Is een relatie hebben een economische noodzaak?
 

Een paar voorbeelden die mij naar deze vraag hebben geleid:

1: De ouders van je beste vriend hebben na 20 jaar huwelijk problemen. Er is geen seks meer, er zijn continu ruzies en de liefde is over, maar ze blijven bij elkaar. De man heeft een eigen zaak, is eigenaar van het huis en zijn vrouw is bij hem te werk gesteld. Imo kan ze zich niet veroorloven om weg te gaan.

2: Een vriendin heeft 4 jaar een relatie met de man van haar dromen. Als het op trouwen/ een huis bouwen aankomt maakt hij het onverwacht uit. 1 maand later registreert je vriendin zich op een datingsite en enkele maanden later bouwt ze een huis met de nieuwe "liefde van haar leven". Er zat blijkbaar tijdsdruk achter. Velen vinden de liefde blijkbaar rond hun 25ste als er keuzes voor het leven gemaakt moeten worden.

3: Aan de universiteit neuken je klasgenotes er de eerste jaren op los in het uitgaansleven. Vlak voor het afstuderen kiezen ze er allemaal voor om te stoppen met losse flodders, en gaan ze voor een vaste partner. Huisje, boompje, kindje

Kunnen we dit toeschrijven aan liefde?
Ik frons de wenkbrauwen erbij, maar doe er publiekelijk geen uitspraken over.
Ik zie veel alleenstaanden bovenaan de 20 rare sprongen maken om toch maar een levenspartner te vinden. Kun je het als single nog wel redden in de maatschappij? Op je eentje een huis bouwen/ appartement kopen is moeilijk

Hier een leuke read

I'm staying in a relationship because I can't afford to leave

RELATIE NOODZAKELIJK

Als ik de lonen zien van de jeugd dan denk ik dat ze moeten met 2 werken om een menswaardig bestaan te leiden.

Zelfs in de horeca waar men overuren klopt is het nog niet mogelijk omdat een mooie flat al snel 900 euro huur is zonder de kosten !

Dus zonder relatie is dat allemaal niet meer te doen.

Je moet er geen universiteit voor gevolgd hebben om te begrijpen dat een alleenstaande het financieel moeilijker heeft dan als je met 2 bent, huwelijk of samenwonend.
Denk maar aan de vaste kosten die je met 2 gemakkelijker kunt delen: auto, verwarming, energie, afbetaling woning, op reis gaan...

Volgens onderzoeken gaan koppels die scheiden er financieel 75% op achteruit. Apart huur betalen en alle andere kosten.

Natuurlijk is dat moeilijker.
Maar ik heb het over een menswaardig bestaan kunnen leiden. Onafhankelijk kunnen zijn van een ander. Liever "moeilijk" dan voor iemand kiezen omdat je niet anders kan.

Ik vraag me dat af omdat ik heel veel mensen om mij heen rond hun 25ste levensjaar huizen zie bouwen, kinderen zie maken in een relatie die sputtert langs alle kanten.

Als "alleen kan ik het niet redden" de core van veel relaties is, dan vind ik dat een hele triestige zaak. Liever een hard werkende eenzaat met weinig extra's, dan een huwelijk met iemand waar ik niet smoorverliefd op ben.

Ik kon geen relatie meer hebben na een scheiding omdat ik niet materieel afhankelijk wou worden van een partner.
Ik zag ook onvoldoende toekomstmogelijkheden om voldoende op te brengen voor een nieuw gezin met nieuwe en/of geadopteerde kinderen.
In feite was ik daar ook anderzijds niet meer voldoende gemotiveerd voor, toegegeven.
Met twee deel je vaste kosten natuurlijk, voornamelijk de huur, de auto en zo meer.

Voor de een is een relatie een economische noodzaak, voor de andere niet. Er zijn tegenwoordig meer en meer mensen die bewust single blijven en dit blijkbaar aankunnen.

Voor je 25-30 moet je niet beginnen aan kinderen en huizen. Na je 40ste mag je die kinderen ook laten varen. Dus ja het is nogal logisch dat dergelijke zaken in die tijdspanne gebeuren. Het heeft op zich weinig met het financiele te maken, maar eerder met tijdsdruk.

