Het eeuwige leven.
 

1 - Leven en dood.

De mens leeft en sterft. En velen menen dat dit alles is en dat de mens maar één keer leeft.
Nochtans kan iets niet zomaar verdwijnen in het niets, en zelfs al zou dit kunnen dan kan niets ook weer iets worden.
In werkelijkheid is alles aan verandering onderhevig. Dat zien we ook al bij de dode dingen, die ook niet in het niets verdwijnen, maar veranderen in andere dingen.
Waarom zou dat bij levende wezens anders zijn?
Temeer met mijn atoomtheorie, waar het hele heelal eigenlijk uit levende wezens bestaat, namelijk uit microwezens in de microkosmos.

Dat is nu net het 'punt'. Sinds de 'oerknal' is er geen NIETS meer. Dus alles verdwijnt in het IETS, sowieso (en dus niet in het NIETS).

Alleen, de discussie over 'veranderen in andere dingen' is nogal relatief hé: als ik sterf en sommige delen van mijn lichaam 'leven' verder elders (orgaandonatie, verassing en terug naar de bodem, opgenomen in/door andere levende wezens etc). Ben "ik" dat dan nog? Dat zijn mechanische onderdelen van mezelf die anderen doen (helpen te) leven eventueel... de link met het bewustzijn is weg, dus dan ben ik niet meer.
Wat met mijn 'ik', mijn bewustzijn? Waar gaat dat naartoe? Dat is weg, in rook opgegaan.

Het Niets van voor de Oerknal was het absolute Niets.
Volgens de wetenschap dan, want volgens mij is het heelal eeuwig.

Maar hier gaat het om het bepaalde Niets van een bepaald Iets of van menselijk individu als zijnde zijn dood.

Jouw lichaam is er nog steeds, alleen in andere vormen.
En jouw ik leeft voort bij de microwezentjes.
Je leeft dan voort in het bewustzijn van anderen.
Ook die zijn immers ik.
De idee van een vast individueel ik is een illusie.
Het ik is aan constante verandering onderhevig.
Dus je bent er nog steeds, alleen in plaats dan je zegt: ik ben Piet, zeg je nu: ik ben Jan.
Het ik verdwijnt nooit, alleen de individuele verschijning daarvan, die is in een ander over gegaan, die je dan als je eigen ik ervaart.

Overigens leef je ook als jouw eigen ik voort bij de microwezentjes.

2 - De mens wordt een microwezentje.

Dus dan zou het zo maar kunnen dat de mens die sterft voortleeft als een microwezentje of zelfs als 10^44 microwezentjes waar zijn lichaam uit opgebouwd was.
En ten minste zal de mens voortleven in de herinnering van de microwezentjes, die veel beter is en sterker moet zijn dan alles wat wij zelf bewust van ons leven hebben meegemaakt.
Aldus leeft de mens voort in de hemel (het innerlijk als herinnering) van de microwezentjes.
Kortom: de hemel is in de microkosmos en van daar uit, zou de mens ook weer kunnen reïncarneren op welke manier dan ook.

:lol:

3 - Sterven is verandering.

Dus er zijn hier vele mogelijkheden om te beseffen dat de dood eigenlijk niet bestaat.
Het heelal is in principe een levend heelal uit levende wezens, en zelfs al zou je tijdelijk een dood ding worden, dan nog kunnen die dode dingen ook weer levende wezens worden.
Beiden zijn een eenheid.
Je sterft alleen als je vast houdt aan een eenmalige individualiteit, dus zoals je nu bent.
Maar zelfs dat verandert constant binnen je leven zelf, want als volwassen ben je echt iemand anders geworden dan je als baby was en als oud mens ben je weer anders.
Nu: als je sterft word je een ander levend wezen.
Sterven is dus een verandering.

Het is het oneindige leven Harrie ;)

Terug van weggeweest? ...:-)


Neen, oneindig is de ruimte, en eeuwig is de tijd.

In geestelijke zin is de mens ook oneindig, maar is hij niet werkelijk alle andere wezens die daar leven, en is de mens beperkt.

Maar in de tijd is de mens eeuwig, leeft eindeloos voort in velerlei andere gedaanten, dus ook als microwezentje.

Het eeuwige leven is toen mensen 500+ jaar werden.
Dat is niet te verwarren met het oneindige Zijn van de ziel.

1 keer larie
2 keren larie.

