Heeft u wel eens een dier geslacht en dan opgepeuzeld?
 

De grote meerderheid van mensen op deze planeet slacht dagelijks dieren om ze te verorberen.

In onze maatschappij hebben wij die bloederige, wrede, primaire, maar menselijke handeling weggemoffeld en geautomatiseerd. Wij verslinden gigantisch grotere hoeveelheden vlees dan de mensen die hun eigen beesten slachten, maar we zien het kelen zelf niet. Dat gebeurt in reusachtige industriële slachtfabrieken, waar miljoenen beesten opgehokt zitten, wachtend op hun dood.

Toch de vraag: hebt ge zelf al ooit een beest geslacht en het daarna geconsumeerd? En zoja, wat voor effect had dat op u?

De vleesindustrie, de menselijke natuur, de omgang met wreedheid... allemaal boeiende gespreksonderwerpen en ne keer iets anders dan homo's en Marokkanen (hoewel Marokkanen veel beesten slachten en homo's dikwijls vegetariër zijn, wat ons dan doet vragen hoe dat zit met Marokkaanse homos.)

'k heb al eens een vlieg ingeslikt.

Zoals Kurtz in Apocalypse Now. Wreed, dat wel.

Ik ben homo en vegetariër, dus tot zover klopt het allemaal. Maar ik weet niet of ik akkoord kan gaan met de zogeheten "wreedheid" van de vleesindustrie. Die is er inderdaad vooral om het ongezellige bloed en geschreeuw uit ons gezichtsveld te houden, maar ik heb niet de indruk dat de regel in die industrie echte wreedheid is. Ik zou het eerder een extreme objectivering van het dier noemen, en een totaal gebrek aan respect voor andere levende wezens dan mensen. Wreedheid houdt volgens mij in dat degene die wreed is er een soort van genoegen in schept om een ander pijn te berokkenen. Ik denk niet dat mensen die in slachthuizen werken daar doorgaans veel genot uit putten, ze draaien denk ik mentaal gewoon de knop om als ze 's morgens beginnen en draaien hem terug als ze naar huis gaan. Wreedheid veronderstelt een soort van relatie tussen degene die pijn berokkend en het slachtoffer. Een machtsrelatie vooral. Ik denk dat slachters totaal geen relatie hebben met hun slachtoffers, en die eerder als voorwerpen zien die moeten "geprocessed" worden. Je kan natuurlijk argumenteren dat heel de vleesindustrie op een algemeen niveau een grote wreedheid bevat, omdat er toch onnoemelijk veel lijden achter die muren van die slachthuizen en kwekerijen plaatsvindt, maar nogmaals ik vind het eerder een soort apathie. De houding van de mens tegenover slachtvee is van de intense boer-vee relatie verschoven naar het soort van relatie dat een psychopaat met zijn slachtoffer heeft: ontdaan van elke emotie en perfect berekend.

Ja. Konijntjes.

Het vel stroop je het best af door het dode konijn aan de twee voorpoten op te hangen.

Is het lekkerst met pruimen, en een ferme trappist bij de saus.

Duifjes, ook zeer lekker, dood je door de nek om te wringen. Effe de ogen sluiten en dan lukt het wel.

Wie niet eet gaat dood. En de groenten worden steeds duurder.

Ik denk dat iedereen die zowat een halve eeuw oud is, en "van den buiten" komt, geen problemen ziet in het vakkundig slachten van dieren.
En wel degelijk een soort respekt heeft voor die slachtdieren.
Je hebt er geen "menselijke" relatie mee, maar wel een "natuurlijke" (in de zin van: volgens de natuur: leven en laten leven, maar wel eten of opgegeten worden)

Tot ongeveer de jaren 80, hield ik wel eens een konijntje of een kieken voor de slacht. Ik slachtte ze zelf, ik heb dat geleerd van mijn vader.
Van mijn moeder heb ik geleerd om nooit maar dan ook nooit dierenmishandeling te tolereren. Ik versta onder dierenmishandeling: nutteloos pijn doen. (dus ook: een leeuw, met zijn "wilde" genen onmogelijk te domestikeren, in een kotteke houden of in een sirkus kunstjes laten doen)

Ja, maar ik vind geen gepaste optie.

Mn grootvader had vroeger zoals zoveel ouwe mensen op cité duiven en konijnen. Die gingen geregeld wel eens onder het mes. Zo heb ik toen al eens duifkes de nek omgewrongen, in heet water geduwd en gepluimd, en konijntjes opengesneden nadat mn grootvader ze k.o. had gemept.

Ik krijg al watertanden als terug dat beeld van zo gevilde konijntjes aan de wasdraad zie. :watertandendsmily'ke:

Liet vroeger zelfs schapen en varkens slachten thuis.
Konijnen en kippen zijn nog regelmatig het slachtoffer van hun lekkere smaak.

