Zoon van Hugo Claus: Ik ben te lui om te lezen:
 

De zoon van de woensdag overleden schrijver Hugo Claus is naar eigen zeggen te lui om de boeken van zijn vader te lezen. Arthur Kristel (33), zoon van Claus en actrice Sylvia Kristel, werkt al zestien jaar in een coffeeshop in Utrecht.

Arthur Kristel in de Vlaamse krant Het Laatste Nieuws van vandaag over zijn vaders boeken: ''Het staat zo buiten mijn belevingswereld, het is in een heel andere tijdgeest geschreven. Vroeger kon ik zegggen dat ik te jong was om het te bevatten. Later heb ik gezegd dat ik te stom was. Nu hou ik het maar op te lui''.

Hij probeerde ooit zelf acteur te worden. ''Soms zeg ik lachend: het slaat een generatie over. Mijn vader is schrijver. Mijn moeder actrice en ik ben gewoon...stom.'' Zijn passie gaat nu uit naar videogames, die hij hele dagen kan spelen.

zo zo

hm hm

Laarsjes gezien? :-D

Te lui? Te jong, buiten mijn belevingswereld, stom? Te stoned?:?

Aan dat laatste dacht ik ook.
Coffeeshop waar men niet komt voor de koffie!

ik denk dat ik een anti-laarzen-club ga beginnen ;-)

Heeft Claus buiten de zoon met Emmanuelle-actrice nog andere kinderen?

Gewoon uit zijn huwelijk(en?) bijvoorbeeld?

Je mag alle geweigerde dames doorsturen naar mijn laarzen-fanclub. ;-)

Euhm, mijn club houdt zich eerder bezig met terreuraanslagen, brandstichtingen, afpersingen enzo...

ge kent da wel eh ;-)

Laarzen? WAARRRRR?!

Ach nee, nog ene :-(

Dan hoef je mijn laatste vraag in uw FVDW niet te beantwoorden ;-)

van scholierenweb: http://www.scholieren.com/werkstukken/19730


In Oostende leerde hij zijn eerste vrouw Elly kennen, samen gingen ze weer naar Parijs, daar maakten de twee echter erg veel ruzie. Toch huwden ze enkele jaren later. Samen met Mulish en Nooteboom gaat Hugo Claus ook naar Ibiza, die op dat moment “the place to be” is voor artiesten.
Tijdens zijn reis naar Amerika schreef hij in een recordtempo het scenario voor “het mes”.
In 1963 wordt Thomas geboren, hij wil zijn zoon niet gelovig opvoeden, vandaar: ongelovige Thomas. Omwille van zijn zoon verhuist Claus naar een boerderij. In deze periode heeft hij enkele contacten met de bekende surrealisten Salvador Dali en Pablo Picasso.
Als hij naar Nederland verhuist woont hij samen met de actrice Kitty Courbois langs één van de Amsterdamse grachten. Ze wordt zijn amour fou, het deerde hem blijkbaar niet dat ze reeds gehuwd was en een kind had. Claus hield heel veel van haar, ze mocht zelfs het laatste woord kiezen voor “Het verdriet van België”. Het boek werd een groot succes, maar de verfilming ervan werd een grote flop!
Tijdens de filmopnames van Emanuelle leert Claus actrice Sylvia Kristel kennen. Samen kregen ze een kind: Arthur. Het was jammer genoeg altijd Sylvia die alle aandacht kreeg, en niet hij. Meneer Claus werd meneer Kristel. Sylvia was helemaal in de ban van zichzelf. Mevrouw Kristel werd in LA zelfs verslaafd aan heroïne. Claus spoorde haar aan te schilderen als therapie, maar toen dat niet hielp had hij er toch wel genoeg van.
In 1987 was Claus favoriet voor de Nobelprijs, maar kreeg hem net niet. Het is voor hem nog steeds een enorme frustratie.
Hugo Claus wou nooit lang op eenzelfde plaats blijven wonen, maar het vreemde daaraan is, dat zijn huizen telkens bijna identiek waren.
In 1993 huwt hij met Veerle, met wie hij nu nog steeds samen is.

IMO is het litterair oeuvre van Claus toch interessanter dan zijn huwelijken

Teveel joints paffen hé...

Maar hij mist niet veel. Hugo Claus sucks. Daar.

Silvia Kristel also sucks. Maar dan in een meer letterlijke betekenis.

Wat een sukkel! :-P Waste of space...

Wie ben jij om te oordelen over de levenswandel van de zoon van Hugo Claus ? Als die mens daar tevreden mee is, zou ik zo zeggen: leven en laten leven.

De man z'n doen en laten laat me koud, maar een 33-jarige die z'n leven aan weed en videospelletjes wijdt, dat is een sukkel. Van een 16-jarige begrijp ik dat.

Maar je hebt gelijk: leven en laten leven. Als de man in kwestie tevreden is met z'n bestaan als gedegenereerde sukkel, wie ben ik om daar over te oordelen? Zolang we maar gelukkig zijn, nietwaar? Maar het is en blijft een sukkel. Point finale.

Ik heb hem persoonlijk gekend tijdens mijn studies in Utrecht. Toffe knul. Gevoelig en bescheiden. Ik kan begrijpen dat het niet makkelijk is om in de schaduw van zo'n grote persoonlijkheid te leven.

Ga maar zelf eens met hem praten. Het is coffeeshop Andersom aan de Oude Gracht. Je zal zien dat het niet zo'n loser is als hier geponeerd wordt.

De appel valt niet ver van de boom.