Hoe kom je daar bij?
Uit de oude Bijbel?
Of hebben de Jehova's je dat verteld?
De eeuwige ziel is de basis van een eventuele reïncarnatie in een volgend leven: wat overigens niet per se dezelfde persoon behoeft te zijn, die je al was, maar ook kan berusten op splitsing of vereniging met anderen.

Kortom: de wisselwerking tussen hemel en aarde in meerdere mogelijkheden.

Ja uit de bijbel. Mensen werden in de begintijden veel ouder dan nu. Hoewel ik dat moeilijk te geloven vind. Maar tegelijk wel aanneembaar, daar onze cellen zelf-helend zijn.

De oneindige ziel Harrie. Eeuwig eindigt ooit. Oneindig niet. We zijn afkomstig van een bron die er oneindig lang was, daarom maakt onze levensenergie ook oneindig. Dat geloof ik graag.
Maar of het daarom waar is...

beide natuurlijk
...en die laatsten 'misbruiken' die getallen (vaak louter symbolisch bedoeld) door ze letterlijk te nemen (indien het hun goed uitkomt) opdat het in hun kraam zou passen

Had u niet gezegd dat u vanaf 1 november niet meer op dit forum zou komen?

Dat is dan een sprookje uit de Bijbel.
Nog afgezien of ze daardoor ook eeuwig leefden, want door de appel werd de mens sterfelijk.
Pas met Jezus is het eeuwige leven ingetreden.
Hoewel we nog even moeten wachten of het de hemel of de hel zal zijn.
Gezien die 144.000 van Jehova maak je echter weinig kans.


De ziel en de geest beide, zijn eeuwig en oneindig, en daarin gelijk aan God, die de bron is van alle mensen.

4 - Reïncarnatie.

Hoe die verandering dan plaats vindt is dan een tweede. Ik pretendeer niet dat precies te weten en ik kan alleen speculeren welke mogelijkheden hier zijn.
Ik heb al genoemd dat de mens een microwezentje wordt.
Een andere mogelijkheid die algemeen bekend is is dat de mens reïncarneert in een ander levend wezen, ongeveer zo dat een gestorven ziel rond zweeft en dan bezit neemt van een pasgeboren baby'tje.
Of dat zo is, dat weet ik niet.
Het lijkt me in deze meer waarschijnlijk dat een baby'tje al een eigen identiteit van zichzelf heeft en wel vanaf de conceptie, dus zo dat die geestelijke identiteit via zaadcel en eicel uit die van de vader en moeder tevoorschijn is gekomen.
Want als eicel en zaadcel de moeder en de vader lichamelijk kunnen dupliceren, waarom dan niet hun innerlijk, dus hun ziel en geest?
Dat lijkt mij het meest logisch(ook al omdat de eigenschappen van de mens door de ouderlijke genen worden bepaald), dus of reïncarnatie echt bestaat dat weet ik niet en ik heb daar zo mijn twijfels over.
Maar er duiken altijd weer verhalen op die moeten bewijzen dat het echt zo is.
Ik heb die ervaring zelf niet en kan me ook niet iets over een vorig leven herinneren.

5 - De ijdelheid altijd een en dezelfde te willen wezen.

Bovendien: waarom zou het leven eindeloos vast houden aan één en dezelfde individualiteit?
Waarom moet je altijd dezelfde blijven?
Juist door man en vrouw te laten paren krijg je een vermenging van beiden, en de natuur zal dat echt niet voor niks doen, want dat schept nieuwe mogelijkheden en het lijkt mij dat dit ook met de geest gebeurt, dus dat de mens door vermenging met de ander of met vele anderen nieuwe levende wezens schept.
Dat verlost de mens meteen van zijn ijdelheid als dit ene individu zo belangrijk te wezen.
Anderzijds is de reïncarnatie zo fantastisch en fascinerend dat je zou zeggen: "als het niet bestaat moet het nog eens uitgevonden worden, want wie zou zich niet een vorig leven willen herinneren?
Maar dat kan natuurlijk ook zonder vaste individualiteit, bijvoorbeeld met de ouders dat je herinnert èn je vader èn je moeder geweest te zijn, beide dus, want dat kan ook en is het meest logisch om mee te beginnen.

ik ben ook al dood en toch kom ik hier nog posten. Ik ben nogal ne straffe pee hé

Nu, ik ben ook dood, dus dan kunnen we elkaar een hand geven.....:angel:

Wie wil nu nog terug keren naar die onnozel planeet vol kweet niet wat ,, ik niet .

