Moraliteit en "de betekenis van het leven"
 

"Wat is de betekenis van het leven?" is een vraag die velen tot wreedheden heeft gedreven, jegens zichzelf en jegens anderen. In een boosaardige poging om de 'zwakte' te overwinnen, geloven sommigen (bijv. Nazi's) dat ze moeten leven met een pistool onder hun neus.

Een vaak geciteerd citaat van Nazi Hermann Göring: "Als ik het woord cultuur hoor, dan ontgrendel ik mijn pistool!"

Cultuur, kunst en muziek waren bijna verdwenen in de periode dat de Nazi's aan de macht waren. Ze haten het omdat ze niet in staat zijn om zin te zien in het leven, hetgeen een bron vormt voor talent, kunst en wedermenselijk respect.

Het is gemakkelijk om te beweren dat het leven geen betekenis heeft omdat empirisch bewijs onmogelijk is.

De implicaties in de moderne tijd zijn te zien in de wetenschap. Het lijkt een ideaal te zijn van de wetenschap om zich in het geheel te ontdoen van moraliteit.

Immoral advances: Is science out of control?
Voor veel wetenschappers zijn morele bezwaren tegen hun werk niet geldig: wetenschap is per definitie moreel neutraal, dus elk moreel oordeel erover weerspiegelt eenvoudig wetenschappelijk analfabetisme.
https://www.newscientist.com/article...ut-of-control/

(2019) Wetenschap en moraal: kan moraliteit worden afgeleid uit de feiten van de wetenschap?
De kwestie had in 1740 door filosoof David Hume moeten worden opgelost: de wetenschappelijke feiten bieden geen basis voor waarden. Toch lijkt het idee dat wetenschap almachtig is en vroeg of laat het probleem van waarden zal oplossen, net als bij een soort van terugkerende meme, met elke generatie weer de kop op te steken.
https://sites.duke.edu/behavior/2019...ts-of-science/

Moraliteit is gebaseerd op 'waarden' en dat betekent logischerwijs dat de wetenschap zich ook wil ontdoen van filosofie.

Enkele recente perspectieven op filosofie door wetenschappers op een forum van een universiteit in Groot-Brittannië (Cambridge):

Wanneer wetenschap autonoom wordt beoefend en het de intentie heeft om zich te ontdoen van elke invloed van filosofie, brengt het 'kennen' van een feit noodzakelijkerwijs zekerheid met zich mee. Zonder zekerheid zou filosofie essentieel zijn en dat zou voor elke wetenschapper duidelijk zijn, wat het kennelijk niet is.

Het betekent dat er sprake is van een geloofsovertuiging (een geloof in uniformitarisme) dat autonome toepassing van wetenschap legitimeert (d.w.z. zonder na te denken over de vraag of het werkelijk 'goed' is wat er wordt gedaan).

Atheïsme (geloof)

Atheïsme is een uitweg voor mensen die potentieel (vatbaar zijn voor) het zoeken van de structuur die religies beloven te bieden. Door in opstand te komen tegen religies (hopen ze) stabiliteit te vinden in het leven.

De extremiteit die door atheïsme is ontwikkeld in de vorm van een dogmatisch geloof in de feiten van de wetenschap (uniformitarisme), kan resulteren in praktijken zoals eugenetica, een wetenschappelijke ideologie die aan de basis lag van de Nazi holocaust.

Eugenetica in 2021: een hernieuwde actualiteit in wetenschap en politiek?
https://forum.politics.be/showthread.php?t=257453

Het verlangen naar een 'gemakkelijke uitweg' door mensen die proberen te ontsnappen aan uitbuiting van hun zwakheid (lees: het onvermogen om de zin van het leven te definiëren) kan resulteren in corruptie en pogingen om op een immorele manier 'kwaliteiten te verwerven'.

Een analogie kan het verhaal zijn van de Duivel die probeert om God te overtreffen met list en bedrog. Het verhaal beschrijft een zwakkeling die probeert sterker te worden dan een waargenomen kracht in anderen door te proberen te ontsnappen aan de natuur met corruptie. Een keuze voor het kwaad.

