De discussie dateert eigenlijk van net na de bolsjewistische revolutie van 1917.
Reeds diverse sociaal democratische partijen schuwden de naam "socialist" in hun partijnaam zie de nederlandse Partij van de Arbeid en "Labour".

Intussen zijn de sociaal democraten nog steeds één van de belangrijkste fracties in het europese parlement en wonnen ze recent nog de presidentsverkiezingen in Kroatië op een pro EU programma.

Velen beoordelen de politiek op "ideologisch" niveau. Politiekers zijn als dusdanig eerder pragmatisch ingesteld (cfr. de uitspraak van Tobback de jongere : ik weet wat er zou moeten gebeuren, maar als ik dat uitvoer/verdedig word ik niet meer verkozen).

De trend de voorgaande decennia was een algemeen opschuiven naar "het centrum" - blijkbar zitten we nu in dit deel van de wereld in een periode dat de "politiek" weer meer drang heeft tot profilering/duidelijkheid en moeten de would-be mandatarissen weer uitleggen hoe verschillend ze zijn van de "anderen"
en als dat met korte cliché's gebeurt spreekt men van populisme of poujadisme

"linkse populisten" bestaan er uiteraard.

Eén ding is zeker: pessimisme leidt tot niets.

Noch de markt, noch de staat op zich is een oplossing. Het gaat imho om de combinatie van markt en staat. De sociaal-democratie probeerde met de Derde Weg meer de richting van de markt op te gaan. De dood van de sociaal-democratie gaat er in feite over dat die richting van de Derde Weg een doodlopende weg is. Het volgende is dan een analyse maken van de fouten die zijn opgetreden als gevolg van de invloed van de Derde Weggers.

Dat is echt zo'n holle uitspraak, maar soit.

In Nederland is iets bijzonders aan de hand. De sociaal-democratische PvdA, die in de peilingen zware klappen moest incasseren en in de recente gemeenteraadsverkiezingen zwaar verloor, zit weer in de lift. Een simpele wisseling van de wacht, van de lijsttrekker in dit geval, volstond. Wouter Bos handigde het stokje over aan Job Cohen, inmiddels ex-burgemeester van Amsterdam.

Betekent dat de dood van de sociaal-democratie nog lange niet nabij is? Dat zij kan herrijzen als een feniks uit haar as? Ja, dat kan. Of lijkt in ieder geval - tijdelijk. Maar schijn bedriegt. Job Cohen is iemand die nog nooit een sociaal-economische politieke visie heeft geuit. Zijn adagium is: 'de boel bij elkaar houden'.

Nederland is door Wilders inmiddels dusdanig verscheurd, dat iemand die tegen die tweedeling kan ingaan, die als Jood met enig recht van spreken de mensen kan bezweren geen haat te prediken, politiek succes kan boeken. Maar het succes van Cohen is geen succes van de sociaal-democratie. Het is een prestatie van de politieker Cohen die er in Amsterdam in slaagde de gemoederen tamelijk rustig te houden, met name na de moord op Van Gogh. Met het gedachtegoed van de sociaal-democratie heeft het weinig te maken. Het vormt eerder een sluier waarachter de problematiek van het inmiddels anachronistische gedachtegoed verborgen wordt.

bron: http://www.welt.de/politik/article47...Sarrazins.html

Als de sociaal-democratie zichzelf serieus neemt, vliegt Sarazzin eruit.

Maar dat zal wel niet.
In Nederland verklaart de PvdA'er Monasch zich solidair met Wilders:
bron: http://www.nu.nl/politiek/2312075/pv...ound-zero.html

Ik heb last van voortschrijdend inzicht, oftewel ik ben van mening veranderd. Sarrazin kan in de SPD blijven. Verschillen van mening moeten mogelijk zijn. Maar alle functies die hij bekleedt in de partij dient hij neer te leggen en hij mag geen functie meer vervullen totdat hij afstand neemt van zijn boek.

Wikipedia:
De burgemeester kwam in het nieuws:

bron: http://www.radio1.nl/contents/19951-...ogelijk-worden

Nog een sociaal-democraat die grondwaarden vergeet: geen discriminatie op godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras en geslacht.

