Magere Van Rompui moet eens aangepakt worden
 

Magere Van Rompui verdient het van boel te krijgen, zowel in het kartel, als in zijn familie.
Hij pleit natuurlijk nog altijd wel voor een hervorming, maar niet voor de hervorming die het Vlaams parlement stemde, en ook niet voor de hervorming die het kartel voor de verkiezingen beloofde.

Zou het kunnen dat hij stokken in de wielen probeert te steken, omdat hij geen minister is mogen worden? Beetje gefrustreerd nu? Kan alleen zijn sosiale status wat uitbreiden door "vriend aan huize" te worden te Laeken?

Pas op, hij heeft niet volledig ongelijk dat er dringende problemen zijn, maar hij ontkent de boodschap dat die problemen op geen enkele wijze fatsoenlijk kunnen aangepakt worden zonder eerst orde op zaken te stellen in het huishouden van de oude staat, waar papaatje de senten binnenbrengt, maar mamaatje alles uitgeeft zonder nadenken, zodat er al lang een te grote schuldenberg dreigt.
En die boodschap (eerst orde op zaken stellen in het huishouden van de oude staat) was de kern van de verkiezingsbelofte van het kartel.

Van Rompui, de magere Hein, moet dus bijgestuurd worden.
Niet door histerisch gillende domoren, wel door bezadigde, vertrouwenwekkende maar waakzame demokraten.


De Frut:

05/01 "We moeten een compromis Noord-Zuid aandurven" zegt Van Rompuy

Voormalig koninklijk verkenner Herman Van Rompuy (CD&V) voorziet geen grote omwentelingen na drie maanden interim-regering en heeft vertrouwen wat betreft het institutionele. Dat zegt hij zaterdag in Le Soir.

Herman Van Rompuy (CD&V) herinnert er aan dat hij altijd heeft geloofd in een tripartite voor een staatshervorming. In zijn ogen is de totstandkoming van de interim-regering een echte opluchting, omdat die het gevoel van stabiliteit geeft, zowel in binnen- als in buitenland.

"Ik denk niet dat er grote veranderingen komen na 23 maart, de datum waarop de interim-regering de fakkel doorgeeft aan een definitieve regering, omdat we van een meerderheid van 81 naar 101 zetels zijn gegaan", aldus de politicus.

Volgens Van Rompuy zijn we sinds de verkiezingen in juni heel wat tijd verloren en "uiteindelijk uitgeput en wanhopig" teruggekeerd naar de nota van Jean-Luc Dehaene van afgelopen zomer. Die had het over een raad van wijzen voor de staatshervorming. De politicus zegt dat de grootste zorg nu het socio-economische programma is. Ook de budgettaire politiek voor de rest van de legislatuur blijft een moeilijk thema.

Het institutionele dossier wordt daarentegen volgens Van Rompuy makkelijker omdat men met een tweederdemeerderheid vanuit de grond van de zaak kan discussiëren. Hij nodigde de Franstaligen uit om te "durven hervormen".

De Franstaligen zijn nooit zo beleefd geweest om 'uit te nodigen' of te bedelen aan de poort. Die eisen wat ze zélf willen en zeggen vierkant 'NON' tegen wat hun andersdenkende donors aan het hart ligt.

Wedden dat le roi magere van Rompuy een lekkere Belgische brok vindt?

Dit vind ik toch ook veelzeggend: 'Ook de Franstaligen dragen een grote verantwoordelijkheid. Ik heb hen meermaals gevraagd om me nu eindelijk eens uit te leggen waarom ze bijkomende bevoegdheden weigerden. We waren bereid om de regio's meer bevoegdheden te geven, inclusief bijkomende financiële middelen. Die overheveling zou de solidariteit niet in vraag gesteld hebben en ze had de regio's geen cent gekost. Voor Wallonië kan het in het kader van hun Marshallplan misschien veel interessanter zijn om fiscale tegemoetkomingen te doen dan subsidies te geven, om maar iets te noemen.'

'Noem mij eens één land in de wereld waar een publieke instantie géén bijkomende bevoegdheden wil. Dat is iets wat mijn verstand te boven gaat - om iemand te citeren.'


Ik zou ook wel eens graag de franstalige motieven kennen !!!!!

Die lijken me nogal duidelijk wetende dat regionalisatie voor de Franstaligen neerkomt op het verder overbodig worden van het Belgische niveau. En laat d�*t nu net het niveau zijn dat ervoor zorgt dat de Vlaamse miljarden hun richting uit blijven stromen.

Dat geld is een belangrijke factor natuurlijk, maar naar mijn gevoel even belangrijk is dat de Franstalige partijen absoluut een poort willen openhouden voor zeggenschap en invloed over de Franstalige gemeenschap van heel België, dus ook alle Franstaligen in Vlaanderen. Voor inwoners van BHV wordt dat steeds weer bevestigd door ongevraagde Franstalige gazetjes en pamfletjes die van tijds in onze brievenbus vallen en die door die partijen gesponsord worden. Die pamfletjes herinneren de Franstaligen er steeds weer aan dat ze vooral hun "eigenheid" moeten behouden en een eenheid vormen met (Franstalig) Brussel en Wallonië.
Voor een verdere stap naar een confederatie zou men dus de Franstalige partijen moeten kunnen overtuigen om de Franstaligen in Vlaanderen los te laten. Dat zal een radicale mentaliteitswijziging van die partijen vergen die waarschijnlijk zelfs niet met geld af te kopen is. Allé dat is de indruk die ik heb opgedaan na 14 jaar wonen in de Vlaamse rand rond Brussel.

Met andere woorden: de franstaligen willen noch de centen kwijt uit het fascistische, racistische en egoistische Vlaanderen, noch de invloed die ze er hebben sinds 1830. Andersom dulden ze het nochtans nog veel minder.

Eens Eskimo, altijd Eskimo.

Van mij mag ieder mens zijn geaardheid gerust behouden, maar zal hij in relatie met de "anderen" in zijn omgeving, werkplek, school enz.. zich gewoon moeten aanpassen
aan de belangrijkste geldende normen en waarden. De belgische wetgever heeft op taalgebied hiertoe ééntalige federale gewesten voorzien, samen met nog at clusters van gemeenten met "uitzonderlijke" structuren op taalgebied zoals het hoofdstedelijk 2talig gewest Brussel/Bruxelles.

Soms lijken die structuren nogal zwaar en overdreven - sommige buitenlanders zullen het altijd moeilijk vinden dat er in grote steden/gemeenten geen officiële "taalbeleefdheid" bestaat om bv. in Luik in de gemeentelijke administraties een nederlandstalige beschikbaar te hebben en in bv. het antwerpse een franstalige. Het doet me een beetje denken aan een belevenis die ik had in Madrid, waar er tijdens de vakantie engelstalige studenten het toeristenpubliek behulpzaam zijn om ondanks hun niet- of gebrekkige kennis van het Spaans hun weg te vinden.

Een eigering om een vreemde taal te leren is zelfs tegennatuurlijk (naar het schijnt)
misschien is het een typisch francophone hersenafwijking ?

mmh 'gefrustreerd omdat hij geen minister mocht worden'. Het was integendeel zo dat hij geen minister wilde worden. Hij is voor een tripartite. Ik heb eerder de indruk dat hij gewoon viel liever met de socialisten werkt, zoals hij in al jaren heeft gedaan onder premier Dehaene.

Herman Van Rompuy is volgens mij een eenzaat aan 't worden in zijn partij, zeker met zijn zeer gematigde Vlaamsgezindheid.