Wat is kracht? Vanuit mijn perspectief zou het zijn het optimaal dienen van het leven, en om dat te bereiken zou het voor mensen door filosofie geleide vooruitgang inhouden. (d.w.z. intelligent leven)

Volgens filosoof Aristotle is filosofische contemplatie de grootste menselijke deugd.

Door angst gedreven vooruitgang is een optie maar ik geloof niet dat het een intelligente optie is.

Wat is uw mening m.b.t. moraliteit en het belang ervan voor menselijke vooruitgang?

Hoe kan er een plaats zijn voor moraliteit als men binnen de wetenschap denkt dat feiten buiten het bereik van een perspectief vallen (d.w.z. dat feiten zonder filosofie geldig zijn)? Aandacht vragen voor moraliteit, ondanks de sterke natuurlijke neiging tot morele overweging ingebed in de menselijke natuur, zou in theorie vergelijkbaar zijn met het eisen van een geloof in God.

Wanneer moraliteit wordt gereduceerd tot een empirische eigenschap van de sociale wetenschappen, welke theorie zou dan mogelijk het idee kunnen voorkomen dat moraliteit een illusie is?

U zo goed mogelijk amuzeren en dan dood gaan.

overleven en uitroeien

Ik lees eugenetica dus ik stop met lezen ...

Leven is sterven.
Wat vandaag moreel is, is morgen verwerpelijk.
Waar de ene de andere beschuldigt van een splinter, is die blind voor de balk in eigen ogen.
Realiteit is gefabriceerd en wie buiten de lijntjes kleurt is een etiket in de dsm5.
Wie de waarheid durft benoemen wordt gekruisigd, zelfs vermoord.

Filosofie is staatsvijand nummer 1 want nadenken wordt wel voor u gedaan.
We are the borg, verzet is zinloos.

Ja, maar de balk in eigen oog laat de splinter bij de andere niet verdwijnen.

Of denk je dat de moraal van het verhaal "hij heeft een balk, dus mijn splinter is niet erg" is?

Hoewel er een bredere context is, kan je er ook -als diepere moraal- “laat ieder in diens waarde” uit halen.

Maar wat als de ander zijn waarde nog het gewicht in stront niet waard is?

Dan is dat maar een splinter die uw tijd van de balk weerhoudt.
Laten we er aub niet te obsessief aan vasthangen.
Je hoeft het niet eens te zijn. ;)

Eens zijn, ik stel gewoon enkele pertinente vragen?

ik ben iets vroeger gestopt

Zie cannabisgebruik bij volwassenen als een splinter en bingedrinken bij minderjarigen als balk.
Uw perspectieven aan mijn teksten zijn misschien niet degenen die ik bedoel?

Om de nationalistische mof, vetzak en cocaïneverslaafde Gôring te parafraseren: "Als ik het woord moraliteit hoor, dan ontgrendel ik mijn pistool!"

De eenvoudigste afwijking van pure willekeurigheid impliceert waarde. Dat is een aanwijzing dat alles dat in de wereld te zien is - vanaf het eenvoudigste patroon - waarde is.

De oorsprong van waarde is noodzakelijkerwijs betekenisvol maar kan niet 'waarde' zijn vanwege de eenvoudige logische waarheid dat iets niet de oorsprong van zichzelf kan zijn. Dat impliceert dat een betekenis van het leven van toepassing is op een fundamenteel niveau (a priori of "vóór waarde").

Wanneer men waarde in de wereld gebruikt als "betekenis", wat gebeurt er dan wanneer die waarde verloren gaat? Wanneer het leven bijvoorbeeld ondraaglijk lijkt, hoe zal iemand mogelijkerwijs motivatie kunnen vinden om de problemen te overwinnen?

Het overwinnen van problemen is essentieel voor vooruitgang in het leven. De strijd om problemen te overwinnen maakt de mensheid sterker. Naar mijn mening moet de mensheid (via cultuur) worden gedreven om "niet op te geven" en om succes op dat opzicht mogelijk te maken, zal het belangrijk zijn om de betekenis van het leven te ontdekken die motivatie mogelijk maakt vóór waarde.

Veel mensen in de moderne wereld zien 'plezier hebben' als hoogste doel of zin van het leven.

