Solidariteit tussen werknemers
 

Ik kan niet begrijpen hoe de vakbond aanvaardt en zelfs mee bewerkstelligt dat de loonverschillen tussen de verschillende sectoren zo hoog zijn. In plaats van naar wat meer gelijke lonen voor gelijk werk te vragen staan ze steeds op de barricaden om in gelijk welke sector het onderste uit de kan te halen. Van onderlinge solidariteit lijkt geen sprake, het is steeds ieder voor zich lijkt het wel. Als de bazen in de rijkere sectoren (bank, petro-chemie, medicijnen, ...) zien dat hun werknemers met minder kunnen leven als het hun collega's in de moeilijkere sectoren (textiel, distributie, ...) en de werkgelegenheid ten goede komt gaan ze zich misschien ook wat gaan inhouden als het om hun eigen verloning of de winstpercentages gaat en wordt iedereen er beter van.

Op de verschillende plaatsen waar ik gewerkt heb moet ik zeggen dat de mensen die in de vakbond zaten, niet echt de meest snuggere waren.

Probleem is dat de vakbonden zo machtig zijn dat lidmaatschap praktisch verplicht wordt door die maffia als je in een bedrijf gaat werken met sterke vakbondsvertegenwoordiging. Een vriend van mij weigerde lid te worden van de vakbond en werd bijgevolg gepest in de fabrieken kreeg de vuilste jobs van de ploegleider. Taktieken die je in een aflevering van The Soprano's verwacht.

Onderstaand uit de Standaard van vandaag. En door het ontslag van de 2 pestkoppen gingen de andere dwazen in staking. Mooie solidariteit tussen de werknemers. Lijkt wel een aflevering van The Soprano's.




BRUSSEL - De Brusselse vervoersmaatschappij MIVB heeft twee vakbondsafgevaardigden ontslagen wegens zware pesterijen. Volgens de MIVB gaat het om 'morele pesterijen en fysiek geweld.'

De daders werden op 4 en 7 februari ontslagen. Het gaat om twee personeelsleden van het rollend materieel metro. Toen de MIVB weet kreeg van de pesterijen, werden ze omwille van een zware fout ontslagen.

De pesterijen typeert het bedrijf in een communiqué als 'morele pesterijen en fysiek geweld'.

Het slachtoffer werd door de twee vakbondsafgevaardigden onder andere in een afvalcontainer gegooid. De pesters spoten ook een brandblusser leeg op de man.

Toen de directe overste van het slachtoffer merkte dat hij zich anders gedroeg, nodigde hij hem uit voor een gesprek. Tijdens dat gesprek kwamen de pesterijen aan het licht.

Omdat het om vakbondsafgevaardigden gaat, was het niet gemakkelijk om ze te ontslaan. De MIVB zegt alle procedures te hebben gevolgd. 'Het zijn geen peanuts. Het zou hypocriet zijn om ze niet te ontslaan, zeker omdat we specifieke opleidingen geven over de risico's van pesten op het werk', zegt woordvoerder Guy Sablon.

Het ontslag kwam er na een 'grondig intern onderzoek, waarbij verschillende getuigenissen deze klachten bevestigen', luidt het. 'Het onderzoek wordt verdergezet om eventuele andere verantwoordelijken te identificeren.'

Klacht

Door de ernst van de feiten heeft de MIVB een klacht ingediend bij het Brusselse arbeidsauditoraat. 'Op die manier wil de MIVB nagaan welke eventuele strafrechtelijke verantwoordelijkheid de daders dragen. De MIVB vroeg het gerecht om de betrokkenen te beschermen.' De openbaarvervoermaatschappij zegt 'in geen enkel geval pesterijen te tolereren'.

Omwille van de ontslagen legden arbeiders dinsdagochtend het werk neer in metrodepot Delta. Die actie is inmiddels afgelopen, bevestigt de woordvoerder: de werknemers werden er geïnformeerd over de feiten. De actie had geen impact op het metroverkeer.

Zware pestfeiten eind vorig jaar bij MACtac in Zinnik zorgden voor een pak ophef. Ook daar was een vakbondslid betrokken.

