De wetten van verlangen
 

Beste Meyrem Almaci,
Ik heb altijd een zwak gehad voor groen links, alhoewel ik politiek zie als een manier om tweedracht te zaaien onder de bevolking en zo leiders de gelegenheid te geven hun mateloze drang om "nationaal socialistisch" meer voor het Ikke Ikke te realiseren.
Nederland is daar een uitgelezen voorbeeld van.
Ja, iedereen heeft het verlangen van "meer groen" en "echt links".
Oh ik ben zeker geen Greenpisser [zeiken over een natuur die toch verdwijnt], maar houdt wel van "hoe linker hoe flinker".
Onderwijl weet ik dat mijn afzetten tegen dat nationalistisch gevoel van nog beter een illusionaire dwaling is, want de geschiedenis stond al geschreven toen U en ik nog niet waren.
Mag ik U concreet vragen hoe U denkt armoede te gaan bestrijden?
In mijn ogen is het utopie te denken dat rijken - de toonzetters - een dubbeltje inleveren voor de "gemeen"schap.
Met groeien van de economie zal het verschil tussen rijk en arm alleen maar groter worden. Dat heeft de tijd bewezen en komt door "de verkankering van het systeem".
Een derde optie is honderd keer meer geld laten drukken en Sinterklaas gaan spelen, maar dan krijgt U alle economen tegen U.
Dan het "groen-verlangen".
Wist U dat iedere cultuur -in een periode van rijkdommigheid - zijn eigen nest eerst vervuilt en daarna zijn land kaalvreet? Dat is archeologisch bewezen en lijkt nu haast een natuurlijke wetmatigheid te worden.
Het is net zo'n wetmatigheid als die verkankering!
Het enige verschil is dat wij nu een"wereld-gemeen-schap hebben. Met andere woorden...
Mag ik U vragen?
Wat is politiek meer dan slim inspelen op wishfull thinking van de bevolking?
Maar bij groen-links heb ik altijd zo iets van
"wat schattig". Het is net kindertjes zoet houden, want bij hen is de wens ook de vader van de gedachte en ik houd van kinderen.
Het spijt me, maar mijn research alsmede de mateloze drang naar beter deed mij ruim 20 jaar vechten tegen beter weten en nu weet ik dat politiek een demoncratisch "brood en spelen" spelletje is om het volk in de kindsheidsfase van hun cultuur zoet te houden.
Ik zou het bijzonder fijn vinden als U mijn "zeker weten" aan het wankelen kon brengen.
Siegfried Bok [www.wetenschap-eindtijd.com]

Dag mr Bok (?),

Je verhaal klinkt wel erg fatalistisch. Terwijl het cyclische denken juist erg hoopvol maar tegelijk realistisch is: na elke winter komt terug een lente, maar na elke zomer weer een herfst. Het is juist dat uit archeologisch onderzoek blijkt dat grote en machtige culturen kapot gingen doordat ze de wetten van de ecologie niet respecteerden. In feite doen wij nu op wereldschaal het zelfde. Het is al niet meer helemaal te stoppen (de opwarming is bezig), maar misschien hoeft het ook niet fataal uit te lopen op de totale vernietiging van onze beschaving. Groene en linkse actie kan misschien naïef overkomen in het licht van dit soort determinismen. Toch strijden tegen de armoede, een eerlijker verdeling van de rijkdom, toch proberen de teloorgang van alle natuur te stoppen : het is misschien vechten tegen de bierkaai. Maar is dit niet beter dan cynisch te ondergaan? Wat betreft concrete plannen verwijs ik je graag naar www.klimaatboek.be, met ons klimaatplan met heel wat voorbeelden van acties die nu al kunnen en die realistisch zijn, wat betreft armoede verijs ik je naar de forumvraag rond groen en armoede.

groetjes,

een hoopvolle groene

Dank voor Uw hoopvolle reactie.
Maar is dit niet juist waarom de geschiedenis zich als voorzegd tot het einde der dagen herhaalt?
Ik was klinisich medisch kanker- en ziekte-researcher en kreeg uiteindelijk inzage in de aeonische lijdenscyclus van de mens met als oorzaak "denken" en/of "beheerszucht".
Oh, ik begrijp heel goed dat het populair wetenschappelijk boekje dat ik schreef - "De luxe van een kankercel te zijn"- ook door alle politieke partijen in Nederland met afschuw in de prullebak verdween. Want met dat weten verliest niet alleen "de koning zijn kroon", maar zijn ook politici lamgeslagen.
Dat mensen hoop houden is "normaal", maar die emotie op onwetenden projecteren is wat men noemt brainwash of volksverlakkerij.
Maar goed!
Dat is de wereld van vandaag ten voeten uit en dat heet in de volksmond "de leugen die regeert".
Mag ik U desondanks een hoopvolle verkiezingscampagne wensen?
Siegfried Bok.

Het is zielig om te zien hoe u het systeem erkent als de indoctrinerende kapitalistische moloch, die de postmoderne mens met brood en spelen tot slaaf houdt en de samenleving steeds dieper in verval stort, en tegelijk van linkse partijslaven verwacht dat zij hier iets aan doen.

Snapt u dan niet dat het hele "linkse" gedachtengoed deel uitmaakt van "de leugen die regeert"? Snapt u dan niet dat de ware dissidenten te vinden zijn bij de traditionalistische (zogenaamd "extreem-rechtse") ecologisten?