Hij mag Sarrazin volgen. Alleen aftreden rest hem.

Ed Miliband is tot nieuwe leider van Labour verkozen. Kunnen we wat vernieuwing van hem verwachten?




Een van de belangrijke onderwerpen in de komende tijd zal het kiessysteem in het VK zijn. Nu wordt nog gebruikt gemaakt van het districtenstelsel dat de vertegenwoordiging van grote groepen kiezers in het parlement geen stem geeft, en anderen zwaar ondervertegenwoordigt (Liberal Democrats). Een recent bericht (21 september) over de opstelling van Miliband ten aanzien van een verandering is niet hoopgevend:
bron: http://www.opendemocracy.net/ourking...in-ed-miliband

Weer een gemiste kans van de sociaal-democratie om van haar fossiele reflexen af te komen.

Ik vind het erg dat een rechts denker als Lévy zomaar als kopman gekozen wordt om de "toekomst" van de sociaaldemocratie "te bepalen".

De sociaal-democratie richt zijn pijlen meer en meer op de elitaire bovenbouw.

De sociaaldemocratie in het avondrood in het avondland

Zolang de Muur er stond, was het reëel bestaande socialisme niet begerenswaardig, maar hield het stand tegen de verdrukking in. Er bleef hoop op een betere toekomst, zeker met de glasnost en perestrojka van de jaren 80 schenen verbeteringen zich aan te kondigen. In 1989, precies tweehonderd jaar na de verwoesting van de Bastille, sneefde met een muur het Oost-Europese communistische ideaal. Daarmee vervloog de droom van Lenin. Het Chinese communisme was al eerder door het pragmatische beleid van Deng Xiaoping tot een farce gemaakt. Resterende Goelag-staten als Noord-Korea, Myanmar en Cuba vechten als koraaleilandjes in de Stille Zuidzee wanhopig en tevergeefs tegen de komende vloed van democratisch liberalisme. Francis Fukuyama kondigde de trend overziend al het einde van de geschiedenis aan.

Twintig jaar later zit ook het softe zusje van het socialisme, de sociaaldemocratie, in het rood. Ze is in het avondrood van de ondergang beland. De sociaaldemocratie, die tot doel had een socialisme op democratische manier tot stand te brengen en niet middels een revolutie, is dat ideaal hier al ettelijke decennia kwijt.

Nu de gure neoliberale vlaag na de kredietcrisis aan het verzwakken is, blijkt de sociaaldemocratie zich niet te herstellen. Ze zwalkt opportunistisch op hypes mee. De pretentie is er nog steeds om voor de onderkant van de samenleving op te komen. Maar wat die onderkant wil, dat weet de sociaaldemocratie niet te vertalen in een aansprekend program. Gedraagt de onderkant zich xenofoob, dan is een deel van de sociaaldemocratie geneigd daarin mee te gaan, niet omdat de sociaaldemocratische theorie dat vereist, dat het een vertaling van internationale solidariteit zou zijn, maar gewoon omdat men veronderstelt dat meegaan met meute winst oplevert.

Althans het sombere zwalkende scenario geldt voor het Westen, in het avondland. In andere, minder ontwikkelde of opkomende delen van de wereld, in Zuid-Amerika bijvoorbeeld, is een verzorgingsstaat, het meest uitgesproken en met de meeste instemming verworven resultaat van de sociaaldemocratie, voor een meerderheid nog steeds een te bevechten droom.

De verzorgingsstaat blijft aantrekkelijk voor degenen die hem niet hebben. Die fungeert als het uithangbord van de sociaaldemocratie en wellicht is er weinig meer dan dat: een pakket van sociale voorzieningen. Maar bij de verdere ontwikkeling van die voorzieningen lijken een aantal paden dood te lopen. Het werkt als bij de biologische evolutie: sommige ideeën overleven en andere zijn slechts paleontologisch interessant. Zelfkritiek of het snoeien van dode takken is voor sociaaldemocraten onontbeerlijk om toch nog vruchtbaar een politieke rol te spelen in het avondland.