Wanneer het gaat om de vraag "wat is de betekenis of zin van het leven?" gaan sommige mensen echter dieper en in de eenvoudige overweging dat er een zin van het leven moet zijn om een doel in het leven als zinvol te kunnen beschouwen, ontdekken ze potentieel een diepe afgrond zonder grond in zicht en vinden het misschien moeilijk om een overtuigende (authentieke) mentaliteit te realiseren die een doel - een drijvende kracht of motivatie - biedt voor hun individuele leven.

Authenticiteit kan de sleutel zijn. Wanneer zoekt naar voet aan de grond, kan men ontdekken dat het niet zo gemakkelijk is om de waarde in de wereld (bv. plezier hebben) als de zin van het leven te aanvaarden.

Waarom bestaat waarde? Waarom zou men waarde creëren? Waarom überhaupt iets?

Men komt dan terecht bij de vraag wat is de zin van het leven? en dat niet gaat over plezier hebben. Het gaat over iets diepers, over de oorsprong van emoties, over de oorsprong van een gevoel van een doel en vervulling, over de oorsprong van wat dan ook.

Mensen die het bestaan zo diep in twijfel trekken, kunnen gemotiveerd worden door authenticiteit. Zonder authenticiteit op een dieper niveau zou men zijn of haar identiteit verliezen. De vraag kan iemand ervan bewust maken dat zijn of haar mentale basis niet zo veilig is als men normaal zou verwachten, wat kan resulteren in angstgevoelens en ideeën die tot zelfmoord leiden.

Authenticiteit en het vinden van betekenis in het leven kunnen een sleutel zijn voor talent, kunst en menselijke prestaties. Veel getalenteerde en presterende mensen hebben geworsteld met de vraag, wat aantoont dat de oorsprong van de vraag misschien iets fundamenteels is en dat ondanks succes, duizenden vrienden en een rijk sociaal leven, de vraag (of het onvermogen om de vraag te beantwoorden) even kritiek is.

Het kan relevant zijn om te overwegen of een levensdoel van toepassing is om als voorloper van waarde in de wereld te worden beschouwd.

In wezen zijn mensen ondergedompeld in 'waarde' (bijvoorbeeld het zonnestelsel, de melkweg, het heelal). De reikwijdte van mogelijke acties valt bijna automatisch binnen de reikwijdte van wat waarde inhoudt. Als het echter de 'oorsprong' van waarde betreft, dat wil zeggen om een staat van 'wijze vooruitgang' te bereiken voor de welvaart van mensen op de langere termijn, dan kan het belangrijk worden om de grondbeginselen onder de knie te krijgen van wat er nodig is om waarde te laten ontstaan (moraliteit).

Een dom 'surfen' op de waarde van het universum (moraliteit ingebed in de menselijke natuur) is misschien niet de beste optie voor menselijke vooruitgang.

De oorsprong van waarde is noodzakelijkerwijs zinvol, maar kan geen waarde zijn door de simpele logische waarheid dat iets niet uit zichzelf kan voortkomen. Dat impliceert dat een zin van het leven van toepassing is op een fundamenteel niveau en dat moraliteit essentieel is om richting te geven aan vooruitgang.

Dat was voor mij ook voldoende...

Oorlogsheld ontbreekt in uw lijstje. Morfinist is hij geworden toen hij dat als pijnstiller kreeg toen ze hem in tijdens WWI in stukken hadden geschoten.

En waarom hadden ze op hem geschoten? Omdat de latere Herr Meier meehielp aan de Münchener Hitler-putch en zwaar gewond werd. Moest uit Duitsland vluchten en kreeg lange tijd morfine om de pijn te verzachten. Toch een ietwat ander verhaal dan hetgeen u suggereert.

Zijn addictie aan morfine is gerelateerd aan zijn wonden tijdens de ondemocratische Bierkeller putsch van 1923. Nice try for fake news, but no cigar.

De bron van alle waarde in deze wereld is mijn plezier, welzijn, genoegen, geluk, en zo voort. En andere bronnen van waarde zijn er niet.

Tot voor mijn geboorte was de wereld enkel maar waardevol omdat hij mij ging voortbrengen, en na mijn dood verliest hij alle waarde.