Liefdadigheid
 

Een tegenstrijdigheid die ik zie in het 'rechtse' gedachtegoed : ik heb me reeds lang laten overtuigen dat liefdadigheid meestal meer kwaad dan goed doet. Hoe komt het dan dat dezelfde mensen die ivm met ontwikkelingshulp liefdadigheid afwijzen dat in onze westerse wereld wensen geïmplementeerd te zien ipv een ondersteunende sociale zekerheid ?

Spijkers met koppen ! Alleen is "ondersteunende sociale zekerheid" precies het soort systematische en gedwongen liefdadigheid waar je het over hebt.

Ik denk dat het punt is dat puntsgewijze liefdadigheid, na een catastrofe, heel goed, menselijk en al wat je maar wil is.

Het probleem is wanneer liefdadigheid een vast onderdeel van het economisch gebeuren wordt, he - zoals een te ver doorgedreven sociale zekerheid. Een liberaal zoals ik zou zeggen dat het de marktsignalen totaal scheeftrekt, en dat dat dus als gevolg heeft dat men de middelen totaal verkeerd gaat aanwenden als gevolg van die verkeerde signalen. Maar die signalen zijn meer dan gewoon maar "informatie". Zelfs iemand die "het begrepen heeft" wordt tegengewerkt.

Stel dat je systematisch brood gaat uitdelen. Het gevolg is dat je daar dus niet aan de slag kan als bakker. Dat je dus ook geen graan koopt. Dat boeren hun graan niet kwijtgeraken en dus ook geen graan zullen planten. Maw, het vrij uitdelen van brood op systematische wijze maakt dat de ganse 'broodsector' vernietigd wordt, van de boer tot de bakker.
Aan de andere kant zal je dingen veroorzaken die niet rendabel zijn: brooduitdelingscentra, met hun adminstratie, transport systemen voor het uit te delen brood die geen ander economisch nut hebben,.... Erger nog, allen die afhangen van die broodverdeling gaan op den duur lobbygroepen gaan vormen om toch maar de broodverdeling in stand te houden.
Maw, de schaarse middelen die er zijn worden totaal verkeerd aangewend.

In Belgie heet dat de PS he :-)

Dat wil niet zeggen dat je na een zware aardbeving gedurende een maand of zo geen brood kan gaan uitdelen. Dat gaat niks omzeep helpen, in tegendeel.

Volgens mij is onze sociale zekerheid toch een pak beter dan het afschaffen ervan en het overschakelen op vrijwillige liefdadigheid zoals sommige liberale stromingen wensen. Iedereen die wel eens werkloos is geweest weet hoe je gepushed wordt om onmiddellijk terug aan de slag te gaan en gelijk wat aan te nemen. Ik vind niet dat onze sociale zekerheid te vergelijken valt met liefdadigheid zonder tegenprestatie.

Tijdens de kredietcrisis is bijna de helft van het forum hier (allez van de mensen die ik volg) zijn job kwijt geraakt en die zijn allemaal terug aan het werk. Ik stel me zo voor dat wanneer die mensen geen sociale zekerheid waar ze aan hadden bij bijdragen hadden om op terug te vallen een serieuze knak zouden gekregen hebben indien ze het van de liefdadigheid van een ander hadden moeten hebben. Ik weet dat dat in mijn geval zo zou zijn geweest. Ik zou eerder crimineel worden dan bedelaar.

Dus een sociale zekerheid door een door ons verkozen overheid geregeld (en dat kan natuurlijk altijd beter) lijkt me meer verkiesbaar. In private verzekeringen geloof ik niet. Dat mondt uit in een ieder zorgt voor zichzelf tenzij het verplicht wordt en zelfs dan zijn er zoveel (weliswaar andere) nadelen aan als aan een door de overheid georganiseerde verzekering.

