Politics.be

Politics.be (https://forum.politics.be/index.php)
-   Over koetjes en kalfjes... (https://forum.politics.be/forumdisplay.php?f=9)
-   -   Olchst! (https://forum.politics.be/showthread.php?t=2250)

ydde 8 maart 2003 13:40

Ik mag nogal eens langs “Vlaemsche weghen” flodderen. Toen mij oog getrokken werd op een topic, gevoerd tussen twee nogal dwaze schimmen, vernam ik het bestaan van een kruispunt in ons diebaar België, waarvan de naam ongeveer als “olchst” klonk. Onmiddellijk haalde ik mijn wegenkaart vanaf de zolder, maar zie … de regio (waar zich volgens sommigen deze hooiberg zou bevinden) was bevlekt door een vliegenscheet!!! Heel het land van “olchst” en verre omgeving was mij aan mijn ruime blik onttrokken. Vermits ik toch in Groot Brussel langs het carteologisch centrum moest passeren, dacht ik :”Laat ons eens een stafkaart kopen, als daar watertorens, electriciteitspalen en kerktorens opstaan, zal daar ook wel …”
Achter de balie lagen twee ambtenaren hun boterham te verdienen …
Ik sprak:” Connaitre je ici une carte acheter avec Olchst sur” want in Brussel spreek ik altijd frans.
De ene bekeek de andere nogal dwaas, sprak “Alost???” en schoot in een onbedaarbare lachbui.
Eventjes was ik de kluts kwijt, ik deinsde terug, rook nog eens goed, maar nee … ik was er zeker van: ik had niets gelost!!!
De andere, blijkbaar bijgekomen van zijn slappe lach vroeg mij: “Zukte Olchst menier?”
Hem begreep ik niet en ik zei hem vrank en vrij: “est dans tout Bruxelles personne a trouver qui sur une normale facon français parle?”
Nadat ze me buitengekiepert hadden, besloot ik om op eigen houtje die geheimzinnige onbekende plek, diep verborgen in onze gewesten te ontdekken, wat voor miserie ik toen beleeft heb …
Dat vertel ik U misschien later nog eens.

Recitator 8 maart 2003 15:07

:-)

Supe®Staaf 8 maart 2003 17:35

Waar gebeurd sprookje:

