Europese Unie (taal en cultuur)
 

Geachte heer Raes,

Gaarne zou ik uw mening willen weten over de toestand in de Europese Unie mbt taal en cultuur. Nu is er sprake van een Babylonische spraakverwarring, want er is nog niet een enkele Europese taal. In de vele lidstaten van de Europese Unie is een versterking gaande van de nationale taalidentiteit en dat is slecht voor de Europese eenwording.

Mijn vraag is hoe u hierover denkt. Dus deze vraag betreft een gezamenlijke Europese taal, die verplicht is in alle lagen van het onderwijssysteem. De meest logische keuze is Engels, precies zoals in India gedaan is, waar er ruim 67 erkende nationale talen zijn. India is immers ook een soort religieuze en etnische unie in onze huidige tijd, met bijna 50.000 verschillende culturele identiteiten.

Ik ben zelf hindoe en heb een transnationale culturele en religieuze identiteit. Hierom doet de Europese Unie en haar gezamenlijke identiteit mij niet veel. Voor gewone burgers in Europa die geen Hindoe of moslim zijn is dit anders, want die richten zich op gemeenschappelijke etnische en historische banden. Dit laatste is ook een van de redenen van de toegenomen vreemdelingenhaat in alle Europese landen, vooral mbt gekleurde of getinte mede EU burgers, wat duidelijk voelbaar is in het dagelijkse leven. Het racisme en het nazisme zijn sterk toegenomen en er zijn veel grote etnische spanningen. Dit alles is reeds bevestigd door onderzoekers.

Mijn vraag is hoe u over een gemeenschappelijke Europese culturele identiteit denkt en op welke termijn dit haalbaar is?

Ik hoop dat u mijn vragen leuk vindt en er diep op in gaat.

alvast bedankt,

Dewanand
hindoeschrijver
Delft, Nederland

België zou inderdaad een voorbeeld kunnen zijn, en beginnen met het invoeren van een Europese (Belgische) standaardtaal... en ik volg je ook volledig dat het Engels de meest logische keuze is!!!

De Europese dialecten zoals Frans, Duits, Nederlands,... die elke Vlaming verplicht heeft moeten aanleren... hebben geen enkele meerwaarde in de ontwikkeling van onze kinderen, meer nog het aanleren zorgt er voor dat aan andere vakken minder tijd kan worden besteed.
Dat die dialecten (en volgens sommigen, aan die talen gerelateerde cutuur) blijven bestaan in de respectievelijke gebieden heb ik geen enkel probleem mee.

Ook bij deze vraag, kijk ik uit naar het standpunt van de jongprogressieven!

Zou inderdaad geen slechte zaak zijn, dat men in het onderwijs als eerste taal de taal van de regio neemt en als tweede taal een gemeenschappelijke Europese taal (maakt voor mij zelfs niet uit welke taal dat is).
Met mijn huidige tweede taal kan ik enkel in Wallonië, Frankrijk en een deel van Luxemburg terecht. Met die "Europese taal" als tweede taal zou ik in heel Europa terecht kunnen.
Doen dus!

Eerlijk gezegd maakt het juist heel veel uit welke taal men als Europese tussentaal wil gebruiken. Kiest men voor het Engels, dan voert men een grote ongelijkheid in. Voor de ene burger is Engels zijn of haar moedertaal, voor de andere ('t grootste deel) dan weer niet. Daarnaast is een natuurlijke taal als het Engels niet zo eenvoudig te leren. Engels is een sterk idiomatische taal die flink wat inspanning vraagt zodra men de eerste spraakkundige begrippen (op dat niveau is Engels vrij gemakkelijk) voorbij is. Hierdoor zal de moedertaalspreker altijd een stapje voor hebben.

Daarom is de enige correcte en juiste benadering die van de weg van een kunsttaal: iedereens en niemands taal. Een heel neutrale basis om te starten. Esperanto is volgens mij een heel goede optie, ook al omdat het een rijke maar spraakkundig bijzonder eenvoudige en gemakkelijk te leren taal vormt.

Heel vreemd toch wat u hier allemaal schrijft. Hebben we dan een Europese taal nodig om verbondenheid met elkaar te voelen? Kunnen we niet in navolging van Zwitserland de wil en het gevoel tot eenheid laten primeren op het opleggen van een taal?

Dat we naar een gemeenschappelijk communicatiemiddel overstappen om aldus de contacten gemakkelijker te laten verlopen, vind ik een goed idee; niet evenwel als dit tenminste gaat van de eigen talen. Ja, aan een tussentaal, neen aan een opgelegde eenheidstaal.

Eerlijk gezegd krijg ik een onbehaaglijk gevoel bij wat u schrijft. Zoiets als "Ein Volk, ein Reich, eine Sprache". U weet wel...

Beste dewanand,

Je hebt gelijk dat er nood is aan een grotere en sterkere Europese verbondenheid. Europa is nu nog te veel (en onterecht) ver-van-mijn-bed. De keuze voor één Europese taal en cultuur zou hiervoor een oplossing kunnen zijn.

