Yann |
5 oktober 2004 13:44 |
Reactie in DS
DHL en andere onzin
Dit weekend teruggekomen van een reis van 1 maand in de Verenigde Staten. We volgden er het nieuws via plaatselijke kranten en via het internet. Voor het nieuws in België lazen we vooral de websites van de VRT en De Standaard. Bijna elke dag ging de eerste titel over de problemen rond DHL. We deden er steeds wat lacherig over; “dit kan nu toch echt geen serieus probleem zijn” en bekeken het bijhorende artikel zelden in detail. Na verloop van tijd begon het toch te dagen dat deze discussie niet helemaal onbelangrijk was. Ik werd zelf in het bijzonder getroffen door de scherpe, gedurfde maar rake analyse van Peter Vandermeersch halverwege vorige week.
De discussie gaat zogezegd over nachtvluchten en de lawaaihinder die die veroorzaken. Er kunnen hier onmiddellijk al bedenkingen bij worden gemaakt. Wisten de mensen die bij Zaventem gingen wonen niet dat er daar en luchthaven was? Zijn die enkele overvliegende vliegtuigen nu echt het einde van de wereld? Als je kijkt naar steden Quito of zeker Guayaquil in Ecuador zie je dat de luchthavens daar bij wijze van spreken in het centrum van de stad zelf liggen. De mensen die daar wonen hebben echter wel andere zaken om zich zorgen over te maken of om over te klagen. Dit kadert gewoon in het feit dat de Belg (bij uitbreiding de westerling uiteraard) rotverwend is en toch altijd iets vindt om over te klagen. Schaf de nachtvluchten af en de auto’s die ’s nachts door de straat rijden, worden plots veel beter hoorbaar. Misschien ook verbieden?
Maar veel erger is het naar mijn mening dat een dergelijke futiele discussie ervoor zorgt dat het landsbestuur zo ongeveer stil ligt. De opmaak van de begroting lijkt me net iets belangrijker maar die dreigt te worden bemoeilijkt door dat andere symbooldossier: Brussel-Halle-Vilvoorde. In feite vooral een symbool voor het grootste probleem van de Belgische politiek en politici: het zich eerder inlaten met communautair spierballenvertoon dan de echte problemen aan te pakken. Met de vergrijzing, de verrechtsing en de sociale problematiek staat er nochtans heel wat klaar. Mijns inziens is de federalisering gewoon veel te ver gegaan. Men is na elke verkiezing bevoegdheden blijven overhevelen naar de regionale niveaus zonder ook maar enigszins rekening te houden met functionaliteit en efficiëntie. Het zoveel genoemde subsidiariteitsbeginsel wordt vrijwel nooit toegepast. De oplossing ligt echter hierin vervat: problemen aanpakken op het niveau waarop men dit het best kan doen, zonder dat daar emotionele, irrationele invloeden op spelen. Op beleidsterreinen waarbij de bevoegdheden zichzelf overlappen moeten we misschien wel denken aan een Duits systeem waarbij de federale overheid boven de regionale staat. Anders wordt het gewoon onmogelijk om uit een impasse te geraken, zoals nu al wordt bewezen. Het is niet alleen de regering-Verhofstadt die hier op het spel staat, het is de Belgische staat. België ontstond na een toneelopvoering, een op zijn zachtst gezegd beetje vreemde aanleiding. Het einde na een discussie over nachtvluchten zou ook wel origineel zijn.
De Vlaamse ontvoogdingsstrijd had zijn belang in het verleden maar is nu echt wel gestreden. Vendelgezwaai is voorbijgestreefd. In een verenigd Europa dat steeds belangrijker wordt en uitbreidt is het absurd en schandalig dat twee regio’s binnen één land niet op een constructieve manier kunnen samenwerken. De Belgische politiek zou een voorbeeldfunctie voor de Unie in deze kunnen opnemen maar in plaats hiervan slagen we erin om steeds meer verdeeld te geraken en ons keer op keer zo aan de EU en de wereld te tonen. Dit moet ophouden. Als men binnen één land al niet kan samen werken, hoe zou dat dan moeten op internationaal niveau. Om John Kerry te parafraseren: Voor een sterker België, gerespecteerd in de wereld.
Philip Maelfait
|