Heel lang geleden, op een paradijselijk eiland, leefde eens een knappe jonge keizer, Zijne SuperStavelijke® Hoogheid (ZSS®H) genaamd. De bewoners van het eiland noemden zichzelf ‘Voil Jeannetten’ en ze waren dol op ongegeneerde kleurrijke optochten, waar de keizer enthoesiast in meedéfileerde.
ZSS®H ontleende zijn gezag aan de grote diensbaarheid die hij den volke betoonde. In zijn land was immers reeds een ver doorgedreven vorm van democratie aanwezig, in die zin: den keizer pretendeerde niet alsof hij zijn macht van een goddelijke instantie verkreeg, maar de mensen verleenden die macht aan hem, inzoverre hij met zijn kunstige muziek en prachtige stoeten de bewoners kon vermaken en de goede stemming erin brengen én houden. Zoniet zouden ze hem snel met zijn speelgerief aan de dijk gezet hebben (hoewel de dijkenbouw in zijn regio nog geen al te hoge vlucht had genomen)
Deze fraaie monarch (ZSS®H) bekleedde reeds vele jaren tot genoegen van alle betrokkenen zijn functie, maar toch knaagden af en toe twijfels aan zijn grote goede hart. Als boekenwurm en trouw bezoeker der openbare bibliotheek, had hij reeds vaak zitten snuisteren in rare boeken vol met magische visoenen van utopische paradijselijke oorden. Hoewel hij vermoedde dat al dat fraais slechts producten uit de verhitte fantasie der boekenschrijvers was, kon hij die beelden niet van zich afzetten, en vaak vroeg hij zich af, of er onder zijn bestuur wel voldoende werk gemaakt werd van een ideale wereld, waar het voor iedereen, goed toeven was.
Ondanks zijn artistieke aard was ZSS®H een praktische kerel, en om niet langer geplaagd te worden door twijfels, trok hij op een goede dag de wijde wereld in, om ‘op het terrein’ eens te gaan schouwen wat andere vorsten er in de praktijk van bakten.
Vele steden en landen doorkruiste hij. ZSS®H ontdekte dat een pak landen nog heel veraf stonden van de toestand in zijn streek, om nog maar te zwijgen hoe ver ze afstonden van de ideale staat die hij voor ogen had.
In het zuiden regeerden tyrannieke negerkoningen op bloedige wijze. Slechts hun naaste omgeving profiteerde mee, zolang ze de macht mee hielpen in stand houden. Deze despoten hielden hun volk onder de knoet met buitenlandse steun. Die steun verkregen ze zolang ze de vreemde kolonialisten toestonden om de aanwezige bodemschatten te plunderen om ten eigen gunste aan te wenden.
In de westelijke streken dacht iedereen dat ze de ‘top of the hill’ bewoonden, maar als puntje bij paaltje kwam, deed hun bestuurder (pre-dement Boesj, of hoe heette die kluiver ook al weer?) klakkeloos zijn zin, én de goesting van zijn ‘claque’ die hem aan de macht hield: de wapenfabrikanten. Hij slaagde er zelfs in, om aan de andere kant van de aardbol een oorlog te ontketenen, zonder dat ooit iemand (behalve de oorlogslobby) daar om verzocht had.
In de oostelijke staten was men van oordeel dat iedereen gelijk was en bijgevolg ook gelijk moest behandeld worden. Tot zover de mooie theorie. In de praktijk bleek echter dat de kaste der machthebbers zichzelf toch steeds een ietsje ‘gelijker’ achtte, en rijkelijk van prebenden genoot waar de grote massa slechts kon van dromen.
Wat meer naar het noorden meende onze reizende vorst ZSS®H enige beterschap te bespeuren. Men had er de mensen wijsgemaakt (met behulp van kranten en tv) dat ze in de best mogelijke democratische omstandigheden leefden. Hoewel de hogepriesters, koningen en gezagsdragers zichzelf eerst rijkelijk ‘zegenden’ schoot er voor de man in de straat nog een royale kruimel over. Het was nog geen paradijs, maar ZSS®H voelde dat hij de plaats naderde waar hij zijn ideaal aan de praktijk zou kunnen toetsen.
Op een goede dag arriveerde hij in een schitterende stad. De gouden daken verblindden ZSS®H zodanig dat hij een toevallige passant om een zonnebril moest vragen. Deze schonk hem probleemloos zijn ragfijne Ray-Ban en bood tevens de stomverbaasde keizer aan om hem rond te gidsen in deze gulden megalopool.
Met open mond passeerde ZSS®H de prachtige cultuurtempel. Zoetgevooisde muziek weerklonk er (Prima la musica o.l.v. Dirk Vermeulen repeteerde er net) Uit de fonteinen spoot vrijelijk schuimend bier van brouwerij Safir. De machtige stroom (Dender) was een aanvoerweg voor schepen vol lekkers uit de hele wereld. Die lagen zo volgetast met biefstuk, vol-au-vent, stoofvlees, korteletjes, ballekes in tomatensaus, krokante frietjes, zachte puree, kroketjes, champignons, erwtjes en worteltjes, pannekoeken, wafels met slagroom, roomijs met chocoladesaus etc. dat ze nauwelijks onder de vier nochtans machtig hoge bruggen doorvaren konden. De mooiste meisjes flaneerden er over propere pleinen. Overal hadden noeste gemeentewerkers hygiënische toiletten neergepoot. De meest exotische geuren dreven vanuit gezellige taveernen. In de rekken der winkels hingen de meest modieuze gewaden voor heren en dames constant in solden. Vanop het belfort (een pareltje van vroeg-middeleeuwse kunst) klonk een frisse beiaardmelodie en in de aanpalende lakenhalle hield men net een fleurige kleurige markt onder de boogjes.
Kortom dergelijk paradijs had Zijne SuperStavelijke® Hoogheid nooit gezien, en hij vroeg dan ook prompt een audiëntie aan bij Annie De Machthebber de burgermoeder van deze waarlijk Keizerlijke Stede Tot Aalst. Zijn asielaanvraag voor hem en zijn kolonie ‘Voil Jeannetten’ werd prompt toegestaan, op conditie dat hij met de jaarlijkse feesten aldaar, op vastelauvend met zijn gevolg een fraaie stoet zou opluisteren. En dat was een kolfje naar zijn hand. Hij leefde nog lang en gelukkig in dit aardse paradijs, en hieronder kan je hem bewonderen, in actie op zijn gloriedag:


:lol: 8) :P

ydde 8 maart 2003 19:34

Nadat ik onzen Tarzan, da’s onzen hond, zijn stamp had gegeven, (een ware leider consolideert af en toe eens zijn macht) breidde ik enkele boterhammetjes, laadde ik één emmer domino-blokken en mijn vrouw in onze dure auto en wij begaven ons op weg …
Na één uur gereden te hebben, stopten wij onze slee en stegen uit; Wij hadden immers de uiterste stadsrand van onze metropolitane stad bereikt. Ontroerd aanschouwden wij de machtige silhouet van onze wereldvermaarde Sint-Romboutstoren en zongen gezamenlijk het wereldbekende Mechels lied: ” Aan de oevers van de Dijle, goed verscholen in het riet, lag een kleine breedsmoelkikvorst, op haar moeder’s zijne knie …enz …” (De ganse tekst zing ik U graag voor, op eenvoudige aanvraag!). Maar kom, genoeg gezevert … en weer togen wij onverschrokken onze toekomst tegemoet.
’t Begon reeds te schemeren en, heu … ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zéér goed meer wist waar ik was. Luid gekeel en gejammer, opstijgend van uit een of andere verdoken Romeinse weg, trok onze aandacht, en ja … er passeerde ons een processie. Een Romeinse honderdman sloeg onbarmhartig op een gefolterde figuur die onder de druk van een zwaar hage-houten kruis bijna bezweek. Zijn soldaten keken belangstellend toe … Plotseling zagen zij mij en een van hen vroeg mij “Quo Vadis, Domini?”
“Mijnheer” gewaagde ik “Weet gij misschien waar ik Olchst kan vinden?”
“Nee joenge” antwoordde de vriendelijke” Daar ben ik, noch een van mijn negen-en-zestig manschappen, noch Christus, ooit gepasseert
“Zou hier sprake kunnen zijn van een vergissing, Heer” vroeg ik hem “Een honderdman had toch honderd …”
“Bah lange niet joenge,” zo sprak de mens ” één cohort heeft altijd bestaan uit negen-en-zestig man, maar zeg nu zelf: één 100-man, of één 69-man, wat klinkt er nu het best, en dan moet ge ’t nog eens in ’t Frans zeggen!”
Daar kon ik niet tegen op. Dus wij trokken verder …
Tegen het avondvallen orakelde plotseling mijn vrouw: “’k riek iet!”
Ik heb nog nooit ons orakel durven tegenspreken, maar deze keer had zij gelijk …Ook ik rook een ververwijderde maar reeds ondoordringbare ajuinengeur … Ik zal U graag mijn relaas later voortzetten, maar nu moet ik naar “Mooi en medogenloos” gaan zien.
Tot later?

