Die is dan ook incoherent.

2 :lol:

Ik ben benieuwd naar jouw mening over het holebi-huwelijk.
En naar jouw mening of andere mensen over dat onderwerp een andere mening mogen hebben.

En kan je dat dan meteen toetsen aan jouw opmerking in de quote?

Dit is, volgens mij, de basis van onze definitie van godsdienstvrijheid:

Dat houdt in:
1) je ben vrij je zelf gekozen godsdienst aan te hangen, zelfs buiten privé-plaatsen, maar binnen de perken van de wetten
2) niemand kan je dwingen van mee te doen met zijn godsdienst.

Daar mag wel wat aan gemoderniseerd worden.
Vb. door een deel van mijn belastingsgeld te schenken aan godsdiensten, wordt ik eigenlijk gedwongen om hun erediensten mee te erkennen.
Daar mag wat meer 'scheiding van staat en kerk' aan te pas komen.

Waar zit die incoherentie dan wel?

Patrickve maakt er echter iets heel anders van, net alsof godsdienstvrijheid betekent dat er zaken mogen die door de wet verboden zijn.

De Belgische wetgeving over de erkenning en betoelaging van de erediensten heeft niets te maken met de godsdienstvrijheid.

Dan is het geen godsdienstvrijheid he. Je kan geen geloof belijden dat als fundamentele grondleggers heeft van dingen te moeten denken, zeggen, en/of doen, die door de wet verboden zijn. En je kan een godsdienst niet "veranderen", vermits een godsdienst erin bestaat daadwerkelijk te geloven dat de regels opgelegd zijn door Het Grote Superspook.

Je kan mij niet zeggen dat ik de vrijheid heb om te geloven dat het Grote Superspook echtentechtig bestaat, dat het Grote Superspook mij zegt dat ik voor de eeuwigheid ga gemarteld worden na mijn dood als ik niet doe wat dat Grote Superspook mij opdraagt, als datgene wat het Grote Superspook mij opdraagt, denken, zeggen en/of handelen is dat niet toegelaten is door de wet, he.

Enkel geloof in "brave Superspoken die toevallig eisen dat ik de wet opvolg" is dus toegelaten. Dat is geen godsdienstvrijheid.

Stel dat ik absoluut steevast geloof dat de koning elke morgen kinderen eet voor ontbijt, en dat volgende week het de beurt zal zijn aan mijn kinderen. Je kan toch onmogelijk beweren dat ik het grondwettelijk recht heb om daar absoluut van overtuigd te zijn, maar dat ik tevens geen stappen zou mogen ondernemen om te handelen naar die overtuiging he, en dus oftewel de koning af te lappen, oftewel een mijnenveld rond het huis waar mijn kinderen wonen, aan te leggen, zware kanonnen te installeren tegen de tank kolonnes die mijn kinderen willen komen halen en een enorme luchtafweer om ook beschermd te zijn tegen bovenaf.

De enige twee mogelijkheden zouden zijn:
- mij overtuigen dat het NIET WAAR IS dat de koning volgende week mijn kinderen gaat opeten, op zo een manier dat IK DAT DAN OOK GELOOF
- mij opsluiten in een gekkenhuis

In geen enkel geval gaat men mij TOELATEN om die overtuiging te koesteren en daar dus ook naar te handelen.

Ik kan onmogelijk het grondwettelijk recht hebben om die OVERTUIGING te hebben, en daar niet kunnen naar te handelen he. Want een overtuiging is de basis van alle handelen.

Juist wel: de wereld van de ideeën is vrij. De wereld van het handelen heeft slechts speelruimte binnen de krijtlijnen van de wet.

Hierdoor mag het dat een mormoon de opvatting mag zijn toegedaan dat polygamie een door God gewild gebod is, maar tegelijkertijd zijn eigen gezin beperken tot één vrouw omdat de wetgeving van het land waar hij woont, dat ook voorschrijft.