Welke inpakt dat op mij heeft of had, gewoon dat ik er met nog meer smaak van eet, Want ik weet waarom die dieren het leven hebben moeten laten.

Wat ik er van vind, normale gang van zaken.
Ik steek werk en eten in hen en zij bezorgen mij een heerlijk lekker maal.

Een plant is immers ook een levend wezen en moet onze eetlust ook betalen met zijn leven, zie dus echt geen verschil tussen het slachten van dieren op zo'n diervriendelijk wijze of het zo snel mogelijk afmaaien van groenten.

Ik heb het liefst dat mijn vlees zo snel en pijnloos sterft, en dat gebeurd, althans wanneer de regels worden gevolgd, in die mooie doodsfabrieken. Maar ik probeer wel om niet te hypocriet te zijn, ik snap dat het beest op mijn bord een koe is, en mocht er ooit om een of andere reden geen beter alternatief zijn dan zou ik het wel kunnen (denk ik dan).

Konijnen, kippen, ganzen en eenden heb ik al geslacht. Mijn eerste konijn als ik 10 jaar was. Mijn eerste eend geschoten op zelfde leeftijd.
Ik heb er nooit plezier in gevonden om dieren te doden/slachten/kuisen, en hou ouder ik word, hoe minder het mij bevalt. Moest ik op mijn ééntje wonen zou ik mischien zelfs veel minder vlees eten, maar ik heb nog kinderen die opgroeien en ik denk dat men vlees nodig heeft om zijn lichaam op te bouwen. Mensen zijn inderdaad alleseters. Het is trouwens opmerkelijk dat zoveel kinderen liever vlees als groenten eten, mijzelf inbegrepen. Groenten heb ik pas later graag beginnen eten, als kleine gast lustte ik ze enkel onder vorm van soep.

Kippen, duiven, konijnen, een haas, een hert.... Vroeger veel katten maar dat was tegen overpopulatie en niet omdat ik honger of koud had.

Een hert? Kijk, dat vind ik nu echt schandalig zie. Dat is zo'n sprookjesdier. Dat huppelt vrolijk en stil rond in de schone bossen. Daar kijkt ge met ne verrekijker naar, terwijl ge in een innige omhelzing met uw vrouw ligt te snoezen.

Zo'n schoon beest hakt ge toch echt niet met nen bijl zomaar in stukken. Dat is not done.



Ik heb ooit eens kikkerbillen zien klaarmaken. Daar krijg ik nog altijd de creeps van. Zelf gevangen kikkers gewoon de poten van het lijf rukken terwijl ze nog leven. Cruel bastards. Maar wel heel lekker natuurlijk. Enfin, eerst kotsen en dan eten. Het werkt. :twisted:

Ik heb geen beest pijn gedaan in 10 jaar en ben het niet meer van plan. Probleem is dat er in mijn streek zodanig veel fauna zit dat ge vroeg of laat wel iets zult omverrijden. En herten, het loopt er hier letterlijk vol van, een echte plaag, maar wel goed vlees.

ik ben vegetariër.
geen hypocriet gedoe voor mij.

voor uwe verfijnde appetijt.
dat geeft nogal een gerust gevoel zeker.

Waarom zou ik mij moeten schamen of schuldig voelen aan het slachten van een dier?

Elke mens heeft namelijk 4 hoektanden die door de natuur zuiver ontworpen zijn om andere dieren te doden en verscheuren.

Daarbij komt dat ik niet verlang dat de leefplaatsen van wilde dieren verdwijnen om plaats te maken voor mijn luxe terwijl ik met mijn auto rondrijd.
Of dat bossen worden gerooid omdat het anders te onveilig is voor mij om een goedkope vliegreis te maken.
Of dat heelder oerwouden en steppe worden omgeploegd omdat ik aardolie nodig heb als brandstof voor mijn auto en verwarming of airco.
Of dat de vogels hun vluchtroutes verleggen, omdat ik midden in hun routes een wolkenkrabber wil bouwen, omdat ik dan een mooi zicht op zee heb.
Ik bejaag en dood geen dieren voor mijn ontspanning en plezier.

Nee, ik dood enkel dieren voor mijn bek en laat de rest ongemoeid en ik zie dus helemaal geen reden waarom dat op mijn gevoel of emoties zou moeten werken.

Ik ben veganiër.
Ik slacht alleen spitsmuizen.
Ondieren, dus.

Wat een racistische uitspraak zeg ,enkel maar het muizenras willen doden:-P

Ik zou wel eens willen vissen, en dan mijn eigen gevangen vis opeten.

Daar word je een slapjanus van. :-D