Mijn pa zijn departement werd overgeheveld naar het buitenland. Collectief ontslag, zo'n 30 man. Sommigen konden op prepensioen (waaronder mijn pa zélf), anderen niet. Mijn pa leidde die afdeling, en werd er op handen gedragen. Hij ging in onderhandeling met de bedrijfsleiding om een zo goed mogelijke regeling te verkrijgen. Niet alleen voor hem, maar voor elkeen van zijn personeelsleden.
Hij kwam al snel in aanvaring met de vakbond, omdat die vonden dat dit hun werk was (ze hadden schrik hun "job" te verliezen zeker?) en omdat dat volgens hen niet kan; een "baas" die écht opkwam voor zijn personeel. Hun pogingen mijn pa zwart te maken werkten echter niet, en het sociaal plan van mijn pa had een pak meer voordelen dan wat de vakbond had kunnen in elkaar boksen. Iedereen verwierp dan ook het plan van de vakbond.
Mijn pa heeft nog veel contact met zijn ex-werknemers. Uit de mails van hen die nog op die firma werken (in een ander departement nu) blijkt dat bepaalde vakbondsmannen nog steeds die "nederelaag" niet kunnen verkroppen.

De vakbond IS de maffia.

Een werknemer wordt geacht in het (vakbond-)gelid te lopen en niet zélf na te denken. Neen, de vakbond denkt wel voor hem, en zorgt wel voor hem.

Ik werk bij een KMO.
Voor ons is het simpel. We zijn met te weinig arbeiders om een vakbondsafgevaardigde te hebben. Wanneer er dingen fout gaan, moeten we om info bellen naar de vakbond om uitleg. Als die een brief willen schrijven naar den baas, bedanken we vriendelijk. Want dat staat zo goed als gelijk aan ontslag.
Een goeie raad aan eenieder die dit leest : ga NOOIT bij een KMO werken. De regels worden daar aan de laars gelapt en je komt geen stap verder...

Ik begrijp wat je bedoelt. Ik kan er mee akkoord gaan, als er een beetje meer garantie is dan die "misschien" in je laatste zin.
Anders zijn het enkel de bazen uit de rijkere sectoren die er beter van worden.

Ik heb ook voor verschillende kmo's gewerkt en je mag ze echt niet allemaal over dezelfde kam scheren. Er zijn pareltjes van ondernemers ook. Naast het tuig. Mocht ik terug naar werk moeten zoeken zou ik proberen de politieke voorkeur te achterhalen van de ondernemer. Naar mijn ervaring is een ondernemer die christen democraat is veel aangenamer om voor te werken en veel correcter. Liberale ondernemers zijn dikwijls eigenlijk niet in staat om te ondernemen en hebben enkel een groot ego en proberen hun personeel uit te zuigen. Het zijn die laatste die je steeds hoort klagen dat de werkmens lui is en dat ze geen geschikt personeel vinden. Meestal gaat het om de tweede of derde generatie.

Daar is iets van, aan de andere kant kan je overal met je voeten laten spelen, daar is niks moeilijk aan en als je dat met plezier toelaat, mag je waarschijnlijk overal beginnen.

Ik werk ook bij een klein bedrijf. Als ze me flikken stap ik toch gegarandeerd naar de vakbond. En als ze me ontslag geven daarom, dan zullen we eens naar mijnheer de juge stappen om te vragen of dat wel allemaal zo kan..

Je kunt beter bij een multi-national als OPEL gaan “werken”, daar zijn de loons- en arbeidsvoorwaarden gegarandeerd beter. Je moet dan wel niet komen zagen als het hoofdkwartier van ergens over zee beslist om zonder veel poeha de zaak te sluiten, zonder veel oog voor de werknemers.

Elk nadeel heb z’n voordeel – en vice versa...

Wanneer gaan een aantal onder jullie nu eens beseffen dat een werkgever er alle belang bij heeft dat zijn personeel zich goed voelt, graag komt werken en al het mogelijke zal doen om zijn goeie werknemers aan zich te binden en een goeie productieve sfeer binnen het bedrijf te hebben. Zonder goeie werknemers geen goed bedrijf...en geen resultaten.

Maar maak jezelf niets wijs: als je niet presteert zoals mag worden verwacht zal je baas inderdaad niet staan springen om je opslag te geven, meer zelfs “rotte apples” moeten er onverbiddelijk uit.

Als hier iemand in alle eerlijkheid kan zeggen: “...ik werk graag, ik ben betrokken bij mijn werk, ik geef het beste van mezelf, op mij kan mijn baas rekenen en toch word ik als vuilnis behandeld...” wel die moet onmiddelijk naar de vakbond stappen en minstens zijn ontslag vragen. Maar dit soort gevallen bestaan niet of nauwelijks EN zeker niet in KMO’s.

