Sterven is ...
 

Sterven is ... thuis komen. Ik wil deze stelling verdedigen omdat het de enige ware uitspraak is dat men over de dood kan maken. Bij het overlijden komt men allicht in een vergelijkbare toestand als voor uw geboorte. Allicht verdwijnt deze vorm van fysiek bewustzijn en ontbind het fysiek lichaam. Maar houd men op te 'zijn'? Als dit zo is dan is 'niet zijn' uw ware grondtoestand en de uiteindelijke werkelijkheid. Hegel stelde:" Het eindige heeft geen werkelijk zijn". Men kan pas iets werkelijk noemen als het gefundeerd is in een continuïteit anders spreekt men van een verschijnsel of een illusie. Als er na de dood niets is en enkel de ontbinding van atomen en molecules mag men spreken van het einde van een illusie, waar men toch geen bezwaar tegen mag hebben. Uw thuis is dan het 'niets' dat eeuwig is en aldus uw ware werkelijkheid. Ofwel is er een 'zijns' continuïteit dat maakt dat dit leven een onderdeel wordt van een grotere werkelijkheid. Welk van die twee stellingen waar is laat ik in het midden maar de dood geeft ons de mogelijkheid een grotere werkelijkheid te beleven of 'niets' te beleven. Dat noem ik thuiskomst. Dit is toch een hoopvolle gedachte.

Ik krijg daar koppijn van.

Sterven op zich is niets. Maar daarna! Al dat papierwerk dat ik heb moeten invullen tegen dat ik mijn vaste plek kreeg hier in de hemel.

Ja man ge moest dan ook uitleggen hoe je aan die socialistische partijkaart was gekomen. In den Hemel lachen ze daar niet mee zelle.

Een tip als het zover is:
Bijlage 105967

Wat een hoopje tekst met vage ideeën en soms wetenschappelijke onzin.
De enige ware uitspraak dat men over de dood kan maken?
Men kan geen enkele uitspraak over de dood maken.

Allicht ... en ontbind het fysiek lichaam
Het lichaam ontbindt met een zekerheid van 100 procent, dus niet "allicht".

ontbinding van atomen
da's straf, atomen die ontbinden

en nog zoveel meer ...

Ik hou wel van ernstig filosoferen, en zelfs van amateuristisch keukenfilosoferen.
Maar niet van zweven.

Vb. als binnen 1 miljard jaren, of wat vroeger of wat later, ons zonnestelsel een einde zou nemen, dan staan we daar met ons 'thuis komen'.

.

Die allicht slaagt niet op het fysiek lichaam maar op dat wat uw bewust weglaat met ... =" Allicht verdwijnt deze vorm van fysiek bewustzijn" Voor waarheidsgetrouwe kritiek moet men allicht niet bij schoof zijn. Of moet ik zeggen voor waarheidsgetrouwe kritiek moet ik met een zekerheid van 100 procent niet bij schoof zijn.

Van moet in zijn, het lichaam ontbind zich in atomen en moleculen.
Spijkers op laag water zoeken is nog altijd geen bewijs van intelligentie


Wat wilt U daar nu mee beweren? Aan alles komt een einde, de vraag is of dat einde een verandering is of een hypothetisch 'niets'. Dat laatste is nooit bewezen.

Heb je ooit een volledige verdoving gehad?
Je ziet de dokter je spuitje geven.
Je voelt je bewustzijn wegdrijven.
Niets.
Daarna ontwaak je.
Dood gaan is gelijkaardig, maar enkel zin 3 en 4.

Men moet het zover niet zoeken. Iedereen ervaart in een diepe slaap een toestand van niet-bewust-zijn. Het is dan ook niet ongewoon om te stellen bij overlijden zonder hersenwerking men in een soortgelijke toestand bevindt. Maar aangezien de consequentie van die gedachtegang zo fundamenteel is betreft onze werkelijkheid vereist dat naar mijn mening een extra kritische houding. Alles zal afhangen of men de " the hard problem of consciousness" kan oplossen. Daarom ben ik ook een voorstander van AI onderzoek. Als men in staat is een AI te creëren die zelfbewust is en in staat is tot subjectieve ervaringen dan mag men met zekerheid zeggen dat alles om fysieke processen gaat. Dus de toekomst zal het uitwijzen.

hey, dat tintelt een klein bee....
zwart...
weer wakker. ;-)

Als we consekwent zijn, zou die 'grotere werkelijkheid' dan ook bestaan voor de dieren. Probleem is te weten of er nog enige vorm van waarneming mogelijk is wanneer de hersenen niet meer functioneren. Voorlopig (lees:met onze stand van kennis) lijkt dit niet mogelijk.

