Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
Als je onderstaande continenten uitknipt en de gemeenschappelijke lijn overtekent op een grote bol waarna je de continentendrift simuleert in de Atlantische oceaan, dan blijft die lijn toch EVEN LANG als die kustlijnen? |
Ik had bijna een sluitend bewijs gemaakt dat de continentendrift op een even grote bol onmogelijk was. Maar helaas...
Alle kaarten die we nu kennen zijn vervormd. Bovenstaande continenten dus ook. Dan heb ik nogmaals de test gedaan met nieuwe kaarten en het verschil is kleiner.. voor velen zal dit niet genoeg zijn als bewijs. Jammer En toch zie ik een betere match. Misschien moet ik nog eens een poging doen, niet in 3d maar op grote schaal ofzo.. |
Citaat:
Bovendien is dit allemaal margewerk. Je hebt hierboven een betere match, dat is heel fijn voor je, en dat soort dingen kunnen een hele belangrijke aanwijzing zijn waardoor mensen verder gaan onderzoeken. Maar dat hoeft niet tot iets te leiden. Wat je niet hebt is een mechanisme dat ervoor zou zorgen dat de aarde groeit, of een manier waarop de zwaartekracht die wij voelen en waar wij mee rekenen hetzelfde zou zijn, of een mechanisme dat zou verklaren hoe de zwaartekracht aan de binnenkant van de bol werkt, of hoe er een ster kan bestaan binnenin die bol, of zelfs maar hoe dit alles geheim zou kunnen hebben blijven of zelfs maar waarom het zo belangrijk is dat het geheim blijft. Wat je hebt is een aanzetje tot een vraag, en jij springt vervolgens zonder tussenstappen naar een antwoord dat jouw uitkomt maar waarvoor geen bewijs is. En nee, die retrosaurusstenen tellen niet nee. |
Die lijnen die ik gemeten heb was in google earth, dus die houden rekening met de kromming van de Aarde. Platte kaarten zijn fout.
|
Citaat:
Ik ben blij dat ik het ontdekt heb, wat de anderen daarvan maken kan mij niet schelen. Ik probeer alleen te delen.. Het mechanisme is me inderdaad nog niet helemaal duidelijk. Maar het lijkt er sterk op dat zwaartekracht (duwkracht) én vortices de oorzaak zijn. |
Citaat:
Ik heb tot nu toe enkel de aanwijzingen op verschillende gebieden gevolgd...alleen het ontbreekt mij vaak een concrete gegevens die zonder hulp niet kan verzameld worden door middel van technologische tools. In mijn geval kan ik op mijn eentje zoveel gegevens niet aan en daarbij moet je zoveel vrije tijd hebben om de praktische mogelijkheden te kunnen benutten, en de financiering om naar een bestemming te kunnen reizen om die gegevens te kunnen toetsen aan het vermoeden van de holle aarde. Dus ik zie om die reden een crowdfunding project wel zitten om een potje aan te leggen om de financiering met verschillende mensen van verschillende disciplines te delen en met de juiste betrouwbare mensen die de wetenschap op een ernstige wijze bedrijven en daar geen spelletje van maken. Mja, je ziet wel de ondertoon waar de m8 om draait maar daar heb ik geen intenties toe. En daarnaast geen andere mogelijkheden. |
Citaat:
Het heeft wel als nadeel dat na de bekendmaking van een negatief resultaat iedereen die een andere visie had heel hard victorie gaat schreeuwen alsof hun versie zojuist bewezen is, maar hé... |
Citaat:
Vergeet niet dat dit één van de topgeheimen is. Nog hoger aangeschreven dan de atoombom destijds. |
Citaat:
Er is daar een andere manier voor maar dat ga ik niet in deze post aan de grote klok hangen... |
Since the late 1950s and '60s, scientists have believed that the Earth's magnetic field has captured a lot of the solar wind - charged particles flowing out from the sun - and formed an immense, comet-like cloud of electrified gas that surrounds our planet. An accidental discovery in the 1980s and new data collected since 1996 indicate that this magnetosphere may well be filled by a fountain of energized gas (right) blowing from the north and south poles.
