Marie-Rose Morel (Vlaams Belang) zwemt tegen de roddelstroom in
'Ben ik nu zo'n bitch?'
'Als ik alle geruchten over mij moet geloven, lijk ik Paris Hilton wel. En ik had al zoveel koosnaampjes', zucht Vlaams Belang-politica Marie-Rose Morel (35). Ze gaat deze dagen over de tong als de splijtzwam van het Vlaams Belang, mede door haar volgens sommigen veel te nauwe band met partijvoorzitter Frank Vanhecke.
Marie-Rose Morel had rond het jaareinde al laten verstaan dat 2007 voor haar een rampjaar was geweest. De verkiezingsuitslag viel tegen, haar huwelijk strandde en mondde uit in een vechtscheiding. En dan ontdekte ze ook nog eens dat haar echtgenoot, een gerespecteerde cardioloog, haar doen en laten bespiedde door een track & trace -toestel onder haar BMW te bevestigen.
Maar 2008 lijkt niet veel beter van start te gaan. Zowel van binnen de partij als erbuiten krijgt Morel bakken kritiek over zich heen vanwege haar eigengereide, nukkige stijl en haar 'bevoorrechte relatie' met Frank Vanhecke, die zopas bekendmaakte te willen stoppen als partijvoorzitter.
Collega-politici noemen Morel de Eva Braun van de Wetstraat , de Mata Hari van het Vlaams Belang of dichten haar Yoko Ono-eigenschappen toe. Haar vroegere partijgenoot Jurgen Verstrepen - ondertussen overgestapt naar Lijst Dedecker - vergeleek haar zelfs met Madame de Pompadour . Marie-Rose Morel: 'Laatst maakte een commentator de vergelijking met Carla Bruni. Nu hebben we iedereen wel gehad, dacht ik toen.'
'Frank en ik zijn goede vrienden', zegt Morel nog voor het begin van het gesprek. Meer commentaar wil ze over die heisa niet kwijt. 'Er wordt beweerd dat ik een grote invloed had op Frank. Toegegeven: ik kan soms wat drammerig overkomen en ben misschien op sommige momenten wat te fanatiek met mijn werk bezig. Maar ik heb met Frank in het partijbestuur ook heel veel discussies gehad, soms ook hard tegen hard.'
DS: Filip Dewinter en Gerolf Annemans, de andere partijboegbeelden, waren uw inmenging in Vanheckes bezigheden anders zo beu dat ze hem voor de keuze stelden: opstappen als voorzitter of we beginnen een eigen partij.
Marie-Rose Morel: 'Dat zijn leugens. De beslissing van Frank Vanhecke om op te stappen als voorzitter was tweehonderd procent zijn eigen keuze. Hij is twaalf jaar lang voorzitter geweest. Dat is een eeuwigheid in de politiek. Hij vond dat het tijd was voor iemand nieuw in die functie, iemand met een frisse kijk. Dat siert hem, want als Frank Vanhecke nog 225 jaar partijvoorzitter had willen blijven, dan had de partij hem dat meteen gegund.'
'Frank en Filip zijn jeugdvrienden sinds hun vijftiende. Vlaams Belang is hun levenswerk. Denk je echt dat die zich zo gemakkelijk uit elkaar laten spelen?'
DS: Vanhecke zou voor zijn terugstap een zetel in het Europese parlement zijn beloofd, net als u. Misschien vandaar dat hij zo deemoedig afscheid nam van zijn voorzitterschap?
(fel) 'Dat is gelogen. Er is Frank noch mij iets beloofd. Zo ben ik trouwens niet. Ik ben niet te koop voor een lepel suiker.'
'Er is trouwens nog met geen woord gerept over de Europese verkiezingen. De partij weet dat ik in 2009 heel graag opnieuw de eerste vrouwelijke plaats op de Europese lijst wil verdedigen. Toegegeven: het is een zeer prestigieuze plaats. Maar ik laat mij daar niet voor omkopen. Ik ben wie ik ben. Ik zal blijven zeggen wat ik denk en vind.'
DS: Al die roddels over u die nu al maanden gretig de wereld worden in gestuurd, bewijzen toch minstens dat het slecht gesteld is met uw populariteit, ook binnen de partij.
'Je hebt altijd vrienden en vijanden, overal. Door sommigen word ik als een bitch afgeschilderd. Ben ik dat? Niet iedereen moet mij Mieke Populair vinden. Maar ik ga er toch vanuit dat ik, ook binnen de partij, over veel meer vrienden dan vijanden beschik.'
'Ik word enorm vaak gevraagd om bij partijafdelingen te komen spreken. Vaak klinkt het dan achteraf dat ik toch niet diegene ben voor wie ik onder andere in de media word versleten. (lacht) Ja, van tijd tot tijd ben ik een zeer aimabele juffrouw.'
'Ik heb ondertussen wel één zaak geleerd. In de politiek is blijkbaar echt alles toegelaten om de andere onderuit te halen. Als je dan nog eens vrouw bent en bij Vlaams Belang zit, komen bij de tegenstanders blijkbaar ook de echt smerige trucs boven. Ik betreur dat, maar ik wist op voorhand dat ik als 25-jarig meisje niet voor de fortune and glory in de politiek moest stappen, en al zeker niet door bij Vlaams Belang te gaan.'