Wederom zeer kort door de bocht. Het hangt ervan af wat men verwacht nietwaar. Ter illustratie : wij hadden in 2010 een 20% hogere omzet gerealiseerd...gevolg dit jaar werd het objectief 30 % hoger gelegd dan het resultaat van 2010..

Kan bezwaarlijk nog redelijk genoemd worden nietwaar. En dan zijn ze verwonderd dat de mensen het opgeven...

En zo zijn er heeeeeel veeeel bedrijven.

Ik heb die loonsverschillen ook nooit begrepen.
Sinds 1996 heb ik in alle mogelijke en onmogelijke bedrijven interims gedaan.
Het is gebeurd dat ik voor een identiek werk een loonsverschil had van bijna 700 € bruto! En op de plaatsen waar ik zo goed betaald werd (petroleum en petrochemie) had ik dan nog extra voordelen als de mogelijkheid om heel voordelig een warme maaltijd te krijgen 's middags, gratis vervoer naar het werk met een bedrijfsbus (en dan toch nog verplaatsingskosten terugkrijgen van het uitzendkantoor!) en zo.
Ik heb het allemaal in dank aanvaard maar als ik dan weer ergens ging werken waar de voorwaarden en de lonen veel minder waren, vond ik dat onderscheid toch echt schandalig.

Gini-coëfficiënt:

De Gini-coëfficiënt wordt meestal gebruikt om de inkomensongelijkheid te meten.
Cuba kent een inkomensverhouding van maximum 1 op 4. en mag zeker niet overschreden worden. (Europa 1 op 3.000) (België 1 op 2.000)
1 op 4 is voorlopig een aanvaardbaar verschil voor Cuba, door automatisering kan het verschil kleiner worden, wat voor de mensenrechten ideaal is!

De Ongelijkheid van mens en systeem is de basis van vrije markt.

Het nationalisme wordt gecreëerd door het neoliberalisme, het doel hiervan is de gevestigde sociale samenleving te destabiliseren, de vrije markteconomie die met ijzeren vuist haar wetten doet gelden:

200 miljoen West-Europese mensen kunnen hun levensstandaard, welzijn en koopkracht niet opgeven omwille van IMF vrije markt spelregels.
Wilde globalisering is de grootste misstap die ooit gepleegd is, het systeem implodeert.
De vrije markt economie is plots niet meer vrij maar moet afgeschermd worden door regels en wetten (betutteling).
Marktafscherming of protectionisme is nu de boodschap.
In de eerste plaats is Europa niet geïsoleerd van de andere landen op onze planeet.
Het oude Oostblok, Rusland en Turkije gebruiken of misbruiken als buffer tegen China is onmogelijk.

Deze ongelijkheden kunnen wel: !!!

1. Gemiddelde netto lonen in west Europa: 1.500 Euro. Per maand.
2. Gemiddelde netto lonen in het oude Oostblok: 250 Euro. Per maand.
3. Gemiddelde netto lonen in Rusland: 300 Euro. Per maand. (grootste grondstofschuur ter wereld)
4. Gemiddelde netto lonen in China: 10 Euro. Per maand.
5. Gemiddelde netto lonen in India: 5 Euro. Per maand.

Ik wil er alles op wedden dat het IMF en de wereldbank binnen de 10 jaar op hun knieën aan China, Rusland en India zullen vragen om hun valuta te “mogen” erkennen op de wereldvaluta markt.
Daarbij belovende dat zij het boek met de IMF vrije markt spelregels (trukendoos) zullen verbranden.
Laat ons hopen dat de goedheid van deze oude culturen ons zal helpen.
China het economisch monster met zijn dynamische staatsmarkteconomie van 1,3 miljard mensen.
Zijn buur India (1 miljard mensen) dat door het welslagen de Chinese staatsmarkteconomie wil overnemen.
Rusland dat niet uit de put geraakt en teven ook door het welslagen van de Chinese staatsmarkteconomie dit economische systeem wil overnemen.
Het oude Rusland dat tevens beschikt over de grootste grondstofschuur ter wereld: (Siberië)
Deze drie mastodonten met een eigen markt van bijna 3 miljard mensen zullen ons anders gewoon economisch van de kaart vegen.

