschilt dan kun moeilijk weten wie de waarheid zegt! (het kan ook niet juist zijn, en het is ook afhankelijk van de persoon zelf , maar goed dit is een voorbeeld)

En verder vertellen de personen 2,3 en 4 de boodschap aan andere groepen en zo krijg je een groep van personen 4,5,6,7 en 8 en een groep van personen 9,10 en 11 en verder pesonen 12,13,14,15,16 en 17 .

En het resultaat is:

Je hebt er 10 mensen en ze zegggen allemaal Persoon 1 heeft gezegd "ik ben verdwaald", maar jij hebt er twee mensen (persoon x, persoon y) die anders zeggen en zo zeggen zij dat persoon 1 "ik ben verloren" gezegd heeft !!

Nu, het probleem is hoe ga je dan weten wie de boodschap foutief heeft doorgegeven dus van persoon 2 tot en met persoon 17?
En je komt te weten dat beide personen x en y de foutieve boodschap van persoon 13 hebben gekregen maar dit is geen bewijs dat persoon 13 de bron van de fout is want het is mogelijk dat hij da verkeerd heeft ontvangen van een andere persoon, maar kan ook goed zijn dat persoon 13 de boodschap juist had ontvange maar dan vergeten of verkeerd begrepen (denk aan referentiekader bv.) enzovoort..
De manier van overlevering:
Tekst, uitspraak, .. aantal vertellers, tekst schrijvers, ..
En de personen spelen een heel grote rol:
De personen moeten bekend zijn, informatie over de vertellers, tekst schrijvers zoals naam, afkomst, positie in de gemeenschap, het beroep, eventueel leeftijd (oudere mensen vergeten meer dan jongeren,..) .. etc


Mvg
Yahya

Kan.

Ja, dat hangt van situatie tot situatie af eh. Als je literatuur over Hitler zoekt, zul je een veelheid aan bronnen meer vinden dan dat je een of andere lokale dorpsheld gaat bestuderen.

Dat kan men. In vele gevallen niet met zekerheid evenwel. Men bestudeert de taal, de grammatica, de materiële cultuur van het object (is het echt wel uit de eerste eeuw voor christus?) &c.

Het is onnodig daar te defaitistisch over te doen. Voor lokaal onderzoek is het uiteraard vooral "jij" die de leidende toon zet.

Kijk, je kan niet effe elke monnik gaan opzoeken die ooit een tekst van Plato heeft getranscribeerd en dergelijk. Dat is ook nutteloos onderzoek.

Kijk, dat is allemaal mooie spielerei van theoretici van historische kritiek, maar pas het toe in de praktijk en je zult zien dat vele van die zetten echt nutteloos zijn in het doordeweekse harde onderzoek.

Je artikel /link over de "zarte joodse slaven" die de pyramiden bouwden bewijst eigenlijk mijn stelling dat met een 100% objectieve waarheid kan achterhalen een fictie is, evenals je stelling dat men absolute zekerheid kan verkrijgen over de feiten bij een 100% waterdichte correcte overlevering. Je discussie met Lombas over de gallische oorlogen gaat precies ove wat ik bedoelde met "goed gedocumenteerd" - het verifiëren van Cesar's eigen geschriften, het afromen van het "propaganda-element"
aan de hand van archeologische vondsten , andere schriftelijke bronnen e.d. geeft duidelijk aan dat de som van alle methodologie leidt tot een soort van "fuzzy logic" resultaat .. een goed/tot zeer goede benadering van het feitenmateriaal - maar de motivaties de en het historische belang van die feiten zijn een heel andere zaak & daarvoor hebben we eerder een "hedendaagse kritiek" of "een kritiek op de zuivere rede" nodig.

Slavernij in Egypte was geen vast begrip, dat was tegen de Maät.

Ik dacht dat men opschriften had ontcijferd, waaruit bleek dat de piramidebouwers goedbetaalde werknemers waren, met een meer dan gemiddelde sociale status,zeker geen slaven.

Oh ja, aan de threadstarter: Walter Preveniers "Uit Goede Bron" is een goede inleiding.

Als je op die laatste vraag een antwoord kan geven, heb je de hele geschiedwetenschap overbodig gemaakt...

Om de regels van de historische kritiek afdoend te moeten toepassen, zal je dat vak moeten volgen, maar vervolgens heel veel zal moeten 'oefenen': er komt nu eenmaal veel (praktijk)ervaring bij kijken. Het vak zelf is doorgaans overigens beresaai, maar de dingen die je er leert sla je onbewust wel op en maken je wel alerter tegenover alles wat je (vooral) te lezen, te horen of te zien krijgt.