Vandaar dat Gij
ook "de vuile muilenkoek" heet

maar in de hemel
zullen de engelen
U "schone mond" noemen

en behoeft Gij
helegaar niet terug te keren
naar deez' aard
en moogt daar altijd blijven



:angel:

6 - De hemel in de microkosmos.

Dan is de meest bekende die van de hemel vanwege het christendom, dat je daar verder leeft en daar heb ik al iets over gezegd, dat de mens voortleeft in het herinneringsvermogen der microwezentjes en dat dat onze hemel is.
Temeer daar dat herinneringsvermogen veel sterker moet zijn dan wij zelf van onze leven bewust mee maken, want de microwezentjes weten daar veel meer van.
Daar komt dan nog bij dat er 10^44 microwezentjes in ons lichaam zijn, dus dan zijn daar ook 10^44 hemelen en ook nog dat de hemelen der mini-microwezentjes nog hoger zijn en ook nog veel meer: 10^88, en bij de super-mini-microwezentjes nog hoger en nog meer: 10^132, enzovoort, tot in het oneindige.
Niet alleen na ons sterven, maar ook nu meteen bij ons leven zijn die hemelen er, dus leven wij in oneindig vele hemelen in het heden en na ons sterven en ook eindeloos hoog, dus steeds hoger.
Nu kan de mens dat niet allemaal in ene ervaren, nu niet en ook niet na zijn sterven, want dan zal de mens een keuze moeten maken of het geschiedt gewoon voor hem dat hij één van die oneindig vele zal zijn. Zo kun je ook maar één microwezentje worden.

7 - Altijd één en dezelfde persoon te zijn.

Maar kom je in de hemel van de microkosmos of word je een microwezentje, dan zou het anderzijds erg vervelend worden eeuwig en altijd één en dezelfde te zijn.
Dat als een inwendige eeuwigheid wel te verstaan, die immers veel hoger ontwikkeld is dan dat uitwendige eeuwigheid, die primitief is.
Want stel dat je in de hemel van de microkosmos komt en daarna in die van de minimicrokosmos en daarna in die van de superminimicrokosmos, enzovoort, steeds als dezelfde persoon.
Dan doorloop je een eindeloze reeks, steeds maar weer met dezelfde eigenschappen.
Goed: wel steeds hoger, maar toch: het zal wel gaan vervelen altijd één en dezelfde te zijn, zelfs al kan je daarin je eigen leven eindeloos uitdiepen.

8 - De individuele mens.

De mens is meer dan alleen maar zijn individualiteit. De mens is daar dan wel aan gehecht deze ene te zijn en: "ik" zeggende heeft hij daar houvast aan. Maar wat is dat ik eigenlijk? Goed beschouwd is iedereen ik, en dat ik dat zo bijzonder schijnt is eigenlijk algemeen.
Ook de bijzondere eigenschappen die de individuele mens meent te beschikken zijn algemeen, want er is geen eigenschap te noemen of iemand anders heeft die ook wel.
Alleen al die eigenschappen bijelkaar in een bijzondere combinatie van deze ene persoon op die plaats en die datum, dat is dan het unieke van het hele geval, maar dat is door een toevallige samenkomst van algemene eigenschappen geschapen, dat daardoor slechts tijdelijk is om weer te veranderen in iets anders al tijdens het leven en nog meer in een volgend leven.
Het biedt daarom geen houvast en is ook niet te bepalen wat nu het blijvende individuele is.
Het bestaat ook niet.

Uw leven en dna leidt rechtstreeks naar het ontstaan van leven op aarde.
Verder bestaat alles uit materie die bij de oerknal ontstaan is.
Uiteraard dat je ooit iets anders geweest bent. Veel dingen zelfs.
Uw bewustzijn echter verdwijnt. Het is ook maar een bijkomstigheid voor het leven van de materie.

De visie van David Bohm over de grond van het bestaan, leest als volgt:

“Vanuit het gezichtspunt van de impliciete orde, zijn energie en materie doordrenkt van iets als betekenis, die aan hun overkoepelende activiteit – en aan de materie die tijdens die activiteit ontstaat - vorm geeft.
De energie van de geest en van de materiele substantie van de hersenen, is eveneens doordrenkt van iets als betekenis die hun overkoepelende activiteit vorm geeft.
In het algemeen sluit energie dus materie en betekenis in, terwijl materie energie en betekenis insluit… en betekenis omvat zowel materie als energie.
Ieder van deze elementaire begrippen omvat dus de andere twee.”

