Ploetermoeders zagen en klagen
 

Axelle Red en Fiona O Neill voelen zich door de feministen in de fuik gezet.
Dit zijn beroemde vrouwen die alles willen en het ook bereikt hebben: succes in de carrière en huis- tuin- (en keuken??? ontplooiing en veel kindjes.
Maar ze voelen zich plotermoeders, door het feminisme in de val gelokt.
Alles hebben en dan maar zagen en klagen.

Axelle brak in haar liedjes een lans voor het onthaasten via de liefde.
Prendre le temps...

Welnu, laat ze haar daden steken waar haar liedjestekst uitkomt...


Toch klasse, die Axelle, die bij wijze van uitzondering eens geen blotewijven-cover oplevert voor HUMO...

Sorry maar Axelle als blote cover op de voorkant van een magazine is niet gezond voor men libido. De enigste die daar profijt uithalen zijn de producenten van viagra.

Al was ik de enige die haar wou, ik zou haar nog willen, en daarvoor moet ze zich niet eens uitkleden.

Toegegeven, ik word gek van roodharigen alleen al.

Sorry maar haarkleur alleen?

Je moet ergens beginnen schiften, anders wordt het al te gek.

En dan heb je nog van die vrouwen die in hun verlovingstijd op hun zieltje zweren dat ze het huishouden gaan doen, terwijl jij de kost verdient, en geen jaar later lopen ze tranen met tuiten te schreien met een kind op hunj arm en een tweede op komst, omdat ze liever willen gaan werken. En nog een beetje later duwen ze je, naast hun minuscuul loontje, een bezem en een vaatdoek in de hand, waarna ze beginnen janken dat ze het allemaal beter zelf doen. Voor je t weet sta je aan 't fornuis en wissel je pampers...

een vrouw die zegt dat ze liever thuis het huishouden wilt doen en niet wilt gaan werken, daar moet ik niets van weten.

Dergelijke beloftes doen mij twijfelen aan de oprechtheid van het huwelijk dat gaat afgesloten worden.

'till death do us part maakt trouwens elk huwelijk verdacht...

Ik zou ze niet herkennen als ze hier voor mijn neus stond, bloot of aangekleed:lol:

Voor ene keer akkoord met filo.
Lelijker wijf zag ik nooit,of toch,ja,Marie Gevogelt en dikke Margriet.
Word maar eens wakker naast zulke zwetende vetkwallen.

Groot gelijk. Stuur ze maar naar mij toe.

Iedereen heeft zo zijn verwachtingen en voorkeurtjes en doet zo van allerlei beloftetjes...

Niet in slaap vallen...

Verdacht of voltrokken???

En ze heeft groot gelijk!!
Het leven is zo één grote uitbesteding geworden, alles wordt uitbesteed: de zorg voor de ouders en nu zelfs ook de zorg en de opvoeding voor de kinderen want de school of het kinderopvang moeten hiervoor instaan, als het even kan maken we zelfs het eten van de kinderen liefst niet zelf, en het werk in het huishouden is ook voor een ander, enzovoort.
No offense naar de vrouwen toe die dit doen, hoogstwaarschijnlijk word ik er later zelf ook zo eentje. Maar het feit dat de vrouwen dankzij al die gelijkheidsonzin nu bijna verplicht zijn om even hard mee te gaan in de rat-race dan mannen heeft zijn nadelen, en daarvan hebben we volgens mij alleen nog maar het topje van de ijsberg van gezien (zijnde minder kinderen, meer relationele problemen, bijgevolg meer scheidingen, burn-out, stress, depressies, ongezond leven met allerlei ziektes tot gevolg, ...). Deze zijn allemaal een gevolg van tijdsgebrek, en het feit dat de vrouw nu ook volledig uitgemolken mag worden door de arbeidsmarkt, als ik het even zo grof mag verwoorden.

Waar fulmineer je nu eigenlijk tegen? Tegen je eigen angst om een sloof te worden? Waarom toch altijd direct meestappen in dat modernistisch geweeklaag?

Het voordeel van die gelijkheidsonzin is, dat je tenminste zelf de keuze kan maken waar je voor kiest. Als de keuze zelf je al schrik aanjaagt, is dat zeer erg, maar het blijft onzinnig daar anderen de schuld van te geven of een rondje 'blame the system' ten beste te geven.

Vraag het aan mijn moeder, mijn tantes alle vrouwen van hun generatie: het ging niet alleen om gelijke rechten, maar ook om de keuzevrijheid die rechten al dan niet uit te oefenen. Een ont-voogdingsstrijd.

Overdrijf je nu niet een beetje ? De kern van het artikel was o.a. dat moeder zijn èn een rijke carrière najagen een moeilijke en vermoeiende combinatie is.

Moest je daar nu een nieuw onderwerp voor starten ?

Ik heb het artikel gelezen, wel niet volledig.

Het gaat allemaal over façades, schone schijn ophouden en overdreven psychologiseren. Enerzijds zitten klagen over nagenoeg niet te verteren, maatschappelijk en door feministen (?) opgedrongen perfectionisme, maar anderzijds wel beamen dat hun man zich maar beter nergens mee bemoeit en dat ze het eigenlijk zelf willen. Als je jezelf dat soort schizofrene situatie op de hals wilt halen, klaag er dan ook niet over.

Modernistisch geweeklaag. Ergens is de illusie hun hoofd binnen geslopen dat je alles met alles kunt combineren en plots krijgen de media, de maatschappij, de feministen, et al. de schuld van het feit dat dit niet lukt.

Wat Axelle Red beschrijft is trouwens zeer herkenbaar. Voor ons was het ook moeilijk kiezen tussen onze appartementen in Parijs en Brussel, dit terwijl de huishoudhulp het liet afweten :roll::roll::roll::roll: