evoluties links van de SP-a
 

Het succes van Peter Mertens en de PVDA zorgt blijkbaar voor zenuwachtigheid bij LSP, Erik De Bruyn en andere trotskisten: zie enkele tussenkomsten die druipen van de frustratie:

http://www.dewereldmorgen.be/artikel...ieuw-uitvinden

Rood is op sterven na dood.
De verdeeldheid intern is bijzonder groot.
En de PVDA gaat met grote stappen vooruit.
Die vooruitgang marginaliseert de trotskisten tot wat ze werkelijk zijn: een uiterst kleine sekte die geen enkele impact heeft op de maatschappij

Hierbij de commentaar van Gerd: LSP - militant die een paar vijzen kwijt is :lol:
Door Gerd, 18.02.2012 - 21:53
Over het ware gelaat van de pvda.

De auteurs hebben gelijk met hun conclusie :
" U ( P. Mertens) gaat voorbij aan het (ook voor ons moeilijk verteerbare) feit dat het kapitalisme aan een van de meest primitieve verlangens van de mens appeleert, met name het verlangen naar rijkdom en bezit.
“Word schandalig rijk” is niet toevallig een populaire slogan. Indien het waar is dat dit verlangen niet kan worden uitgeroeid, dan kan het enkel worden ingeperkt. Dat wil zeggen: we kunnen alleen inzetten op maatregelen die beletten dat dit verlangen de hele wereld domineert en inpalmt."

De revendicatieve demagogische slogans van de pvda stijl "Doe de rijken de crisis betalen" met daaraan stilzwijgend de boodschap gekoppeld dat de middenklasse burger-consument-loontrekker rustig zijn verwoestende levensstijl kan voortzetten, passen volkomen in de heersende ideologie van het consumptiekapitalisme en de groei-economie. De pvda is daarin gewoon een variant van het sociaal-democratische met het kapitalisme collaborerende biefstukkensocialisme.
Het pvda partijprogramma besteed zeggen en schrijven vier van de 54 bladzijden aan het milieu-energie-en klimaatvraagstuk, waarin men dan nog niet verder komt dan enige marginale punten ter verbetering van de energie-efficiëntie en het openbaar vervoer.

Dat dus de pvda een systeembevestigende partij is is haar vrije keuze al wil zij zich radicaal voordoen en zo een deel van de terechte verontwaardiging recupereren over de financiële chaos veroorzaakt door graaicultuur en casinokapitaal .
Die recuperatie gaat over in regelrechte usurpatie door het verdonkermanen van haar (neo)stalinistisch karakter. Het toegeven dat het grootste politieke monster na Hitler misschien wel enige "fouten" heeft gemaakt verandert daar niets aan, integendeel.
Peter Mertens bewierookt de overleden voormalige ideologische roerganger van Amada én de pvda Ludo Martens als iemand die de waarheid niet in pacht had, maar er naar op zoek ging. Van de doden niets dan goeds, maar dit is zelf een stukje geschiedenisvervalsing in de beste stalinistische traditie. Dat zouden de talrijke vroegere kameraden die ooit vragen bij de enige en ware partijlijn durfden stellen kunnen getuigen
Die partijlijn lag voor Martens en de pvda altijd maar voor het oppikken bij de Chinese kommunistische zusterpartij. Vandaag is het staatskapitalistische China nog altijd een niet af te vallen baken voor de pvda. China is het meest sociaal ongelijke land ter wereld met een zichzelf bedienende politiek-economische elite. Bij de 0,5 % mondiale superrijken waar Mertens naar verwijst voegen zich jaar na jaar meer met de Chinese KP gelieerde tyfoons.

China is vandaag de steunpilaar van het geglobaliseerde productiesysteem dat de aarde verwoest. Het binnenlandse en buitenlandse Chinese milieubilan is desastreus. China gedraagt zich als plunderaar van menig derde wereld land vooral in Afrika.

Het verzet van de pvda tegen mogelijke VN-interventies in het Midden-Oosten wordt in de eerste plaats bepaald door het Chinese buitenlands belang. De vredes-en derde wereld beweging mogen opdraven als de waterdragers, die zij in de recente geschiedenis al altijd geweest zijn in de ogen van de pvda.

Ook over dit vandaag reëel bestaande communisme (?) vernemen wij weinig van pvda-ideologen.
Enig hypocriet opportunisme is de stalinisten nooit vreemd geweest.

Het sectaire en manipulatieve optreden van het mao-stalinisme heeft in België het tot stand komen van een geloofwaardig en werkbaar alternatief van radicaal links in hoge mate gehypothekeerd.
Die opstelling persisteert tot op vandaag zoals de mensen van Rood(links) rond Eric De Bruyn en anderen moesten ondervinden. ( zie
http://roodlinks.be/index.php?option...cle&id=22349:i... )

Van een met het historisch fascisme verbonden partij die zich tot uiterst rechts wil bekeren eisen wij terecht dat zij zich eerst publiek en ondubbelzinnig distantiëert van haar misdadige politieke voorvaderen alvorens haar toelating te geven aan het democratische debat deel te nemen.
Kan iemand mij uitleggen waarom dat niet zou gelden voor een partij die zich historisch beroept op en wortelt in het mao-stalinisme ?

