| FallenByTheHand |
18 maart 2008 22:01 |
Man man man
zelden zoveel verwarring gezien rond het begrip eerste/laagste fase van het kommunisme versus tweede/hoogste fase van het kommunisme.
De eerste fase wordt wel eens socialisme genoemd terwijl de tweede fase dan kommunisme genoemd wordt.
De Soviet-Unie of de volksrepubliek China, of Cuba, of N-Korea, zijn geen van allen socialistisch of kommunistisch. Ze beschikken over een genationaliseerde plan-economie, wat een element is van zowel socialisme als kommunisme, maar er zijn andere, essentiële elementen van beide type samenlevingen waar geen van dezer voorbeelden aan voldoen.
Na een proletarische revolutie verdwijnen alle klassen, verdwijnen alle privileges, en wordt er een genationaliseerde plan-economie gevestigd die volledig basis-democratisch gerund wordt. Fabrieksraden, wijkraden, consumentenraden en dat soort dingen worden opgezet - iedereen is in bepaalde mate politiek actief hierdoor, iedereen heeft medezeggenschap in de beslissingen. Democratischer kan niet.
Natuurlijk bestaan er grotere raden om alles te coördineren. Iedereen die lid is van zo een organisatie als die een andere verantwoordelijke/leidinggevende rol speelt (bv politiecommandant, rechter, brandweerchef, 'fabrieksdirecteur') wordt verkozen in die rol en verdient evenveel als de mensen onder hem, verdient evenveel als de mensen die hij/zij moet vertegenwoordigen. Bovendien zijn al deze functies onmiddellijk intrekbaar en herverkiesbaar. Geen 4 jaar met u kloten staan draaien, éne keer serieus tegen de wil van de meerderheid in en ge hebt het vlaggen. Dat maakt dat vertegenwoordigers nooit hun eigen ideeën kunnen/mogen uitvoeren, ze moeten de ideeën die op de verschillende raden goedgekeurd worden uitvoeren. Hun taak bestaat er niet uit een doelstelling uit te werken, wel een bepaalde opdracht zo goed mogelijk uitvoeren. Willen ze hun ideeën verwezenlijkheid zien, zullen ze een meerderheid moeten overtuigen.
Deze maatschappij is dus helemaal geen klassemaatschappij.
In een eerste fase organiseerst de arbeidersklasse haar eigen staatsmacht, om haar eigen heerschappij te vrijwaren te pogingen tot "staatsgrepen" van voormalige kapitalisten en landeigenaars, fascisten etc.
Hiertoe organiseert ze het "gewapende volk" en niet een staand lager.
De arbeiders uit deze periode zullen nog bepaalde reflexen hebben afkomstig uit de kapitalistentijd. Zo zullen ze voor ieder gewerkt uur een bepaald vast loon eisen.
Deze fase is de eerste fase of het socialisme.
Volgens Marx zou deze uiteindelijk doorgroeien in een fase waar er helemaal geen staatsmacht meer zal zijn, aangezien een staatmacht altijd die middelen geweest zijn die een heersende klasse gebruikt om de uitgebuite klassen in het gareel te laten lopen. Aangezien het socialisme een klasseloze samenleving is, zal hierdoor de "arbeidersstaat" stervende zijn. Niet de heerschappij van de arbeiders, maar wel haar staatsapparaat evolueert in de richting van het verdwijnen.
Wanneer deze verdwenen is, alle laatste restanten uit het kapitalisten afwezig zijn, komt er niet alleen een klasseloze maatschappij, maar ook een staatsloze maatschappij. Deze zal leven volgens het principe van van ieder zijn mogelijkheden, aan ieder zijn behoeften. Dit laatste functioneert anders dan het "ik wil mijn beloning voor dat uurreke werken". Dit wordt de hoogste fase genoemd of ook wel het kommunisme.
Hopelijk is voor iedereen nu duidelijk wat deze twee fases inhouden, en misschien nog belangrijker wat ze NIET inhouden.
|
