EU speelt spelletje met Turkije

Ugur Pekdemir
(de Volkskrant, zaterdag 31 januari 2004, pagina 7)

Turkije wacht al dertig jaar op toelating tot de EU. Trouw bondgenoot zijn en verbeterde mensenrechten blijken niet genoeg, constateert Ugur Pekdemir

Als het om de discussie van toetreding van Turkije aan de Europese Unie gaat worden tijdens het spel voortdurend de spelregels aangepast. Eerst gold dat Turkije, net als ieder ander land, aan de economische en politieke criteria moest voldoen. Na dertig jaar lang in de wachtkamer gezeten te hebben is de douane-unie tussen Turkije en de EU in 1997 gesloten. Omdat Turkije volledig aan de economische toelatingscriteria voldeed. Maar er moest worden gewerkt aan de politieke criteria daarom zijn er in 2002 er in Kopenhagen aanvullende politieke eisen gesteld.

Eind 2004 moet de EU onder voorzitterschap van Nederland deze eisen tegen het licht houden en uitsluitsel geven wanneer Turkije daadwerkelijk kan toetreden.



Wat opvalt is naarmate deze datum nadert dat allerlei argumenten uit een hoge hoed getoverd worden; kwestie Cyprus, het Koerdische en het Armeense vraagstuk, de staatsleer, en nu beklemtonen enkele ministers dat het islamitische Turkije niet past in de 'Europese christelijke waardengemeenschap'. Dit gedrag roept verwondering en verbazing op. Het is onjuist nu pas een abstract meetlat te construeren en daar Turkije langs te leggen. Het is het veranderen van de spelregels terwijl het spel gespeeld wordt.



Er ligt nu eenmaal een oude verplichting uit 1961 toen in het associatieverdrag aan Turkije het lidmaatschap van de Europese Gemeenschap werd beloofd. Het feit dat Turkije zolang in de wachtkamer moest wachten is niet enkel een gevolg geweest van Turks wangedrag. Turkije is tot op de dag van vandaag voor het Westen zeer betrouwbare (NAVO)-bondgenoot geweest. In tijden van de koude oorlog als strategische buffer tegen ‘het kwaad’ uit het Oostblok. Tijdens de Koreaanse oorlog leverden de Turken een detachement. Maar nu tegen ook het fundamentalistische kwaad uit het Midden-Oosten. De goede samenwerking met Israël is hier een voorbeeld van. Turkije wordt door de Verenigde Staten als model land gebruikt, een democratische rechtstaat dat als voorbeeld dient voor de Arabische Staten met autocratische regimes.

De laatste jaren heeft Turkije duidelijk laten zien dat ze heel veel vooruitgang geboekt met betrekking tot de eisen van democratie, naleving van de rechten van de mens, die de EU stelde. Zo is onder meer de doodstraf afgeschaft en de rechten van Koerden zijn verbeterd. Zoals Prodi, de voorzitter van de Europese Commissie, onlangs zei “Turkije heeft bij hervormingen indrukwekkende vooruitgang geboekt”. Des te wrang is het als ons land als voorvechter van de mensenrechtensituatie in de wereld nu opeens dit issue ondergeschikt maakt. Met name is het verbazingwekkend dat liberale VVD- en D66- ministers zich achter de christelijke waardengemeenschap schuilen. Dit is wel heel erg tweeslachtig. De huidige Unie is immers het resultaat van een uniek en veelvormig integratieproces, met alle fouten, inconsequenties, en diversiteit van dien, dat nog steeds in beweging is.

In dat proces heeft de EU Turkije al het lidmaatschap in principe toegezegd. Het zou van weinig fatsoen en betrouwbaarheid getuigen daar nu op terug te komen. Minister Bot (CDA) van Buitenlandse Zaken, de eerstverantwoordelijke in deze kwestie, heeft volkomen gelijk dat Ankara eigenlijk het lidmaatschap niet meer ontzegd kan worden na alle eerdere toezeggingen .

Het is niet moeilijk welk land dan ook te kritiseren wegens de tekortkomingen. Maar de aandacht van Europa zou veel meer geconcentreerd moeten worden op de kansen die Turkije biedt. De grote markt, het economische groeipotentieel en de bedrijvigheid. Turkije is een levende getuigenis van de interactie tussen Europa en Azië waarbij de drie wereldgodsdiensten samenkomen en samenleven. Daarom moet de Europese Unie juist Turkije binnenhalen, echter dit vergt wel een omslag in het denken: in plaats van alleen de problemen uit te vergroten zou veel meer gekeken moeten worden naar de kansen.