Er zitten nogal wat fouten en verdraaiingen in uw stukje:
1. Ik zie niet in hoe de reactie van één iemand aantoont dat Erik De Bruyn of eender welke andere Rood!-verantwoordelijke nerveus of giftig reageert op het succes van Peter Mertens en de PVDA. Integendeel, ik, als sympathisant van zowel Rood! als de PVDA, verheug mij zeer sterk in de meeval en de aandacht die de PVDA krijgt ten gevolge van het succes van ‘Hoe durven ze?’.

2. Rood! is niet trotskistisch. Er werken wel groepen aan mee die zich in zekere mate laten inspireren door het gedachtegoed van Trotsky. Daarbij verschilt nog eens het belang die ze aan ‘ideologische zuiverheid’ hechten en kennen die groepen zeer verschillende tradities. Daarenboven, niet iedereen die kritiek heeft op de PVDA en zich desondanks als radicaal-links afficheert, is noodzakelijkerwijs een trotskist. Het aantal linkse stromingen en inspiraties is toch wel wat ruimer dan dat.

Rood! is wel pluralistisch, i.e. er bestaan verschillende linkse, progressieve, socialistische tradities en invalshoeken naast elkaar. U noemt dat ‘grote interne verdeeldheid’, ik vind dat in se positief en eigenlijk de logica zelve.

3. U beweert hier dat de persoon die deze reactie gepost heeft een LSP-lid is. Nu, dat kan kloppen, maar het blijkt alvast niet expliciet uit zijn geposte reactie. Ik lees de website van DWM en de lezersreacties (die van ‘Le Grand Guignol’ zijn altijd meer dan lezenswaardig) regelmatig en de ideeën van de persoon naar wie u verwijst zou ik eerder situeren in de décroissance-hoek. Zijn verwijzing naar Rood! was louter een illustratie om zijn punt over de PVDA, dat ik overigens niet deel, te maken.

Ik vind het enorm spijtig dat na het mislukken van de besprekingen om in 2012 samen naar de kiezer te trekken, er blijkbaar de nood bestaat om de andere organisatie te beschimpen, te minimaliseren, te ridiculiseren, … . Rood! is helemaal niet bezig uit te doven, vorige week waren er bv. nog acties ivm ‘Tax Justice Day’. Het klopt natuurlijk wel dat Rood! een stuk kleiner is dan de PVDA en minder slagkracht (financieel, organisatorisch, bekendheid,…) heeft. Laat ons in de toekomst de twee partijen/bewegingen beschouwen als bondgenoten en niet als concurrenten die elkaars vliegen afvangen.

1. Het stichtingscongres van Rood telde 95 deelnemers. Daarbij waren er een aantal die zelfs niet voor Rood zullen stemmen. 95, dat is zes keer minder dan bij de stichting van CAP. CAP was een absolute katastrofe. Rood kan niet anders dan dat ook zijn.

2. Alle trotskistische organisaties zitten binnen in Rood: LSP, SAP, Socialisme21, Erik De Bruyn. Alleen vonk (waaruit De Bruyn komt) heeft besloten om verder de Sp-a te versterken. Akkoord als je afgaat op die stichtingsvergadering dan zijn er niet veel trotskisten in Vlaanderen. Dat is helemaal niet erg, maar ze kunnen het niet laten om zichzelf enorm op te blazen.

3. LSP heeft blijkbaar besloten om zich niet volledig in Rood te engageren. Ze gaan ondertussen rustig door met hun eigen activiteiten. M.a.w.: ze zitten in rood, maar eigenlijk niet. Eigenlijk geloven ze er zelf niet in.

4. De Bruyn liet onlangs verstaan dat hij in onderhandeling is met Groen. Dat kon LSP natuurlijk niet slikken. Het duidt er in elk geval op dat de verschillende fracties blijkbaar andere agendas hebben.

5. De besprekingen zijn afgesprongen omwille van de ambivalente houding van Rood: zonder medeweten van de PVDA werd er een parallelle onderhandeling gestart met Groen. Sommigen binnen Rood hebben ook een probleem met zelfoverschatting. Een paar maanden geleden werd Rood in Antwerpen in een opiniepeiling geschat op 1 %. Ondertussen is dat 0,..% En toch wou Rood de tweed plaats opeisen op een kartellijst voor een totaal onbekende vrouw die nog niets bewezen had.

