Hogere voedselprijzen in 2008?
 

Iedereen zal het wel in zijn portemonnee gevoeld hebben. De kost van leven is in Europa over de voorbije maanden met 3% gestegen. Voedingsproducten zoals vlees, brood en melk zijn fors duurder geworden. Dat is te wijten aan de spectaculaire prijsstijging van een aantal landbouwgewassen.

Maïs koerste vorig jaar 15% hoger en tarwe en sojabonen respectievelijk zelfs 70% en 80%. En het einde van de prijsstijgingen is zelfs nog niet in zicht. De vraag naar voedingsproducten zal de komende jaren onverminderd toenemen als gevolg van de groeiende wereldbevolking.

Ook de stijgende kooopkracht in opkomende markten ondersteunt de vraag naar voeding. Door de hogere welvaart nemen ze daar geleidelijk westerse gewoonten over zoals het hoge vleesverbruik en het drinken van koffie. Het toenemende gebruik van biobrandstoffen doet daar nog een schepje bovenop.

Aanbod kan vraag moeilijk bijbenen

Door de uitbreiding van de wereldbevolking en de woonruimte wordt het alsmaar moeilijker om bijkomend landbouwareaal te vinden.

Ook de verhoogde productiviteit zal weinig soelaas brengen. De voorbije decennia vertraagde de productiviteitstoename in de landbouw namelijk. Daardoor gaat de toenemende productie van bepaalde landbouwgewassen altijd ten koste van andere gewassen. Het aanbod van zachte grondstoffen kan de vraag dan ook moeilijk bijbenen.

Bovendien staan de voorraden van diverse landbouwgewassen op onrustwekkend lage niveaus. Daardoor zullen eventueel tegenvallende oogsten, door ongunstige weersomstandigheden of ziektes de prijzen extra de hoogte injagen. We kunnen voor dit jaar dan ook best rekening houden met de verdere stijging van de voedselprijzen.

Michel Celen - Financieel Analist - KBC Asset Management
Lees meer over dit onderwerp op www.kbc.be/focus

Dit is ook goed nieuws natuurlijk: sommige gawassen bleken een uitstekende belegging en blijken dit nog steeds. Tot 80%!!! Geldt overigens voor vele grondstoffen.

Aan de andere kant is ook wel duidelijk aan het worden dat de aarde de bevolking niet langer kan dragen. Heb er recent nog een boekje over gelzen van Jelle Reumers: De Ontplofte Aap. Je mag je afvragen hoe lang wij onze humanitaire waarden nog kunnen handhaven.

De gevolgen van de stijgende prijzen voor voeding zijn niet te onderschatten. Als de mensen beginnen klagen over de prijs van een brood, dan is er stront aan de knikker.

allee, zoveel jaar na datum worden de bevindingen van de club van Rome nog es bovengehaald. Jammer dat hun voorspellingen stuk voor stuk quatsch bleken te zijn.

Als op je geld wilt letten door bij de goedkopere zaken te gaan winkelen dan merk je weinig van de inflatie.

Misschien heeft dit te maken met het feit dat de aanbodzijde van voedsel zowat overal ter wereld door overheden bepaalt wordt...

Ik dacht dat het bericht die bevindingen eerder bevestigde?

Speelt wel een rol, maar is niet de reden. Het is toch overduidelijk dat het aanbod van de aarde grenzen heeft.

Maar dan merk je wel dat je gezondheid achteruit gaat?

Die bijlange nog niet bereikt zijn.
De ganse Sahara maakt nog geen voedsel. (Waar ze in theorie toe in staat is.)

Onzin enzo?

Was een grap dumb-ass

Quatsch?!? Ze blijken juist almaar meer de werkelijkheid te benaderen. Nogal logisch... het kernidee van de Club van Rome was dat er grenzen zijn aan groei. En je moet al bijna van slechte wil zijn om dat te ontkennen. Het is niet omdat men dat, door het idiote concept "duurzame ontwikkeling" te lanceren, wil camoufleren, dat die grenzen er niet zijn.

Schoenmaker, blijf bij je leest. Het begrip ecologische voetafdruk is je duidelijk onbekend.

Maar dan toch een grap waar waarheid in schuilt, zij het niet rechtstreeks. De goedkopere levensmiddelen zijn immers doorgaans ook het minst ecologisch in de productie.

Jezus man. Ben jij effe...

Lol enzo. :)
Die ecologische voetafdruk is me welbekend. Ik heb je daar al eens een vraag over gesteld. Laat ik ze nog eens stellen.

Wat is die ecologische voetafdruk meer dan een berekening?

Enfin. Ik wil gerust meegaan dat de aarde een max. capacititeit heeft (er is x aantal olie, x aantal atomen tout court!). Het lijkt me echter sterk dat die berekenbaar zou zijn. Enfin, of ga je zeggen dat de club van Rome met hun berekeningen correct zaten?

De 'gedachte' is niet zo moeilijk. Schaarste is een gegeven feit. De vraag is; is die schaarste berekenbaar? Me dunkt van niet.

Nog nooit de satelietfoto gezien van dat gedeelte van de sahara dat groen is?
Neen?

Neen. Post ze eens even als je wilt dat ik je geloof.

Schaarste hoef je niet te berekenen. Als ik één brood per week kan betalen, dan hoef ik niets te berekenen om te weten dat er sprake is van schaarste. Heb even overdreven, maar in die richting gaan we dus wel. Als de joden tijdens de wereldoorlog ergens in een kelder op een schoenzool zaten de knauwen, dan moesten ze niet berekenen of er sprake was van schaarste. Adrian, je bent werkelijk te ... om van mij nog antwoorden te krijgen.

Had ik ze nog, directe mundo. :)
(Nieuwe pc enzo.)

Enfin. Als je interessante literatuur daaromtrend wenst, lees gerust het boek 'Leve de Globalisering' van Johan Norberg eens. Werkelijk een boeiend boek op dat vlak. Hij maakt daar ook verwijzingen naar en legt het verder uit.

(En mocht je je afvragen of het een dubieus boek is, etc. Het wordt gebruikt aan een universiteit, volgens een kennis. Dus ik vermoed dat het wel effectief 'iets' waar is.)

Enfin, bottom line. De sahara is - mits investering - een bron van landbouwgrond.

Zolang de overheid voedsel regelt, gaan we daar inderdaad naar toe. :)
Indien het niet zo is, indien zelfs 'overheidsloskoppeling' van de voedselvoorraad, er voor zorgt dat er niet genoeg voedsel is voor iedereen, het zij dan zo.

Maar er is geen enkele reden om nu al te vermoeden dat de grenzen van voedsel bereikt zijn.