De verkiezing van de PES-kandidaat als voorzitter van de Europese Commissie als opvolger van Barroso kwam ter sprake op een speciale vergadering in Warschau. Dus niet onbelangrijk.

Of toch niet zo?
Bron: http://www.euractiv.com/en/elections...14-news-500289

Iig heeft het initiatief van Desmond O’Toole (Ierland) en José Reis dos Santos (Portugal) om via een soort van Amerikaanse stijl primaries de kandidaat aan te wijzen enig succes gehad. Het goede democratische idee erachter was om niet middels onderonsjes van zware jongens (en meisjes) te selecteren, maar in openheid dat door de leden te laten doen.

Ik vind het initiatief lovenswaardig. Ik hoop dat het gevolg heeft. Maar ik heb zo mijn twijfels. Naast dat er weinig prominente sociaal-democraten aanwezig waren, liet de pers het ook grotendeels afweten.

Reactionaire kant? Is dat niet wat overdreven? Volgens mij is dat eerder teruggrijpen naar het verleden niet streven naar een behoud van het bestaande systeem.

Onze huidige sociaal-democratie is een regelrechte ramp ... een paar wolven die bepalen wat de meerderheid schapen moeten doen , denken en vooral verdienen . Als je alles moet geloven wat ze zeggen , schrijven en vertellen dan zou je denken dat dit een vrije wereld is niets is minder waar . Denk nu eens na , de overheid dient enkel om de mensen te laten gehoorzamen en om eigendom te beschermen ... zij met veel eigendom hebben veel vrijheid de rest kan dus maw nog wat meer gehoorzamen en slaafje spelen . Zonder slavernij geen eten , geen dak boven je hoofd en geen toekomst .

Nog een argument voor de dood van de sociaaldemocratie.
Ongeveer 40 jaar te laat. En welke dictatoriale partijen worden nog meer gesteund? :evil:

De PS. :-P

Moebarak uit Socialistische Internationale
 

Ik heb de SI niet zo gevolgd maar:
Bron: http://www.nu.nl/egypte/2436623/inte...j-mubarak.html

Het is toch niet te geloven?

Toelichting in mijn woorden:
Met leedwezen geven wij kennis van het opgeven van vertrouwen in ons zeer gewaardeerde lid de NDP onder leiding van Hozni Moebarak. Ruim dertig jaar droeg hij de waarden van de socialisten/sociaal-democraten op overtuigende wijze uit. Helaas voelen we ons genoodzaakt dit besluit door totaal onvoorziene omstandigheden te nemen.

Uw eeuwige strijder voor de verheffing van de onderklasse, de Socialistische Internationale

:lol: :rofl:

Meer dan een half jaar geleden schreef ik bovenstaande. De leiderschapscrisis in de Nederlandse PvdA beziend, waar Job Cohen kop van jut is, vind ik mijn verhaal steeds actueler worden.

Francisco van Jole, hoofdredacteur van de website Joop, beschrijft het gebrek aan visie nogmaals. Hij doet het niet zo mooi als ik, maar hij is wel invloedrijker. Hij merkt op:

ik heb nochtans het idee dat alles wat ook maar in de verste versten met dolf te maken had als serieus verkeerd gepercipieerd wordt. Waarom zou vegetarisme een voorkeursbehandeling moeten krijgen?
Is dat bijzonder volk ofzo?
(gvd, was ik deze interessante thread aan't lezen...onder het werk door....eventjes afgeleid......en plof we reageren gemiddeld op een post ergens zonder op te letten dat we hier een keer wel degelijk iets degelijks aan't volgen waren, sorry)

uw verhaal is zeker relevant Sjaax en raakt pijnpunten binnen de politiek. Vastgeroest in hun zitje lijkt hun grootste bekommernis hoe behoud ik mijn zitje en al lang niet meer welke maatschappij wil ik uitbouwen. Diene hoofdredacteur let goed op, praten...praten...praten helpt niet meer, ze doen niks (tot te weinig).