6. De Gerd is iemand van LSP: daar kan je zeker van zijn: je ziet het aan de hysterische argumentatie. "Doe de rijken de crisis betalen" is een demagogische slogan... enz. We weten goed hoe LSP leden werft en jongeren opfokt. De grote frustratie van LSP is dat hun verhaal om langs om minder pakt. De PVDA heeft publiek afstand genomen van stalinisme en maoisme. Hoe kun je nu nog jongeren overtuigen dat het niet zo is? Jawel, door te verwijzen naar standpunten van 20 jaar geleden...

7. Wat het voordeel is van grote interne verdeeldheid ontgaat mij kompleet. Maar die ingebakken verdeeldheid is typisch en uitsluitend trotskistisch. Ik vermoed dus dat Flashheart die dat verdedigt uit SAP of Socialisme21 komt. Twee organisaties die nog een beetje ernstig zijn. Die manier van werken (fracties toelaten) heeft nog nooit en nergens tot positieve resultaten geleid. Integendeel: de introductie van dit principe door trotskisten leidt altijd en overal tot splising. Het is geen toeval dat er zo'n honderd verschillende trotskistische internationales zijn.

8. Bij Rood zijn er nog een aantal goedmenende ex Sp-a - ers. Het probleem daarbij is dat ze binnen een jaar ontgoocheld en gedegouteerd zullen vertrekken. Dat was zo bij CAP, en dat zal nu opnieuw gebeuren.

9. Rood, die geen enkele kans maakt op een verkozene in Antwerpen, gaat zeer bewust de concurrentie aan met de PVDA: dat is wat me stoort. Ik heb met een Rood - lid uit Antwerpen gesproken die mij zei: "het is niet erg dat wij stemmen van de PVDA wegkapen, de PVDA is communistisch en kan nooit een alternatief zijn voor Sp - a." Dat is pas concurrentie - denken:?

Niets nieuws onder de zon...

De argumentatie dat die Gerd van LSP is vind ik niet overtuigend. Maar dat het niet goed gaat met Rood, staat wel vast.
1. Rood is er niet in geslaagd om een betekenisvolle groep uit sp.a mee te krijgen. Het is dus vooral een samenwerking van de kleine trotkistische groepjes. LSP zegt zelf op haar website: "zonder het LSP infuus zou rood allicht niet overleven" Maar LSP, SAP, .. zullen hun energie toch vooral blijven steken in de eigen organisatie dus dara heeft Rood heel weinig aan.
2. Bij nieuwjaar lanceerde Rood een oproep die mee ondertekent werd door Wouter Van Bellingen en Jef Sleekx. Na een maand hadden ampre 215 mensen die oproep ondertekend en- heel vreemd- toen werd ie oproep van de Roodwebsite verwijderd. Alle andere artikels blijven er wel op staan, waarom die oproep niet?
3. Erik De Bruyn meldde in de pers dat Rood in Antwerpen samen met Groen naar de verkiezingen wil want 'bij Groen kan rood beter zijn eigenheid behouden dan bij PVDA" Maar in Sint Niklaas maken Groen en Sp.a een einde aan de samenwerking met de groep van Wouter Van Bellingen, ondermeer "omdat Van Bellingen flirt met het extreem linkse Rood" aldus Willockx. En de vraag is of Groen Antwerpen enige interesse heeft in een samenwerking met Rood: zij weten ook dat rood slechts een handvol leden telt in Antwerpen (een barbecue van Rood Antwerpen op een heel mooie zomerse dag trok ochot 50 deelnemers, 'mede dankzij onze inzet' meldde LSP fier :)
3. Rood heeft geen leden en geen middelen en dus is er een totaal onvermogen om van de grond te komen. De tax shame aktie werd door Rood in de pers gebracht als een aktie waarbij in alle provincies aan de grote bedrijven pamfletten werden uitgedeeld. Volgens mij is dat een regelrechte leugen en werd er hooguit aan een handvol (een, geen twee) pamfletten uitgedeeld. De enige andere aktie was voor het groot verlof waarbij aan enkele belastingskantoren (antwerpen, leuven en gent) werd postgevat. En dan heb je het, wat eigen campagnes betreft, zo ongeveer gehad...

EDB stelde dat Rood nodig is omdat de pvda een verleden meesleurt en daardoor te zeer besmet is om te kunnen doorbreken. En zie: de pvda heeft sinds Rood gestart is veel meer nieuwe leden bij gewonnen. We hadden Manifiesta: een politiek feest van solidariteit tussen alle regios met 7500 aanwezigen waarmee het de grootste politieke manifestatie is van links sinds vele decennia. En dan is er nu het boek van Peter Mertens dat in de verkoop nu wedijvert met Jommeke en twee kookboeken van Meus: een links politiek boek dat een bestseller is: ik heb het in mijn hele leven nog niet mee gemaakt.
Kortom: de kameraden van Rood zouden best een kritisch bilan opmaken en inzien dat ze hun politieke energie best bundelen met pvda. Maar ik vrees dat het probleem is dat EDB en co zelf teveel verleden meesleuren dat ze niet kunnen loslaten en dat ze, wat de pvda ook doet en betekent, zullen blijven doorgaan met een eigen project.