L² is voorstander van een Europa van Regio's en Volkeren. Een Europa waar respect is voor ieders identiteit, cultuur en taal. Culturele diversiteit wordt hier bekeken als meerwaarde. Samen, met respect voor ieders eigenheid, wordt er gewerkt aan een sterk Europa. Het kan je dan ook niet verbazen dat we op basis van dat uitgangspunt moeilijk kunnen akkoord gaan met een opgelegde taal.

Zoals Jan van den Berghe aanhaalt creeër je een grote ongelijkheid. De keuze voor een bestaande taal, gaat dat steeds hebben. De suggestie voor een kunstmatige taal, is eigenlijk niet nieuw. Met het Esperanto hebben we dergelijke taal al. Al vrees ik dat dit voorbeeld ook onmiddellijk wijst op de geringe kans op slagen.

In welke zin? Esperanto zal inderdaad geen kans maken als niet geraakt wordt aan de sociaal-economische verhoudingen zelf.
Maar de taal leeft wel degelijk.

Ik zei dat het voor mij (persoonlijk) niet uit maakt welke taal die gemeenschappelijke taal zou zijn. Bij Engels zouden de Engelstaligen inderdaad een voordeel hebben, bij Esperanto hebben degenen die nu al Esperanto spreken een voordeel, so what... Voor mijn part nemen ze Engels, Latijn, Esperanto, Chinees, Inuït of Swahili (of nog een andere taal), er zullen altijd mensen zijn die het al spreken en dus een voordeel hebben.

Het principe van die gemeenschappelijke taal primeert voor mij boven de keuze van de taal. Het zou doodzonde zijn om dat principe te laten vallen gewoon omdat de keuze van die gemeenschappelijke taal je niet volledig aan staat.

"De geringe kans op slagen van het Esperanto"

Dat is een dooddoener zoals "de geringe kans op slagen ivm het uitbannen van fossiele energie & de invoering van hernieuwbare energie" .. Anno 1835 zag ook niemand de ontwikkeling van het spoorvervoer zitten - de koeien gingen zure melk geven & het was onzin te denken dat er een stelsel van spoorwegen zou komen. Esperanto is een relatief jonge taal : ze bestaat "nog maar"
120 jaar. Diegenen die het over haar "mislukking" spreken vergeten met graagte de ongelofelijke tegenwerking waarmee de "Movado" te kampen had en nog heeft. Zowel Stalin als Hitler hebben actief Esperantisten opgespoord en terechtgesteld. tijdens het bestaan van de "Volkenbond" heeft de franse diplomatie er alles aan gedaan om enige internationale erkenning van de taal
te voorkomen. Het is eerst sedert de jaren '50 van vorige eeuw dat de UNESCO de taal als belangrijk cultureel erfgoed van de wereld erkende.

Zowel op het gebied van wetenschap als literatuur bewijst het Esperanto
zijn nut in de wereld, het vergemakkelijk de verspreiding van de westerse literatuur onder meer in China en Japan. In de virtuele encyclopedie "Vikipedio" verschenen inmiddels meer dan 100.000 artikels in het Esperanto,
zoals men op het internet ook een versie van "Le Monde Diplomatique" in het Esperanto kan lezen.

Naar het schijnt zou in de sectie "cultuur" van de EU administratie Esperanto reeds fungeren als officieuze brugtaal & ook bepaalde blogs van EU commissarissen zijn o.m; door het gebruik van Esperanto als brugtaal redelijk efficiënt en vlot in alle officiële EU talen vertaald. Het feit dat weerkelijk alle
nationale taalgebieden E-o sprekers onder de bevolking telt, maakt dat het vertaalwerk in EU verband op een zeer kostenbesparende wijze zou kunnen georganizeerd worden door alle teksten meteen naar het E-O te vertalen.
De officiële vertalingen op de officiële EU websites blijven al te dikwijls bij sommige grote talen steken.

Tot slot : India is momenteel inderdaad de natie met het hoogste aantal engelstaligen (als eerste en/of 2de taal).. Maar het is geen toeval dat precies in dat land het oude Sanskriet recent weer tot leven gewekt is & dat de huidige voorzitter van de UEA (Internationale vereniging voor het Esperanto)
een Indiër is.

Geïontresserden in de diverse polemieken over het Esperanto, inclusief de meningen van linguïsten en taalleraars ga eens een kijkje nemen op :
esperanto.start.be

Je hebt volkomen gelijk : men moet gewoon de voor- en nadelen van elke taal af te wegen. Historisch hebben diverse kunsttalen reeds gepoogd de "troon" aan het Esperanto te ontrukken (Ido, interlinga, Volapük enz..). Want ja : de "natuurlijke" talen hebben allemaal in meerdere mate hun moeilijkheid om ze te leren tegen. Het is een discussie onder linguïsten, die op zich misschien boeiend is, interessant is en blijft de uiteindelijke keuze.
(die in feite reeds lang door de hoofdmoot van de wetenschappersz gemaakt is).

namaskar allemaal,

De reacties zijn interessant en stemmen tot nadenken.