En nog zo’n pareltje van Bohms inzicht:

“Ultimately, the entire universe...has to be understood as a single undivided whole...”

...dat dus ook bewustzijn insluit...

Het bewustzijn verdwijnt niet, maar blijft bestaan in de herinnering der microwezentjes, waarin het tevens voort leeft.
Zoals ook in onze herinnering het verleden voort blijft leven, maar bij de microwezentjes is die herinnering veel hoger ontwikkeld.

En niet alles is uit materie en ook niet uit de oerknal ontstaan.
Het bestaan is wezenlijk het bestaan van God (die de microwezentjes zijn) en die eeuwig is,

De ware substantie van het heelal is het bewustzijn, in het gevoelsleven en in de zintuiglijke waarneming en het denken.
En deze omvat ook alle zogenaamde materie die ook bewustzijn is, namelijk als bewustzijn voor ons en ook voor de microwezentjes.

Ok, ik kan aantonen wat ik beweer.
Jij?

Euh, nee.
Dat water kookt bij 100 graden kan aangetoond worden.

De oerknal is een hypothese.
Net zoals het verdwijnen van het bewustzijn.

Het bestaan van barionische materie staat vast.
Het verlies van bewustzijn na het overlijden staat vast.
Heeft u al eens een overledene van dicht gezien eigenlijk?
Dan had u dit zelf kunnen vaststellen.

'Bewustzijn' is een slecht gekozen woord. Het is eerder een soort golflengte waar ons bewustzijn zich afspeelt. Individueel permanent bewustzijn bestaat niet.

Ja. Mensen gaan dood. Coole vaststelling. Al die andere dingen die jij er zomaar gratuite uit afleidt zijn fantasie en persoonlijke voorkeur.

Dat is hetzelfde als je een vlag ziet bewegen in de wind. Beweegt de vlag? Neen, de wind beweegt de vlag. Of neen mijn fantasie slaat op hol en mijn bewustzijn beweegt tussen persoonlijke voorkeuren.

De dood is er altijd, elke uitademing komt de dood dichter. Je sterft elke dag een beetje. Ouder worden is sterven.

Nog nooit heeft iemand de zogenaamde oerknal aan kunnen tonen.
Maar ik kan wel mijn atoomtheorie logisch bewijzen, en dat die zogenaamde oerknal zeer onlogisch is.

Dat staat helemaal niet vast.

De dood als een niet-zijn is nog nooit bewezen, alleen dat het lichaam sterft (niet meer functioneert), maar dat de geest van de mens er niet meer zou zijn, dat is nog nooit bewezen.
En met mijn atoomtheorie bewijs ik wel degelijk het voortbestaan van het leven.
als de wind beweegt en de vlag doet bewegen, dan beweegt dus ook de vlag en niet alleen die wind, die weer door iets anders wordt bewogen, enzovoort.
Zo is het, het is slechts een persoonlijke voorkeur en niet het hele verhaal.
De zogenaamde "dood" is slechts het veranderen van het leven van de ene vorm in de andere.
De waarheid is de eenheid van beide: zijn en niet-zijn als een constant worden, dus van het ene leven naar het andere.
De dood in zijn eenzijdigheid bestaat niet.

Golflengte is slechts een beperkt uiterlijk fenomeen. Bewustzijn is veel meer dan dat: het is alles omvattend en ook werkelijkheid, wat een golflengte helemaal niet is als een bewusteloze natuurlijke functie van licht of lucht.

En of het persoonlijke bewustzijn niet permanent zou zijn, dat is nog nooit bewezen.
Zelfs in een diepe slaap, waarvan we dan geen herinneringen hebben, is het best mogelijk dat we ergens zijn, waar wij geen weet van hebben.

Jij staat bekend als deskundige op het gebied van 'onbewezen feiten' Harrie. :-)

En....heb je mijn atoomtheorie al begrepen?

En wat het bewustzijn betreft is nog nooit bewezen (logisch) of aangetoond dat dit helemaal kan verdwijnen. Wel dat het lichaam sterft, dus niet meer functioneert.