BRIC-landen worden het nieuwe machtsblok:

http://www.express.be/business/nl/ec...lok/125208.htm

Deze drievuldigheid met hun staatsmarkteconomie zal lachen met de IMF spelregels.
Hoe gaan we al deze tegenstellingen weer goed maken?, en wie zal dat betalen?

Natuurlijk maakt de huidige vrije markt “in de eerste plaats gebruik of misbruik van” alle ongelijkheden die in de verschillende landen heersen, deze door ongelijkheid van evolutie, vb:





Deze ongelijkheden kunnen wel: !!!

1. De ongelijkheid van lonen.
2. De ongelijkheid van Valuta waarden.
3. De ongelijkheid van koopkracht, levensstandaard en voorgeschiedenis.
4. De ongelijkheid van kennis en wetenschap.
5. De ongelijkheid van automatisering.
6. De ongelijkheden van de verschillende locale en nationale milieu wetgeving.
7. De ongelijkheid van basis lokalisering op onze planeet.
8. De ongelijkheid van kapitaalkrachtigheid en daardoor grotere risicobestendigheid.
9. De ongelijkheid van de verschillen van cultuur, klimaat, gewoonten, religies, tradities, families, eigenheden, enz.
10. De ongelijkheden van de verschillende locale en nationale algemene wetgevingen.

Deze ongelijkheden kunnen niet: ???

1. De ongelijkheid door landbouwsubsidies.
2. De ongelijkheid door exportsubsidies.
3. En alle andere vormen van subsidies.

Moesten we deze ongelijkheden kunnen wegdenken, dan was er natuurlijk een pak minder concurrentievervalsing.
Ongelijkheid is de basis van onze vrije markteconomie.
De wilde vrije markt zonder beperkingen is natuurlijk de natste droom van een neoliberale, libertaire, marktfundamentalistische en extremistische minoriteit op onze planeet.
Gelukkig heeft onze democratie voldoende beveiligingen ingebouwd om dit libertaire extremistische experiment niet te laten gebeuren.
En gelukkig is er voldoende politiek evenwicht om zulke uitspattingen niet te moeten uitproberen.
Coalitie vorming is in de politiek nog steeds het meest democratische, dit voor de belangen van “iedereen”.

Laat ons veronderstellen dat:

Alle overheidsreglementeringen er niet zouden zijn.
Dan had de rest van onze totale planeet nog 500 jaar nodig om tot een globale levensstandaard te komen die wij nu reeds bezitten.
De sociale en milieu spanningen die gedurende deze 500 jaar optreden veroorzaken revoluties en oorlogen.
De nog resterende grondstoffen die onze planeet ons biedt worden in snel tempo omgevormd tot storthopen.
Economische en sociale evolutie moeten hand in hand gaan, en dit heeft tijd en geduld nodig, het is als het opvoeden van een kind, men kan dit niet forceren.

Wilde globalisering is de grootste misstap die ooit gepleegd is, het systeem implodeert.
Drugs, wapens, prostitutie, marktfundamentalisme, casinokapitalisme, extreem rijk en extreem arm, dit is totale vrijheid en chaos!
We zijn met de nevenwerkingen van vrijmarkt opgegroeid, daardoor ruiken we de subtiele en slopende stank niet meer.

Egalitarisme:

Het egalitarisme is een gedachte dat een bepaalde vorm van gelijkheid van mensen moet prevaleren.
Die gelijkheid kan verschillende vormen aannemen:

Van politieke gelijkheid, tot sociale gelijkheid en gelijkheid van mogelijkheden.

Dit is dan ook door verschillende ideologieën verschillend ingevuld:

Het sociale égalitarisme:

De sociale definitie van egalitarisme richt zich op economische gelijkheid, waarin vervolgens gelijkheid van kansen wordt nagestreefd.
(eenieder moet evenveel kansen hebben en tot economische voorspoed komen)
Gelijkheid van uitkomst (eenieder moet een gelijke welvaart bezitten), wat men terug kan vinden in bijvoorbeeld het socialisme.
Het BBP wordt rechtsevenredig verdeeld over het aantal inwoners per land.