Ps, als hier een schertschim zijn supperioriteit wil blijven bewijzen zal ik hem onverwijld van deze fora laten verwijderen, ook mijn geduld raakt op zenne!

Supe®Staaf 9 maart 2003 12:49

Vervolg van de successtory van ZSS®H

Na geruime tijd in de glorievolle Keizerlijke Stede Tot Aalst vertoefd te hebben, besloot onze held dat het tijd werd om de goede gaven, zo talrijk in het Aalsters land aanwezig, van een grotere verspreiding te verzekeren. Immers, in tegenstelling tot heerlijkheden in de meeste andere streken, waren de Aalstenaars er heilig van overtuigd dat gedeelde vreugd dubbele vreugd betekent. Het volstaat immers om de te delen koek groot genoeg te bakken. Dan ben je er op voorzien wanneer er één of andere hongerige meeëter, schooier of tafelspringer uit armere regio's zich onverwacht aandient.
In overleg met de onvolprezen burgermoeder Annie De Machthebster, besloot ZSS®H zijn blik welgevallig te laten vallen op een verpauperde streek ten oosten van het Aalsters Land: Mechelen. In betere tijden voerden de Aalstenaars al eens (puur uit compassie) een kar wormstekige bloemkolen in uit die regio. Ook liet men zich al eens vangen om een Mechelse koekoek te nuttigen, maar aan dergelijk gevogelte bleek in realiteit nog minder vlees te zitten dan aan een Aalsters piepkuiken. Tengevolge daarvan was men verplicht om deze schrale Mechelse beestjes te farceren met een mengsel van fijngekruid kalfsgehakt om met een exemplaar of tien als voorgerecht de ergste honger al een beetje te stillen. De naam die dit gerecht dan ook meekreeg spreekt voor zichzelf: Mechelse arme-mensen-mussen. Een smakelijk alternatief voor een half dozijn escargots de bourgogne............
Zonder een echt vastomschreven plan in het hoofd, toog ZSS®H op weg, om eens poolshoogte te gaan nemen, en met eigen ogen te constateren waar de Mechelse paupers het meeste nood aan hadden.
  • Warm water?
    Deftig eten?
    Hygiënische voorzieningen?
    Milieuvriendelijke detergenten?
    Een aanzet tot cultuur na leniging van de ergste noden?
    ...................
Enfin, met deze prangende vragen, besluiten we (ten behoeve van lezers deze) VTM's gewijs, op een spannend moment onze aflevering.
:P 8) :twisted: :lol:

ydde 9 maart 2003 23:19

Boem .. Doef .. Bang .. Klap …
“Yaba …Yaba…”
Verdwaasd schoot ik wakker. Mijn dure slee had iets overreden. Dat stond onherroepelijk vast. Ik zal waarschijnlijk door dat urenlange zoeken, overmand door vermoeidheid, eventjes mijn ogen gesloten hebben en …
De wagen stond schuin en ons Orakel sliep nog steeds. Zij is wel meer gewoon en wordt niet van het minste stootje wakker. Ik moest er wel uit. Onder de wielen zag ik een donkere schim worstelen en wanhopig zich trachtten vrij te maken. Het was te donker. Ik greep mijn zaklamp en ….
In het schijnsel van mijn lamp, onder mijn wagen lag een troglodiet.

Ik geef de geachte lezer even tijd, om van zijn stomme verbazing terug tot zinnen te komen, maar ik moet hier herhalen: in de verste uithoekken van ons rijk, leefden nog troglodieten!

Het wezen kronkelde van onder de wagen en zei: “Daba… Yaba…”
“Speak yo English?” probeerde ik.
“ Pouvez tu alors aux moines quelque Français parler? » probeerde ik nog eens.
« Yaba daba doe » was het enige dat er uit de troglo uitkwam.
“Aaaah … wat is dat???” Ons Orakel was wakker geworden."
“Geen angst” zei ik “dingens ziet er nogal onschuldig uit …”
“Wat spreek hij … qua parle tu?” vroeg zij.
“Yaba daba doe” replikeerde hij.
“may be must we our conversation in the English continue …” stelde zij voor.
Maar buiten het het steeds weer slaken van zijn soort strijdkreet (?) konden wij van deze troglodiet voorlopig niets meer te weten komen.