Ugur Pekdemir, voorzitter TANNET (Turks academisch netwerk)



© Stichting TANNET |
Realisatie: BÇ | Laatste wijziging: 02 februari, 2004

Turk4ever je hebt volledig gelijk.
Het enige wat Turkije moet doen is de zakken van de juiste dikkoppen vullen.

Blijkbaar iets wat ze nog niet onder de knie hebben. Misschien nog iets te hard de koopmansgeest van afdingen in het achterhoofd?

Turkije is de ideale buffer tussen de Arabische wereld en de EU. Het gaat tenslotte maar om de economische unie , dus mogen ze er bij van mij. In een politieke unie zullen ze toch niet willen bijzijn.

Alwie het tijdschrift "Kurdistan Report - Für ein freies und unabhängiges Kurdistan" leest, zal zich er rekenschap van moeten geven dat de Koerden nog steeds verdrukt en vervolgd worden.

Die bron is duidelijk niet onafhankelijk. Zolang Turkije de Koerden geen land geeft zal die groepering dat beweren. Die beweging is echter niet representatief voor alle Koerden. Ik heb Koerdische familieleden en vrienden die pro Turkije zijn.

Europa moet zijn normen niet omlaag brengen om een land te laten toetreden tot de Unie, maar een land dat erbij wil, moet die normen respecteren en volgen.
Voor Turkije is er natuurlijk het probleem met de Koerden, maar daar gaat het vast niet alleen over. Problemen ivm de macht van het leger, toestand in de gevangenissen, etc...
Ik heb er geen idee van hoe het daar precies mee gesteld is, maar ik vermoed dat d�*t de belangrijkste problemen zijn voor toetreding van Turkije tot de EU. En ik vind dat het niet onze taak is om onze normen daarover te verlagen, maar de taak van Turkije om te voldoen aan de eisen van de EU voor toetreding.

En natuurlijk is het artikel dat je hierboven hebt aangehaald een perfect voorbeeld van objektiviteit, komend van het Turks Academisch Netwerk.........

Het is Turkije dat spelletjes speelt met de EU Wetten worden door het parlement gestemd maar niet of slechts gedeeltelijk toegepast. In werkelijkheid deelt het leger (via de "Nationale Veiligheidsraad") daar nog steeds de lakens uit. Er is zelfs een wet die kritiek op het leger verbiedt. Armeniërs en Grieken mogen geen nieuwe priesters opleiden. Koerden die voor een onafhankelijk Koerdistan zijn mogen hun ideeën niet uitdrukken - ook als ze dat vreedzaam doen. Wat in een democratie toch vanzelfsprekend zou moeten zijn.

Kan een land met een zulk een ultra-nationalistische, militaristische politieke cultuur lid worden van de EU? Niet zonder dat de Europese Unie haar eigen democratische politieke cultuur naar beneden haalt.

Probleem van de Turken is die man in het vaticaan.
Die man heeft nogal goede contacten met dé mannen die zowat verdeeld zitten in alle belangrijke Europese instellingen.

Maar geen nood, de grote VS lobby't voor Turkije. Turkije hoeft eigenlijk niet veel te doen. VS fixt het wel.

Mustapha, zolang er geen schnabbeltjes caliber groot te rapen vallen voor onze speknekken, dan kan Turkije blijven bedelen voor de restjes.

Godsdienst is hier van minder tel, door de goeie daden Kemal Ataturk.


De kans dat Marroko mee mag doen, zelfs met massive omkoperij, is veel kleiner.Om het effe op een vermeende persoonlijke noot te gooien.

Zolang Turkije niet aan de minimale voorwaarden voldoet kunnen er helemaal geen onderhandelingen beginnen. Er wordt helemaal geen spelletje gespeeld, het is heel serieus. Turkije is pas sinds 1999 kandidaat-lidstaat, dus er is geen sprake van een al dertig jaar aanslepend verhaal.

Feit blijft dat men voor Turkije andere waardemeters hanteert dan voor de landen die nu gaan toetreden.

Voor Turkije tellen exact dezelfde criteria van Kopenhagen die gelden voor de andere kandidaten, alleen is mede door de invloed van het leger Turkije verder van die criteria verwijderd dan de andere kandidaten. Als Turkijes kandidatuur eind dit jaar aanvaard wordt zal dat betekenen dat men juist laksere voorwaarden heeft gebruikt tav Turkije.

Inderdaad. Men moet Turkije even streng beoordelen als alle andere landen. Dat betekent dat als het land niet aan de minimale voorwaarden voldoet, er geen onderhandelingen kunnen beginnen. Simpel als wat.

