In België meeste scheidingen
 

http://www.standaard.be/Artikel/Deta...MF01042008_019

Triest.
Waaraan zou dit kunnen liggen denkt u?

De keuze van de Belgen zou ik zeggen :D
Enfin, ik heb liever meer scheidingen dan meer ongelukkige echtparen.

Tja, ik heb wel de indruk dat mensen nogal rap 'ongelukkig' zijn. Gaat het efkes niet goed? Geen tijd verspillen: ander en beter.

Ander en heter!

Goede vraag eigenlijk,

denk dat
a)geen sociale afkeuring meer
b)vrouwen niet langer financieel afhankelijk meer zijn
c)kerk zo goed als geen invloed meer heeft (voor wie een gelofte iets betekend)
d) er heden ten dage zoveel manieren zijn een eventuele betere partner tegen te komen
e)een huwelijk gewoon geconsumeerd wordt : op is op

dat is wat mij zoal te binnen schiet

Maar dat is in het buitenland (enfin, in de context van onze buurlanden toch) ook zo me dunkt.

Daar ben ik het mee eens.
Maar er zijn ook nog kinderen die te vaak getekend raken door de scheiding van hun ouders, en eventueel verwikkeld raken in vechtscheidingen waarbij ze worden uitgespeeld ..., wat een zorgeloze kindertijd ook niet echt ten goede komt.

Met die nuancering dat een omgeving waarin constant geruzied wordt natuurlijk ook geen veilige en geborgen thuishaven is.

Precies. Het aantal scheidingen vind ik trouwens maar een onbelangrijke factor, je kan net zo goed vragen hoeveel uur iemand op voor de tv spendeert op jaarbasis of hoevaak iemand spaghetti eet per maand.

Ik denk dat je hier zeker heel belangrijke punten aanraakt die een doorslag geven. De sociale normen tov een huwelijk en het uit mekaar gaan zijn iig grondig veranderd.

Daarnaast las ik laatst een tekst waarin stond dat de traditionele rolpatronen van man en vrouw volgens de sociale normen wel niet meer voldoen, maar er ook geen voldoende duidelijke nieuwe rolpatronen in de plaats gekomen zijn (de nieuwe man moet werken in het huishouden en dit combineren met een bloeiende carriëre en een goede vader zijn, en de nieuwe vrouw ... ook. Maar dat omzetten naar de praktijk is niet altijd even makkelijk.), waardoor het niet meer duidelijk is wie precies welke rol precies heeft binnen het gezin. Ik denk dat dit ook wel meespeelt.

Wel ja, vooral dat laatste bedoel ik.
En er zullen zeker kinderen zijn voor wie het beter was geweest dat er geen scheiding kwam, maar ik denk dat dat eerder een minderheid is.
Vechtscheidingen komen voor, een pak zelfs ook maar ik denk nog altijd minder dan gewoon geregelde scheidingen.
En in dat laatste geval is het beter voor alle partijen om te scheiden, ook voor het kind.
Overigens kan je jezelf ook de vraag stellen of scheidingen die uitlopen op een vechtscheiding niet nog erger waren geworden als ze gewoon bij elkaar waren gebleven.

Er staat ook dat er 50% meer abortussen zijn. Ligt 'alles kan' Belgie daar niet wakker van?

Ik denk dat je daar heel erg verkeerd bent.
Je hebt echt geen vechtscheiding nodig om een kind te laten lijden onder een scheiding.

Toch... Een kind is een heel flexibel wezen, maar tegen langdurige conflicten tussen de ouders werkt vernietigend voor hen

http://www.youtube.com/watch?v=FWzdHHfTtWI

RR

Jij snapt het tenminste.

Dat klopt, de meeste kinderen gaan van binnen kapot van een scheiding, ook al denken de ouders dat alles in orde is.

Dat getal verwonderde mij ook.

Zeker en vast niet.
Er moet sowieso onderzocht worden bij wie het kind zal wonen en het kind moet meestal zelf die keuze maken, wat mij verschrikkelijk hard lijkt.

Daarenboven heb je sowieso het fenomeen van de nieuwe samengestelde gezinnen. Vader of moeder vinden een nieuwe vriendin/vriend waardoor de kinderen stiefouders krijgen. Het wennen aan de nieuwe ouder gaat sowieso ook met stress gepaard. In de ergste gevallen wordt het stiefkind zelfs mishandelt of duidelijk als minderwaardig behandeld door de stiefouder...
Dit is natuurlijk een eenzijdig beeld, het kan gelukkig ook goed lopen. Maar we mogen niet uit het oog verliezen dat er te grote delen van generatiecohorten op deze manier zijn opgegroeid. De kans dat deze mensen later problemen krijgen is groter. (Maar gelukkig hoeft het niet zo te zijn. :) )

Misschien hebben de Belgen plots allemaal hun verstand terug gekregen.

En nu mag alles nog heel goed gaan in zo'n nieuw samengesteld gezin, een kind is liefst met beide ouders, heel het 'oorspronkelijke' gezin, samen. Ook al waren er soms strubbelingen. Ouders denken soms dat ze hun kind een plezier doen door uit elkaar te gaan maar dan moet je dat kind zelf eens aan het woord laten, het is zeer zeker niet altijd zo.

Ik vind dat de gegeven cijfers trouwens nogal wat vragen oproepen. En op zich wel bijzónder waardeloos zijn.
Voor ge't weet komt er ne pipo die zegt dat 71% van de huwelijken strandt.