Oorspronkelijk geplaatst door bloedverwant
(Bericht 3257253)
“Een gulden gedragsregel is de wederzijdse tolerantie, want wij denken niet allemaal op dezelfde wijze. Wij zien slechts een deel van de waarheid en meestal vanuit een verschillende invalshoek. “
Mahatma Ghandi
Toen het Derde Rijk in 1945 werd verslagen, kwam een menselijke tragedie aan het licht, die tot op vandaag zijn gelijke niet kent: de Holocaust. Het was een ontdekking die alle andere gruwelen van de oorlog overschaduwde. De herinnering aan deze slachtpartij speelt nog altijd een enorme rol op wereldvlak. Zo konden de Joden, als wreedst getroffen volk, steeds terugvallen op de Shoah, wanneer het een excuus zocht voor de gewelddaden die het pleegde tegen de autochtone bevolking. Als we objectief oordelen over het Israëlisch-Palestijnse conflict, komen nochtans duidelijke parallellen aan het licht met de lijdensweg van de joden in de jaren 40'.
Ik wil zeker het kwaad dat de joden werd aangedaan niet minimaliseren. Met het citaat van Ghandi voor ogen, verwondert het me echter sterk dat een volk, dat zo door rassenhaat getroffen werd, een zo'n grote mate aan intolerantie tegenover de Palestijnen aan de dag legt. In plaats van vreedzaam toenadering te zoeken tot de inwoners van het land dat ze inpalmden, minachtten ze hen en verdreven ze hen uiteindelijk naar de grensstreken. Alsof dat nog niet genoeg was, is één van die stroken, de Gazastrook, sinds de verkiezingsoverwinning van Hamas in 2007 ommuurd en volledig afgesloten van de buitenwereld.
De situatie in dit gebied is ronduit erbarmelijk. Hoewel Hamas overal ter wereld als een terroristische groepering staat geboekstaafd, maken haar raketten zelden slachtoffers. Dit in tegenstelling tot de Israëlische luchtraids, die wel doel treffen, veelal onschuldigen. Als reactie op de (nochtans democratische) overwinning van Hamas, volgden zware sancties, nog voor Hamas zelfs maar een teken van haar goede wil kon geven. Belastingen werden niet meer uitbetaald aan de Palestijnse Autoriteit, internationale hulp werd geblokkeerd en de regio werd verzegeld door de Muur, terwijl de Israëli ook lucht- en zeeverkeer controleren. Na zulke harde maatregelen mag het niet verbazen dat Hamas het geweld weigert af te zweren.
De economie, die na het corrupte beleid van Fatah al niet veel meer voorstelde, is nu volledig ingestort. Volgens het CIA World Factbook leeft meer dan 60% van de Palestijnen er onder de armoedegrens. Voor haar voedselvoorziening is het gebied afhankelijk van voedselhulp. Ondervoeding is de werkelijkheid van elke dag en de werkloosheidsgraad is torenhoog.
Zoals Knack het omschreef: “De Gazastrook staat bekend als de grootste openluchtgevangenis ter wereld. Ruim 1,4 miljoen Palestijnen leven er achter een muur in een gebied van grofweg 360 vierkante kilometer.” Dat is bijna 4000 inwoners opeengepakt per vierkante kilometer, zonder werk, zonder eten, vaak afgesloten van de familie die ze achterlieten aan de andere kant van de afsluiting. Elk van hen verkeert in constant levensgevaar door de luchtaanvallen en de angst voor een grootscheepse invasie stijgt met de dag. Als aan die toestand niet snel een eind komt, zal het voor velen hun graf zijn. Dan zal de Gazastrook in een gigantisch concentratiekamp veranderen. (als de Verenigde Naties niet voor de essentiële voedselhulp zouden zorgen, was dat waarschijnlijk nu al het geval)
De Palestijnen zijn een trots en diep religieus volk. Als Israël denkt dat zij in deze mensonterende omstandigheden hun geloof en wilskracht zullen verliezen, dan doet het er goed aan naar het eigen verleden te kijken. Het weinige dat de Palestijnen nog rest, zullen ze tot de dood verdedigen en met elke extra meter grond die de Israëli’s inpikken, groeien de aantallen van de Hamas-milities.
Enkel een genocide, of een wederzijdse, respectvolle dialoog kan dit conflict voor altijd oplossen. En het zijn de Joodse onderdrukkers die het initiatief zullen moeten nemen. Bovendien zullen beide partijen de irrationale wens naar een eigen, etnisch zuivere staat moeten opgeven. Tenslotte wordt ook België niet enkel door Belgen bevolkt, net zomin als Frankrijk door Fransen of Duitsland door Duitsers. Zo zal ook een Palestijnse staat een joodse minderheid moeten tolereren en de Joden evenzeer een moslimbevolking. Een muur bouwen en de twee volkeren in gescheiden hokjes onderbrengen is onmogelijk en onredelijk. Want veel mensen in dit conflictgebied zijn evenzeer gehecht aan hun grond en de vriendschappen die ze doorheen hun leven opbouwden, als aan hun geloof. Niet iedereen is bereid te verhuizen voor een zogenaamd hoger, politiek doel.
|
