Banken aan banden
 

http://www.hln.be/hln/nl/942/Economi...n-banden.dhtml


Was het oude systeem van de banken dan toch niet slecht?

In de jaren 70 van vorige eeuw leerde ik dat je om te sparen naar een spaarbank ging, om te beleggen naar een zakenkantoor en voor een verzekering naar een verzekeringsagent. Iedereen had zijn verantwoordelijkheden en moest zelf opdraaien voor de fouten.

Ergens in de jaren 90 is dit allemaal verandert en ging men voor alles naar één en dezelfde plaats.
Banken namen verzekerigsmaatschappijen over, zakenkantoren smolten samen met banken.
Wie aan pensioensparen doet, spaart niet meer, maar belegt in aandelen zonder het te weten en zonder enige inspraak. En als de boel fout loopt, word de verantwoordelijkheid op de belastingbetaler afgeschoven.

Elio Di Rupo wil duidelijk terug naar het oude systeem.
Iedereen zijn taak en zijn verantwoordelijkheid.
Sparen is sparen en beleggen is beleggen.
Wat is jullie mening hierover, het huidige systeem behouden of terug naar de jaren 60 en 70 van vorige eeuw?

@Jantje

In de jaren '70 waren er geen "zakenkantoren". Toentertijd waar ook bijna alle boekhouders verzekeringsmakelaar.

Of dat Elio zijn idee is betwijfel ik echt , maar het is in ieder geval veel beter en veel duidelijker .

De belastingbetaler moet dan geen banken meer redden en de de gokkende beurs casino spelers moeten maar weten dat ze risico lopen .

Nee, hoor. Je had weldegelijk zakenkantoren waar je terecht kon voor beleggingen en andere zakelijke aangelegenheden. Vaak waren deze wel verbonden aan een notariaat of advocatenkantoor.

En boekhoudkantoren waren er enkel voor zelfstandigen, ze hielden zich niet bezig met de boekhouding van grotere bedrijven, maar gaven wel inlichtingen en hulp bij beleggingen.

Als verzekeringmakelaar had je een aparte vergunning nodig en de wet verbod toen het combineren van die zaken binnen 1 bedrijf.

Onafhankelijke beleggings adviseurs of beheerders van een aandelen portefeuie hebben er altijd geweest . net als de gok zelf een blind vertrouwen , en vaak onder veel papierwerk . ZWART !

Nooit zo geweest in België. Je had wel wisselagenten. Die waren niet verbonden en niet gelieerd met banken of verzekeringen.

Boekhouders hebben steeds ook fiscaal advies gegeven. Nu nog. Het enige type beleggingen dat ze aan de man brachten waren verzekeringsproducten ( levensverzekering zaakvoerder, ...).

Dit wettelijk verbod was helemaal niet in voege in de jaren '70. Toen waren vele accountants ook erkend als makelaar in verzekeringen.

nu, waar de vraag over gaat is dat Di Rupo terug wil naar een scheiding van de activiteiten.
Terug naar de ASLK, Famibank, Generale verzekeringsmaatschappij, Landbouwkrediet, De Vaderlandse verzekeringen, enz... In plaats van BNP-Parisba, Dexia, KBC, die alles in een pot steken en geen gescheiden risico's hebben.
En hij wil uitsluiten dat banken nog afkomen met zaken zoals Belfius nu doet, je hebt 250€ op een spaarrekening staan en zij gaan ze automatisch omzetten in kasbons.

Di Rupo mag roepen wat hij wil, hij kan de banken niet zomaar aan banden leggen. Al bij al is het een goed idee maar ik denk dat het eerder te maken heeft met verkiezingen dan met goede intenties.

De verzekeringstak binnen de bankenpolen is door de regulatie al voldoende gescheiden. Daar rept Elio Di Rupo met geen woord over, ook andere voorstanders van de afscheiding van deposito banken ook niet.

Mijn spaarcenten bij Belfius worden niet automatisch overgezet naar kasbons en ik heb er meer dan 250 € staan. Ik snap niet waar het hier over hebt.

Het staat in het regeerakkoord. Het is niet enkel een programmapunt van Elio Di Rupo I maar ook van de oppositie.

Daarmee stel ik niet dat ik hiermee instem, ik zit meer op de lijn van het advies van de NBB.

De motivering va n Di Rupu tov de splitsing van de banken is evident en terecht

Veelzeggend dat Di Rupo het heeft over 'de kleine spaarders'. De grote spaarders, die mogen van hem verliezen zunne. Toch foei hee, mensen die sparen volgens hun tijdsvoorkeur in plaats van uitgeven volgens NV Roverheid?
En dan wordt Di Rupo's blabla een heel andere koek. Wat stelt hij voor? Bedrijven / grote spaarders dwingen naar 'zakenbanken'?
Het is net het spaargeld van het producerende deel van de bevolking dat het parasitaire deel wil kunnen potverteren. En dan wordt Rupo's motief nogal duidelijk.