Maar ik ben het volledig met je eens hoor. Sociale zekerheid moet dienen voor twee dingen:
- U helpen in het geval van een serieuze tegenslag (inderdaad, zoals werkloosheid, of zware ziekte of zo)
- voor een uitzonderlijk klein deel van de bevolking als "levenswijze" (ik denk aan gehandicapten).

Wat sociale zekerheid NIET mag zijn, is een 'verhoging van de levensstandaard' in "normale" omstandigheden. Het mag geen "herverdelingsmechanisme" worden van de "gezamelijke (wat??) rijkdom".

Ik ben dan ook helemaal niet voor "liefdadigheid" (= kopen van een goed geweten). Niet dat er geen vrije markt mag zijn voor kopers van goed geweten, en mensen die daar willen van "profiteren" he. Maar het is voor mij iets waar je niet moet op rekenen.

Ik ben eerder voor een soort "leningen" systeem in de sociale zekerheid: je mag geld LENEN als je werkloos bent, en je betaalt dat terug als je weer werkt.

Als je uitrekent wat dat kost, is dat meestal minder dan de normale "bijdrage" die je nu zowieso betaalt, als je niet te lang werkloos bent.

Ik kan je daar deels in volgen en zolang de economie geen diepe depressie doormaakt zou ik persoonlijk daar mee kunnen leven. Maar ik denk toch dat je een aantal effecten daarvan onderschat.
1. Het kan bijdragen tot langdurige werkloosheid : ik kan beter werkloos blijven dan een grote som te moeten terug betalen. Een werkloosheidsval dus.
2. Mensen met lage inkomens kunnen makkelijk in de situatie belanden dat ze dat simpelweg niet kunnen terug betalen.
3. Het zet een domper op consumptie en versterkt in geval van recessie de consumptie en bij gevolg de produktie nog meer.

Onze maatschappij leeft op het kapitalisme.
De mens kent maar enkele grote drijfveren sinds eeuwen maar enkele daarvan zijn de laatste decennia zodanig ontspoort dat ze stilaan onhoudbaarder worden.
De grootste is geld. Zonder geld geen basisbehoeften en zeker geen luxe of comfort. Onze hele levensstandaard en kwaliteit is afhankelijk geworden van geld en materieel bezit. Het hoogste doel bij de meesten is dan ook gereduceerd tot het verwerven er van. En velen gaan zelfs daarvoor over de lijken van hun medemens waar ze minder en minder voeling met hebben en houden. Anders zou het verwerven ervan trouwens niet lukken of bitter/zuur smaken.

Door de algemene houding en het naleven van een onbereikbaar en onhoudbaar systeem van samenleving waarin we door het invoeren van een kunstmatige solidariteit en dito sociaal gevoel onszelf de vernieling in leven.
Echter men kiest ervoor om daarvoor blind te blijven en het systeem kost wat kost in leven te houden. Zoals ik reeds enkele malen vermeld heb tegen beter weten in.
Enige wat we kunnen doen is onze ogen eens echt opendoen en onszelf heropvoeden. Niet zozeer voor onszelf maar voor komende generaties die anders dieper en dieper in de stront zullen zitten dan we nu zitten.

Maar ja zolang we niet zien of willen zien zal er ook geen bereidheid zijn om werkelijk de wereld te verbeteren. Getuige daarvan is de houding die we aannemen tov de huidige realiteit, zowel hier op het forum als IRL.

Als je vindt dat "liedadigheid meer kwaad dan goed doet", waarom ben je dan wel voor de sociale zekerheid? Ik vind dit nl. ook tegenstrijdig.

Omdat die in een samenleving gebeurd die al ontwikkeld is en ook niet onvoorwaardelijk is.

Op 1 zou ik stellen dat de "automatische lening" beperkt dient te zijn in de tijd, he. Enkele jaren ten hoogste. Langdurige werkloosheid is eigenlijk geen "werkloosheid" meer.

2. Niet echt, he. Als je werklozensteun proportioneel is aan je "inkomensniveau" is de inspanning vergelijkbaar.

3. Consumptie gebaseerd op "uitgedeeld geld" is in elk geval maar nep, he. Het heeft ons gebracht waar we nu aan toe zijn.