Ik zou niets liever hebben dat PVDA goed scoort bij verkiezingen en veel nieuwe leden werft. En fond is dat positief voor heel de linkerzijde want dat betekent dat er meer ruimte is en komt voor linkse ideeën en standpunten. Ik heb indruk dat onze Rode Baron de man is met frustraties. Het enigste wat ie op dit forum komt doen is zeiken op "de trotskisten".

In de Gids op Maatschappelijk Gebied, het opiniemagabzine van de Christelijke arbeidersbeweging staat een zeer lovende recensie van het boek van Mertens én er wordt met veel lof over de PVDA gesproken. Knack meldde dat er ook binnen het ABVV een groeiende sympathie is voor PVDA. Op amper enkele jaren is er sprake van een heel grondige ommekeer. De systeemcrisis, de verrechtsing van de sp.a en de frisse communicatie en campagnes van PVDA hebben samen tot gevolg dat het politieke landschap de volgende jaren inderdaad een dieprood kleurtje zal krijgen.

Allemaal de schuld van N-VA.

Knack gebruikt de PVDA om de SP.a een kloot af te trekken. Ik hoop dat dit toch duidelijk is? Nu ik heb het boek ook gelezen. Best interessant maar relatief vaag qua alternatieven. ;-)

Het kan best zijn dat Knack zijn eigen motieven heeft. Maar we komen niet alleen in Knack steeds meer aan bod. We hebben gelukkig ook steeds meer leden die onze visie verspreiden: zo is ook het boek van Mertens de hitlijst ingerold: de media namen het pas op toen het boek al een bestseller was. Het doel van het boek is aantonen wat de oorzaken zijn van de crisis in Europa, wat de aard is van de hold up. Eerst moet je een correcte diagnose maken, dan pas kan je een alternatief formuleren. We gaan overigens de volgende jaren met de PVDA naar een congres over hetgeen socialisme voor ons betekent.

Quid KP?

Overal behalve in De Morgen. ;-)

In de Gids op Maatschappelijk Gebied, hét opiniemagazine van het ACW, staat een artikel vol lof over de PVDA en over "Hoe durven ze?" het eindigt zo: "Nog dit. Bij de officiële boekvoorstelling op 18 december 2011 in de Roma te Borgerhout zei Ferre
Wyckmans, algemeen secretaris van LBC-NVK, dat hij dit boek graag zelf had willen schrijven. Dat is exact wat ik voelde na het boek te hebben gelezen. Maar dat had u na lectuur van deze pagina’s waarschijnlijk al wel begrepen."

Ik ga niet reageren op uw opsomming over de onbenulligheid van Rood!, die plaat is ondertussen al kapotgedraaid. Uw opmerking die ik in het vet gezet heb, vind ik wel interessant. Hoe ziet u die krachtenbundeling dan concreet? Moeten de mensen van Rood! zich als louter individuele leden aanmelden bij de PVDA of kunnen ze een deel van hun eigen identiteit behouden?

Ik ga niet op al uw punten antwoorden aangezien de meeste weinig uitstaans hebben met de opmerkingen die ik maakte. Waar ik wel op wil (en kan) antwoorden is uw zevende stelling. Ten eerste wil ik daarover opmerken dat ik van geen enkele politieke organisatie lid ben. Ik ben een van de vele linkse onafhankelijken die omwille van de schijnbaar eeuwige twisten tussen de bestaande linkse organisaties altijd de boot heeft afgehouden. Maar dat terzijde.
Voor u bestaan er blijkbaar twee types ‘linksen’. De goeden, dat zijn zij die inzien dat enkel de PVDA iets kan betekenen en de anderen, de ‘trotskisten’. Trotskisme staat in deze context niet voor een bepaalde politieke stroming met eigen accenten, concepten, politieke methodes,…, maar is een verzamelnaam voor allen die, onder het mom van een politiek engagement en via een radicaal-links discours, uiting geven aan hun manipulatieve neigingen en verdelende attitude. De lakmoesproef om de twee groepen te kunnen onderscheiden is de houding tov ‘fractievorming’. Ik verdedig, althans volgens uw simplistische kijk, ‘fractievorming’, bijgevolg kan ik niets ander zijn dan een manoeuvrerende trotskist. Dat mijn visie over hoe een brede, radicaal-linkse organisatie zich zou moeten organiseren ingegeven zou kunnen zijn door een bekommernis over een zo sterk mogelijke interne democratie gaat er klaarblijkelijk niet in.

