Titanic 100
 

al 35 jaar intrigeert die tragedie mijn verbeelding

Ik denk dat de Titanic een ramp is die tot eenieders verbeelding spreekt: een grote splinternieuw luxe pakketboot, met vele prominenten aanboord, een schip dat onzinkbaar werd geacht, loopt op een ijsberg en gaat ten onder samen met 2/3 van haar passaguiers en bemanning.

Nog steeds aangrijpend.
De natuur wint altijd, dan besef je je pas hoe nietig de mens is.

de verklaring voor het zinken is eenvoudig , men had het roermechanisme gewijzigd,
vroeger draaide je het roer naar rechts en boot ging naar links , sinds Titanic was rechts wel degelijk rechts,
ze hadden de ijsberg nog net op tijd gezien en de stuurman riep links dus degene aan het roer draaide foutief naar rechts en dus draaide de boot naar rechts waardoor hij zich nog meer tegen de ijsberg wreef

Ha ja, want daarvoor had die roerganger nog nooit aan het roer gedraaid.

Ik ken het verhaal van de Titanic niet, maar weet wel dat het om een menselijke fout zou gegaan hebben... Maar zoals je hierboven aangeeft kan ik toch moeilijk inkomen hoor. 8O

Klok en klepel.

De stuurman heeft misschien 1 fout gemaakt. Door vol achteruit te gaan malen-om te remmen-, had het roer veel minder effect en week het reusachtig paleis veel trager uit. (het links rechts verhaal is dus niet meer dan dat, een verhaal)

Langs de andere kant, als het schip de oorspronkelijke vaart gehouden, had de bocht niet veel kleiner geweest en had de kans op een net niet botsing niet veel groter geweest.

Neen, vele deskundigen op zeevaart vlak hebben maar 1 antwoord. In achteruit gooien en hopen dat de snelheid laag genoeg is om alleen de boeg naar de verdommenis te helpen.

Willen of niet,de schuld moet altijd bij de kapitein liggen...

De Titanic voer temidden de ijsbergen,volle bak vooruit,en met niet altijd goede zichtbaarheid......ronddrijvende ijsbergen zijn geen onbekend fenomeen in de lente in de Noord-Atlantic.

Sta me toe wat reserves te hebben tegen dergelijke officieren...
Het is hetzelfde als pal naast een eiland te gaan varen,je kunt gewoon wachten op een probleem :roll:

wie doet kansberekening ? hoeveel kans heb je om een ijsberg pal in het midden te raken zodat enkel de neus wat gedeukt is

De verantwoordelijke van een passagiersschip behoort NIET aan kansrekening te doen en risico's te ontlopen.Beter nadien wat ruzie te krijgen met de rederij omdat de brandstofkosten en de timing wat slechter zijn ,dan met een gekreukt schip,of erger nog,helemaal niet,aan te komen....

100 kilometer zuidelijker en/of enkele knopen trager 's nachts en er was geen kansberekening nodig,reeds in die tijd wist men dat.We moeten eigenlijk aannemen dat men dat op andere passagiersschepen wel degelijk deed...

Een ijsberg raken met de boeg. Moet niet in't midden van die ijsberg zijn.

Wat er nu was was een schampschot, lekker de romp openrijten over een paar dozijn meters. In alle geval, de beste stuurlui staan aan wal.

Met zowel de bouwheer, als de directeur van de firma waarvoor je al jaren perfecte dienst hebt geleverd die in je nek aan't blazen zijn, met een firma-betaald pensioen in aantocht , tja, dan is het keuzes maken. Voor dezelfde moeite kwamen ze zonder enig probleem aan in New York.

Er waren zelfs schepen die met moeite snelheid maakten om hun positie te bewaren in die omgeving. Iets wat de kapitein van de Californian kwalijk werd genomen.

een sterke lamp was nog niet uitgevonden blijkbaar

Zeker wel.

Maar ooit eens uw grootlichten aangestoken in een deftige mist?

Het probleem met het stilzitten van de SS Californian was dat de marconist - in die tijd werd die scheepsdienst immers nog geen 24u/24u verzekerd, na het zinken van de Titanic werd dit verplicht - al was gaan slapen en er eigenlijk niemand.

Nochtans had de Californian ijswaarschuwingen genoeg gestuurd... Toen de Titanic de Californian passeerde een aantal uren voor de ramp trachtte de Californian de Titanic via morse lamp te waarschuwen dat er ijsbergen gesignaleerd waren, maar de Titanic antwoordde niet zodat men niet weet of de boodschap gezien was.

Voorts seinde de marconist van de Californian ook een aantal ijswaarschuwingen, maar hij werd door de marconist van de Titanic het zwijgen opgelegd omdat hij dringend boodschappen van elite passagiers naar Amerika moest versturen...

Wat echter moeilijk te verklaren valt is waarom de Californian de vuurpijlen negeerde... gans dat deel van het verhaal is duidelijk nalatigheid... want de crew van de SS Californian had wel degelijk de pijlen gezien....

Een ander probleem voor de Titanic was dat de uitkijken van de Titanic geen verrekijkers hadden... en dit omwille van de meest banalen redenen... de officier die deze had was net voor de afvaart vervangen... de tweede officieer ging dan ook in NY nieuwe kopen... maar zo ver is het dus niet gekomen.