Een paar opmerkingen.

Er is sprake van een aantal zaken die onherroepelijk gebeuren met liefdadigheid door de overheid.
1) het wordt een politiek instrument - vooral ingezet waar politiek het meest opportuun voor de gever. Met alle efficientienadelen van dien.

2) Het heeft een moreel verwoestend effect. Ik zou veel meer geneigd zijn aan goede doelen of armen te geven dan nu. Reden: met het afdragen van mijn belastingen heb ik mijn deel gevoelsmatig al meer dan geleverd. Alle verantwoordelijkheid om verder zelf nog iets te doen vervalt aldus.

Wat deden mensen voor de sociale zekerheid? Ze zorgden voor elkaar. Familieleden namen elkaar in huis indien nodig. De kerk en allerhande sociale organisaties vulden veel van dat gat op.

Komaan Patrickve, zie je dat nu echt niet zelf in wat voor onzin gij uitspuwt?

Iemand die geen werk vind zelfs al gaat ie meerdere malen per jaar op zoek en na 2 of 3 jaar nog geen werk heeft is en blijft werkloos.
Werkloos is werkloos, los van eender welke andere filosofische discussie ook.

Elke consumptie is op uitgeleend geld gebaseerd dankzij fractionele banking. Geld is immers virtueel en wordt uit het niets gemaakt want enige dat tegenover het geld staat is een schuldbelofte. Het geld dat dus bij u in de firma binnenkomt is even virtueel als uw geld op de bank en dat van uw medewerkers.
Het hele verhaal is dus nep. Een van de grootste oplichterijen ooit waar men massaal aan mee doet. Natuurlijk leid ons dat tot de huidige situatie. Is trouwens nog maar de top van de baarlijke ijsberg dat we zien.
Maar als er mist hangt rond die hem zouden moeten zien die men dan vaak zelf nog optrekt ook.. tja...

Semantisch hebt ge gelijk, hij is "werkloos" en heeft dus geen werk. Ja. Wat ik onder "werkloze" versta, is iemand die tijdelijk tussen twee jobs zit. Iemand die langdurig geen werk heeft, is gewoon geen geloofwaardig werknemer, ttz, hij moet nu onder ogen zien dat "in loonarbeid werken" blijkbaar niet marcheert voor hem, en moet dus een andere manier zien te vinden om zichzelf van een of andere vorm van middelen te voorzien. Zijn "werknemer" statuut is voorbij. Hij is geen "werknemer" meer die een "moeilijke tegenslag" moet verwerken. Hij is gewoon iemand die blijkbaar niet terecht (meer) kan op de arbeidsmarkt.

Werklozensteun voor mij is geen "manier om een levensstandaard te bouwen". Het is een manier om een tijdelijke tegenslag helpen te overkomen.

Die twee hebben niet veel met elkaar te maken. Je zou hopen dat leningen grotendeels dienen om investeringen mee te financieren he. Je kan ook tijdelijke fluctuaties in consumptie financieren met leningen, maar gewoon maar als "buffer" om fluctuaties in consumptie en in inkomsten vlak te strijken. Eens de twee gemiddelden niet meer gelijk zijn, is er een probleem.

Wel, zo virtueel is dat geld niet, hoor. Geld is niet echt een schuldbelofte, hoewel ik dat ook een tijdje gedacht heb. Geld is een goed. Een redelijk abstract goed, toegegeven. Zoals postzegels of pokemon kaartjes. Maar het is niet zozeer een "schuld". Goud is geen "schuld". Goud is een goed. Een dat het gros van zijn waardeestimatie haalt uit zijn ruilcapaciteit tegen nuttiger goederen. En zelfs fiat geld is een goed. Een dat gefabriceerd wordt in centrale banken.