Je hebt mij goed verstaan. Wie fractionisme verdedigt en dat doe jij is een trotskist. Er is geen enkele andere stroming die fractionisme verdedigt. Zo heb je ook een antwoord op je vorige post. Aansluiten bij de PVDA en een aparte identiteit bewaren is fractionisme. Als het van mij afhangt zal dat nooit toegelaten worden, want dodelijk voor elke progressieve organisatie. Rood is ten dode opgeschreven omwille van dat fractionisme, en dat heb ik beschreven: de houding van LSP, Erik De Bruyn, SAP en Socialisme21 bevat zo veel tegenstellingen dat onderlinge samenhang hoe dan ook tijdelijk is. We zullen meemaken met Rood, wat er gebeurd is met CAP. CAP werd ook geleid door trotskisten: LSP en Raf Verbeke. Na het verkiezingsdebacle is CAP uiteengespat. De tijdelijke wapenstilstand tussen de verschillende fracties was verbroken en elk fractie probeerde het laken naar zich toe te halen.
8O

Overigens, los van de trotskistische pogingen om links van de Spa en dikwijls tegen de PVDA iets op te bouwen: ik zie het niet gebeuren. De PVDA heeft het 40 jaar gekost om te komen waar ze nu zijn. Good luck om opnieuw gedurende 40 jaar geduldig iets op te bouwen: totaal onmogelijk.

Waarschijnlijk is mijn mening niet zo relevant - daar ik geen communist (of iets in die strekking ben) - maar ik heb toch ook het gevoel dat de niet-PvdA'ers willen free-riden op het succes van de Pvda.

Als links *iets* wilt betekenen, schaar u allemaal achter Pvda en het programma dat ze daar volgen en dien geen eigen lijsten in voor de verkiezingen.

Strategisch kiezen geen lijst in te dienen dus. Dat lijkt me de grootste kans op succes voor (electorale) winst aan de linkerzijde.

Tss, mijn bedoeling was om een karikatuur van uw standpunt te maken om wat nuancering los te weken en dan gaat u volledig akkoord met mijn provocatieve interpretatie.:-)

Twee opmerkingen:

1. Rood! is ontstaan vanuit verschillende bewegingen en tradities, dan is het nogal zaak dat er nog veel menigsverschillen etc. zijn. Men kan niet vanuit het niets een gemeenschappelijke identiteit opleggen, dat is iets wat moet groeien en gestimuleerd moet worden. Het is inderdaad nog maar de vraag of dat zal lukken, succes is verre van gegarandeerd. Maar laten we dan op zijn minst zo kameraadschappelijk zijn om ze op zijn minst een kans te laten en een poging te gunnen zonder hun engagement bij voorbaat te ridiculiseren.

2. En hoe onderscheidt u het verfoeilijke 'fractionalisme' van het democratisch debat binnen de organsatie? Stel dat enkele leden bij de besprekingen voorafgaand aan bv. een congres samenzitten omdat ze gelijkaardige opmerkingen hebben bij de voorbereidende teksten die van de nationale leiding komen en een gezamelijke neergeschreven uiting willen geven aan die bedenkingen zodat ook de andere partijleden op de hoogte gesteld zijn van hun ideeën. Is dat dan fractievorming en moeten die leden uit de partij gezet worden of zijn dat fundamentele democratische groepsrechten die het machtonevenwicht tussen partijtop en basis wat kunnen counteren?

Wat bedoelt u precies met freeriden op het succes van de PVDA?

Daarnaast ben ik akkoord dat er in de huidige politieke conjunctuur slechts één alternatief mogelijk is naast centrum-links. Mocht Rood! alleen opkomen dat zou ik dat ten zeerste betreuren. Bovendien zou het ingaan tegen het oorspronkelijke opzet van Rood!.

Inderdaad, leden die apart gaan samenzitten om standpunten uit te werken organiseren een fractie. Wie in een democratisch debat een andere mening heeft moet zijn standpunt in alle openheid naar voor brengen. Ofwel wordt je tijdens het debat bijgetreden door anderen ofwel niet. Je kan een stemming winnen of verliezen. Maar als je in de minderheid gezet wordt, dan moet je jezelf neerleggen bij de meerderheid. Op voorhand of nadien bondgenoten zoeken is fractievorming.
Het onbenul Trotsky was de ontwerper van de fractie - strategie. Die strategie heeft alleen enorm kwaad berokkend aan de arbeidersbeweging.

Bij Rood is fractievorming in de eerste plaats georganiseerd door LSP.
LSP is niet alleen een fractie die alle vergaderingen binnen Rood voorbereidt, LSP zal zich ook altijd gedragen als een fractie, dwz. als hun standpunt in de minderheid zou gesteld worden, dan zullen ze blijven ageren als groep om alsnog de overhand te halen.
Je kan er zeker van zijn dat zij als fractie ook zullen beslissen om Rood te verlaten (op te blazen): ofwel voor de verkiezingen, ofwel na de verkiezingen.
LSP heeft in essentie lak aan Rood. Het enigste wat telt in hun strategie is zo veel mogelijk ex - Spa - leden lid maken van LSP.
Binnen CAP hebben zij continu gewerkt als fractie. Toen bleek dat ze er geen voordeel meer mee konden doen, hebben ze CAP opgeblazen.

Gaan de maoisten weer doorbreken ?

