telefoon-angst
 

hoi.
iemand die ik ken zit met een probleem, nl. hij heeft last van telefoon-angst.
d.i. voornamelijk angst om te bellen naar mensen maar ook angst om de telefoon op te nemen.
gewoon diepe angst voor de confrontatie met de stem aan de andere kant van de lijn.
meer mensen dan u denkt hebben daar last van.
zeer hinderlijk in het dagelijks functionneren, want hij neemt vaak de telefoon niet op wanneer hij rinkelt, en durft bepaalde telefoontjes niet doen.
iemand een idee hoe die persoon geholpen zou kunnen worden?

dank u



(die persoon die ik ken dankt u dus hé. ik niet)

e-mail?

dat is niet altijd mogelijk.
en vaak blijft het antwoord dan lang op zich wachten of komt er geen antwoord.

Heeft hij dat alleen maar bij telefoons, of is hij in andere situaties ook verlegen?

Hangt ervan af waarom die persoon niet durft telefoneren: fobie voor het telefoneren zelf of fobie voor het onderwerp?

Als-ie de telefoon niet opneemt komt er ook geen antwoord eh?


Heeft die persoon ook in andere omstandigheden problemen om te communiceren met anderen of is het enkel over de telefoon?

Zal ik je even bellen? ;)

Postduiven! 8-)

Das dus drie keer dezelfde vraag.
:-D

PS: ik was vroeger dol op telefoon. Tot ik een paar jaar gewerkt heb met een bitch die over de telefoon allerlei chantage pleegde. Daarvan kreeg ik ook kleine tijdelijke fobie :(

Ik ken het probleem, vroeger had ik dat heel erg, maarjah, soms moet ge wel, en zo leer je dat ook stilletjes aan af ze ;-)

Ik heb het ook niet zo op telefoon of gsm gesprekken begrepen. Veel liever contact via email.

Zeg hem dat de menselijke stem iets moois is, iets om te koesteren...

En dat zal je nooit via e-mail, sms, msn of wat dan ook kunnen vervangen...

Ik begrijp anderzijds wel heel goed wat er bedoeld wordt met geen zin hebben om de telefoon op te nemen... vooral als je weet wie er aan de lijn gaat hangen ;-)

Oplossing: secretaresse nemen, en boodschappen laten doorgeven :mrgreen:

:-D

De telefoon gewoon altijd opnemen, die angst verdwijnt dan wel vanzelf.

Ik had dat vroeger ook. Enkel het buitenbellen, dan. Maar sinds ik in een callcenter werk, is dat serieus verbeterd (gene zever). Dus best thing to do: oefenen.

Vroeger had ik ook een onredelijke angst om de telefoon op te nemen. Aangezien dat medium broodnodig is voor mij, heb ik gewoon de angst geconfronteerd. Privé-nummers zijn wel nog iets te hoog gegrepen, vrees ik.

Je hebt ook nog mensen die de telefoon bewust niet opnemen, niet uit angst, maar meer uit een provocerende nonchalance.

0903/42.310

Heeft hij ook schrik om naar dit nummer te bellen?
't Is nochtans een lief meiske ;)

Die persoon moet psychologische hulp zoeken. Ik ben zeker dat er psychotherapeuten zijn die hem kunnen helpen.

Sommige mensen zijn gewoon nogal agressief. Ze willen bv iets voorstellen om te doen, maar ipv dat gewoon te doen durven ze eerst vragen: "En, vertel eens, wat DOE JE VANAVOND?" :lol:

dat is dus geen goede openingszin bij jou?:-)

zo te zien zijn er hier alleen al wel verschillende die dat voor hebben, ikzelf heb er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. bang om de telefoon op te nemen... vreemd.

aldus heb ik weer wat bijgeleerd.

ps: wist je dat bij l'accord du participe passé, bij verbes reflechi, toch de regels van avoir moet gebruiken, hoewel deze toch altijd bij être staan, tenzij dat er geen COD of COI in de zin staat.

Citaat van Berre:
wist je dat bij l'accord du participe passé, bij verbes reflechi, toch de regels van avoir moet gebruiken, hoewel deze toch altijd bij être staan, tenzij dat er geen COD of COI in de zin staat.

He? 8O
Je ne parles pas Francais!

yup :-D

Idem dito.

ik heb eerlijk gezegd ook wel last van telefoon-angst ( ferm ambetant ) en vraag mij nt hoe het komt, mr ik h�*�*t telefoneren.
bellen is echter wel dikwijls het efficientste, ..... helaas.

laten we hopen dat het kwijt te geraken, nu ja, een grote babbelaar ben ik nooit geweest, mr toch .....

ik heb eigenlijjk meer angst om anaal verkracht te worden door een bosneger met een gigantische lul

In uw geval kan dat wel eens realiteit worden; er moet er zo maar ene dit mee lezen.

Tetten!

*angstzweet* :-o

yup

Ik ben zeker niet bang van de telefoon, maar als ik klappertanden aan de andere kant van de lijn hoor, weet ik dat ik hoogst waarschijnlijk iemand met telefoonfobie aan de lijn heb.

een stagaire bij ons had dat vroeger ook, gewoon steeds meer en meer bellen en zo ervaring laten opdoen

Ik kan het mij maar moeilijk voorstellen dat je daar angst voor hebt.
Maar het lijkt mij idd een goede oplossing, jezelf dwingen het toch te doen en niet toegeven aan angsten. Volgens mij is het met alles wel zo.

:-)

Enfin, serieus even. Fobieën zijn er in alle maten en vormen, net zoals bijvoorbeeld allergieën. Ze zijn tamelijk ongrijpbaar, en het heeft volgens mij dus weinig zin om je er bij het zoeken naar een oplossing op te focussen.

Pas op, ik ben de eerste om toe te geven dat de concrete gevolgen van een fobie moeten aangepakt worden. Als ze uit de hand lopen, maken ze het leven van een mens tot een hel, je kan dan gewoon niet meer functioneren. Weer kunnen functioneren is dus de eerste opdracht.

Maar het zoeken naar concrete oplossingen voor de beperkingen die een fobie oplegt, lost het probleem helemaal niet op. Een fobie is imho de uiting van een dieper liggend probleem van de persoon, een problematische houding van in het leven te staan zeg maar. Het is een signaal van je lijf of van je ego dat zegt: zo kan het echt niet meer, je kan me niet blijven negeren.

Wat is dan de oplossing? Daar is geen eenvoudig antwoord op. We staan allemaal in het leven met kwetsuren en misgroeiingen. We hebben allemaal de taak om daar te leren mee leven en waar mogelijk kleine verbeteringen proberen af te dwingen. Groeien, heet dat. Het is een kwestie van inzicht verwerven, hard werken en vooral flexibel zijn. Een zaak van jaren dus, zoniet van een mensenleven.

Aan die persoon die je kent, zou ik de raad willen geven: kijk eens diep in jezelf (en stop daar nooit meer mee), naar de dingen die je altijd weggeduwd en genegeerd hebt. Erken je kwetsuren, accepteer ze, en zoek er verzorging voor. Hij/zij zal merken dat het echt kan: helen en groeien.

Google eens op "telefoonangst": ongelooflijk hoeveel er over bestaat.

Een voorbeeldje maar, van de site van de VDAB:

Een gedichtje
 

Heel hard leren roepen. Telefoon niet meer nodig.

who blew my cover ? :twisted: