Internationalisme
 

Heeft internationalisme als einddoel het wegvallen van grenzen, of het samenwerken over de grenzen?

Vandaag de dag bestaan er burgerlijke grenzen,
Marx riep echter op tot een samenwerking over die burgerlijke grenzen,
aangezien deze burgerlijke verdeeldheid een vorm van subjectief bewustzijn was en de het klassebewustzijn ondergraafde.

Ben jij een internationalist die denkt dat grenzen niet nodig zijn en behoren tot het subjectieve bewustzijn?
Of ben je een internationalist die gelooft dat landsgrenzen van zo een groot belang zijn dat ze moeten blijven bestaan?
Of moeten er andere grenzen komen, grenzen van een bepaalde economische sector, grenzen van vriendschapsgroepen, grenzen van mensen uit een zelfde bedrijf, familie en stammen grenzen, enz.

Samenwerken zonder erkenning van de grenzen.

wat bedoel je met grenzen? is een gemeentegrens een grens? is een afbakening van een gerechtelijk arrondissement een grens?

bevoegdheden zullen steeds wisselen van bevoegdheidsniveau, naargelang dat de mensen het aanvoelen waar ze moeten zitten.

Grenzen zullen dus steeds blijven bestaan, voor sommige zaken zijn ze al weggevallen in de EU, voor andere zijn er extra grenzen gekomen binnen België.

Hoe ga je concreet een wereld organiseren zonder grenzen? Een centrale dictatuur die alles regelt, van klimaatbeleid tot de goedkeuring van een buurtfeestje?

ik stel eerder voor een Internationaal Federaal Socialistisch bewind die een deel van zijn macht laat in de Landen of Regio's

Federalisme is een vereiste voor Internationalisme

per bedrijf, per vriendengroep, per mensen met wie j contact hebt, enz.
Met andere woorden zo lokaal mogelijk.
En met werkelijk bestaande groepen, geen irreele.
Algmene maatrgeleen zoals klimaarbeleid enz. op een zo hoog mogelijk niveau,
uiteraard door democratisch verkozen en permanent afzetbare personen.

dus weg met steden en gemeentes?
weg met gerechtelijke arondissementen?
weg met politiezones?

wie gaat bepalen dat mijn straat, een straat waar er nauwelijks auto's doorrijden, waar er geen 2 auto's naast elkaar kunnen rijden, enz... moet hersteld worden?

liberalisme met andere woorden.

een regionale eenheid is even reëel als elke andere constructie. Veel reëler zelfs, aangezien de wetten van de natuur betrekking hebben op tijd en ruimte eenheden, niet op zoiets arbitrairs en artificieel als een vriendengroep.

je bedoelt een wereldparlement, waar mijn stem 0, 000 000 06 procent waard is? Waar de doorsnee zittende parlementariër niet in de verste verte wéét wat de bekommernissen van een afrikaanse boer, zuid amerikaanse arme indiaan of chinese arbeider zijn?

En wat is het verschil met anarcho-kapitalisme...?

er is geen verschil.

Jawel, basisdemocratie en (markt)socialisme is nu toch geen anarcho-kapitalisme, lijkt mij?

Er is een verschil tussen een administratieve grens, een geografische grens en een staatsgrens.

Een administratieve grens is een practische schikking: die zorgt ervoor dat een grote gemeenschap (de wereld, bijvoorbeeld) opgedeeld wordt in werkbare kleinere entiteiten, zodat goed bestuur mogelijk wordt. Het is in feite niet anders dan organisatieleer.
Alhoewel alle administratieve delen gelijke rechten hebben, splitst men het grotere geheel op in kleinere delen om het mogelijk te maken om te kunnen organiseren, en om een democrtatisch proces niet onmogelijk kolossaal te maken. Deze opdeling zel veelal beïnvloed worden door geografische, door ehtnische door culturele bestaande groepen. Maar het is geen begrenzende grens. Het is eerder een administratieve opdeling in gelijke delen, die weliswaar gediversifieerd zijn maar die gelijke rechten hebben. Dat is het beginsel van het internationalisme: eenheid in diversiteit. Samenwerking.

Een staatsgrens is iets heel anders: hier heeft men een opdeling tussen gebieden die niet louter praktisch is: men gaat hier precies ongelijke rechten hebben per gebied. Dit is het klassieke nationalisme, waarin elke staat zijn eigen voorrechten verdedigt tegenover de andere delen, en waarbij samenwerking occasioneel is en soms onbestaande is. Hier is een verschil van rechten de basis van de grenzen. Die grenzen werken dus begrenzend: voor de welvarende gebieden zowel als voor de armere gebieden. Het is de basis van ongelijkheid in de wereld. Het is de basis van het nationalisme: concurentie tussen de landen, verdeeldheid tussen diverse gebieden.

Nationalisten zullen zeggen dat het administratief verdelen van de wereld op een rationele manier onmogelijk is. Dat een dergelijke kolos onbestuurbaar is.

Het antwoord is eenvoudig: we merken steeds meer dat er internationale machten zijn, internationale problemen, internationale rampen en globale opwarming, dreiging met kernwapens. Het probleem is dat hier geen internationaal democratisch apparaat bestaat om dit aan banden te leggen, om de globale problemen op te lossen. Het internationalisme bestaat dus als probleem. Maar niet als oplossing.

De EU werkt al samen op vele gebieden, ik vind dit dus een goede basis om verder te werken. laat nu nog meer (sociale) bevoegdheden en een serieuze solidariteit erdoor komen en ik zie niet in waarom België zou moeten blijven bestaan in die versterkte EU.

maar Europa, laat staan de wereld met 1 regering, 1 centraal beslissingscentrum, neen dank u.

De mensen die in de straatwonen?
Het stadsbestuur?
Het wijkbestuur?

Veel hangt af van wat de centrale regering kan beslissen. In elk geval dient over de wereldproblematiek, over de problemen die alle aarbewoners aangaan gezocht te worden naar oplossingen, dienen deze te worden aangepakt.

Dit wil niet zeggen dat men een centralistisch wereldbestuur moet hebben, dat over alles beslist. Als een wereldorganisatie (of een Europese, een Euraziatische...) wordt ontwikkeld dient deze op elk niveau beslissingen te kunnen nemen die dat niveau aangaan. De bewoners van eilanden in de zee moeten dan niet beslissen over de normen van koekoeksklokken en ski pistes, net zomin als de bergbewoners het moeten hebben over visserij.
In een globale wereld is de enige manier om globale problemen democratisch aan te pakken een soort van gedecentraliseerde structuur.
Niet gemakkelijk, maar hoogst realiseerbaar.
De VN was een eerste poging, die door sabotage van allerlei kanten niet zo goed werkt als verhoopt. Toch vermeed deze organisatie al veel oorlogen.

Het is zo dat men zolang er geen gelijke rechten zijn in de verschillende delen van de wereld, men onmogelijk tot een overeenstemming kan komen om samen de wereld te besturen. Het internationalisme heeft dus duidelijk ook een sociaal-economisch aspekt. We zijn er nog lange niet!

en wat als er tegengestelde belangen zijn?

dus eerder samenwerken over de grenzen dan wegvallen van grenzen?

Het zijn andere grenzen: niet gebaseerd op verschillen tussen de gebieden die ze afbakenen, maar administratieve grenzen, gebaseerd op fundamentele gelijkheid met invullen van diversiteitsbehoeften.

Het ene is een kooi. Het ander is een afbakening met strepen zoals op een volleyballveld. Het bepaalt waar je bent, maar niet wie je bent.

In een internationalistische democratische maatschappij gaat men lokale tegenstrijdige belangen verzoenen, ze tot een oplossing brengen, zoeken naar een modus vivendi voor de partijen.
Dit staat haaks op een nationalistische, liberale maatschappij waar men gaat strijden om de overmacht, en er telkens winnaars en verliezers zijn.

Het ene systeem zoekt naar oplossing, het andere vraagt om conflicten.

heeft de belgische staatsgrens ooit bepaald wie jij bent?

Indien wel heb ik echt wel medelijden met u.