Wat je be;erkingen betreft:
Ik ga niet reageren op uw opsomming over de onbenulligheid van Rood!, die plaat is ondertussen al kapotgedraaid. Uw opmerking die ik in het vet gezet heb, vind ik wel interessant. Hoe ziet u die krachtenbundeling dan concreet? Moeten de mensen van Rood! zich als louter individuele leden aanmelden bij de PVDA of kunnen ze een deel van hun eigen identiteit behouden?
1. Het is natuurlijk wel heel gemakkelijk om niet te antwoorden en te stellen dat die plaat al is kapotgedraaid. Vaststelling is en blijft dat Rood (1) geen groep van enige omvang uit de sp.a heeft kunnen losweken en (2) vooral een hergroepering is van de trotskistische groepjes.

Ik wil wel ingaan op jouw vraag: de leden van rood kunnen enkel lid worden als individu en ze behouden dan echt wel hun eigen identiteit Of denbk je dat PVDAleden robotten zijn zonder eigen identiteit? We gaan zeker niet het trotskistische organisatieprincipe introduceren want wij kijken wat de concrete parktijk oplevert en leren daarvan. Die praktijk toont aan dat nog nooit ergens een trotskistsiche parij is kunnen uitgroeien tot een succesvolle ;massapartij Steeds weer gaan ze, vanwege de fractievorming, ten onder aan de interne geschillen. Het laatste trieste voorbeeld daarvan is de NPA in Frankrijk. De CWI-afdeling is er nu overiegsn uitgestapt, zoals zowat de helft van de leden nu heeft gedaan. Een paar jaar geleden gestart met 10.000 leden telkt de NPA er nu geen 5000 meer en de partij is volledig verlamd door de oeverloze debatten tussen drie georganiseerde tendezen die met elkaar vechten om de controle over de partij. In de PVDA worden zeer democratische principes toegepast waarbij elk lid zijn gedacht kan zeggen. Je ziet ook hoe de PVDA gestadig leert van zijn fouten en de visie en werking bij stuurt: dat gebeurt omdat er een interne democratische werking is. En daarbij respeceteren we dse identiteit en mening van ieder.

Maar soit: laat Rood dan maar eens bewijzen dat het mogelijk is om met LSP, SAP, Socialisme 21, ex-Vonk, Cap, ... een organisatrie uit te bouwen die efficient werkt, aan een koord trekt, loyaal rond een eengemaakt programma werkt, de anderen geen vliegen probeert af te vangen voor de opbouw van de eigen club. Ik ben echt benieuwd hoe lang het zal duren en in elk geval: voorlopig gaat er bitter weinig dynamiek uit van Rood.

De maoisten niet Jogo, maar wel de marxisten.

een sekte kan niet doorbreken

Daar ben ik het mee eens.
Een paar vragen Jogo: Als de PVDA wel doorbreekt, betekent dat dan dat je je mening zal herzien? Heb je het boek van Peter mertens al gelezen en wat vind je daarvan?
Ben je het met me eens dat een dogmaticus iemand is die zijn mening nooit verandert en niet toetst aan de feiten die veranderen?

1.natuurlijk
2.bij onveranderde feiten > dezelfde beoordeling

Er zijn nog andere tegenstellingen die veel belangrijker en veel groter zijn om daarom ruzie te maken. Daarom vecht je toch voor 'echte' democratie (misschien niet iedereen)? U doet al alsof u de klassenstrijd gewonnen heeft voor die zelfs maar beslecht werd, en momenteel bent u aan de verliezende kant. Dergelijke problematiek dient steeds bediscussieerd te worden, maar dient nooit een item van conflict te zijn, en zeker niet wanneer er belangrijker zaken voor handen zijn. Niet iedereen zal de mening van uw fractie volgen en dat is maar goed ook, want het is door dialoog, discussie en constructieve kritiek dat men inzicht verwerft en tot consensus komt. En dan nog is dat geen gegeven dat absoluut dient te zijn, het moet echter altijd aan kritiek en de stem van iedereen onderhevig zijn.

Elkaar afbreken lost NIETS op. Laat ons liever samen opbouwen, daar gaat het hem uiteindelijk toch om?

Zoniet kunnen we allemaal onze ideologische verschillen tegen elkaar uitspelen terwijl de wolven lachend aan de haal gaan met al onze verworven rechten. Waarom denkt u dat links niets meer voorstelt in de westerse wereld? Links zou liever ten prooi vallen aan een oude wijsheid van een imperialist dan voor zichzelf te denken.

Let's fight about posts that we don't have, that should not even be there in the first place.

Als je dat meent, dan stoppen alle organisaties die niet PvdA zijn om zich verkiezingsgewijs te profileren en sluit je je aan bij PvdA.

Ik zie weinig andere haalbare alternatieven. Kan natuurlijk ook onder een andere naam.