Intermezzo
(Hier volgden enkele uren van intensief bestuderen van een beter soort gegrom dat schijnbaar in deze streken gangbaar was; Vermits het orakel en ik polyglot zijn, konden wij na die korte tijd, mede door gebruik van gebarentaal toch tot communicatie met de troglo komen. Ten behoeve van de lezer zal ik mijn relaas voortzetten in het nederlands)
Uitermezzo

“Kunnen wij hier ergens een hapje eten” vroeg mijn vrouw.
“Bij Odin” zei de troglodiet die bleek Staaf te heten “wat verder door is er een afspanning!”
“Odin???” verwonderde ik mij.
“’t ja” zei de Staaf, “Christus is hier nog niet gepasseert
“Kloppen de oude kronieken” vroeg mijn vrouw ” als zouden hier biefstuk, vol-au-vent, stoofvlees, korteletjes, ballekes in tomatensaus, krokante frietjes, zachte puree, kroketjes, champignons, erwtjes en worteltjes, pannekoeken, wafels met slagroom, roomijs met chocoladesaus de specialiteit van de streek vormen”
Staaf bleef er bijna in van ’t lachen
“Maske toch” zei ie “Ajuin … d’as wat er hier te bikken valt …”
Toch bleven wij vaag onzeker: wat als hier nog antropofagen rondzwierven?

Wij besloten hier afscheid te nemen van de vriendelijke holbewoner en begaven ons op weg.
Ik nam mijn emmer dominoblokken en gooide er enkele neder. Lang geleden, op het laatste jaar op de universiteit hadden wij geleerd om nooit kruimeltjes te strooien als je de weg terug wil vinden: de vogels vreten die immers op !!!
Ik vroeg mijn vrouw wat er ons te wachten stond want zij weet het altijd beter, maar nu bleef zelfs ons Orakel het antwoord schuldig
… wij starten onze reis in het terra icognita …

Ook ik zal dra onze verdere avonturen op dit forum verdervertellen …
ydde

ydde 12 maart 2003 17:55

Na enkele uren moeizaam stappen ontwaarden wij in de verte een lichtje. Het bleek een wed. Iets, wat later bleek een vrouw te zijn liet ons binnen en in de duisternis, een beetje verlicht door de rode gloed van een open haard, werden wij door … ja door wat eigenlijk, begluurd. Ik kon deze sombere figuren niet herkennen.
In de stenen tafels was er met primitieve handbijlen de volgende menu gekapt:

Voorgerecht:
Geconfijte ajuin op een bedje van hooi en gras.
Plat de resistance:
Ajuin farci met sjalotten
Of
Italiaanse uien doorstoken met zilverajuin
Of
Terrine van ui
Nagerecht
Chutney (uienpuddin)
Binnen ons assortiment is er ruime keuze uit de soorten Bristol, Drago, Hyfort, Narvito en vele andere …

Een gebochelde gnoom vroeg ons of wij onze keuze gemaakt hadden?
“Hebt gij,” vroeg ik “niets anders op ’t menu”
“Joa, meinsch” zo schuimbekte deze rare “m’hemmen oek look!”
“’t Is zo” zei ik ”dat wij altijd moeten wenen als we ajuin eten”

“Wel, minnen hiere” lispelde deze achterlijke troglodiet “ Bij het snijden van een ui maakt het mes een aantal cellen kapot. In de cellen zit onder andere het enzym allinase. Als het wordt blootgesteld aan lucht, zet dit enzym aminozuursulfoxides om in 1-propeensulfeenzuur met behulp van pyridoxaalfosfaat. Dit sulfeenzuur wordt op zijn beurt weer omgezet in de vluchtige verbinding syn-propaanthial-S-oxide. Dit gas is uiteindelijk verantwoordelijk voor de tranende ogen. Als het namelijk in contact komt met water (bijvoorbeeld in je oog), reageert het daarmee, waarbij naast propanal ook zwavelzuur en waterstofsulfide (bekend van de rotte-eierenlucht) ontstaan. De gevoelige zenuwuiteinden in je oog voelen de aanwezigheid van het zuur, en geven het sein om nog veel meer water te produceren. Het gevormde traanvocht verdunt het zuur en spoelt het tegelijk weg uit het oog….”

Maakt dat ge weg komt, stoemen ezel” schreeuwde een figuur die uit de keuken kwam, ”Vergeef onze Staaf, Heer” zei het tegen mij “ hij is altijd al wat eenvoudig gebleven…”
Staaf” vroeg ik verbaasd, terwijl het gedrocht de gelagkamer uitstrompelde.
Een doodse stilte, de lucht bevroor in het vertrek.
“Jawel Heer” mompelde de figuur, “hier heten wij allemaal Staaf, behalve Annie, de Machthebster die heet Supper!!!”

Dat hadden wij nog nooit gehoord. Plotseling gingen de lichten aan; Wij vielen van de ene opperste verbazing in de andere, … de figuren ronde de haard waren … voor het eerst aanschouwden wij de vrouwen van Olcht, en weet gij watte? Zij hadden bijna allemaal baarden en één had zelfs een snor …
In een walm van ongeuren naderde ons een zelfvoldane ziekelijke ogende feeks, ze had duidelijk geelzucht en koortsachtige rode wangen. Boven haar gezwollen varkens-achtige tronie droeg ze pikzwart krulletjes haar. Een omgekeerde luster woog zo zwaar op haar kop dat de twee gaten die bij mensen ogen zijn, dichtgedrukt werden en haar uiterlijk meer op een zwijn deed lijken dan op een mens. Weet gij wat mij het hardst choqueerde; Ze liep met haar tieten bloot … ze werd omringd door in vodden en benen geklede wijven, allemaal ongeveer haar gerne. Als de meute ons dicht genoeg genadert was, probeerde er één wijf in mijn been te bijten.
Ik schrok maar kon niet reageren. Een ander wijf was tot op arm-afstand genaderd, ze draaide zich plotseling om en … ze liet haar gat zien!!!! Toen werd het nog vreemder: de Olchstse vrouwen bleken pietjes te hebben …
Van onder een soort string, gemaakt uit kokosnoten-hout bleken er een koppel dingens rond te zwieren…
Hebt gij nu al van Uw leven. Zelfs ons Orakel werd er stil van …
“Dáág,” meesmuilde de feeks “Ik ben Staaf” … Dat had ik al kunnen denken.
Het onweerlegbare feit dat ons orakel ook een vrouw is, droeg waarschijnlijk bij dat de horde ons eigenlijk welgezind werd. Het bleek dat in dit boerengat géén echte mannen woonden en inteelt de schering en inslag was; Vandaar al diezelfde namen.
Die nacht onhulde Staaf ons de intrieste onstaansgeschiedenis van hun stam … maar da’s voor later!

