Leg dan eens het principe uit hoe de ruimte gekromd is? Waarom kromt de ruimte (ok aanwezigheid van massa), maar waarom en hoe werkt het?

Ik vind dat men wel een punt heeft, er zijn teveel anomalïen. Men moet zelfs het bestaan van donkere materie inroepen, om bepaalde effecten te verklaren, en dan nog. Dit is toch wel zeer onstabiele logica. In welke mate verschilt het aannemen van het bestaan van donkere materie (waar er geen rechtstreekse bewijzen voor zijn), met het aannemen van het bestaan van een soort ether?

Juist, maar Einstein heeft het niet over ruimte, maar over ruimtetijd, jij redeneert vanuit een newtoniaans kader en dat gaat uiteraard niet op.
(en ruimte is helemaal niet leeg, er is net een bepaalde hoeveelheid massa en energie nodig om de ruimte te laten bestaan zoals ze is)

Het is een aanname van Einstein dat massa en energie ruimtetijd doet krommen, je kan dat wiskundig voorstellen en calculeren en dat blijkt te kloppen met bvb. de baan van licht van afgelegen sterren nabij onze zon : licht neemt altijd de kortste weg tussen 2 punten, nabij de zon buigen die lichtstralen naar de zon toe, dus is de kortste weg een kromme en geen rechte lijn, dus is de ruimte(tijd) zelf krom nabij de zon. Geen speld tussen te krijgen en vrij snel experimenteel bevestigd in 1919 door Arthur Eddington.
En nadien nog honderden keren in andere experimenten.

(er is een simpele 3 dimensionale voorstelling van de ruimtetijd als een rubberen tafellaken dat kan uitrekken en waarbij de planeten en sterren dan putten vormen in het tafellaken.)



In realiteit gaat het natuurlijk om 4-dimensies en je kan dat niet afbeelden zoals het is.

het beste voorbeeld van gekromde ruimtetijd zijn natuurlijk zwarte gaten, maar die kunnen tot nu toe nog niet worden bestudeerd

Ik volg misschien een heel simpele logica hoor, en corrigeer mij als ik fout ben, maar als die lichtstralen afbuigen naar de zon toe, onder invloed van de zwaartekracht, dan hoeft de ruimte(tijd) toch niet mee te krommen? OK, licht zoekt altijd de kortste weg tussen twee punten, maar in dit geval is de zwaartekracht van de zon gewoon te sterk, toch? Water zoekt ook altijd de kortste weg, behalve als er een hindernis is.

Fred.

Nee, licht heeft geen massa, dus kan er geen zwaartekrachtwerking op zijn (dat kan enkel tussen 2 massa's), dus is het de ruimtetijd zelf die krom is.

OK, maar het is dus wél de zwaartekracht (massa) van de zon die de kromming veroorzaakt, niet? Maar dat kan alleen op massa's... Heeft de ruimte dan massa?

Fred.

Nee, de ruimte heeft geen massa.

De alg. relativiteitstheorie is geometrisch, dat wil dus zeggen dat het gaat over de geometrie of vorm van ruimtetijd, de aanname is dat massa en energie de oorzaak zijn van een kromming.

Het EFFECT van die kromming op andere massa's noemen we : zwaartekracht.

Misschien eens kijken naar dit : http://www.youtube.com/watch?v=tpbGuuGosAY

Maar waarom verandert de vorm van ruimtetijd, waardoor die kromming bij de aanwezigheid van massa? Hoe werkt het?

Dat is allemaal heel mooi maar het bewijst niks hé Parcifal!

Men zegt gewoon: volgens Newton gebeurt het onmiddelijk en volgens Einstein gebeurt in feite hetzelfde, maar 8 minuten later omdat niks sneller kan gaan dan de lichtsnelheid, ook de zwaartekracht niet, dus moet het bij Einstein wel de ruimte zijn die kromt.

Maar dat niks sneller kan gaan dan het licht is gewoon een aanname, niet?
Wat als die aanname verkeerd is?

Fred.

Kijk, zulke vragen stel ik mij nu ook altijd zie. :-)

Fred.

Tja, waarom is een bol een bol?
Waarom is een kubus een kubus en niet iets anders?
Waarom is een bepaalde geometrie zoals ze is?

Vermoedelijk moet het antwoord gezocht worden in bepaalde voorwaarden die nodig zijn om een stabiel universum te krijgen.
Experimenten op dat vlak zijn echter niet evident zodat we niet veel meer kunnen doen dan gissen.

Geen aanname, het volgt uit de veronderstelling dat iedere waarnemer dezelfde lichtsnelheid moet meten.

Daar volgt dan uit dat het oneindig veel energie kost om een massa tot aan de lichtsnelheid te versnellen. Er bestaat geen oneindige hoeveelheid energie.

Als die aanname verkeerd is, is het bvb mogelijk dat een van jouw kleinkinderen in feite je grootvader kan zijn, dezelfde persoon dus.

Het zou de boel behoorlijk in de soep draaien.

Een van de basisfundamenten van de relativiteitsteitstheorie is dus giswerk. De kromming van de geometrie van de ruimte, niets meer dan een mentale constructie dat momenteel geen rechtstreeks bewijs kent. Merk op dat ik al die befaamde experimenten niet ontkent (zoals de 1919 solar exlipse), en de voorspellende kracht en de wiskunde erachter klopt. Maar wie zegt er dat deze fenomenen er zijn door de buiging van de geometrie van de ruimte? Dit is en blijft op heden een pure veronderstelling.

Het is inderdaad een veronderstelling, op basis van een wiskundige logica, die al bijna honderd jaar overeind blijft en talloze testen doorstaan heeft.
Niemand zegt dat het de ultieme waarheid is, maar ze blijft wel overeind zolang je niets kan voorstellen dat beter is.

Er is ook geen direct bewijs van de opbouw van het atoom, niemand heeft ooit een atoom gezien, maar toch weten we door tientallen jaren van testen en bijschaven van modellen, hoe het ongeveer ineen zit met protonen, neutronen en elektronen. In feite is dat ook een pure veronderstelling.

Licht buigt volgens mij niet af naar de zon, het is eerder zo dat het licht de ruimte volgt die gekromd staat rond de zon.

My two cents...

http://www.motherservice.org/Essays/...Hyperspace.htm

http://www.aurobindo.ru/workings/purani/1-0036.htm

http://www.aurobindo.ru/workings/purani/1-0038.htm

GreetzZ

dank je Fred.....:-D

Lijkt mij van niet.

De theorie van Einstein is tegenstrijdig en velen weten dat.

Hoe kan ze dan krom zijn?

Dwz waaraan meet je dat?

4 - De reiziger zou de beweging van de aarde om de zon op kunnen heffen.

Met dat hele systeem van objectieve beweging wordt helemaal geen rekening gehouden in de behandeling van de tweelingparadox, waarbij er gewoon vanuit gegaan wordt dat de aarde stil zou staan, maar wat eerst nog bewezen moet worden. Het is ook niet zo volgens de wetenschap, dat is immers ongerijmd (volgens haar eigen woorden), maar het is een alsof.
Dus een ruimtereiziger die van de aarde vertrekt kan evenzeer die beweging van de aarde opheffen en juist zelf daardoor tot stilstand komen. Bijvoorbeeld ten opzichte van de zon of de melkweg of de Andromedanevel of de Lokale Groep of een nog groter systeem als een cluster of supercluster.