Onder een andere naam? Dat zou gezien de recente ontwikkelingen wel heel dom zijn: het vernieuwingsproces dat uitmondde in het 8ste congres in 2008 heeft ervoor gezorgd dat de PVDA sindsdien een alsmaar snellere groei kent. Manifiesta in september was daarvan een eerste bewijs: met 7500 aanwezigen was dat het grootste feest van marxistisch links sinds vele decennia. En nu is er dus de voltreffer met het boek van Peter Mertens: al meer dan 12.000 boeken verkocht in Vlaanderen, overal volle zalen met vaak vele 100-den aanwezigen, de Franse lancering is nog succesvoller: 800 aanwezigen bij de boekvoorstelling in Brussel en op een paar dagen al 3000 boeken verkocht. Meer dan 500 lezers werden intussen lid en Peter Mertens is elke week in de media zodat de naambekendheid van PVDA op enkele maanden enorm is toegenomen. Het zou dus wel heel dom zijn om nu van naam te veranderen terwijl de media nu steeds meer beginnen te stellen dat de PVDA bij de komende verkiezingen wel eens voor dé verrassing zou kunnen zorgen. Bij de sp.a zijn ze er niet gerust in: Bruno weigerde nu al tweemaal om met Mertens in debat te gaan (Humo vroeg dat recent en nu zondag in ed 7de dag wil Bruno ook al niet in debat met Mertens gaan). Steeds meer sp.a-ers en syndicalisten trekken hun conclusie: de PVDA is de linkse partij van de toekomst.

Al deze cijfers in de honderd- en duizendtallen zijn mooi, maar het enige dat telt is het verkiezingsresultaat.

Hoe laat je mensen zich aan jouw partij binden zonder vertegenwoordigingsgarantie? Hoe doorbreek je een vicieuze cirkel?

Gooi die paar partijtjes samen, sticht dat "Links Front" �* la Frankrijk, en hop.

Nee Lombas: het verkiezingsresultaat is niet het enige dat telt: dat we alsmaar meer mensen organiseren in basisgroepen die in de wijken en fanbrieken aktief zijn: die de lokale problemen analyseren en koppelen aan een globale maatschappijvisie, die daarrond mensen informeren en mobiliseren, ...dat alles is voor ons even belangrijk als een sterk electoraal resultaat. Want de klassenstrijd en de krachtsverhoudingen worden niet alleen in het parlement maar ook daarbuiten bepaald door de slagkracht en invloed van de klasse van kapitaal versus arbeid. Bij de komende gemeenteraadsverkiezingen zullen we overigens veel sterker presteren en we hebben de ambitie om in 2014 de kiesdrempel te halen.

Ik wil niet defaitistisch klinken, maar die ambitie had de PvdA de voorbije dertig jaar ook al...

Lombas, de voorbije maanden is de PVDA meer in de media geweest dan gedurende de 30 jaar die daar aan vooraf zijn gegaan. En gedurende die 30 jaar zat het ledenaantal van pvda rond de 1000, Nu zijn we met meer dan 5000 en elke dag komen er nieuwe leden bij. In Wallonie gaat het nog harder in Vlaanderen: Raoul Hedebouw werd door de journalsiten verkozen als meest beloftevolle politicus, Marco Van Hees komt er zeer regelmatig in het nieuws als fiscale specialist, Henri Houben, econoom, wordt steeds meer erkend als een deskundige, Pestiaux herschreef samen met Mertens het boek dat in Wallonie en Brussel nog beter blijkt te scoren dan in Vlaanderen. De basisgroep waar ik inzit, groeide vorig jaar met 50% en voor dit jaar hadden we als ambitie om te verdubbelen: we zijn nog maar goed drie maanden ver en we hebben die verdubbeling al bijna gerealiseerd. Heel veel van die nieuwe leden zijn ervaren syndicalisten die al goed gevormd zijn: dat geeft ons een heel stevige basis. Bruno weigert om met peter Mertens in debat te gaan: hij beseft heel goed wat de inzet is en dat hij zo'n debat niet aankan.

Wel, ik kijk er naar uit om de PvdA zich verder te zien ontplooien; neem me echter niet kwalijk dat ik sceptisch blijf tot er een parlementszetel in de boot valt.

Voor de gemeenteraadsverkiezingen: ik ben benieuwd naar het Antwerpse programma. Al gruwel ik van negatieve referenties naar andere partijen (dan sp.a of Groen).

In Antwerpen, is er- zoals elders- een ruime bevraging opgezet (als ik het goed heb hebben intussen 5000 antwerpenaren deelgenomen aan die enquete) die mee zal bepalen wat voor pvda antwerpen de inzet is.

Dat is inderdaad veelbelovend. En zeker voor links in deze tijden. Ik zou trouwens zeer graag eens Bruno zien discussiëren met Mertens. Ik heb enkel het gevoel dat veel mensen wel akkoord gaan met wat PVDA vooropstelt, maar de meesten zien het nog steeds als communistisch (met al haar negatieve connotaties). Ik wil zeker niet pleiten voor een programma dat loze beloftes stelt om voldoende kiezers te bekomen. Het komt er op aan te tonen dat een verenigde linkse partij echt doet wat zij gevraagd wordt door het volk. Zolang men vasthoudt aan transparantie en het zo standvastig mogelijk volgen van de beloften zou dat geen probleem mogen zijn. Dat lijkt me tot nu toe wel het geval bij de PVDA, en het komt er op aan dat te institutionaliseren, en effectief een vereiste te maken. Zoniet loopt de partij het gevaar slachtoffer te worden van wat zij zo veracht, zoals al zoveel gebeurd is in het verleden.

De overschatting van eigen gewicht en het gebrek aan politieke ervaring nemen nu ook hilarische vormen aan: de gesprekken tussen Rood en Groen zijn afgesprongen op basis van een meningsverschil over het hoofddoekenverbod! Dat is wat ik lees in De Morgen. Enkele bedenkingen:

1. Rood wou niet in kartel gaan met de PVDA omdat ze de tweede plaats op de lijst niet kregen. Bij Groen was geen verkiesbare plaats blijkbaar geen enkel probleem.
2. Groen is een progressieve partij die weinig of geen banden heeft met de vakbonden. De leden situeren zich voornamelijk bij de stedelijke kleinburgerij. Dus liever opgaan (verdrinken) in een partij die voornamelijk de kleinburgerij vertegenwoordigt dat in kartel met de PVDA. Dat kan wijzen op een vorm van allergie van Erik De Bruyn tav de PVDA. Maar het is vooral een politiek geschipper dat met haken en ogen aan elkaar hangt. Ter memorie:
- De Bruyn heeft gans zijn leven de Spa sterker gemaakt om de Spa daarna de grond in te boren. Het is ook dank zij hem dat de Spa zolang een pro-arbeidersimago heeft kunnen houden. M.a.w. hij heeft gans zijn politiek leven verspild met het sterker maken van een partij die hij als nefast beschouwt. (LSP zat vroeger ook in de Spa en heeft dus ook jaren contraproductief en nefast werk gedaan).
- De Bruyn verlaat de Spa langs de achterdeur met linkse kritiek, stelt zich ferm op t.a.v. de PVDA en wil dan zonder veel problemen op een lijst gaan staan van Groen die in Antwerpen samen met Patrick Janssens een coalitie wil vormen.
Dat noem ik hervallen in dezelfde dertig jaar lange fout: de illusies in een kleinburgerlijke partij steunen en versterken.
3. De inconsistente evolutie van Rood is rechtstreeks verbonden met hun zelfoverschatting. Op een stichtingscongres waren ze met 80. Iedereen kon er naar toe komen. (Ik ken er minstens één die zelfs niet voor Rood zal stemmen.) En dan doen alsof ze bij de "grote jongens" horen. In het begin kon nog geteerd worden op een zekere mediabelangstelling. Maar nu is die belangstelling verdwenen. Dat is ook niet abnormaal. Je kan jezelf niet blijven opblazen naar de media, als je organisatie miniscuul is.
4. Rood is een bijzonder klein clubje dat bestaat dank zij de trotskisten van LSP en SAP. LSP en SAP zijn op hun beurt uiterst klein.
De kleine omvang van Rood laat zich voelen op de werkvloer. In de discussies bij de 6 miljoen Vlamingen is Rood totaal afwezig. (vooral sinds de media - aandacht is weggevallen). Eén van de grootste illusies bij trotskisten is het geloof dat je vooral grote verklaringen en media-aandacht moet hebben om mee te spelen. De realiteit is anders: een partij kan maar blijven meetellen als ze eerst goed is uitgebouwd. Groen bv. had eerst 5000 leden voor ze electoraal doorbraken.
5. Rood heeft binnen Spa weinig golven nagelaten. Er was geen massale overstap zoals we gekend hebben bij Die Linke en gedeeltelijk bij de Parti de Gauche in Frankrijk. Ik schat dat er maximum een 20-tal geïsoleerde leden De Bruyn gevolgd zijn.
6. En nu: ofwel zal Rood alleen opkomen in Antwerpen, ofwel toch nog op de lijst van de PVDA staan. Indien ik in de leiding van de PVDA zou zitten, dan zou ik twee keer nadenken voor ik dergelijke opportunisten op mijn lijst zet. Apart opkomen? dat wordt een tweede CAP - ervaring
De beste oplossing volgens mij: De Bruyn stapt uit de politiek want totaal onbekwaam. De anderen vervoegen de PVDA of roepen op om PVDA te stemmen. Met uitzondering natuurlijk van de trotskisten: die worden hopelijk buiten de PVDA gehouden want uiterst nefast voor elke organisatie waarbinnen ze werken: fractievorming, scheurmakerij, stemmingmakerij,enz...

Vindt ge het foutief dat de mensen de PVDA als communistisch zien ?
Had ge liever dat ze ze niet zien wat toch zelf zeggen te zijn ?