Eigenlijk is dit klinkklare onzin.
Sommigen hebben het altijd over 'De Belastingsbetaler'. En over 'De Spaarder'. Alsof het twee bevolkingsdelen zijn met nauwelijks overlapping. De realiteit is net omgekeerd. De overlapping is bijna volledig. De meeste mensen zijn zowel spaarder als belastingsbetaler, en als je stelt dat belastingsbetalers spaarders moeten redden dan stel je impliciet dat dezelfden zichzelf moeten redden.

Een beter voorstel is om banken te verbieden spaargeld uit te lenen, tenzij met uitdrukkelijke toestemming van de eigenaar ervan.
Een beter voorstel is om banken toe te laten eender welke intrest te geven op spaarrekeningen, en de plafonds die Roverheid nu oplegt op basis van hun Centrale Banken af te schaffen.
Een beter voorstel is om elke dwangmatige intrest bepaling (centrale bank privilige) at te schaffen.
Maar met die voorstellen komt Di Rupo typerend genoeg niet.

Uw overlappingstheorie klopt .

Maar niet iedere spaarde wil risico lopen . laat ons die twee groepen duidelijk uit elkaar houden , en de keuze laten , te kunnen maken .

Je overlapping heeft wel een serieuze nuance .

Alle spaarders zijn belastingplichtig / of ze betalen of kunnen ontsnappen is een andere vraag .

Alle spaarders zijn belastingplichtig
maar niet alle belastingplichtigen zijn spaarders .

Alleen de spaarders hebben keuzes , maar de belastingplichtigen hebben geen keuze , tenzij , ze weglopen of frauderen .

Maar de belastingplichtige die niet kan sparen , kan ook niet weglopen of frauderen maar moet wel mee betalen .

Dus biedt de spaarder een mogelijkheid of keuze aan waar hij zonder ricico kan sparen en waar hij wel kan risico lopen tegen een MOGELIJKE hogere rente . en onttrek de belastingplichtige van de verantwoordelijkheid om de risico en gokverslaafde casino speler zijn verlies te dekken .

Dat lijkt mij eerlijk .

Dat klopt, en dat is ook wat ik zei in mijn vorige post.
Maar dat zal voor Di Rupo en andere parasitairen natuurlijk minder aantrekkelijk zijn.

En om nog toe te voegen, welke belastingsplichtige is géén spaarder? Diegenen die geld leenden en dus eigenlijk andermans spaargeld uitgaven? Merk hoe het ene aan het andere is gelinkt, en plaats dat in Di Rupo's voorstellen. Het maakt een en ander vrij duidelijk, denk ik zo.

enkel in de bankenderwereld is versnippering een goeie zaak

Er is weinig over in de media verschenen, maar in Duitsland zijn de banken reeds aan banden gelegd.

De landen die aan Europa steun hebben gevraagd, moeten hun banken aan banden leggen van Europa om die steun te kunnen ontvangen.


Voor de banken is het idee dat enkel de horizon de grens is van hun groeimogelijkheden en hun expansie gedrag voorbij. Ook het idee dat ze zich alles kunnen veroorloven en zich met alles waar geld mee te verdienen valt kunnen bezighouden is voorbij.

De regering kan de banken dus weldegelijk aan banden leggen, want de banken hebben te veel overheidsteun gevraagd en ontvangen. De overheid heeft het volste recht om toe te kijken en te bepalen en in te grijpen bij het gebruik van die steun. Zich niet houden aan de opgelegde regels kan leiden tot het ommiddelijk terugvorderen van de gekregen steun, dit stond in de voorwaarden om de steun te krijgen.

Het gaat niet om een versnippering van de bankenwereld, maar om een gescheiden houden van economische activiteiten.

Bron ?

De zaken zijn niet rond. Het ziet er voorlopig naar uit dat de ECB meer en meer almacht gaat krijgen om te oordelen welke banken geliquideerd zullen worden. Zoals het er nu naar uitziet zal deze liquidatie ook door de ECB gebeuren.

Alle banken gaan moeten voldoen aan de nieuwe Basel II normen. Ook wordt er op grote banken specifiek toegezien. Het zijn dus niet enkel de banken die steun hebben gekregen die aan banden worden gelegd.


Zie boven. Het ziet er naar uit dat deze almacht in handen van de ECB komt en niet van de regeringen. De regeringen kunnen dit niet wegens het principe van de scheiding der machten gekoppeld aan het feit de EU lidstaten hun monetair beleid hebben overgedragen aan de ECB.