de hemel
 

De hemel.

De mens meent nog altijd altijd dat de hemel ergens anders is: ergens boven, of gelooft er helemaal niet in.
Maar de mens is zelf in de hemel, want het is de wereld van zijn eigen innerlijk in zijn denken, gevoelsleven en innerlijke voorstellingen.

akkoord !!!!


humor:
http://www.youtube.com/watch?v=OZNhLnDmD-U ;)

Mooi: zo mag ik het gaarne horen.....:-D:-D:-DOok hebben ze daar geen koekies, alleen microbiotisch voedsel.....:-D

Tut tut ....
http://mydanishkitchen.files.wordpre...30&h=323&h=322

:D

bah, bah, bah......:-(:-(:-(

2 - De mens kan niet altijd gelukkig zijn.

Daarmede bedoel ik echter niet dat de mens constant in een gevoel van gelukzaligheid zou moeten verkeren, want zoiets zou alleen maar onrealistisch zijn en ook heel erg vervelend op den duur als je niks anders kan ervaren dan geluk, want het leven bestaat immers uit tegenstellingen.
Nee: met de hemel bedoel ik de manifestatie van allerlei gevoelens, die het leven rijk is, maar juist als gevoel in het innerlijk van de mens thuis hoort.

't is oooknooit goe :cry:


:-D

Huil maar niet, hoor!!

Eet jij maar lekker je bordje met pap in de hemel op.

Het is vast koekies pap, klaargemaakt door Maria, je weet wel: de moeder van onze lieve Heer en tevens zijn vrouw Maria Magdalena, die ook al zo gek op pap en koekies is.

Mmmmmmm.......;-)

Dus je boft.

:-D:-D:-D

3 - De mens ontbeert zelfbewustzijn.

Nochtans ervaart elk mens wel eens een gevoel van gelukzaligheid, hetzij in de liefde, hetzij bijvoorbeeld in het horen van schone muziek of in een droom of in de religie.
Het hemelse gevoel is de mens dus niet vreemd, maar nochtans meent ie dat de hemel ergens anders is, in plaats van in zijn eigen innerlijk.
Dit komt dan omdat de mens in zijn bewustzijn voornamelijk uiterlijk en dus extravert gericht is. Het wereldse heeft zijn grootste belangstelling.
Maar dat hij zelf wezenlijk innerlijk is, dat beseft hij niet of slechts weinig.
Het ontbreekt de mens dus wezenlijk aan zelfbewustzijn.
Hij kent dus wel het andere, maar zichzelf kent hij niet.

K&k?

Wou je daar naar toe omdat ook dit veel te hoog gegrepen is voor jou?

Enfin: je wilt natuurlijk eno2 achterna, die kon ook niks anders verdragen dan zijn eigen opvattingen.

Nauuuughty:
http://www.youtube.com/watch?v=SazBzvQ0ZAM 8O :-D ;)

4 - Jezus aan het kruis.

Het standpunt van de wedergeboren Christus is de hemel en de oneindigheid.
Ja: zelfs de ouwe Jezus in al zijn goedheid heeft dat niet zo begrepen en meende eerst te moeten sterven aan het kruis, wat niets anders betekent dan een omkering van uiterlijke wereld naar de innerlijke hemel.
Had ie harriechristus maar gekend dan was het veel gemakkelijker gegaan.
Het had hem heel wat moeite bespaard.

5 - In den beginne...

Vanuit een evolutionair standpunt uit begint de mens met het natuurlijke, want hij is immers uit de dierenwereld voortgekomen. Maar ook het dier heeft een innerlijke en is niet alleen maar uiterlijke werkelijkheid.
En vanuit Bijbels standpunt zou God de Hemel en Aarde geschapen hebben, maar over het hemelse wordt zo goed als niets vertelt: ja het wordt de mens zelfs onmogelijk gemaakt van de boom des levens te eten, zodat hij eeuwig zou leven.
Kortom: het wordt de mens van Gods wege onmogelijk gemaakt bewust te worden dat hij wezenlijk een hemels wezen is.
Slechts het bewustzijn der uiterlijkheid en sterfelijkheid is zijn deel.
Kortom: in den beginne ziet de mens alles slechts van de buitenkant.

Zeker K&K. liefst zo gauw mogelijk die onzin weg hier.:x

Onverdraagzaamheid jegens de hoogste waarheid des hemels.

Kortom: als er iemand weg moet dan is het ene Alboreto en ene Stropke zelf: de politieagent die een dictatuur vertegenwoordigt.
En Alboreto die nooit iets inhoudelijks weet in te brengen dan negatieve opmerkingen.
Aan zulke mensen gaat de wereld onder.

6 - Het Paradijs.

Nu is dat wel een beetje vreemd, want innerlijk en uiterlijk gaan eigenlijk altijd samen: de ene is niet zonder de ander, en er is niets wat alleen maar uiterlijk zou zijn, noch iets wat alleen maar innerlijk is.
Toch is er anderzijds zo dat in de Natuur het uiterlijke overweegt en het innerlijke verborgen blijft: denk maar aan de tijd, die innerlijk is, of ook de natuurwetten, die innerlijk zijn, en die de mens eerst pas door denken bewust wordt.

Maar goed: de oorspronkelijke Mens is één met de Natuur, zoals een dier dat is, en zijn hemel is de Natuur als Paradijs.

7 - De natuur als neutraal.

Maar het wezenlijke van de hemel is het gevoel van gelukzaligheid, dus niet zozeer een uiterlijke vorm, maar een innerlijke toestand.
Nu kan het aanschouwen der natuur wel tot zo'n innerlijk gevoel van gelukzaligheid leiden, maar op zich is de natuur neutraal. Eerst het gevoel maakt het tot een paradijs, dat wil zeggen: de natuur wekt dat innerlijke gevoel op, dat de mens vervolgens weer naar buiten projecteert op de natuur zelf, zodat deze voor hem of haar een paradijs wordt.
Dus er is hier dan sprake van een eenheid van uiterlijkheid en innerlijkheid, met het accent op het uiterlijke: de natuur, die door het menselijke gevoelsleven, zijn innerlijk dus, tot een paradijs wordt.

Het staat in een subforum speciaal voor dit soort onzin.

De moderne mens gaat liever naar de hel...;-)