Ik begrijp wel dat de wereld van de ideeën vrij zou moeten zijn, maar als WET voorschrijven dat je ten volle overtuigd mag zijn dat wet het fout heeft en dat je verschrikkelijke dingen zal kunnen ondergaan vanwege een superieure wetgever is toch een eigenaardige incoherentie ? Je kan dan toch onmogelijk verwachten dat men ergens de wet zou willen respecteren aangezien men rotsvast overtuigd is dat er een hogere wet is die dat vierkant tegenspreekt, wat eigenlijk de essentie is van een *godsdienst*, he. Bij definitie bestaat een godsdienst uit het rotsvaste geloof dat er een hogere wetgever is dan de mens. Dus precies die notie gaan "garanderen" als een "recht" is eigenaardig.
Een wet op "ideeën tolerantie" zou logischer zijn dan een wet op "godsdienstvrijheid".

Godsdienstvrijheid gaat verder dan alleen "ideeën hebben en die uiten". Het gaat over de vrijheid om een bepaalde levenswijze te volgen op basis van het geloof. Wel te verstaan: binnen de krijtlijnen van de wet.

Wat is daar incoherent aan? Mag een communist in dit land dan er niet van overtuigd zijn dat de huidige wetten fout zijn en veranderd horen te worden?

Natuurlijk. Maar er is een verschil tussen "een mening hebben" en "overtuigd zijn dat je een hogere wet moet opvolgen".

Bij "een mening hebben" kan je natuurlijk aanvaarden dat anderen ook "een mening kunnen hebben" en kan je aanvaarden dat er ergens een systeem is dat een arbitrage maakt tussen die meningen. Als je ervan overtuigd bent dat er een "hogere wet" is die je moet opvolgen, dan kan je dat niet. Dus expliciet zeggen dat dat soort overtuigingen een VRIJHEID is, is eigenaardig.

Het is zeggen:
- niet alle meningen uiten is toegelaten he. Enkel maar meningen die niet racistisch zijn, die niet oproepen tot geweld, die zus en zo en geen zijn die binnen een nauwe perimeter zitten van de huidige wettelijke situatie, zijn uitbaar. Daar is echter een uitzondering op: het soort onberedeneerbare overtuiging dat er absolute, onbediscussieerbare hogere wetten zijn die potentieel zwaar in tegenspraak zijn met wat de wet eist. Dat is absoluut vrij om onderwezen, doorgegeven enz te worden. Je mag er wel niet naar handelen, maar je mag dat wel denken en dat denken promoten en "beleven".

Ook de communist beschouwt zijn inzichten als van een hogere orde dan de wetten waartegen hij strijdt.

Niemand komt trouwens af met uw merkwaardige verwoording in uw laatste zin. Overtuigingen zijn geen vrijheid, maar de vrijheid bestaat erin overtuigingen te koesteren en die te uiten.

Mag een moslim in een conferentie ijveren voor de invoering van polygamie? Ja, hij mag dat. Dat is nu eenmaal vrije meningsuiting.

Voor de invoering van de muilkorfwetten waren de krijtlijnen van de Belgische wetgeving trouwens heel ruim: vrijheid, uitgezonderd voor oproepen tot geweld en doodslag, laster en eerroof (en indertijd ook majesteitsschennis).

En toch mogen Godsdienstige boeken ongestraft oproepen tot vervolging, geweld en moord.

Ook "godsdienstige boeken" horen in hun context gelezen te worden.

die laatste is wel een goeike
Dus als niet-vreemde kunt ge dus wel perfect een niet-Vlaams ritueel laten uitvoeren

Ha nee! net niet!

De boodschap van een opperwezen is tijdloos en immer geldend.

Dát klopt
Je kan die logica doortrekken naar elke vorm van doctrine en als die enigszins niet volledig uitvoerbaar zou zijn binnen de krijtlijnen van de wet zou je dus volgens patrickve evenzeer geen sprake van vrijheid kunnen zijn.