Het is niet evident dat geef ik toe, maar veronderstellen dat subjectieve ervaringen een product zijn van hersen neuronen is ook niet zo evident.
Bijlage 105969
Onze stand van kennis is effectief nog onvoldoende om daarop te antwoorden.
Daarom poneer ik ook geen definitieve stelling wat velen wel doen, maar wel hoe men zich tegenover die fundamentele onzekerheid kan verhouden.

Ludwig Wittgenstein raakt het probleem even aan.

"Vroeg of laat botst de wetenschapsmens op het onuitspreekbare Mysterie. Zelfs en zeker wanneer alle wetenschappelijke problemen zouden opgelost zijn. Dan blijven er natuurlijk geen vragen meer over. En dat is juist het antwoord. De oplossing van het leven wordt zichtbaar in het verdwijnen ervan. Er bestaat zoiets als het Onuitspreekbare. Dit toont zichzelf. Het is het Mystieke."

Het gezegde van Planck kan men hier naadloos bij doen aansluiten.

En dan rijst de vraag of er zoiets als 'sterven' wel bestaat in een al-kosmische wereld.

Om moeilijke zaken uit te leggen, moet je de moeite doen om erg duidelijk te zijn. Dat mankeert bij jouw openingspost.
Maar verder nog veel. Fantasie, vooronderstellingen en veel bla bla.

.

Bij verdoving komt er geen einde aan de levensfuncties van je lichaam. Het is dus niet duidelijk of er enige overeenkomst is.

Ludwig Wittgenstein is de enigste die een Godsbegrip voorstelde waar ik mij enigszins in zou kunnen vinden.
Bijlage 105976
Is het bestaan absurd, een schitterend ongeluk zoals sommige beweren dat gebaseerd op hun huidige kennis. Dit is een vorm van lichtzinnigheid. De mens is een allesweter, altijd geweest.Toen Socrates 2500 jaar geleden de mensen ondervroeg hadden ze ook voor alles een verklaring. De mens kan psychologisch niet omgaan met onzekerheid.

Een Niets kan geen ware werkelijkheid zijn en ook geen thuis komen.
Neen: de ware werkelijkheid moet het hemelrijk zijn, dat in de microkosmos bestaat.
Overigens ook met de redelijke mogelijkheid dat de mens weer reïncarneert al behoeft dat niet precies dezelfde persoon te zijn als degene die de mens was.
In ieder geval: het leven is eeuwig en eindeloos en de dood als niets is niets, zoals het woord al zegt.
Het Niets bestaat niet, alleen het Zijn IS.
Wel is er de eenheid van Zijn en Niets als Worden en dat is de verandering van het ene leven in het andere.

Sterven is steeds een beetje dood gaan. ;-)

'De enige ware uitspraak die men over de dood kan maken' is voor de lambda mens te aangstaanjagend. elegant gecorrigeerd.

Men mag veronderstellen dat bij het overlijden de menselijke fantasieën, vooronderstellingen en bla bla zullen verdwijnen. In die zin staan wij dan dichter bij de waarheid, wat is uw bezwaar daartegen?

Blaise Pascal (en in zekere zin Einstein ook) formuleerde het in zijn tijd al als volgt:
"un peu de science éloigne de Dieu, beaucoup de science y ramène."

Wat het begrip 'sterven' betreft, is er een probleem: niemand kan tot nu toe echt definiëren wat 'leven' eigenlijk is. Zolang als we dat niet kunnen, weten we ook niet echt wat 'sterven' betekent.