vlaanderen72 12 maart 2003 20:24

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
DAT FOTOKE VAN DE SUPERSTAAF!!!!!!!!!!!!! 8O 8O 8O
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Knuppel 12 maart 2003 21:31

Met duizenden voil Jeanetten waren ze op die vette dinsdag in Aalst. Letterlijk! En het mag gezegd wezen: Superstaaf was er één uit de duizend! Grote klasse in al zijn decadentie! Zelfs met karnaval aan de Dender kan hij echter zijn grote tricolore liefde verbergen nog vergeten...
Wat jammer dat hij nu hier zijn leuke, lonkende kijkers voor ons verstopt. :wink:

Supe®Staaf 13 maart 2003 16:10

Vervolg van de verwikkelingen van ZSS®’s vormingswerk t.a.v. de Mechelaren

Op een zwoele zomerdag, zoals er in Aalst, dankzij micro-klimatologische goedgunstige omstandigheden wel vaker te beleven zijn, had ZSS®H zich tegoed gedaan aan een fikse portie escargots de bourgogne (zelf bereid, want hij at graag goed) overgoten met een nerveus-frisse Loire-wijn. Dit exotische maal overgoten met het brouwsel uit den vreemde, verorberde hij met smaak, maar tevens in het weldoende besef dat hij er de economie in de zuidelijke streken voortreffelijk mee stimuleerde.
Een licht verstuikte voet verhinderde hem zijn voorgenomen veldwerk in Mechelen onmiddelijk ten uitvoer te brengen. Om zijn tijd niet in onnut te laten verglijden, mijmerde hij een eind voor zich weg, en bedacht een andere manier om in desbetreffende streek alsnog zijn helpende hand in 't spel te brengen.
Met gepaste trots herinnerde hij zich de royale subsidie, welke hij als anonieme weldoener had geschonken om in het dorp van stro en lemen hutten alsnog een bouwwerk van enige prestige te laten bouwen. Niet dat ze zijn royale gift echt misbruikt hadden in Mechelen, maar een toonbeeld van raffinement kon je die Sint-Romboutskathedraal toch niet echt noemen. Nochtans waren er in de omtrek voldoende ranke, slanke, spitse bouwsels te bewonderen om als model te dienen, maar wie weet welke slinkse politicus had die aanbesteding mogen doen, welke pot-de-vins waren er boven en onder de tafel gepasseerd zodat er tenslotte zelfs geen geld genoeg was om er een torentje als afwerking op te bouwen..............
Maar kom, één feit was zeker: ze hadden desondanks het stoutmoedige plan opgevat om in die toren een klokkenspel te voorzien, om de poorters bij tijd en wijle te vergasten op een muzikale traktatie. In hun naïve enthousiasme, waren ze natuurlijk vergeten dat er eveneens iemand moest aangesteld worden om het gevaarte aan het klinken te krijgen. Probleem daarbij: in Mechelen kende niemand een noot muziek zo groot als een huis. ZSS®H streek dan nog maar eens over zijn grote hart en leerde een inboorling, genaamd Tsjeef Venyn (ofzo), met veel zuchten en blazen de grondbeginselen van de solfeesj en het nobele beiaardspel. Eens deze een niveau haalde dat volstond om in Mechelen het mooi weer en den beiaard te spelen, zond hij hem heen met de woorden:"Gaat en richt in uw gehucht een muziekschool op, zodat ik geen tweede keer door die pedagogische hel moet, om totale onbenullen gammen en arpeegieën te moeten aanleren!"
Sinds eenigen tijd beklom dan ook Tsjok Haeze, een recente leerling van Tsjeef Venijn geregeld den toren om zijn zelfverzonnen prullen het zwerk in te zenden, tot 'genoegen' van de Mechelaren die gelukkig van niet beter wisten.
Om hen eens met echte fijne muziek te laten kennismaken speelde ZSS®H reeds een tijdje met het ideetje om voor Tsjok Haezen eens een liedje te componeren, zodat hij niet steeds dezelfde wijsjes op zijn klokkenspel zou moeten brielen.
Hij besloot de melodie simpel te houden en er ook een passende tekst bij ineen te flansen, zodat ook het volk onderaan den toren, mits noest oefenen, aan het zingen zou slaan, en alzo de vreugde van kunst en cultuur ook eens aan den lijve ondervinden.

