Auto als beroepskost inbrengen. Onrechtvaardig?
 

Ik ben een jonge zelfstandige. Mijn eerste wagen was een stokoude occasie waar ik een kleine 2000 euro voor betaalde. De garagist vertelde me dat ik er zo'n 2 jaar mee zou kunnen rijden. Ik had er een hoop kosten aan en eigenlijk was het geen goeie deal.

Toen de auto het begaf, hoorde ik van collega's (ook zelfstandigen) dat ze een duurdere wagen aanschaffen om hun belastingdruk omlaag te brengen. De aankoopprijzen variëren van 15000 tot 45000 euro. Afgeschreven op 5 jaar.

Duurdere auto's interesseren me niet. Maar ik heb ook een wat duurdere wagen aangeschaft omdat hij na 5 jaar een hoge restwaarde heeft bij verkoop. Hij moet vooral dienen om in die 5 jaar beroepskosten te maken en mijn belastingdruk lager te hebben.

Maar nu mijn punt..

Is het wel rechtvaardig dat een duurdere wagen telt als "een beroepsmatige kost"?

Natuurlijk heeft elke zelfstandige beroepsmatig een auto nodig. Maar ik kan net zo goed rijden met een auto van 8000 euro als met 1 van 30 000 euro.
Het is om wille van het systeem, en het feit dat ik weinig andere kosten beroepsmatig kan inbrengen, dat ik meer heb aan een duurdere wagen.

Ik had veel liever een woning gekocht met ruimtes die beroepsmatig royaler ingebracht kunnen worden, dan een duurdere wagen met onnodige luxe gadgets. De ruimte in de woning blijft immers eeuwig bruikbaar, en de waarde van de auto zal ooit gereduceerd worden tot 0.

Ben ik mis als ik zeg dat de auto industrie ons systeem nodig heeft om hun duurdere wagens kwijt te geraken? Want ik ken weinig loontrekkenden die met dure wagens rondrijden.

Ik had het liever gezien dat enkel de eerste 10 000 euro bij aankoop van een wagen kan worden ingebracht als kost. Omdat enkel dat deel noodzakelijk is.
Niet dat ik vind dat zelfstandigen gestraft moeten worden hoor. Maar ik zou graag een shift zien naar nuttigere dingen