Op 20 mei 2001, een jaar geleden, betoogden de vakbonden samen met talrijke sociale organisaties door de straten van Brussel. Op de tribune klonk harde taal. De eis: een verhoging van de sociale uitkeringen, iedereen laten meegenieten van de welvaart, geen sociale uitsluiting. ABVV-leider Michel Nollet ontplofte bijna toen de regering de dag daarop geen enkele eis inwilligde, en alles verschoof naar een sociale ronde tafelconferentie. Een dode mus, daar kon Nollet niet blij mee zijn.

Door Frank Slegers

We zijn een jaar later. Er is niets ernstigs gedaan voor de sociale uitkeringen. Bovendien is de ronde tafel nog steeds niet op gang gekomen. De regering gaf een dode mus. Achteraf heeft ze zelfs die dode mus teruggepikt. De zieken, werklozen en gepensioneerden zullen het moeten stellen met verkiezingsbeloftes, want de verkiezingen van juni 2003 komen in zicht.

Bijvoorbeeld: de pensioenen

ACV en ABVV eisten dat de sociale uitkeringen welvaartvast werden. Elk jaar moeten ze automatisch niet alleen aan de index, maar ook aan de evolutie van de lonen worden aangepast. Je uitkering wordt immers berekend wanneer je ziek wordt, of werkloos, of gepensioneerd. Daarna wordt de uitkering enkel nog aan de index aangepast. Maar het niveau van de lonen blijft stijgen, dus geleidelijk aan loopt je uitkering achter op de ontwikkeling van de welvaart. De schade is vooral groot als je lang ziek, werkloos of gepensioneerd bent.

Van die eis is niets in huis gekomen.

Wat betreft de pensioenen kregen enkel de pensioenen die vóór 1993 zijn ingegaan een welvaartaanpassing van 1%. Begin 2003 komt er voor deze pensioenen nog eens 1% bij. Wie in 1994 op pensioen ging zal, wanneer paarsgroen in 2003 teruggaat naar de kiezer, dus al 10 jaar welvaartverlies lijden, zonder enige compensatie.
De betogers eisten ook een inhaaloperatie voor alle uitkeringen van 3%, voor de minimumuitkeringen 6%.
We kunnen ook hier de balans maken voor de pensioenen. Van een inhaaloperatie voor alle pensioenen is in de verste verte niets te bekennen.

Enkel de bejaarden die er het slechtst aan toe zijn kregen een verhoging. Het gaat over 500.000 mensen, dus één inwoner van ons land op twintig. Hoeveel hebben die mensen? Dat gaat, voor alleenstaanden, van 576,03 EUR (gewaarborgd inkomen bejaarden) tot 771,10 EUR (minimumpensioen volledige loopbaan). Per volledige maand! Jaar in jaar uit!

Die mensen hebben van onze sociaal-liberale regering een opslag gekregen van iets minder dan 25 EUR. Per maand! Opgelet, niet voor iedereen: wie geen volledige loopbaan heeft krijgt slechts een stukje van die 25 EUR. Eerlijk is eerlijk.

Deze vrijgevigheid kost 165 miljoen EUR op jaarbasis. Dat kan je vergelijken met de 3.797,3 miljoen EUR die de patroons in 2002 op zak steken via de vermindering van de "sociale lasten".