Op de voois van Mie Katoen (een vroeger jeugd-opus van zijn hand) draaide hij volgende lyriek ineen op basis van oude legenden over het dorp zelf:

1e stroof
In Mechelen, dat boeredorp, doar hemmen ze nen toren.
En op ne keer, toen dachten ze:" We hemmen hem verloren"

Traaa La la laaaa, la la la la la la liere
Traaa La la laaaa, la la la la la la la !
('t mocht niet té moeilijk zijn)


Wat was er toen, wat was er toen, gebeurd met hunnen toren?
Ze zagen hem in vlammen staan, maar ’t was de volle maan!

2e Stroof
Van toen af aan, van toen af aan, droegen z’een rare bijnaam.
Van toen af aan, van toen af aan is ’t nooit meer goed gegaan

Traaa La la laaaa, la la la la la la liere
Traaa La la laaaa, la la la la la la la !

Ze zeiden nog, uit dommigheid, ge kunt ons kl*ten kussen
Laat ons gerust, laat ons gerust, we hebben de maan geblust!

Eventjes had ZSS®H de neiging om de Mechelaars dit pareltje per e-mail te laten geworden, maar gelukkig realiseerde hij zich snel de middeleeuwse wijze van communicatie daar te velde en hij besloot om na genezing zijns voets, het pareltje met kar en paard aldaar te bezorgen. Een paar daagjes platte rust, en met een hoogtechnologische loopgips uit het Aalsterse Stedelijk Ziekenhuis kon hij de barre reis naar Oostland aanvatten.

ydde 14 maart 2003 11:38

Mij had via mijn GSM (GSM, fax, digitaal fototoestel en andere spitstechnologische snufjes in-één, tegen een spotprijsje te verkrijgen in elk Mechels bazaartje) de boodschap bereikt als zou er een vreemd gezelschap, aangevoerd door een manke, raar aangestoten kwast, onze Metropool betreden hebben. Niet dat dit feit op zichzelf raar was, er komen immers dagelijks busladingen toegestroomt om Deze Schitterende Parel te bezoeken; Hetgeen wel opviel was, dat de leden van dit gezelschap in hun neuzen aan het peuteren was! Misschien dachten deze vreemdelingen dat d�*�*r escargots gevangen werden? Wie weet …
Hetgeen nog vreemder was: ze waren katten aan het imiteren; dwz niet de manier van lopen, maar de manier van janken!
Gelukkig begon op dat ogenblik onze wereldberoemde Beiaard te spelen en deze welluidende klanken overstemden hun gejammer.
Gewoonlijk draai ik, in dit soort situaties enkele malen bliksemsnel om mijn as. Als ik dan tot stilstand kom, zijn mijn normale kleren verdwenen, ik ben uitgedost in een soort rood duikerspak en omhuld in een blauwe mantel. Mijn hoofd is gemaskert en op mijn borst verschijnt een grote “S” Als ik dan mijn gebalde vuist vooruit steek, dan kan ik vliegen! Ik heb in deze toestand al verschillende steden (en zelfs landen) van de totale ondergang gered, maar nu veronderstelde ik dat het aangelande zooitje nog niet echt gevaarlijk was. Ik wachte dus verder rustig af …
Het was morgen geworden in het paleozoïsch dorp. De pieremachochels, in diepe slaap gedompeld, lagen her en der rond ons orakel, die niets vermoedend noch steeds deze kollen’s toekomst aan het vertellen was; Ze zat al aan de 1ste wereldoorlog!
Ik werd het beu … Ik beval mijn vrouw te stoppen met zeuren, en zei haar de terugtocht aan te vatten.
Aah … helaas, driewerf helaas … onze gestrooide dominostenen waren verdwenen! Even kwam in mij het idee op dat er eventueel door inwoonsters van dit grottendorp het spoor terug misbruikt was om zo tot Mechelen, de Heerlijke te geraken en daar onze gastvrijheid te gaan misbruiken, maar dit was bijna onmogelijk: tot zulke ingewikkelde handelingen waren volgens mij Olchstenaren nog niet in staat. Enfin, we zouden wel zien …
Daar waar wij onze slee laten staan hadden, vonden wij een wrak terug; De banden evenals de autoradio waren gestolen, de ruiten verbrijzeld en het lakwerk beschadigd. Een vage ajuinreuk kleefde nog aan de binnenbekleding, waren dan toch de Olchstenaren gepasseert ?
Dat zou in elk geval niet onbestraft blijven, ze zouden mij nog leren kennen!

vlaanderen72 14 maart 2003 11:43

Seg en euh :? wanneer komt alles in boekvorm?! :lol:

ydde 14 maart 2003 12:41

Als wij nog eens van het forum vliegen ... :lol: :lol: :lol: :lol:

vlaanderen72 14 maart 2003 12:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door ydde
Als wij nog eens van het forum vliegen ... :lol: :lol: :lol: :lol:

:lol: Alez welkom bij de kliek dan! :lol:

Supe®Staaf 16 maart 2003 09:49

ZSS®H eerste kennismaking met het culinaire Mechelen!