'Ik blijf me trouwens ergeren aan het enorme seksisme in de politiek. Van elke vrouw onder de 40 willen ze een babe maken, zelfs van Caroline Gennez. Hoe ze die in rokjes gewrongen en op hoge haken hebben gezet... Ik doe aan al die fotoshoots en andere toestanden niet mee. Ik ben een moeder van twee kinderen, geen stoeipoes.'
DS: U wordt als superambitieus omschreven. Was het trouwens niet uw stille ambitie om zelf partijvoorzitter te worden?
'Goh, nog zo'n verhaal. Ik zal u zeggen hoe lang mijn partijvoorzitterschap zou duren: nog geen 24 uur. Ik ben geen consensusfiguur. Ik bezit gewoon niet de gave van de diplomatie. Ziet u, de meeste mensen vinden mij nogal een hevige. Terecht.'
DS: En wij maar denken dat enige diplomatie een minimumvereiste is voor een politicus. Is Bruno Valkeniers dan wel een goede voorzitter?
'Ik hou van de zakelijke en ook radicale stijl waar Bruno voor wil gaan. Wij kennen elkaar al lang. Mij lijkt hij een prima keuze.'
'Nu, de beslissing is nog niet gevallen. Vermoedelijk zullen er nog andere mensen opstaan. Ik zal dan bekijken wat die mensen de partij te bieden hebben. We gaan wat kort door de bocht om er al op voorhand vanuit te gaan dat er geen andere kandidaten zullen zijn.'
DS: Nog geen spijt van uw naar verluidt zeer hardnekkig verzet tegen het binnenhalen van Jean-Marie Dedecker?
'U doet nu alsof ik, en alleen ik, de deur voor Dedecker heb dichtgeslagen. Die beslissing is door de partijraad genomen, het hoogste partijorgaan.'
'Ik was inderdaad tegen de komst van Dedecker. Hij heeft voor ons geen toegevoegde waarde. Ik was blij voor hem toen bekend raakte dat hij een eigen partij stichtte. Mensen die nu op hem hebben gestemd, waren anders toch niet naar Vlaams Belang gelopen. Die zaten bij de Open VLD en de SP.A te wachten op een nieuw rechts alternatief.'
DS: De vele opofferingen, uw privéleven dat overhoop ligt. Is het dat allemaal wel waard? Want geef toe, als lid van een oppositiepartij krijgt u nog maar weinig gerealiseerd in de politiek.
'Met dat laatste ben ik het niet eens. Met onze vakbondscel, die de discriminatie en de fraude door de traditionele vakbonden laakt, boeken we op dit moment de eerste resultaten. Dat doet echt deugd, want het was een felle strijd waarbij de vakbonden al hun trucs bovenhaalden.'
' (zucht) Ik heb in dit dossier de traditionele vakbonden leren kennen als een aidsvirus. Elke keer dat je dat virus aanvalt, verandert het van structuur, waardoor het niet te bestrijden valt. We hebben ons nu een waardige Peter Piot getoond door te laten zien dat je met hard werken en op de tanden bijten de resistentie van dat virus toch kan doorbreken.'
DS: En is dat de voldoening die u zoekt?
'Het is de afgelopen maanden zwaar geweest, dat geef ik grif toe. De roddels en geruchten zijn zwaar om dragen voor mijn familie. Had mijn huwelijk het overleefd wanneer ik niet in de politiek was gegaan? Misschien. Maar als je op een gegeven moment vaststelt dat je beiden op een volledig andere golflengte zit, gaat het niet langer.'
DS: U bent 35 en zit nog maar vier jaar lang bij Vlaams Belang, maar toch bevindt u zich met grote regelmaat in het volle stormgeweld. Nooit schrik dat het u allemaal wel eens te veel wordt?
'Ik heb de afgelopen maanden vaak aan Freya Van den Bossche gedacht omdat we gelijkaardige dingen hebben meegemaakt. Ik had echt heel hard met haar te doen. Ik heb haar zelfs een mailtje willen sturen om haar een hart onder de riem te steken. Al is dat er niet van gekomen.'
'Mijn voordeel is dat ik nooit zo hard ben opgehemeld als Freya. Ik ga dus ook niet die harde knots krijgen omdat ik niet van zo hoog zal vallen. Ik besef wel dat het ooit kan gebeuren. Maar dat ga ik mezelf op dat moment niet verwijten. Ik heb dit tempo nodig. Ik ga in sommige dingen door tot het bittere einde, soms tegen beter weten in. Maar ik moet dat, anders word ik ongelukkig.'
DS: Kan u zich een leven zonder politiek voorstellen?
'Absoluut. Ik zou daar geen traan om laten. Ik heb tien jaar lang een hostessenbureau met meer dan vierhonderd medewerkers geleid. Toegegeven: 2008 is niet begonnen zoals ik had gehoopt. Maar dat wil zeggen dat het vanaf nu alleen maar beter kan gaan.'
Werner Rommers