In India is het nu al normaal dat kinderen drietalig worden opgevoed. Het Hindi gebruiken zij voor de filmliedjes en de romantiek. Hun eigen dialect (varianten van Hindi) is de sociale communicatietaal. Sanskriet is de taal van de hogere filosofie en van de duizenden heiligen (sadhoes, yogi's, rishi's, gurus, swami's, avatars, enz.). En Engels is de businesstaal en de taal van de rechtsspraak. Via Engels kan je nu met iedereen in INDia communiceren, op allerlei niveaus. Pluspunt hierbij is wel dat het Engels nu vrij veel leenwoorden gebruikt uit het Hindi en Sanskriet en dit schijnt nu toe te nemen. Dit maakt het Engels tot de grootste en meest actieve wereldtaal van dit moment uit de geschiedenis van de mensheid. En dit is positief.

Dus als kinderen in India drie moedertalen kunnen leren vanaf hun jeugd, dan moeten kinderen in Europa (EU en ook buiten EU) dit zeker ook gaan doen, om hun achterstand niet te vergroten op taalgebied. Over twintig jaar hebben de kinderen en tieners in India dus een voorsprong tov hun Europese leeftijdsgenoten en dit zal leiden tot grote nadelen voor de nieuwe generatie (blanke) Europeanen, als de wereld verder globaliseert. Reeds nu al hebben de blanke Europeanen een kennisachterstand tov de Indiers en Chinezen op taalgebied en kunnen dit heel moeilijk oplossen binnen een generatie.

Een Europese taal voor de hele EU verplichten is een must. Dit moet snel onderzocht worden. De meest logische keus is dan het Engels, maar wel onder enkele voorwaarden. Een voorwaarde is bijvoorbeeld dat er in het Engels vervoegde leenwoorden worden ontwikkeld uit alle Europese talen, zodat het actuele Engels binnen een generatie integreert in de vele Europese volkeren. Men zou dan een Europese taalontwikkelings comite moeten maken bestaande uit enkele miljoenen actieve taalgebruikers en taalwetenschappers die dus actief bezig zijn met de ontwikkeling van nieuwe Europese leenwoorden en vervoegingen voor het actieve Engels. Men zou dan supersnel deze nieuwe woorden internationaal activeren, wat goed kan via internet, zonder al te hoge kosten, evt met steun van de media.

NOu, dit was mijn betoog.

succes verder met uw belangrijke missie heer Raes,

Groeten uit Krishnaloka

Dewanand
HIndoeschrijver
Kennisstad Delft, Nederland

Toch even wat verfijnen: Volapük was de voorloper van het Esperanto. Ontworpen vanuit een klassiek referentiepatroon (met talrijke naamvallen e.d.) was de taal heel rijk, maar tegelijkertijd wat zwaar op de hand. Na een heftige maar korte bloei en nadat Esperanto het daglicht had gezien, schakelde het grootste deel van de Volapükisten op het Esperanto over.

Ido was inderdaad een latere poging het bestaande Esperanto te verbeteren, maar uiteindelijk is het hele project zo goed als gestrand. Interlingua daarentegen vertrok van een heel andere basis, waardoor men een soort mengelmoes van Romaanse talen heeft gemaakt. Dan nog eens met een warrige spelling. Geen te vrezen concurrent voor het Esperanto.

Er zijn nog een handjevol Volapükisten en Idisten, alhoewel de meesten onder hen tegelijkertijd ook Esperantisten zijn. Meestal studeren ze die andere taal uit taalkundige of geschiedkundige interesse. Bij het Interlingua is er wat meer beweging, alhoewel hun aantal heel sterk slinkt.

Esperanto staat als kunsttaal inderdaad onbetwistbaar aan de top, maar of die taal ooit zal doorbreken is natuurlijk een groot vraagteken. Wel is het op zich al een wonder dat deze taal haar voortbestaan blijft danken aan de sprekers zelf. Niet aan staatsinstanties die miljoenen neertellen (zoals bijvoorbeeld voor het Frans) of aan een gevestigde economische of militaire macht (zoals het Engels).

Neen, zeker geen opgelegde Europese taal. Wel een tussentaal. Ook hier geen Engels, omdat het juist geen logische keuze is binnen Europees perspectief: Engels wordt slechts door een heel klein aantal EU-burgers gesproken. Duits staat numeriek veel sterker bijvoorbeeld en heeft ook een heel grote verbreiding in de voormalige Oostbloklanden.

Er is zeker geen reden de weg op te gaan van India. Ieder Europees volk heeft recht op administratie, onderwijs, gerecht en alle andere overheidsdiensten in de eigen taal. 't Heeft recht om haar consumptiegoederen met uitleg in de eigen taal te ontvangen. Dus, neen aan die Europese supertaal die alle andere naar de achtergrond zou moeten duwen.