Zoals gepland, besteeg ZSS®H zijn boerekar, na een Aalsterse volbloed of vijf symmetrisch te hebben ingespannen. Om Mechelse lezers niet in verwarring te brengen even duidelijk stellen: een boerekar wordt niet door boeren getrokken, maar bij voorkeur door paarden. Voor sommigen geeft die naam misschien aanleiding tot verwarring, daarom deze kleine uitweiding off-topic.
Na een voorspoedige reis, onder het neurieën van zijn talrijke fijnzinnige composities, reed hij het plaatsje Mechelen binnen. De hobbelige wegen hadden zijn maag zodanig dooreengeklutst dat hij werkelijk bijna doodging van de honger, en hij hield dan ook logischerwijze halt bij de eerste de beste afspanning, ondanks de rare geur die als een sluierachtige damp het groezelige etablissement omgaf.
Een heel bizarre naam droeg die louche kaberdoesje. “Au mine de Brin”!
ZSS®H constateerde dat ondanks de schrijnende armoede de franskiljonse dikdoenerij ook reeds bezit genomen had van de geesten der Mechelse kleine zelfstandigen. Stel je voor: zelfs de naam van hun stamminee konden ze nog niet zonder fouten schrijven: in de mijn van de Borinage, behoorde natuurlijk Au mine Boraing te zijn. Maar misschien was de waard enkel te lui geweest om de door weer en wind afgevallen letters opnieuw vast te nagelen. Enfin, geen probleem dacht ZSS®H de uitspraak verandert er zelfs niet op.
Het moet gezegd worden dat ZSS®H zich deze maal (hoewel het uiterst zelden voorvalt) op deerlijke, schromelijke wijze vergistte!!!
Dat werd al vlug duidelijk, toen hij vol goesting naar één of ander Waals stoofpotje of andere specialiteit uit de Borinage, in de bedompte gelagzaal plaatsnam en een morsige waardin hem de menukaart in zijn fijnbesnaarde handen stopte. Immens was zijn verbazing. Niet dat hij verwacht had om in deze contreien culinaire mirakeltjes te kunnen dégusteren zoals in het Aalsters land. Een spagettietje of een krokmesjeu zou al ruimschoots volstaan om zijn laaggespannen verwachtingen te bevredigen, maar wat hij op deze kaart onder ogen kreeg, tartte waarlijk élke verbeelding, zelfs de zijne! Wat figureerde er op deze Mechelse spijskaart als ‘lekkernij’? Geen toast champignon, geen lauwe kreeftestaartjes in geklaarde boter, geen gebakken zeetongetje met handgesneden frietjes. Evenmin een ossehaasje met romig-luchtig geklopte béarnaise, geen drooggemarineerde zalmfilet met ingekookte balsemiek-garnituur. Niks van al dat lekkers, maar enkel STR*NT! “Brin”, zoals het uithangbord het vermeldde op de wijze van onze Waalse broeders: mest. Niks Boraing: enkel kak, poep, faeces, in elke denkbare bereiding. Brin �* l’aigre-doux (str*nt in zoetzure saus, hoe bestaat het), brin meunière, brin du chef, brin au vinaigrette, tot zelfs str*nt in eigen nat!
Gebiologeerd staarde ZSS®H naar het ‘aanbod’ en zijn geest tolde wanhopig om zich ongehavend uit dit lastige parket te proberen redden, maar het bleek te laat. Het teringwijf dat als zaalmeester fungeerde, had zijn weerzin onderkend, en probeerde hem op hoogst onvriendelijke manier te pushen en te jennen: “Hewel, sjieken tiep! Is ’t nie nor aa goeste? ’t Is allemaol verse str*nt zelle! Goe gerief oit de str*ntmijn(sic?!?!) Stoot het aa nie oan? Bollet toens moar op, zenne! Paljaske, zievereer, martikoo, zjaarig menneke, voddevent……..” en meer van dat fraais. Toen de buikige, besnorde waard dan ook nog ten tonele verscheen, even luid grommend als de twee Mechelse schepers die hem flankeerden, besefte ZSS®H dat zijn tijd van gaan gekomen was. Hij vroeg om enkel eventjes gebruik te mogen maken van het sanitair, en vreemd genoeg bedaarde dit de gemoederen. De waard gaf hem een soepbord mee met de woorden:”Doet hier oe komisse mor in. Toens emmen we vandoag temingste nen desseer om bij de pla du zjoer te serveren” Hoofdschuddend en om verdere stennis te vermijden, voldeed ZSS®H aan dit vreemde verzoek, en draaide dan maar een fraaie hoop in het bord. Toen hij de dampende bolussen aan de dankbaar knikkende waard overhandigde, pleurde deze onmiddellijk met de wijsvinger in de weke bruine massa om ze ter plekke te dégusteren! ZSS®’s maag draaide bijna binnenste buiten, hij moest zich forceren om niet over zijn nek te gaan en hij haaste zich naar buiten, zelfs zonder de royale vergoeding mee te graaien, die de waard wilde toeschuiven, uit dankbaarheid voor de ‘levering’, die hem hogelijk scheen te bevallen………… :roll:
Een ramp kon dit intermezzo bezwaarlijk genoemd worden. De dikke walm, het aanbod in de kaveet en het vreemde gedrag van de waard, hadden zijn honger naar de verdoemenis geholpen en licht ontdaan, doch met frisse moed, toog hij richting centrum, waar nieuwe avonturen hem wachtten………