Neen, natuurlijk niet.
Nog niemand is het komen vertellen.
Maar dat lijkt het meest waarschijlijk.
Veel van die bijna-dood-ervaringen die mensen vertelden kunnen in labo's ook opgewekt worden door stimulatie van de juiste gebieden in de hersenen.
Dat van die tunnels met het licht op het einde maken machinisten in de bergen dagelijks mee.;-)

Partir c'est mourir un peu.
Mourir c'est partir un peu.:mrgreen:

De waarschijnlijkheid waarmee u afkomt, is een loutere veronderstelling uitgaand van een analogie die misschien totaal niet voorkomt.

Welke van die ervaringen werden dan wel opgewekt in laboratoria? Onderzoek(en)?

Dat ontken ik ook niet. Een antwoord is er niet. Het antwoord die religies geven, gaan ook van veronderstellingen uit.

Ik lees wel eens iets Jan, moet je ook eens doen, ook de zaken die ingaan op wat algemeen gedacht wordt. Maar een boekhouding van waar en wanneer ik iets gelezen heb, dat heb ik niet.

U leest "iets", tja... Ik zal die bewering maar met een ferme korrel zout nemen, zeker?!

Ook dat laatste is een veronderstelling.

Neen hoor.

Wel, kom dan maar eens af met een bron voor die in het labo opgewekte bijna-doodervaringen.

Weerleg dan.
Nadat je naar jouw gewoonte elke uw niet passende mening probeert onderuit te halen, wachten we nog altijd op wat jouw mening is op de vraag van de topicstarter. Je breekt af en ontkent, maar je zet er niets tegenover.

Weet jij van alles wat je ooit gelezen hebt (voor zover je leest) waar en wanneer? Proficiat!

Zulke spectaculaire zaken had ik wel onthouden. Trouwens, zoiets was ook wel hernomen door populaire media.

Ik hoef dat niet te weerleggen daar het in het verlengde ligt van uw eigen logica. Uw eigen redenering doet uzelf de das om. Schijnbaar beseft u dat niet. Als u uitgaat dat religieuze uitingen veronderstellingen zijn, dan is het goed mogelijk dat uw oordeel over die uitingen ook een pure veronderstelling inhoudt. In uw denkkader is er geen referentie.

Geen antwoord, omdat je er geen hebt. Wat je suggereert is dat religie absoluut is, en daarvan ga je uit.
Ik ga met mijn veronderstelling over daar niet van uit, dat je dat niet begrepen had.
nu: Ik wacht op jouw antwoord: Wat is sterven denk je, hoe ervaar je doodgaan?

Mijn pa is een jaartje terug een tijdje dood geweest. Ze hebben er hem, na drie uur aan werken, terug door gekregen. Wel, volgens zijn zeggen is er niets te zien/horen /voelen, ook het bewuste licht aan het einde van de tunnel, niks, nada, noppes.
En uw pa moet je altijd geloven.
Bij deze : er is niets na de dood.

Natuurlijk is dat een antwoord. Meer zelfs, het is het antwoord. Indien u immers religieuze uitingen als een veronderstelling ziet, om welke reden zou uw eigen oordeel over die uitingen een absoluut karakter krijgen?

Is daar enige reden toe?

Correctie: mijn geloof is het dat er niets is na de dood.

Trouwens de hele quote was:
Dus je stelt je niets voor 'van sterven is...'(dat is namelijk waar de draad over gaat), als gelovige. Ik had gedacht dat de dood door het geloof toch een zeker draagvlak kreeg.
Ik gaf mijn mening als niet-gelovige, niet een antwoord, want die heb ik niet.

Aangezien we het toch niet weten : mijn gok.

Er is niets na de dood.

Dan zijn er 2 opties:

1. Er is iets na de dood. Dan zal ik blij verrast zijn en ik zal het beseffen.

2. Er is niets na de dood. Dan zal ik tenminste geleefd hebben volgens de waarheid.

Conclusie? Altijd prijs.

Er is geen enkel, maar dan ook geen enkel wetenschappelijk bewijs dat er wel iets zou zijn. Voor een moderne, hedendaagse mensachtige zou dat voldoende moeten zijn om religie af te doen als pure verzinsels en volksverlakkerij. Wie verder in de middeleeuwen wil leven is daar uiteraard vrij toe, maar dring ons jullie fabeltjes niet op.