Ik ontbrak op dat examen alleen nog een volop op mijn gezicht gerichtte gloeilamp...

Ik ben vrij zeker dat ik dat gelezen heb, maar ik herinner me precies een andere auteur?

Martha Howell? Boone? Dat waren de co-auteurs en die laatste heeft hem opgevolgd als prof.
Anyway,hier is een link voor Fikr
http://www.boekbesprekingen.nl/cgi-b....cgi?boek=3395

Over de Caesar gesproken..
De moord op Julius Caesar · Historische mythes over democratie van Michael Parenti is een interessant boek dat een ander perspectief toont over de rol van Caesar tov het volk. Ook en misschien vooral komt de alom geprezen Cicero er wat anders uit dan je van andere 'historici' gewoon bent.
Alleszins een een mooi staaltje historische kritiek. Ik geloof dat het naar aanleiding van de BBC-reeks: Rome is geschreven.

Wordt Cicero geprezen? Ik dacht dat Cato geprezen werd.

Cicero is maar een sofisje. Wie maar een "Pro Murena" leest, weet dat die verder niet veel van doen had.

Kom op, Devos is zalig.

Ja, zeker weten wanneer het om iets gaat dat eigenlijk uw manier van denken en leven kan beinvloeden.

Dat speelt geen rol maar wel om een bepaalde boodschap of tekst te kunnen begrijpen, maar het probleem is de manier van overlevering en wie dat gedaan heeft!

Ik zegt altijd dat de kosten, waarde en kans om een bepaalde doel te bereiken zeer belangrijk zijn, maar wanneer het om iets belangrijk gaat dan moet men toch gaan onderzoeken nadenken en dingen bestuderen en niet zomaar geloven en aanemen zonder er zeker van te zijn.
Voorbeeld van toepassing:
Moslim geleerden hebben "hadithwetenschappen" doen ontstaan omdat het belangrijk is (waarde en het gaat om manier van leven en denken; namelijk de Islam), want niet alle overleveringen zijn juist en authentiek en daarom moest men over rationele methodes denken om bepaalde creteria te gaan toepassen en verder de overleveringen filteren en daarom zijn er ook verschillende niveau's.
Dat is maar een voorbeeld.
http://www.usc.edu/dept/MSA/fundamen...dith/atit.html

Mvg
Yahya

Ahwel, de pyramiden bestaan en dat is een feite maar de rest van wat we over pyramiden weten zijn gewoon dingen die overgeleverd zijn, zoals wie dat gebouwd heeft en wat er toen is gebeurd etc .. en dat geldt ook bijvoorbeeld voor the abacus als eerste calculator in de gechiedenis...

"Goed gedocumenteerd" en het verifiëren van Cesar's eigen geschriften .. Ok, maar mijn vraag is:
Hoe weet men dat die geschriften authentiek en juist zijn overgeleverd? en wie heeft dat gedaan.
Men kan indd iets achterhalen aan de hand van archeologische onderzoek, maar er moet ook altijd een zeer duidelijke onderscheid gemaakt worden tussen feiten en theorieën.

Het gaat niet over de geschiedenis maar over dingen alles wat er overgeleverd is zoals uw naam (u hebt uwzelf niet de naam gegeven, maar iemand anders heeft dat gedaan en hoe weet jij dan je x-naam bent en heo weet jij dat uw papa of mama die naar voor u hebben gekozen. Al deze dingen kun je niet weten zonder overleveringen en er zijn dingen die je kan geloven en dingen die je niet kan geloven en dat hangt van de personen af die dat aan jou hebben verteld, en geldt ook voor nieuws enzo, ..)

En wat betreft geschiedenis: een simpele voorbeeld nemen en uitleggen is niet veel werk hoor. ;)

Ahwel ja dan pakken we gewoon dit als voorbeeld en verder die methodes proberen toe te passen.

Mvg
Yahya

Historische kritiek volgens Fikr: alles wat niet in mijn kraam past klopt niet

En, en, én hoe sta ikzelf tegenover de maatschappij en de geschiedenis? Welke 'bril' heb ik op? Toch niet te veronachtzamen deze zonnebril.

Best Hellfigger,
Ik wacht nog steeds op uw antwoord en laten we "Caesar's boek Bello Gallico" als voorbeeld nemen om de wetenschappelijke historische kritiek methodes toe te passen.

Mvg
Yahya

Je moet idd de context bekijken hé. Zo hebben we voor al onze informatie over Karel de Grote maar één bron: zijn biograaf Einhard. Maar Einhard was een fervent bewonderaar van Karel de Grote, bijgevolg moeten wij opletten met alles wat we weten over Karel.

