Piefke |
10 april 2008 19:57 |
De Europese Grondwet is destijds afgeschoten door Nederland en één van de promotors van Europa, met name Frankrijk, die allebei een referendum hebben gehouden. De andere landen keurden ze min of meer goed, maar eveneens tegen de wil van ’t volk wegens ondemocratische besluitvorming. Niet de grondwet op zich was het probleem, maar de beslissingsmacht over deze grondwet was het wel. Men liet de mensen gewoon geen keuze, liet ze de inhoud ervan niet kennen, en beslisten over onze hoofden heen. Zelf heb ik me tegen enig Europees referendum of goedkeuring verzet, zolang ik zelf die grondwet niet mocht kennen.
Ik ben dan een zoektocht begonnen en dat is jaren blijven duren…, Allez, beslissen over iets wat je blijkbaar niet mag kennen… Tot ik in het Sint-Bernarduscentrum in Antwerpen, dit is een Europees pro centrum, een boek vond: ‘Verdrag tot vaststelling van een Grondwet voor Europa’. Het boek dateert wel van 2005, maar is in feite de basis van de Grondwet en dus ook van het Verdrag van Lissabon. Kostprijs op de kaft 25 euro, maar ik bleek het gratis te krijgen, want de grondwet was nu eenmaal afgeschoten, hé!
Ik heb het boek nog niet volledig uitgelezen, weet niet of ik het volledig zal uitlezen, maar 482 pagina’s wetteksten lezen is nu eenmaal géén plezante lectuur. Maar ik had iets vast, wat ik kon beoordelen. Nu was het aan mij. Met al die referenda had ik niets, buiten holle en loze slogans. Noch de ‘ja-grondwet’, noch de ‘neen-grondwet’ –groep wisten me te vertellen waar ik ‘voor’ moet zijn, waar ik ‘tegen’ moest zijn? Europa was ziek in zijn eigen bedje van democratie
Nochtans moet ik de anti-Europeanen of de mensen die tegen de grondwet zijn er toch even op wijzen dat ze dezelfde rechten genieten, maar ook plichten hebben in een ander land van de gemeenschap net zoals in hun eigen thuisland. Noch Griekenland, noch Finland, om maar de geografische uitersten te noemen, kunnen me vertellen dat een Belg, een Luxemburger een bepaald grondwettelijk recht niet heeft in hun land en lokale wetten moeten wijken voor de Europese wetten, zeker voor de grondwet, die ons een bepaalde vrijheid geeft binnen de lidstaten.
Akkoord er moet nog aan gewerkt worden, maar we vorderen. Er moet bijgeschaafd worden. Ook ik heb problemen met het feit dat alles wat negatief is, door onze eigen regeringen ingesteld, altijd zogenaamd van Europa moet komen en al wat positief is, hun eigen persoonlijke bijdrage is. Maar is dat zo ? Of wordt ons dat zo voorgeschoteld ? Worden we bedrogen door onze eigen politiekers, ten eigen heil ?
Ook ik heb problemen dat er op het vlak van een Sociaal Europa altijd maar naar beneden wordt afgeroomd, ten koste van de grote economische reuzen, die, als ze winst maken, hun winst exporteren om elders de mensen te gaan uitzuigen, waarvoor we dan nog ontwikkelingshulp moeten voor betalen. Straks blijft er niets meer over, waarvoor we 30, 40 jaar of langer gewerkt hebben. Waarvoor hebben we überhaupt gewerkt als men steeds naar beneden afkalft ? Cfr. het verhaal van Suez en Electrabel (ontstaan uit de rijkdom van Vlaanderen, gewoonweg met een pennenstreek van de machtshebbers en eigenaars naar Frankrijk over geheveld) , maar sleurt er heel de economische sector maar bij. Europa zou die export van winsten, kansen, en eigen betaalde gelden moeten doen stoppen, door er hogere belastingen op te heffen en terug te laten vloeien naar pensioen- en andere sociale fondsen. Of ze nu off-shore werken of niet en de regels zouden in gans Europa moeten gelden en hetzelfde zijn (en geen achterpoortjes meer), daar dient de grondwet voor.
Om het eens positief te eindigen, wist u dat u, als u buiten de Europese Unie bent, en problemen heeft of krijgt met een of andere locale of plaatselijke overheid, u elke diplomaat of consul van de Europese Unie mag aanspreken voor hulp en dat ze jou moeten beschouwen als een ingezetene van hun eigen land ? Als Belg mag ik de Nederlandse ambassade in Indonesië aanspreken en ze moeten me beschouwen als een Nederlander en al dusdanig behandelen. Een Franstalige Belg kan gerust een Franse consul aanspreken in Tripoli in Tunesië. Frankrijk onderhoud diplomatieke betrekkingen met zijn vroegere kolonie en je mag daar gerust gebruik van maken. Voor de Franse consul ben je hetzelfde als een Franse staatsburger. En dat is wel positief. Van der Gucht kan niet overal zijn. Er zijn nog andere mogelijkheden.
Het is maar dat je dit weet en ook de Europese grondwet heeft meer te bieden dan enkel een ‘ja’ of een ‘neen’. Er zijn ook positieve kanten aan.
|