Foto genomen toen ZSS®H nog geen kennismaakte met de str*ntmijn, en alles nog peis en vree was:

ydde 17 maart 2003 18:39

Na achtereenvolgens één dinossaurus-span, een ossewagen en een huifkar gehuurd te hebben waren wij aan de randen van Olchst geraakt;
Oef, terug in de beschaving! In de taxi die ons naar de home stede bracht overviel mij een lichte slaap en dompelde ik zachtjes weg. Nog onder de indruk van onze reis in het verre verleden, droomde ik van mijn persoonlijk verleden en mijn lieve voorouders, de grondleggers van het ydde-fortuin.
Mijn bed-over-over-over-over-over-over grootvader langs moeders kant was immers stront marchant geweest. De geachte lezer zal welwillend de schilderijen van Bosch Jeroen, of van den zotten Breughel in gedachten nemen waarop men kan zien hoe er blote, werkende konten uit vensters hangen, waarop nachtspiegels ende pispotten in de straten geledigd worden en waar de St-Antonius varkens rondzwerven om gestorte afval op te vreten en tevens de straten te verrijkten met hun kak. Toen bestond het edele beroep van stront-opkoper, een weldoener die zijn personeel bellaste met het reinigen van de straten en hun oogst verkocht aan de boeren buiten die steden. Het belang van deze lieden in de middeleeuwse economie en landbouw kan niet genoeg naar waarde geschat worden. Een van de knechten’s taak was om de stront te proeven, hij moest immers de PH (zuurtegraad) bepalen en zo kon de kostprijs van de lading vastgesteld worden. Onze fiere stede Mechelen bevolkt door zéér rijk volk die zéér rijke verteringsoverschotten rijkelijk langs de straten rondstrooiden, werd dan ook de stront-mijn genoemd door zijn afgunstige buursteden; Een ere-titel die menige stad ons benijde.
Een grote joke, vandaag nog, bestaat eruit om af en toe, een nep-restaurantje neer te plakken aan de stadsgrens en daar rondtrekkende kwibussen stront te laten smullen. Geloof het of niet: sommigen zijn van zo’n overweldigende stoemigheid dat ze niet alleen stront bikken, maar deze nog lekker vinden ook!!! De gloriedagen van weleer zijn helaas voorbij, met de mestoverschotten kwam er een einde aan onze bloeiende zaak; ons fortuun is weg, maar heel fier ben ik nog over de eretitel die ons werd toegedacht: ik ben een fiere mestkever!!!
Tut tut tut tut tut tut tut … het felle getuut van mijn GSM bracht mij terug tot de naakte werklijkheid.
“Dit is het automatische antwoordapparaat van ydde U zal drie …”
“Ja, ja, die zever ken ik al, antwoord maar” zei een hooggeplaatste Mechelaar, die mijn klassiek truukje, wanneer ik niet wil antwoorden al van buiten kende ”kom snel want er heerst een noodtoestand in Mechelen”
“Watte …” zei ik.
“De stad wordt overspoeld door vreemdelingen, die neuspeuterende en kressent de straten tiranniseren en alom last begingen te verkopen …”
“Weet ge” sprak ik “Ik kom zo gauw ik kan, zet ze voorlopig maar op den dop, als ze geld krijgen houden ze zich waarschijnlijk wel even rustig, ik kom eraan …”
“Haast U” zei de hooggeplaatste “Hun aanvoerder is een lelijk creatuur, hij heeft onze kardinaal aangevallen en zwaait wild in het rond met zijn staaf …Hij is supper gevaarlijk, wij worden wanhopig”
“Pfff …” zei ik “Ik reken kortelings wel af met die supperstaaf …”
Hoe ik onzen Tarzan met het “staaf-onding” liet afrekenen en hoe ik het vreemdelingen probleem in Mechelen oplostte vertel ik U in de volgende (en tevens laatste) aflevering …
Tiens, in de verte nadert een stipje. Wat zou dat nu weer zijn??? …
Come and read next week …

Supe®Staaf 17 maart 2003 19:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door ydde
vertel ik U in de volgende (en tevens laatste) aflevering …

Jamaar zo niet hee kerel!
Ik heb nog een massa afleveringen in petto!
Ik krijg uit goede bron alle vuilnis (soms letterlijk) over Mechelen aangereikt.
Dat borrelt en gist nu in mijn hersens, en neemt vroeg of laat de vorm aan van een artikeltje op forumlengte!
Als jij je oren laat hangen, dan verkoop ik het aan de concurrentie hoor!
:twisted: :P 8) :lol:

Knuppel 17 maart 2003 20:01

Hey hey hey!!!
Niet weglopen van de kalfjesweide jullie twee hoor!!! :evil:
Het is de voornaamste reden dat ik hier ook nog wat blijf grazen! :(

ydde 18 maart 2003 01:36

- Seg Knuppel, van de Supper weet ik het niet, maar ik ben geen kalf zenne!!! (Eerder een prachtexempelaar van né stier!) :lol: :lol: :lol:

- Seg Supper, als gij mij begingt af te dreigen laat ik U van dit forum zwieren zenne, ge weet ik kan dat hé !!! :evil: :evil: :evil:

Supe®Staaf 18 maart 2003 07:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door ydde
- Seg Supper, als gij mij begingt af te dreigen laat ik U van dit forum zwieren zenne, ge weet ik kan dat hé !!! :evil: :evil: :evil:

Ik constateer met leedvermaak dat mijn scherpe tong, tot expressie gebracht door middel van mijn giftige pen (eigenlijk azerty-klavier), reeds dictatoriale censuurgedachten teweegbrengt in de geesten van angstige forumschimmen. :twisted:


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 15:41.

Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be