You don't need to stock up on bottled air - the leakage is tiny compared to Earth's atmosphere - but the studies are making us take a new look at 40-year-old assumptions about how the Earth interacts with the space environment. The new look will be discussed in two papers by Drs. Rick Chappell and Barbara Giles at the fall meeting of the American Geophysical Union in San Francisco. Chappell and Giles are plasma physicists at NASA's Marshall Space Flight Center. Starting with the discovery of the Van Allen radiation belts by the first U.S. satellite in 1958, scientists have known that the Earth is surrounded by a cloud of electrified gas. This cloud, called the magnetosphere, is constrained by Earth's magnetic field, compressed by the solar wind to within about 100,000 km of the Earth on the sunward side, and drawn out by the solar wind to more than a million km on the night side. "The conventional wisdom from the time I was in school 30 years ago," said Chappell, NASA/Marshall's associate director for science, "was that because these ions have so much energy (about 1,000 electron-volts [1 keV], they must come from the sun." "Why should it be from the ionosphere?" Giles asked, repeating the thinking of the 1960s and '70s. The ionosphere, the top layer of Earth's atmosphere from about 60 km and up, is composed of ionized atoms and molecules. "It's so cold. What they were measuring they assumed came from the solar wind because the energies were right." The perception started to change in the mid-1980s following the Aug. 3, 1981, launch of two Dynamics Explorer satellites designed to study the magnetosphere near the Earth. DE-1 carried Chappell's Retarding Ion Mass Spectrometer (RIMS), designed to measure the population of the plasmasphere, a torus or donut of low-energy in the inner magnetosphere. To Chappell's surprise, the real find was around the north pole where RIMS measured gases flowing upward from the ionosphere into space as DE-1 arced to about 4.6 Earth radii above the pole (the orbit was 464 x 23,370 km [288 x 14,490 mi]). "The more we measured it," he said, "the more we realized that this was a big source of material." RIMS measured ions of hydrogen, helium, oxygen, and nitrogen rising at different speeds and on different trajectories. Apparently, the particles that slammed into the ionosphere to paint the aurora borealis also energized enough atoms to head spaceward. (The same is true of the south pole where DE-1 made similar observations.) The acceleration mechanism is not fully understood, though. Giles said that very low frequency (VLF) radio waves, emitted in the magnetosphere, may contribute energy. In 1987, Chappell and the RIMS team published a paper describing the polar ion fountain and described the ionosphere as a "fully adequate source of material for the magnetosphere." That means that scientists did not need to look to the solar wind to fill the magnetosphere. Earth, they contended, does a good job of supplying all the materials. RIMS, though, was not fully adequate to resolve the challenge that the science team had laid down. Its orbit only went to about 4 Earth radii (about 25,6000 km [ 16,000 mi]), and it was limited in measuring the environment around it. RIMS also could not measure the lowest energy ions which would help confirm that the source was the ionosphere and not the solar wind. Ik heb op mijn forum al uitgelegd dat Jupiter ook aurora's heeft, veroorzaakt door de inwendige zon. Ook de Aarde heeft er ene. http://science.nasa.gov/science-news.../ast09dec97_3/ |
Citaat:
Als die lottowinnaar 2 seconden zou nadenken dan weet ie ook wel dat ie verkeerd bezig was en dat er waarschijnlijk méér lottowinnaars zullen rondlopen die hij gewoonweg niet kent. Hoeveel ? Daar heeft ie geen flauw benul van want hij kreeg destijds enkel een bericht binnen dat hij winnaar was zonder dat ie weet over welke lotto het precies ging. |
Citaat:
Je zou eerst die vele planeten moeten bekijken in termen van bereikbaarheid. Het heeft weinig zin om te spreken over zoveel planeten zoveel lichtjaren van ons vandaag. Daar kan je enkel van stellen dat ze misschien ooit leven hebben voortgebracht. |
Citaat:
http://www.canada.com/topics/news/na...60a79f&k=69707 |
Citaat:
|
Citaat:
Hoe zit het trouwens met zijn plaatsvervanger, is die intussen al opgeruimd? |
Citaat:
Maar het geld was ook ineens foetsie. Dan stel je je toch vragen Wachten op het volgend slachtoffer zeker? Noem mij eens een geslaagde of mislukte holle aarde expeditie Ik ken 3 geslaagde: de duitsers, olaf janssen en admiral byrd Maar dat zijn natuurlijk sprookjes... |
Citaat:
Wat we weten, heel zeker weten ondertussen dankzij de recente missies om planeten te vinden, is dat er heel veel planeten zijn. Wat we ook zeker weten is dat de kans op leven op een planeet groter is dan nul. Ik besta, dus ik weet dat, zeg maar. Vervolgens weten we niet hoe groot de kans op leven op een planeet is, maar hoe groot of hoe klein je die kans ook kiest, simpelweg door het enorme aantal planeten zal je er nooit op uit komen dat er waarschijnlijk maar op één planeet leven is. Je kan de kans zo klein nemen dat er zeer waarschijnlijk op nul planeten leven is, maar die scenario's lijken we aardig te kunnen uitsluiten. Zodra de kans op leven op één planeet redelijk is is er ook wel kans op leven op een handjevol planeten. Ik beweer niet op deze manier te kunnen aantonen dat het heelal wemelt van het leven (al verwacht ik stiekem wel vrij veel leven, gezien de toch relatief normale omstandigheden waaronder wij hier op aarde leven, onze grote maan mogelijk uitgezonderd), ik beweer enkel te kunnen aantonen dat er zeer waarschijnlijk buitenaards leven is. Statistisch gezien zijn we niet alleen, zelfs als je van slechts de meest basale gegevens uitgaat. |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 10:27. |
Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be