Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel
(Bericht 7931702)
Goed gezien, Bad Atilla!
Ook wij ZIJN die weg allang ingeslagen.
En ook al durf je geen verantwoordelijke aan te wijzen voor deze gang van zaken, het antwoord zit vervat in deze zin:
|
Ik wijs ze wel aan: het zijn de politici en de burgers. Het gaat om een collectieve verantwoordelijkheid waar, uiteraard, elke individu zijn eigen last draagt.
Citaat:
Je weet evengoed als ik waarom de N-VA "dat" niet lang zal kunnen volhouden. De reden is dat ze haar belofte voor verandering niet kan/mag houden. DE niet te ontkennen reden voor de kloof tussen de politiek en de burger. DE politiek houdt niet alleen haar woord niet, ze doet vooral niet wat de burger van haar verlangt, namelijk rekening houden met datgene waar de burger van wakker ligt. De politiek wéét wat de burger aan het hart ligt maar neemt beslissingen die daar compleet tegengesteld aan zijn.
Eigen belang eerst.
|
Totaal niet mee akkoord. De politiek moet zich bekommeren om het algemeen belang, niet om de individuele verlangen van de burgers. Ik heb er dus geen enkel probleem mee dat een partij tegen iets is, al is zelfs de overgrote meerderheid van de burgers er voorstander van. Als dat zo is, dan moet de burger dit beoordelen in het stemhokje.
Anderzijds is het zo dat een individuele burger van de politiek niet mag verwachten dat zij
zijn persoonlijke, individuele problemen gaat oplossen. Dat is zijn eigen verantwoordelijkheid. Dit betekent dat ook de burger, in zijn politieke acties, eigenlijk oog zou moeten hebben voor het algemeen belang.
Ik ben eigenlijk principieel tegen ideologische partijen, die zogezegd belangen van bepaalde groepen binnen de samenleving menen te vertegenwoordigen en te beschermen. Al besef ik wel dat het heel moeilijk is om dat te veranderen.
Maar wat stel ik vast: dat veel partijen beloftes doen waarvan zij begot goed weten dat zij niet vervuld kunnen worden. En wat doet de burger? Hij stemt voor die partijen. Niet omdat ze gaan doen wat zij moeten doen, maar omdat zij hem naar de mond hebben gepraat.
De wisselwerking politiek-burger wordt daarmee compleet ontwricht en er ontstaat een vicieuze cirkel: de politiek belooft, de burger gelooft die belofte en stemt, belofte wordt niet waargemaakt, burger verliest zijn vertrouwen, politiek probeert dat vertrouwen te herwinnen door nog meer te beloven, houdt zijn belofte niet, enz.
En op een bepaald moment is de kloof zo diep geworden, dat de wisselwerking stil valt. Dat is wat mij betreft het begin van het einde van het democratisch proces. Het is op dat ogenblik dat de demagogen en andere populisten op het toneel verschijnen met nog meer beloftes, die ze nog steeds niet kunnen waarmaken, maar waar de schuld dan op 'al die anderen' gelegd wordt met, in fine, het in vraag stelken van de democratie zelve.
Citaat:
Daar g�*�*t vlijmscherp met zijn "optimism is a moral duty".
Het is trouwens belachelijk om een partij weg te wuiven die landelijk 30% haalt en op enkele plaatsen ternauwernood 50%, maar het "niet zo'n slecht signaal" te vinden dat de centrumpartijen "de rest van de stemmen" haalden. En dat terwijl zelfs die stemmen beïnvloed werden door de berekende terugtrekking van één van die fameuze winnaars van de verkiezingen.
|
De FN is een prachtvoorbeeld van een partij die de mensen structureel naar de mond praat. O, pas op hoor, Hollande en Sarkozy doen dat ook maar ondanks alles slagen zij er nog in om een min of meer inclusief verhaal te vertellen, met nog een beetje oog voor het algemeen belang. Het verhaal van de FN is louter exclusief en stelt een samenlevingsmodel voor waar er totaal geen sprake meer is van algemeen belang.
Dat veel kiezers dat model verwerpen, is hun eigen keuze, hun eigen verantwoordelijkheid.