Nee ze zijn nog niet genoeg vebeterd. De EU wou drastische hervormingen van zowat alles de turken hebben hier en daar iets verbeterd de laatste paar jaren .

Onzin eerst moest turkije economisch in orde zijn (wat het trouwens maar ten dele is de inflatie is bv te hoog met 50 procent in 2002 en 26 in 2003 ) . De economie is trouwen maar zo omdat de VS en het IMF er tientallen miljarden ingepomt hebben .

Maar de politiek en vooral sociaale toestand in turkije is gewoon nog ondermaats de vervolging van de koerden , ... talloze problemen die zeg moeten zijn voor ze toetreden .

:lol: helemaal niet als turkije niet klaar is komt het er niet in toet klaar is

[quote="Turk4Ever"]Ik vrees dat dit net het omgekeerde is...Turkije heeft de vertragingen aan zijn eigen toe te wijzen..had Turkije zich anders opgesteld in de oorlog tegen Irak was de toetreding iets 'easier' geweest , hun pro-Amerikaanse stelling heeft hun de das omgedaan...als je wed om twee paarden dan moet je ook de consequencies van meenemen....maw eerst u laten omkopen door de Bushadministratie en dan beginnen zeuren dat EU een spelletje speelt....de Turkije zal zijn beurt moeten afwachten echter zal ze langer moeten aanschuiven....

Allemaal postings die zich uitputten in het rond de pot draaien.

Turkije komt niet bij Europa omdat de Turken islamieten zijn.

Is dat nu zo moeilijk?

Als ge niet verder kijkt dan u neus lang is , is uw stelling inderdaad niet moeilijk...ik zou zeggen ..kruip uit uw steentje daar dit het jaartal 2004 is ... 8O

Heb jij hier bewijzen voor? Kun je hier een link naar plaatsen? In Turkije zijn alle godsdiensten aan elkaar gelijkwaardig. Wat veel mensen niet weten is dat de Turkse minderheid in Griekenland onderdrukt wordt. Ze mogen zich bijvoorbeeld geen Turk noemen. Volgens de Grieken zijn ze Islamitische Grieken. Bovendien mogen de Turken ook geen eigen imams opleiden. De Turken krijgen een imam toegewezen die door de Grieken is opgeleid. In Italie is er een maffiabaas (Berlusconi) aan de macht. Hij heeft zelfs de mediawet veranderd om zijn macht in de media te vergroten. In Roemenie worden kinderen geveild. Waar zijn de rechten van het kind? Toch zijn de onderhandelingen met Roemenie allang begonnen. Wanneer het om de toetreding van andere Europese landen en Turkije gaat wordt er met dubbele standaarden gemeten.

Niks dubbele standaarden. Zo'n twee weken geleden was er een programma op de VRT over de kruistochten, een van de afleveringen was over Istanbul-Constantinopel; er was een uitvoerig verslag over het Grieks-Orthodoxe seminarie op een van de Prinseneilanden waar sinds de 70er jaren geen priesters meer mogen worden opgeleid op bevel van het Turkse Ministerie van Religieuze Zaken. Kwestie van de Orthodoxe aanwezigheid in Constantinopel dood te bloeden. Kerken en Armeense of Griekse scholen worden systematisch gediscrimineerd wanneer het gaat om het afleveren van bouw en/of renovatievergunningen.

Bovendien vraag ik me af waarom je zo inzit met het feit dat de Turken in Griekenland zichzelf geen Turk mogen noemen als de Koerden in Turkije jarenlang "Bergturken" werden genoemd. In Griekenland is er tenminste nog een Turkse minderheid. Waar is de Griekse minderheid in en rond Istanbul, die in 1923 nog enkele honderdduizenden zielen telde?

De voorbeelden die je aanhaalt zijn irrelevant. Het zijn losstaande mankementen in afzonderlijke lidstaten en kandidaten. In Turkije is het probleem de economie en de politieke cultuur in het algemeen.

Als ik jou was zou ik Roemenie beter onder de loep nemen. Het land is pas verlost van een dictatuur. Het corruptie viert daar hoogtij. De politie perst de eigen bevolking af. Het veilen van kinderen is een misdaad tegen de menselijkheid.

Mischien was het in het verleden verboden Priesters op te leiden. Dat is nu zeker niet meer het geval. In Turkije is er overigens geen "Ministerie van Religieuze zaken". In Turkije zijn godsdienst en politiek namelijk van elkaar gescheiden. In Griekenland bijvoorbeeld is er nog geen totale scheiding van Kerk en staat.