Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door vavli
(Bericht 3269979)
Kan iemand een link zetten naar dat interview? heb het zelf niet gelezen.
|
Print
download pdf download pdf
door Walter Pauli
Peter Mertens: 'We hebben nu drieduizend leden en over een jaar hopen we er vierduizend te halen. Dan zijn we even groot als Groen!.'
Peter Mertens, nieuwe voorzitter van Partij van de Arbeid, vindt inspiratie bij SP en Die Linke
'PVDA beschouwt zich niet langer als extreem linkse partij'
Als op 2 maart het PVDA-congres groen licht geeft voor de plannen tot koerswijziging, zou het kunnen dat de sp.a en Groen! er een concurrent op de linkerflank bij krijgen. De PVDA bezocht de SP in Nederland en Die Linke in Duitsland, en verandert van koers.
Door Walter Pauli
BRUSSEL l Het is een operatie waarin een paar van de heiligste communistische huisjes sneuvelen. De nieuwe partijvoorzitter Peter Mertens: 'Wij blijven marxisten en dat volstaat. De PVDA is niet meer stalinistisch of maoïstisch.'
Op zondag 2 maart loopt 'het achtste partijcongres' van de PVDA af. De naam doet nog denken aan vervlogen dagen in Peking of Moskou, maar de aankleding is anders. Geen affiches over communisme, geen uitweiding over het historisch en dialectisch materialisme. Dat zou de Belgische arbeiders niet interesseren, en dus leurt de nieuwe PVDA er ook niet meer mee. "In plaats van een belerende zijn wij een luisterende partij geworden. Onze verkiezingsprogramma's worden nu opgesteld na consultatie van duizenden mensen. Niet dat we alles herhalen wat zij zeggen, want dat zou populistisch zijn. Maar we luisteren wel." Aan het woord is de nieuwe partijvoorzitter, Peter Mertens (37). Ook dat is nieuw, want sinds haar stichting kende de PVDA slechts één voorzitter, Ludo Martens. Maar Martens is ernstig ziek en was geen kandidaat meer om zichzelf op te volgen.
De personeelswisseling aan de top gaat gepaard met een structurele verandering. Veertig jaar terug, in het mythische jaar '68, legden Ludo Martens en Kris Merckx de basis van wat eerst Amada ('Alle Macht aan de Arbeiders') en later de Partij Van De Arbeid (PVDA) zou worden. De PVDA noemde zichzelf 'marxistisch-leninistisch', haalde veel inspiratie uit maoïstische China en bleef ook de politiek van Stalin verdedigen. Meer dan de KP of de trotskistische Radicale Arbeiders Liga (RAL) was Amada/PVDA de radicaalste exponent van wat afwisselend extreem of klein links heette. Bovendien gaven de communistische organisatiestructuur ('democratisch centralisme') en de totale discipline en toewijding die van de leden gevraagd werd, de PVDA een erg sektarische reputatie.
De partij deed al pogingen tot vernieuwing. Maar de 'verruiming' met Dyab Abou Jahjah tot Resist liep faliekant af. De PVDA leek op sterven na dood, tot Dirk van Duppen met zijn kiwimodel nationale bekendheid kreeg. De kiwi zorgt voor een revolutie in de prijzen voor medicijnen, maar een kalasjnikov komt er niet meer aan te pas. En bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 waren er ineens tal van PVDA-verkozenen. De partij trok lering uit het succes: blijf 'de kleine man' verdedigen, maar doe dat niet langer met grote theorieën. Wel met concrete acties, in verstaanbare taal. Mertens: "Het is ook eenvoudiger om lid te worden. Je onderschrijft het politieke programma van de PVDA en je betaalt twintig euro lidgeld. Je moet geen meerdaagse cursus marxisme-leninisme meer volgen. We hebben nu al drieduizend leden en over een jaar hopen we er vierduizend te halen. Dan zijn we even groot als Groen!."
Het is dus breken met het eigen verleden om te overleven. Nog in de jaren negentig schreef Ludo Martens een hardnekkige verdediging van Stalin bijeen. Mertens: "Ik ontken de verdiensten van Ludo Martens niet en we gaan zeker geen afrekening maken met het eigen verleden. Maar we willen wel moderne communisten zijn en kiezen voor een andere aanpak in de toekomst. Vorig jaar zei PVDA-dokter Mie Branders in een interview met De Morgen nog: 'Wij voelen ons geen stalinisten.' Ik ga verder: 'Wij zijn geen stalinisten.' Ik huil daarom nog niet mee met alle rechtse critici die in de communistische geschiedenis slechts een zee van bloed zien. Dat klopt niet. Alleen heb ik met de Sovjet-Unie of China niets meer te maken. Je rekent CD&V toch ook niet af op de steun van de Spaanse christendemocraten aan Franco in 1936? Je kunt je toch niet inbeelden dat journalisten in een interview met Caroline Gennez voortdurend terugkomen op Hendrik De Man? Net zo heeft de PVDA niets te maken met het stalinisme of het maoïsme. Waarom zou ik één seconde sympathie moeten hebben voor de Rode Khmers? Ook het Cuba van Fidel Castro is voor ons geen rolmodel. Ze hebben daar prachtige zaken gedaan, ze hebben fouten gemaakt. Zij, niet wij. Cuba bindt de PVDA niet."
Was - is - de PVDA ook geen revolutionaire partij? Mertens: "Ik bekamp de regering-Verhofstadt, maar ik smeed daarom geen plannen om zijn auto op te blazen, hé. Maar stel dat de Tweede Wereldoorlog morgen weer zou uitbreken, dan zou ik alle PVDA'ers weer oproepen om bij de partizanen aan te sluiten. Net zoals ik begrijp dat Nelson Mandela in de jaren zestig ooit geen andere uitweg zag dan de gewapende strijd. Maar de PVDA is niet extreem links: wij kanten ons tegen extremistisch geweld �* la CCC of DHKP-C. (grijnst) Al vind ik, samen met kranten als De Morgen, de vrijspraak van Fehriye Erdal wel terecht. We mikken vooral op de revolutie met ideeën: we waren bijvoorbeeld de eersten om de verlaging van de btw op energie tot 6 procent te bepleiten."
Maar wordt het niet dringen aan de linkerzijde, met de concurrentie van sp.a-rood? Mertens: "Ik zie Eric De Bruyn geregeld, maar zijn optie is de mijne niet. Hij wil de sociaaldemocratie van binnenuit linkser maken, ik kies voor een herkenbaar, een marxistisch alternatief. Hoe dan ook komt onze strijd De Bruyn niet slecht uit: de sp.a wordt eindelijk aan haar linkervleugel opgejaagd. Want een van de drama's van links is dat elk gevoel van anti-establishment gekanaliseerd wordt door (extreem)-rechts, Jean-Marie Dedecker op kop. En dat mag dringend veranderen."
Peter Mertens:
De PVDA heeft niets te maken met het stalinisme of
het maoïsme