Een boek dat ik je aanraad is het boek dat we moesten leren voor onze cursus Historische Kritiek: "Uit goede bron", van W. Prevenier. Er worden vele voorbeelden gegeven, maar soms ook veel droge theorie, ik heb het geluk gehad om nog van prof Prevenier les gehad te hebben en dat was wel altijd zeer boeiend.

Heel veel teksten die vertaald worden krijgen altijd een interpretatie van de vertaler mee. Daarnaast zal de archeoloog op zijn beurt zijn verbanden en interpretaties meegeven op die teksten in verband met eventuele vondsten.
Als we enkel op feiten zouden verder gaan zouden we geen enkel historisch moment kunnen uitleggen omdat echt zuiver bewijsmateriaal en feiten te zeldzaam zijn.
Dus onze interpretatie is enorm belangrijk maar dit wil zeggen dat er ook massa's fouten kunnen ontstaan in onze chronologie en kennis van onze geschiedenis.en dan heb ik het nog niet over vervalsingen gehad. dus iemand die geschiedenis studeert moet vooral open minded blijven en dat is helemaal niet het geval. sommige veronderstellingen zijn zo waarheid geworden dat de echte waarheid het niet meer kan halen.

Neem nu de grote piramide. we gaan er vanuit dat deze piramide gebouwd is door cheops (choefoe) omdat een archeoloog ooit de naam van deze farao had gezien boven op de koningskamer. wat blijkt nu uit later onderzoek dat deze naam in een slecht eygptisch schrift was geschreven met spelfouten eigen aan die tijd. met andere woorden de franse archeoloog heeft die naam zelf genoteerd boven de koningskamer! waarschijnlijk was deze archeoloog zo hopeloos geworden van zijn zoektocht naar de identiteit van de piramide dat hij maar zelf zorgde voor een identiteit volgens zijn veronderstelling.

Waarom is het zo moeilijk te aanvaarden dat archeologen het toch fout hadden bij algemeen gekende historische feiten.
Nu in het geval van egypte speelt politiek mee omdat stel u voor als archeologen zouden zeggen dat de piramide nog veel ouder zijn 10.500 v chr of misschien nog ouder zijn? dan zou er een andere beschaving moeten zijn geweest dan de oude egyptenaren die dit gebouwd hadden en dat past niet in het kraampje van de miljoenen bussiness van de egyptische toeristische dienst en de trots van de egyptenaren die ironisch gezien geloven in allah. wat ik niet snap in die theorie is stel dat een nog oudere beschaving de piramide bouwden in egypte dan zouden dit toch in principe de eerste egyptenaren zijn waardoor het nog steeds egyptisch erfgoed blijven alleen spreken we dan van eventueel de eerste egyptische beschaving en is die van de eerste farao menes gewoon de 2de egyptische beschaving?

trots, economisch inkomsten en politieke status symbolen houden te dikwijls de echte waarheid tegen.

er is ooit in een stukje schacht van de grote piramide een stukje hout en metaal gevonden en naar londen gebracht voor een koolstof datering van het hout. maar het stukje hout is spoorloos verdwenen omdat dit was het enige dat gedateerd kon worden.
ik ben niet paranoïd maar volgens mij was het resultaat van deze datering zo schokkend voor bepaalde mensen met politieke macht dat het stukje hout moest verdwijnen als bewijsmateriaal.

ik sta dus heel erg kritisch ten opzichte van archeologen. de veronderstellingen en verbanden die ze leggen of maken zijn maar al te dikwijls simplistisch gemaakt en gebaseerd op feiten die dikwijls niet correct zijn of de fout die nog meer gemaakt word is dat archeologen gewoon de feiten gebruiken die hun theorie ondersteund maar de feiten die het tegendeel beweren gewoon weglaten en niet vernoemen of het bewijsmateriaal dat anders zegt afdoen als hocus pocus en zever van een domme oude beschaving.
Het is pas arrogant om te denken dat enkel onze beschaving een grote kennis bezat en dat alle oude beschavingen simpele mensen waren die simpele goden vereerden en al die sprookjes zoals ze zelf noemen.maar langzaam maar zeker word duidelijk dat deze sprookjes enorm veel astronomische en wiskundige kennis bezitten.
Hoe overleefd een verhaal met wiskundige en technologische en astronomische kennis de tijd?
je kunt het opschrijven! maar de kans is groot dat men binnen duizend jaar jouw schrift niet meer kan lezen.
je kunt het in je eigen taal vertellen maar de kans is groot dat na een paar overlevering belangrijke details verkeerd worden doorgegeven maar meer nog dat men er geen jota maar van begrijpt en de kennis verloren gaat doordat de aandacht er van verdwijnt
of je maakt er een soort religie van die mensen zullen geloven en vereren en zelfs al veranderd de taal en het schrift deze religie zal worden blijven doorgegeven worden totdat op een moment er een nieuwe beschaving komt met kennis van de astronomie en wiskunde en deze kan dan de gegevens opnieuw vertalen en uit die oude religie halen.
of je maakt gebouwen die zo technisch vernuft zijn met astronomische en wiskundige kennis dat enkel een volk dat ook deze kennis bezit de antwoorden eruit kan halen.
zoals de grote piramide het getal pi en phi in zich heeft, hoe tal van wiskundige feiten erin verwerkt zijn, hoe heel veel astronomische kennis erin is verwerkt zoals precessie en de precessie cyclus van 26000 jaar. en ga zo maar door

