Ook een atheïst zou kunnen inzien - mits wat goede wil natuurlijk - dat vergiffenis een helend karakter kan hebben voor niet alleen slachtoffer maar ook de dader.

Ook een atheïst zou kunnen inzien - mits wat goede wil natuurlijk - dat vergiffenis een helend karakter kan hebben voor niet alleen slachtoffer maar ook de dader.

@ Jan en Aton.

Hebben leden van IS baat bij vergiffenis van hun slachtoffers ?
Zou iemand als bv Dutroux inzicht verwerven, mochten de ouders van de vermoordde meisjes hem vergiffenis schenken ?

Ik begrijp wel dat wraak de pijn en het doorstane verdriet van het slachtoffer of de familie ervan niet wegneemt, maar gratuit vergiffenis schenken aan iemand die geen berouw toont, is imo zoiets als 'n tafel vol met lekker eten schenken aan een obese persoon, je helpt 'm daar ook niet echt mee z'n vraatzucht te verlichten.

Wie weet.

Er is toch een bijzonder ingrijpend getuigenis gepasseerd van een christelijk Syrisch meisje dat, alhoewel gemarteld door IS, haar beulen vergiffenis schonk.

Idd, dat heb ik ook gelezen, net als de verminkte Indische vrouw die met zuur overgoten werd en haar belager hiervoor vergaf.
Vraag is dan of de dader(s) hiermee tot inzicht is/zijn gekomen.

Ik weet ook wel - zoals Aton schreef - dat vergiffenis schenken het eigen gemoed verlicht, maar ik ben niet zeker of ik daartoe echt in staat zal zijn, mocht er iemand leden van m'n gezin iets gewelddadigs aandoen.
Het blijft hoe dan ook een heikel onderwerp.

Ach, wat lig je nu weer aan je kruis te krabben??:roll:

Dus zoals ik hiervoor kwam te stellen is dat het enkel de persoon die vergiffenis schenkt hierbij baat heeft. We zijn het daarmee eens.

En is IS daardoor tot inzicht gekomen ? ??? :roll: Jou ontbreekt het duidelijk aan inzicht.

Al eerder op geantwoord, hoor. Probeer wat goede wil te tonen, beste Aton.

Vergiffenis maakt een mens niet beter.
En het slachtoffer nog minder die met een extra wrok blijft zitten als de misdadiger al spoedig weer op vrije voeten rond loopt en hij zelf zijn verdere leven met de ellende zit opgescheept.

Domheid (ge)misbruiken als verschoning voor vergiffenis...
Is het niet daarom dat Jezus op het kruis zei: 'vader, vergeef het hen want ze weten niet wat ze doen...'
En algemeen gezien kun je hem alleen maar 100% en zelfs 200% gelijk geven.

Maar hier afkomen met het excuus dat kleine persoonlijke vergrijpen moeten vergeven worden en moeten blijvend vergeven worden ook bij herhaling omdat de persoon niet zou inzien dat ze kwaad doet...
Denk je niet dat een goede Christelijke houding er dan zou uit bestaan om die persoon haar onwetendheid te laten inzien ipv hem te laten dolen in de duisternis?

En vergeef ons onze schulden, gelijk wijzelf vergeven aan onze schuldenaren...

Het gaat er hier dus om dat je alleen vergiffenis kunt krijgen voor je zonden indien je zelf in staat bent om vergiffenis te geven...

Mijn kind, schoon kind...
En de miserie voor het kind en voor de ouders die zo'n houding al heeft meegebracht...

Dus eerst geven en dan pas ontvangen?
Maar dat moet dan ook voor de ander gelden die eerst mij vergeeft voordat ik hem vergeef.

Heel sterk dat zo iets mogelijk zou zijn.
Is dit slechts formeel of werkelijk zo dat ze nooit enig wraakgevoelens zou koesteren?
Of moet zij zich dat elke dag weer opnieuw wijs maken voor het kruis van onze lieve Heer, die zeker wel wat traantjes zal laten bij zoveel goedheid.

Het ben jij die vergiffenis vraagt aan God en zijn antwoord is dat jij alleen die vergiffenis kunt krijgen (vergeet niet dat God in feiten jijzelf bent) indien je in staat bent om zelf vergiffenis te schenken...
Indien je daartoe niet in staat bent zul je jezelf ook niet kunnen vergeven of zul je de opluchting die bij vergiffenis hoort niet ervaren...

Een Syrisch meisje mishandelt door Syriërs...

Indien je niet in staat bent om je vader en/of je moeder te vergeven ben je niet in staat om jezelf ten volle te aanvaarden en blijf je met een enorm groot lidteken in jezelf zitten...

Maar ik geef toe, in alle gevallen is het bijzonder moeilijk...

Dus Gods vergiffenis is afhankelijk van die van mij?
God als slaaf van mijn wil?...:lol:
En als het hier om God gaat en niet om die van de mensen, dan moet ik God dus in de eerste plaats al zijn zonden vergeven?
In het licht daarvan zijn mijn zonden slechts zeer klein.
En in diepste wezen ben ik God zelf, maar niet feitelijk, want God is een veel hoger wezen dan ik, en nog meer als microwezentje, dat ik niet zelf ben.
Dat zogenaamde vergeven heeft nauwelijks enige betekenis, want de zondigheid blijft bestaan, wat we al met 2000 jaar christendom hebben mogen ervaren.
Niemand is er ooit beter van geworden, integendeel.

Hoe zou ik ooit mijn ouders kunnen vergeven?
Hebben zij ooit om vergiffenis gevraagd?
Heb ik hun ooit iets mogen verwijten?

Dat zogenaamde vergeven is slechts een leeg gedoe zonder enige inhoud.
Alleen zo in het algemeen kunnen we begrijpen dat we allemaal fouten maken en in die zin de mens vergeven, maar de zondigheid verdwijnt daardoor niet.
Het zou pas zin hebben als daardoor iets goed werd gemaakt.
Op zijn minst iets uitgepraat.

Het gaat niet over de anderen hier; het gaat over jou zelf... Hoe kun jij vergiffenis vragen voor jezelf als je niet in staat bent om zelf te vergeven???
Wat de anderen betreft is dat zijn zaak en niet de jouwe.