Het liberale egalitarisme:

De liberale definitie van egalitarisme richt zich op economische ongelijkheid, waarin vervolgens ongelijkheid van kansen wordt nagestreefd.
(eenieder moet niet evenveel kansen hebben en niet tot economische voorspoed komen)
De ongelijkheid van uitkomst (eenieder moet geen gelijke welvaart bezitten), wat men terug kan vinden in bijvoorbeeld het liberalisme.
Het uitbuiten van mens door mens is toegestaan.
Het BBP wordt niet rechtsevenredig verdeeld over het aantal inwoners per land, maar gehoord een bepaalde elite en jetset toe.

Pesten kunnen de vakbondsafgevaardigden inderdaad wel goed.

Vakvereniging:

Door onmondigheid laten werknemers zich vertegenwoordigen door een vakvereniging, dit is in wezen noodzakelijk, zij hebben advocaten en de wetgeving ter beschikking.
Dat zelfstandigen zich door onmondigheid laten vertegenwoordigen door een syndicaat of belangengroepering is bovendien noodzakelijk.
De gulden middenweg tussen beide groeperingen bepaald onze democratie.

§ Een syndicaat: is een belangengroepering van zakenlieden.
§ Een vakbond of vakvereniging: verwart het niet met een syndicaat, de belangenvereniging van de werknemers.

Om het uitbuiten van mens door mens te voorkomen zijn deze instanties noodzakelijk.
Het uitbuiten van mens door mens is de ondergang van onze beschaving, zolang de jacht op het geld open is zal er uitbuiting zijn.
Vakbonden zijn de vertegenwoordigers van de zwakste en minst financiële klasse en hebben daardoor meer mogelijkheden en rechten om betere arbeidsvoorwaarden af te dwingen, dat deze bij bedrijven niet in de smaak vallen is logisch en vanzelfsprekend uiteraard.

Uitbuiten is:

Het manipuleren en misbruiken van de zwakke onwetende mens, dit om op deze manier aan zijn doel te geraken en daardoor zelf meer vrijheid te verwerven.
De zwaarste diefstal die men plegen kan is het roven van andermans tijd, deze zonder voldoende compensatie, tijd is de grootste en duurste luxe in een mensenleven.

Niemands heer en niemands knecht dat is de leuze van de intelligente mens:

Elke vorm van gedwongen of ongedwongen slavernij eindigt vroeg of laat in een conflict situatie, het vanzelfsprekend aanvaarden van onderdanigheid is een inbreuk op de menswaardigheid en op onze modelmaatschappij voor gelijke rechten voor iedereen, ongedwongen slavernij is de meest voorkomende, subtielste en doeltreffendste vorm van slavernij, uitbuiting is in de eerste plaats onderbetaling.
Hij die ondernemingszin bezit heeft niet het recht om over tijd en leven van iemand te beschikken die “niet” over ondernemingszin beschikt zonder de nodige compensatie.
Het ondergaan van ongedwongen slavernij is geen product van de vrije wil, het is bij vele mensen een gedwongen noodzaak om te leven en te overleven.

De vakvereniging is noodzakelijk:

Dat sommigen te dom, slecht opgeleid, de staat of syndicaten altijd als schuldige zien, liever in hun luie zetel blijven zitten en niet opkomen voor de rechten van de werkende mens, dit kan op het eerste gezicht wraakroepend lijken, nochtans betalen deze burgers ook belastingen, lopen hun kinderen school, wensen zij verzorging in de ziekenhuizen, willen zij pensioen op latere leeftijd, willen ze inspraak via een openbaar onderzoek in een rechtsgeding enz, we leven nu éénmaal in een georganiseerde samenleving en gelukkig niet in de individuele jungle waar het recht van de sterkste en slimste heerst, voorbeeld VS.
Onze samenleving heeft nu éénmaal mensen die zich niet willen sociaal organiseren en zien daar het nut niet van in, maar willen wel mee van de voordelen profiteren!

Stelt u zich eens voor dat de mens van nature niet zou beschikken over een ‘sociaal’ geheugen, niet zou beschikken over een individueel bewustzijn om er te zijn voor elkaar.

Wonen, voeding, mobiliteit, kleding, energie, opvoeding van kinderen, studies, ethische en morele waarden, sporten, reizen, even ontheemen, geestelijke ontplooiing, ontspanning, sociaal leven, kunst, cultuur, creativiteit, muziek, wellness, feesten, dansen, tijd besteden aan familie en vrienden, rechtssystemen, syndicaten, voorzorg voor: werkloosheid, werkonbekwaamheid, ziekte, handicap, ongeval, pensioen, kindergeld, invaliditeit en het laatste vangnet eventueel OCMW,

Al deze zouden zich waarschijnlijk niet ontwikkeld hebben.
De mens zou teruggeworpen worden op zichzelf en had waarschijnlijk de prehistorie niet eens overleefd!