Vooral Ismay maakt een slechte beurt... hij, niet designer Andrews, beval de kapitein zijn snelheid te behouden... hij wou immers op de maiden voyage de begeerde "Cordon Bleu" (op dat moment in handen van de Mauretania van de concurrent Cunard Lin) behalen. Vervolgens als het schip zikt, verstop Ismay zich aan boord van een reddingsloep en overleeft als een laffaard de ramp.

Scheepsbouwer Thomas Andrews is in deze wat een tragische figuur met Cassandra allures... hij had oorspronkelijk immers gepleit voor meer reddingsloepen, maar werd door de eigenaars overruled met de boodschap dat het strikte wettelijke minimum wel voldoende was. Andrews had oorspronkelijk trouwens ook gepleit om het scheepsdesign te voorzien van een dubbele wand en om de schotten tot boven door te trekken. Ook op dat punt werd hij overruled. Andrews was aan boord van de Titanic om eventuele "probleemjes" namens de scheepsbouwer "Harland and Wolff" te kunnen opvolgen, bleef aan boord en ging met zijn schip ten onder.

Maar daar was Titanic en haar zusters niet op gebouwd. Deze schepen waren gebouwd voor comfort, niet snelheid.

Wat niet wil zeggen dat men dit als PR stunt toch niet wou proberen... in elk geval werd Ismay door verschillende overlevende hiervan later beschuldigd.

Ik vind ook het verhaal van Violet Jessop (1887-1971) fascinerend. Dat is waarschijnlijk de meeste gelukkige dame of een ongeluksbrenger... Titanic had immers ook nog twee zusterschepen, Olympic en Britannic. Ook deze twee schepen hadden geen gelukkig gesternte... en mevr. Jessop was er steeds bij...

- in 1911 had de Olympic een aanvaring met een Britse kruiser bij het eiland Wight... twee compartimenten liepen vol en een schroefas brak... Olympic strompelde met zware schade terug naar Southampton. Jessop reisde mee met de Olympic als stewardess van de White Star Line... De kapitein van de Olympic tijdens deze aanvaring was trouwens Smith die later de Titanic commandeerde.
- in 1912 had de Titanic een aanvaring met een ijsberg en zonk... Jessop reisde mee met de Titanic als stewardess en overleefde het zinken...
- in 1916 was de Britannic omgebouwd tot hospitaalschip... het schip liep tijdens de Dardanellencampagne op een Duitse mijn in de Egeïsche Zee en zonk... Jessop reisde mee als verpleegster en overleefde het zinken.

Op NGC een reportage gezien.

Er was iets met de weersomstandigheden en een koudefront, waardoor men een vervalst beeld kreeg van de horizon en dus de ijsberg niet kon gezien worden.

Het knipperlicht dat de ijsbergen wou melden, kon evenmin gezien worden door diezelfde soort weersomstandigheden waarbij het knipperlicht mee vervaagde tussen de flikkerende lichtjes van de sterren.

Verder was er iets met de slechte kwaliteit van de klinknagels waardoor de romp sneller scheurde, het feit dat de schotten niet tot bovenaan dicht gingen (hoe lomp kan je wel zijn) en dan hebben we het gehad zeker?

Toch ook nog maar eens naar de film gekeken....

"Warmer" water en koude lucht, dat geeft over het algemeen mist.
Zoals Astrodamos vroeg "waarom geen straffe lamp/zoeklicht"?
Steek maar uw grootlicht eens aan met de wagen in een mistbank.

Staalkwaliteit was iets moeilijker consistent te houden. De scheepsbouwarchitecten van die tijd losten dat op door "voldoende" klinknagels en overlappende platen te gebruiken. Maar vrat gewicht, en dat gaf dus minder capaciteit per ton. Het was dus een jongleren van gewichten en uitgerekende sterkte.
Het is/was ook geen uitzondering dat er "kleine aanpassingen" op de werf gebeurden om de bouwsnelheid en de winst te vergroten.
Een lijntje klinknagels minder...wie merkt dat nu, die andere rijen zijn toch al meer dan genoeg. Of een maatje kleiner. Klinkt sneller en boort gemakkelijker en weegt minder.
Niet zo lomp. We spreken hier over 1912. Een tijd waar nog houten zeilschepen in vrachtvaart zaten, de grote windjammers, en zelfs nog een paar klippers. Die hadden zelden waterdichte schotten en al helemaal geen dubbele wanden.
Ook, en die logica is ook te volgen in't licht dat ook waterdichte schotten gewicht vreten in schepen. En dat een romp niet volledig onder water gaat komen als er 1 compartiment leg sloeg. In't geval van de Titanic moesten er al verschillende compartimenten lek slaan om de romp diep genoeg te laten zakken om de waterdichte schotten te overspoelen. Het was ook een worst case scenario hier, alle lekke compartimenten zaten bij elkaar, en daardoor ging er een stuk romp te diep voor die schotten om nog te werken, waardoor het volgende compartiment onder liep... resultaat, dat het eerste deel van't zinken redelijk langzaam verliep, maar eenmaal een bepaald punt overschreden, exponentieel sneller.

Ik heb er genoeg over gelezen. Zelfs al hadden ze alle vracht en overbodige spullen overboord gegooid, en een achter compartiment of 2 onder water gezet, had de romp te diep komen te liggen om de schotten te laten werken. Het had misschien een uur ofzo winst kunnen geven, maar voor dezelfde moeite had het het zinken versneld. Die romp was nu eenmaal niet voorzien op zo'n belasting. Wat ook duidelijk blijkt uit de gebroken staat van 't wrak.

De nieuwe of de oude?