BRUSSEL -- Bij de nieuwjaarsreceptie voor het diplomatiek corps van de Heilige Stoel liet Johannes Paulus II er geen twijfel over bestaan: hij is radicaal gekant tegen elke oorlog. Daarbij verwees hij naar Irak, het thuisland van de profeten, en ook naar het Heilig Land.


Angst beheerst de wereld van vandaag, stelde Johannes Paulus II, toen hij gisteren, naar jaarlijkse gewoonte, tegenover het diplomatiek corps ,,enkele bedenkingen over de huidige toestand in de wereld en in de kerk'' formuleerde. Die angst heeft te maken met onvoorspelbaar terrorisme, met conflicten in het Midden-Oosten en politieke en economische stuiptrekkingen in Latijns-Amerika, maar ook met uitzichtloze toestanden in Afrika, waar ziekte, honger en armoede almaar verder oprukken. ,,Het voortbestaan van de mensheid wordt erdoor bedreigd'', aldus de paus.

Of in die toestand verandering komt, hangt van de mens zelf af, ging hij voort. In de eerste plaats ligt de verantwoordelijkheid bij ,,de politici, die geroepen zijn om het algemeen welzijn te dienen''. Enkele keuzes dringen zich op, wil de mensheid nog een toekomst hebben. Daarbij horen absoluut respect voor het leven en voor het recht en een wereldwijde plicht tot solidariteit.

Volkeren en hun leiders moeten soms ook de moed hebben om neen te zeggen, vervolgde Johannes Paulus II. Neen aan de dood, aan het egoïsme en aan de oorlog. De perstekst stelde het in hoofdletters en de paus aarzelde niet om erg precies te worden en namen te noemen.

,,Oorlog is nooit onvermijdelijk. Hij is wel altijd een nederlaag voor de mensheid. Internationaal recht, loyale dialoog, solidariteit tussen landen en diplomatiek overleg zijn evenzoveel menswaardige wegen om conflicten en tegenstellingen op te lossen'', begon de paus. En hij vervolgde: ,,Terwijl ik dit zeg, denk ik aan diegenen, die nog steeds hun vertrouwen stellen in nucleaire wapens of aan de talrijke conflicten, die onschuldige medemensen gijzelen''.

Twee brandhaarden noemde de paus met name. De toestand in het Heilig Land, waar Israëli's en Palestijnen geroepen zijn om samen te leven, wordt met de dag slechter, omdat noch terrorisme noch gewapend verzet of militair overwicht een oplossing kunnen bieden.

,,En wat te zeggen over de oorlogsdreiging die boven Irak hangt, het land van de profeten, waar de bevolking al twaalf jaar onder een embargo uitgeput en afgemat raakt? Oorlog is nooit zomaar een middel, dat men ondoordacht ter hand neemt om geschilpunten tussen landen te regelen'', luidde het kordaat. Volgens het VN-handvest is oorlog ,,een ultiem middel'', dat aan strikte voorwaarden is gebonden en met de gevolgen voor de bevolking tijdens en na de operaties rekening houdt.

Om te tonen dat het anders kan, haalde de paus ten slotte twee voorbeelden aan: de groeiende Europese eenmaking, waar muren worden geslecht en mensen in eenheid en verscheidenheid leren samenleven, en de moeizame, op verzoening gesteunde heropbouw van enkele Afrikaanse landen, meer bepaald Angola, Burundi, Congo en Sudan. Zonder hun onafhankelijkheid op te geven, tonen zij dat een wederzijdse afhankelijkheid en samenwerking vruchten draagt.



14/01/2003 Rik De Gendt, DS

De paus zal altijd zulke zaken vertellen. In Irak wonen er ook christenen en die mogen niet het slachtoffer worden van wraakacties. Meer moet men er niet achter zoeken. 8)

mvg. Rogier :wink: