Wie ben ik...
 

Is het mogelijk om zelfstandig te denken en alle lessen uit het verleden achter ons te laten. Het heelal lijkt alleen te bestaan en waarde te hebben via de enige binding die ik ermee heb en waar ik vat op heb en dat is mijn bewustzijn, of beter getypt mijn bewust 'zijn'.
Dus de echte vraag is 'wie ben ik', 'waar kom ik vandaan', 'waarom leef ik' en vooral daarin de 'ik'; is dat een afgescheiden geheel of enkel een lege doos???

Dus wie of wat is het 'ik'??? Wie ben ik???

Het samenklitten van atomen en moleculen, die op zich uit vibratie bestaan, die gedurende 'n lange tijd samenwerken waardoor men van 'n organisme kan spreken.

Het IK is de denkende Geest, die eeuwig en oneindig is.

Wat gij ook bedoelt, mensen hebben geen individuele onsterfelijke ziel.

Het antwoord dat je gaat krijgen, hangt gewoon af van wie je het vraagt.
En eigenlijk weet niemand het zeker.

Dus, wat wil je zijn?

Die 'ik' draait voor derden niet om mijn 'ik' maar draait voor iedereen voor zichzelf om zijn eigen 'ik'.

Kan het zijn dat al die 'ikken' slechts één pot nat zijn???

Inderdaad en als die atomen en moleculen ophouden met samenwerken dan valt het 'ik' uit elkaar en is het gedaan voor hem???

Ieder IK is een afgescheiden onderdeel van die Geest of in wezen zijn wij allemaal, ieder voor zich, die Geest?

Zij hebben geen individuele ontsterfelijke ziel, maar bestaat er een algemene ziel die wel ontsterfelijk is en zo ja welke verhouding is er dan, indien er een verhouding bestaat, tussen het 'ik' en die algemene ontsterfelijke ziel???

Het draait in jouw geval niet om mij maar om jou en dus voor jou, wat wil je zijn????

Denk je werkelijk dat ieder voor zich maar te willen heeft???

En 'ik', in jouw geval, loop aan het handje van mama, die de was doet, en dus ben ik...

Is het zo moeilijk om buiten het hokjesdenken te treden???

Het is er gewoon ondergeschikt aan. Geen magisch gedoe.

Dus het 'ik' is ondergeschikt aan een algemene ontsterfelijke ziel?

Het is er gewoon 'n fractie van, 'n expressie. Niks eeuwigs, gewoon 'n golf in de "oceaan". Alles is chaos en orde is er maar 'n onderdeel van.

Anders verwoord, op 'de echte vraag' zoals je het stelt, ga je geen sluitend antwoord krijgen.

De allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie.

Een golf in de oceaan is inderdaad vluchtig, maar zijn inhoud, het water, blijft bestaan...
Dus het 'ik' is vluchtig, maar de inhoud van het 'ik'???