inderdaad, de piramide bestaan en laat deze bouwwerken dan ook voor zich spreken en bekijk de kennis die ze bevatten over de wiskunde en astronomie.
open mindedheid is iets wat heel hard ontbreekt bij de archeologie. we blijven vasthouden aan dogma's terwijl men juist er moet vanuit gaan dat op ieder moment elke voorgaande theorie of historisch feit opnieuw kan veranderen of er vanonderuit word gehaald door nieuwe feiten.
is het zo erg als we eventueel meerdere theorieen hebben over de piramiden van egypte. is het zo erg als er mensen zijn die geloven in buitenaardsleven die ons geschapen hebben? is het zo erg als er mensen zijn die geloven in een grote oude beschaving met een evengrote kennis van de wiskunde en astronomie als wij?
is het zo erg als onze eerste beschaving ouder als 10 500 jaar voor chr is?
is het zo erg als sommige mensen hitler een oorzaak is van wo 1 en de zware sancties ten opzichte van duitsland daarna?
is het erg als er mensen geloven dat japan al was uitgeschakeld maar amerika toch de atoombommen dropte om rusland te imponeren?

kortom heel veel bewijs is verloren voor eeuwig dus veronderstellingen moeten er zijn gebaseerd of het bewijs dat er wel nog is. maar het is verkeerd om een veronderstelling als waarheid te aanvaarden omdat niemand kan de waarheid nog achterhalen voor sommige zaken omdat het bewijs materiaal schaars is.

maar in verband met oude beschavingen is er 1 lichtpuntje en dat is dat heel wat bewijsstukken in de zee moeten liggen omdat de oude zeespiegel een paar honderd meter lager lag in die tijd en vermits mensen zoals altijd zich veelal vestigde aan kusten liggen deze kuststeden nu minstens onder een paar 100 meter water en we beginnen stilletjes aan steeds meer fantastische gebouwen te ontdekken onder water maar de water archeologie staat nog in kinderschoenen en is vrij duur.
maar ik hoop dat er ooit bewijzen worden gevonden dat er inderdaad een grote beschaving voor de onze bestond.

het zou in ieder geval logisch zijn want hoelang bestaat de huidige mens in deze vorm een dikken 50 000 jaar of meer?
je gaat me toch niet zeggen dat we die eerste 40000 jaar enkel met stenen hebben gewerkt om dan ineens in 10000 jaar uit te groeien totdat wat we nu zijn? en als dit toch zo het geval is waarom ineens en waarom lijkt de egyptische en sumerische beschavingen er zo ineens te zijn?
ik denk dat die eerste 40000 jaar heel anders bekeken moet worden en open staan voor een oude grote beschaving.

Beste slegie,
Dank u wel voor uw reactie, ik zal hier laater op terug komen om dan uit een bepaald voorbeeld te vertrekken en vervolgens de methodes van historische kritiek toe te passen zodat we een inzicht kunnen hebben in de methodologie hoe iets betrouwbaar, authentiek, verzonnen, zwak, .. bestempeld worden.


Mvg
Yahya

je kan zo'n etiketten niet op bronnen plakken. je moet een bron steeds in het licht zien van hetgeen je te weten wil komen. Zo is Einhard's vita karoli magni nogal subjectief wat betreft de feiten die verteld worden. Anderzijds kan dat een erg handige bron zijn om bijvoorbeeld iets te weten te komen over hofrituelen en protocol, waar waarschijnlijk maar weinig vervormingen in te vinden zijn. Een andere manier waarop een subjectief document haar waarde kan bewijzen, is bijvoorbeeld dat het illustreert wat de normen zijn op dat moment en op die plaats. Men kan bijvoorbeeld het aantal schenkingen aan de Kerk sterk overdrijven, maar daardoor weet je ook dat schenkingen positief beschouwd werden, om een stom voorbeeld te geven. Een bron is dus niet 'nuttig' of 'waardeloos'; het is altijd een beetje van alles.