La Femme Rompue van Simonne de Beauvoir.

Ik heb me in een bepaalde levensfaze de femme rompue gevoeld.

Voor een hypotheek is er ook tijdsdruk.
Ik ben omringd door een hoop net afgestudeerden die op hun 23ste op de arbeidsmarkt terecht komen.
Ze willen niet eindeloos bij pa en ma blijven wonen, dus sparen ze binnen enkele jaren 50-60 duizend euro bij elkaar. 30 als onderpand voor de hypotheek met hun partner, en de rest is om wat marge te hebben.

Als je op je 25ste niet je levenspartner hebt gevonden zitten veel mensen met een perspectief van "Ik ga een sukkelaar worden".
Ze schrijven zich in op dating sites, want "als ik nog lang wacht ga ik nooit nog iemand vinden". Vrouwen hebben meestal een kinderwens maar willen er na hun 35 niet meer aan beginnen. Dus wie de vriend ook is als ze 25-30 zijn.. Kinderen maken is blijkbaar belangrijker dan de relatie zelf, want de klok tikt.

Ik ken een aantal laaggeschoolden die nooit een lief hebben gehad. Zodra ze het huis uit zijn hebben ze moeite om rekeningen te betalen en krijgen ze geen lening bij de bank. Eindeloos huren is geld weggooien, en naar het ouderlijk huis willen/kunnen ze niet. Binnen 2 jaar vinden alle eenzaten ineens de prins(es) op het witte paard om de rekeningen te delen en een huis te kunnen kopen.

Mijn leven is voorlopig anders. Ik ben er voorlopig content mee maar ik ga geen leningen aan (goedkoop huren op een ander continent). Het punt is dat ik er niks mee opbouw en dat er externe druk is om een hypotheekslaafje te worden in eigen land.

Dat zijn van die poneringen die nergens op slaan. Ik was er 44 toen ik mijn zoon had en nu wil mijn vrouw ook een kind. Voor die zaken bestaat er geen ouderdom.

Maar een vrouw voelt haar biologische klok tikken. Is je vrouw ook 40+?

Gipsy is 70+.

69

Right.

Kijk naar Mick Jagger.

Een 70 plusser met een veel jongere vriendin (ik neem aan een stuk onder de 40 aangezien ze een kind wil).
Eerder gelezen dat Gipsy zeer welstellend is.

Niet om een oordeel te vellen, maar mijn alarmvlag gaat dan wel wapperen.

34 en ze wil een en ik ben maar 69.

Ik dacht al dat ik dat verhaal ergens van kende.

Ik heb altijd gezegd: na mijn 70-ste sla ik ze niet meer af. Nu maar wachten....

Ik voel me niet geviseerd.

Dat hoeft ook niet. Misschien zie je er gewoon uit zoals George Clooney.
En zelfs al is je vriendin een gold digger, dan maakt het niks uit.

Een interessante vraag om dat in beeld te brengen is of je vrouw voltijds gaat werken of niet. 34 is namelijk geen leeftijd om met brugpensioen te gaan.

Zo ja, I rest my case. Mogelijk wil ze een kind omdat ze van je houdt.
En zo nee, gold digger die een kind wil als levensverzekering.

Mijn oom is een multimiljonair en heeft 4 jaar geleden zijn vrouw (die gewoon ging werken) verloren aan kanker. Nog geen jaar later papte een goeie vriendin van de overleden vrouw aan met mijn oom. De vrouw klaagt dat vrienden haar beschuldigen van een gold digger te zijn. Ik zou haar het voordeel van de twijfel geven, ware het niet dat ze thuis op haar dikke kont gaat zitten en nooit meer gaat werken. Terwijl ze nog lang geen pensioenleeftijd bereikt heeft.

Ik heb geen enkel probleem met vrouwen die een rijke vent willen en er een relatie mee aangaan. Zo lang beide partijen maar weten hoe de vork aan de steel zit, en gelukkig zijn.