| quercus |
25 november 2017 18:35 |
Ook al willen onze linksen en onze diehard Belgicisten het niet gezegd hebben, toch is het zo: bezuiden de taalgrens woont een ander volk met totaal andere opvattingen. Ziehier een paragraaf uit de wekelijkse vaste rubriek Het Paleis der Natie van Rik Van Cauwelaert:
Citaat:
Dat ze bezuiden de taalgrens andere prioriteiten hebben, zal zondag in Luik blijken op het programmacongres van de PS van voorzitter Elio Di Rupo. Uit wat de voorbije dagen uitlekte, blijkt dat de Waalse socialisten opnieuw willen aanknopen met de klassenstrijd. De vierdaagse werkweek, een progressieve belasting op alle inkomsten (zeker die uit kapitaal), de pensioenleeftijd weer naar 65 jaar, het schrappen van de nochtans door Elio Di Rupo ingevoerde beperking van de inschakelingsuitkering en een waarachtig ecosocialisme. Ze moeten een einde maken aan de neoliberale excessen die destijds door Ronald Reagan in de Verenigde Staten en Margaret Thatcher in het Verenigd Koninkrijk werden ingeluid.
Ultralinks front
De waarheid is dat de Franstalige liberalen, die na de pirouette van cdH-voorzitter Benoît Lutgen het roer van de Waalse regering van de PS hebben overgenomen, zich geen bijkomende saneringen meer kunnen veroorloven. De Waalse gemeenten en steden ondervinden de grootste moeite om de pensioenen van hun personeel te betalen. En nu al voeren de vakbonden FGTB en CSC campagne tegen de nieuwe coalitie geleid door de liberaal Willy Borsus. Zoals met de staking van de Waalse overheidsdiensten eind november maken de bonden er geen geheim van dat ze de coalitie van de MR en het cdH het leven zuur willen maken, tot de verkiezingen in 2019. Thierry Bodson, de sterkte man van de socialistische FGTB, ijvert voor een Waalse en Brusselse coalitie van ultralinks, met PS, Ecolo en de PTB. Hij krijgt daarvoor openlijke steun uit de academische middens die aanleunen bij de PS. In Le Soir verscheen al een opiniebijdrage waarin de bekende Luikse politiek wetenschapper Edouard Delruelle, een man van PS-gezindte, zich aansloot bij het initiatief van Bodson tegen wat hij het vigerende nationaal-liberalisme noemt.
In Wallonië en Brussel wordt de kiesstrijd ongemeen bitsig. Voor de MR van Charles Michel, de enige Franstalige partij in de federale regering, is dit niet het moment om Wallonië nog meer uit zijn humeur te halen door in de uitgaven te hakken. Terwijl nieuwe lasten dan weer onbespreekbaar zijn voor de Vlaamse regeringspartijen. De grote omslag is dus nog niet voor morgen. En wellicht ook niet voor na de federale, regionale en Europese verkiezingen van 2019. Want het Belgische model stoot op zijn grenzen. Terwijl de vergrijzing steeds meer op de groei weegt, drijven Vlaanderen aan de ene kant en Wallonië en Brussel aan de andere kant verder uit elkaar, zowel economisch als politiek. Als het op tewerkstelling aankomt, krijgen Wallonië en Brussel de kloof met Vlaanderen, dat aansluit bij de Europese top, niet overbrugd, blijkt uit de tabellen en het studiewerk van de Nationale Bank. Behalve in het Brusselse vormt de taalgrens nog altijd een muur voor francofone werklozen. En eerder deze week raakte bekend dat liefst 20 procent van de Brusselse jongeren en 16,4 procent van de Waalse jongeren tussen en 18 en 24 jaar geen onderwijs of opleiding volgt, noch een baan heeft. Vlaanderen zit met 9,8 procent neets (not in education, employment or training) bij de Europese koplopers. Met 13,1 procent zit België boven het Europese gemiddelde.
Vergeleken met de ravage die de erfenis van Dexia alsnog kan aanrichten, zijn de verkiezingsbeloften van Groen, Open VLD en de PS van een ontstellende onnozelheid.
De regering die de twee uiteendrijvende landsdelen - met wellicht een ultralinks Waals front en een centrumrechts Vlaanderen - politiek en economisch op één lijn moet krijgen, en tegelijk de Europese begrotingsoekaze moet naleven en de schuld moet terugdringen, is nog lang niet gevormd. En dan mag er vooral geen wiel aflopen bij Dexia. Want er hangt daar nog altijd een guillotine van ruim 80 miljard euro zwaar, die bij de minste renteverhoging neer dreigt te komen op deze of op een volgende federale regering.
|
"Les camarades Wallons et Bruxellois" :lol: leven blijkbaar in een ander melkwegstelsel. |
