Vraag over vraag en aanbod
 

Vaak stelt men dat de prijs wordt bepaald door de wet van vraag en aanbod. Ik stel me hierover de vraag op welk niveau dit bepaald wordt, zelf denk ik aan twee niveaus :

1. Niet voldoende van het gevraagde product maar wel voldoende grondstoffen
2. Niet voldoende grondstoffen om het gevraagde product te produceren

Het mag evident zijn dat finaal de grondstoffen de schaarste (wel/niet) bepaalt, de vraag stelt zich echter wat in onze maatschappij nu gangbaar is? Anders gezegd, ligt dit aan een te weinig productie of ligt de hoeveelheid grondstof aan de basis?

Hoe komt het dat mijn vraag zo duur beantwoord wordt en mijn aanbod zo goedkoop?

Dat is wat men schaarste noemt ! Dat je eigenlijk altijd meer wil bekomen dan je kan produceren.

Het is de bestaansreden van de economie, namelijk het feit dat je (pijnlijke) keuzes moet maken.

Ik voel eerder nattigheid en denk dat de markt een doorgestoken kaart is en 1 grote oplichterij en samenzwering van de kapitaalkrachtigen

Ik denk dat het komt omdat ondernemers geld willen sparen om ons te verlossen van de staatsschuld. Lijkt me logisch, ze weten immers wat verantwoordelijkheid nemen is.

Schaarste is een aanname, je gedrag wordt er door bepaald, ook de verstarring, zie ik. De keuze is dus niet pijnlijk, je verstarring is dat, doet ook pijn aan onze ogen overigens.

Zit iets in, men heeft je dat laten geloven opdat het narcisme kon overleven. Maar nu we dat doorhebben, kunnen we het herstel inluiden.

Mja, het narcisme van de kapitaalkrachtigen is onoverwinnelijk
(Het mijne kan gemakkelijk verpletterd worden).

De beste manier is om het te voeden en ondertussen een normale economie te installeren, ze zien dat toch niet.

Heb je je de vraag al eens gesteld wat jij allemaal wil, en wat daar allemaal voor gedaan moet worden, en wat jij zelf aan anderen levert ?

Ik vind het zelfs verbazend dat ik een huis en een auto kan hebben. Ik kan mij persoonlijk moeilijk indenken dat wat ik doe het equivalent is van een auto aan iemand leveren en voor iemand een huis bouwen.

Moest ik helemaal alleen op de wereld zijn, dan zou ik er nooit in slagen om voor mijzelf zo een auto te bouwen, of een huis te zetten. Zelfs al mocht ik al het ijzererts zelf met mijn nagels uit de grond krabben en zo. En wat ik voor mezelf, helemaal alleen, zou kunnen doen is voor mij de 'referentielijn' van wat ik intrinsiek op economisch vlak waard ben. Mijn werkelijke levensstandaard steekt daar kilometers boven uit.

Heb je nu ook een antwoord op de gestelde vraag, die was toch eenvoudig, niet?

Uiteraard: wat ge doet is niet veel waard, en ge peinst dat ge daar veel zou moeten voor terugkrijgen.

Is dat 1 of 2 ? Ter info, de vraag staat in het eerste bericht.

Gelukkig voor jou oordelen anderen daar anders over:lol:

Maar nu hebben we het eigenlijk over geld (=> loon en verdienste)

Patrick heeft een moeilijk leven, hij vertrekt van de aanname dat hij anderen pijn moet doen om te kunnen overleven. Heeft dat ergens gelezen maar zich nog nooit een vraag over gesteld, wat natuurlijk pijnlijk wordt voor een mens.

Is dat zo, dat men altijd meer wil ?

Ik ben daar nog niet zo zeker van.

Er zijn mensen die erin slagen om geen enkele vorm van schaarste meer te kennen, maw, het perfecte geluk. Maar dat is eerder een zeldzaamheid.

Natuurlijk zijn er (veel) mensen die hun leven zo georganiseerd hebben dat ze perfect toekomen met wat ze verdienen en daarmee vrede genomen hebben. Maar dat wil niet zeggen dat ze eigenlijk niet met meer het plezanter zouden vinden he. Ze wegen enkel af dat wat ze daarvoor moeten doen - als ze het al kunnen - de moeite niet waard is, te riskant is, of iets anders dat te kostbaar is (vrije tijd, of geen stress of zo) moeten opgeven.

Maar de test is de volgende: stel dat je het groot lot wint, wat doe je:

a) het afhalen en er de grote jan mee gaan uithangen

b) het afhalen en op een spaarrekening zetten

c) het afhalen en het aan een "goed doel" geven

d) het niet gaan afhalen.

Enkel mensen in (d) voldoen aan de bovenstaande voorwaarde van "geen enkele vorm van schaarste te ondervinden".

Alle anderen hadden een vorm van schaarste. (a) is evident, (b) had een schaarste aan "verzekering voor de toekomst" of "nalatenschap voor zijn kinderen", (c) had een schaarste waarmee hij zijn behoefte van vrijgevigheid niet kon bevredigen.

Enkel (d) die het niet kan bommen had reeds een perfecte bevrediging van al zijn bevredigbare behoeften, he.

Los van het feit dat tot de groep D behoor is het wel zo dat er producten/diensten zijn die niemand wil, anders waren er geen faillisementen.

Hoe is een dergelijk gedrag psychologisch te verklaren? Is herstel of groei mogelijk of zijn we gedoemd hiermee te leven ?

Jamaar het feit dat mensen domme dingen doen wil niet zeggen dat er geen slimme dingen kunnen gedaan worden he !

Dingen produceren die mensen niet willen (ofwel HELEMAAL niet willen: je hebt afval geproduceerd - oftewel niet willen aan de laagst mogelijke kost van je productie en je kan moeilijk lager gaan in prijs: je hebt waarde vernietigd) is altijd mogelijk he. Twee extreme illustraties: Als ik een fabriek bouw die met dure technologie van diamanten, hondedrollen maakt, dan ga ik uiteraard failliet gaan. Als ik een fabriek maak die dure caviaar omzet in kattebrokken, dan ga ik ook failliet gaan.

Maar dat wil niet zeggen dat er geen mensen zijn die geen goesting hebben op iets dat maakbaar is, maar dat ze niet kunnen bekomen (= schaarste).