Geld is niet minder een "goed" dan, zeg maar, de "echte" sjaal van Michael Jackson of zo. Het onderliggende spul (de "drager") is maar bijzonder weinig "waard" (een sjaaltje, of wat printpapier, of wat computergeheugen). De essentie van de waarde komt van wat we er gezamelijk aan toekennen als waarde, aan het feit dat VELEN veel willen opgeven om het te bezitten, en dat je dus met dat bezit vanalles kan bekomen van anderen.

En het is de mode om te kappen op het fractioneel systeem, maar infeite is dat het verschil tussen een bank en een kluis he. Zonder fractioneel systeem kan je niks uitlenen want je moet alles in kluis houden. Ik denk wel dat de reserve fractie gewoon veel te laag was gekozen. Infeite heeft de fractie geen belang. Je kan die op 50% of zo stellen. Dat maakt gewoon dat geld zeldzamer, en dus duurder wordt maar dat heeft geen belang.

Wat ik me afvraag is hoe het komt dat er blijkbaar geen werkloosheidsval was in de jaren eindvijftig/zestig/beginzeventig. Blijkbaar maakten mensen er toen geen probleem van te werken. Er bestond toen nochtans ook al een deftige sociale zekerheid. En men had langere werkdagen en minder verlof.

Sociale zekerheid bied mensen die werken binnen een maatschappij zekerheid ! ten minste dat is het doel .

Liefdadigheid zou als doel moeten hebben om mensen en gemeenschappen die nu aan de afgrond staan te helpen een betere toekomst op te bouwen zodat ze onafhankelijk kunnen leven en zich uit de diepste armoede helpen . Vaak blijft deze liefdadigheid echter , ondanks miljoenen giften beperkt tot sensatiegiften en druppels op een hete plaat , waarbij een ding vast staat , de werking en zeer dure interne kost en loonkost van de NGO 's teelt er weelderig bij . hun doel echter boekt nouwelijks rsultaat .

Enige tijd geleden een marmeren badkamer met verguld kraanwerk geinstalleerd in de rijke villawijk van wilrijk . faktuur betaald door Unicef Kinshasa

Terwijl we in onze samenleving grote financiele problemen hebben met de sociale zekerheid en pensioenen van mensen die lang gewerkt hebben gas Di Rupo nog een miljoentje extra weg bij Music for life , aan het Rode Kruis , doel Diaree in Nepal .

Nu blijkt er in Nepal geen probleem te zijn met diaree en Katmantdu een paradijs te zijn voor frauduluze NGO's

Ik ving music for life heel mooi , waar mensen zich kunnen amuseren . maar het is na het uitlekken dat het doe omstreden zou zijn opvallend stil over die lek .
Een goede Eerste Minister zou een onderzoekje instellen naar dat gegeven en indien het doel weldegelijk omstreden is , het miljoentje terug eisen . en dat zou onze begroting ten goede komen en de frauderende en in luxe bestuurde NGO'S een tot nadenken stellen .

Organisaties als het Leger des Heils zijn nochtans, naar mijn aanvoelen, broodnodig om de onvermijdelijke mazen in het sociale zekerheidsnet op te vangen en te dienen als alarmlichtje bij de overheden.

;-)

Waarschijnlijk een onderwerp voor een doctoraatswerk in de economie :-)

Hier is misschien (ik raad er maar naar) een sleutel:

De invoering van inkomstenbelastingen in 1963.

http://www.geldadviesgids.nl/content/222/233

Ik heb geen probleem met liefdadigheid in Afrika. Waar ik wel een probleem mee heb is ontwikkelingshulp door de overheid.

Zowel omwille van het zeer slechte track record van dergerlijke hulp als principieel, ie het geven van ontwikkelingshulp aan andere landen is voor mij geen taak van de overheid.

Kerntaak van de staat is zijn burgers noodzakelijke diensten verschaffen, Sociale zekerheid is zulk een kerntaak. Liefdadigheid als surplus mag ook, maar niet als vervanging.