Niet te vergeten:

Het leven van de mens wordt mogelijk door de arbeid en door de verwezenlijkingen van de vele miljoenen mensen in het verleden en het heden.
Mensen zijn van nature (door de genen voorgeprogrammeerde) sociale wezens met bepaalde, ingebouwde en natuurlijke vaardigheden voor het oplossen van problemen van sociale samenwerking en het opstellen van morele regels “om individuele keuze te beperken”.
Ze zullen, zonder veel aansporing, spontaan orde scheppen, eenvoudig door hun dagelijkse individuele doelen na te streven en op andere mensen te reageren.

De huidige verworven democratische mensenrechten:

Niemand mag zich daar illusies over maken, alle momentele verworvenheden zijn door onze voorouders gedurende honderden jaren afgedwongen van elite en jetset, beetje bij beetje, niets is gegeven of verkregen, alles is met het mes op de keel moeizaam afgedwongen.
Voor deze eeuwenlange rooftochten van uitbuiting, diefstal, slavenarbeid en om onder het juk van deze uitbuiters onderuit te komen, hebben vele mensen hun leven geofferd voor onze vrijheid.
Er zijn trams en bussen omgedraaid, enorme stakingen en betogingen georganiseerd, syndicaten gecreëerd, arbeidsvoorwaarden afgedwongen door stakingen, doden gevallen, enz.
Buitenstaanders en jongeren denken al eens dat onze verworven rechten hier vanzelf gekomen zijn!

Door veel geduld bereikte de slak de ark, onze huidige samenleving met zijn:

1. Sociale rechten.
2. Vangnetten.
3. Gezondheidszorg.
4. Sociale voorzorg.
5. Automatisering.
6. Robotisering.
7. Technologische verbetering.
8. Alle andere moderne systemen en machines.

Het recht op:

1. Voedsel.
2. Onderdak.
3. Arbeid.
4. Betaalde vrije tijd.
5. Minimum inkomen.
6. Gezondheidszorg.
7. Scholing.
8. Referenda.
9. Burgerstemming en burgerraadpleging.
10. Staken.
11. Zich organiseren in een syndicaat.

Al deze behoren tot de burgersoevereiniteit en daardoor tot de rechten van de mens:

Machines, automatisering en innovatie moet mensen vrij maken, vroeger op rust kunnen gaan en minder uren werken, meer betaalde vrije tijd in al zijn vormen, dit voor iedere burger.
Niet het verhuizen van privaat bedrijven naar lageloonlanden en daardoor sociale kerkhoven achterlaten en volksverhuizingen uitlokken.
Geautomatiseerde machines van privaat bedrijven die 24 op 24 uur draaien zonder participatie voor de burgers is fout!
We kunnen niet toelaten dat deze moeizaam afgedwongen mensenrechten, beetje bij beetje terug tot tegen de grond afgebroken worden.
We kunnen niet toelaten dat winsten van privaat bedrijven enkel naar aandeelhouders en managers gaan!
De provocaties van het neoliberalisme moeten met harde hand beantwoord worden, of we keren terug naar middeleeuwse toestanden.

Wanneer gaan de werkgevers nu eens beseffen dat zij er alle belang bij hebben dat hun personeel zich goed voelt, graag komt werken en al het mogelijke zullen doen om hun goeie werknemers aan zich te binden en een goeie productieve sfeer binnen het bedrijf te hebben.

Een werkgever die dit niet beseft gaat failliet, een werknemer die dit niet beseft zal een paar keer meer van werk moeten veranderen en kan ondertussen wat gaan uithuilen bij de vakbond, terwijl hij z'n dopgeld telt.

Zowat elk groot bedrijf doet dat... Enkel overheden (of gerelateerde, zoals de NMBS) hinken nog achter op dit vlak (men noemt dat competentie management).

Maar jonge starters moeten echter ook beseffen dat men niet kan beginnen aan 2800 euro bruto, en elk jaar een loonsverhoging krijgt van 500 euro bruto en na 2 jaar men tenminste al diensthoofd is.