Mijn Restaurant, sociaal bloedbad?
 

Ik kijk altijd naar de wedstrijd Mijn Restaurant op VTM. Hierin strijden 5 koppels om een restaurant open te houden. Vanaf nu zal er regelmatig eentje verplicht de deuren moeten sluiten.

De koppels weten waar ze aan beginnen, maar wat met het personeel? Nu weten die ook waar ze aan beginnen, maar terug in de werkloosheid belanden omwille van het stemgedrag in Vlaanderen? Ik vind het vreemd dat de vakbonden hier niet op reageren...

Wat vindt u hiervan?

in de horeca is het verloop sowieso bijzonder groot en de restaurants kunnen na de finale weer beginnen hé.

volgens mij moet je de website eens lezen
het is niet zo dat de restaurants voor altijd gesloten moeten blijven. De weggestemde restaurants kunnen terug openen na de laatste uitzending eind Mei. Ze dienen dan wel met vtm te onderhandelen over de overnameprijs van de inboedel (eigendom van vtm) en met de eigenaar van het pand.
Enkele (Oostende, Gent) hebben al laten weten dat ze zowiezo open blijven, ongeacht de wedstrijd.

De winnaar krijgt trouwens de inboedel van vtm, en de huur van het pand tot het einde van het jaar. Daarna valt de huur voor de huurder.

En in tussentijd?

inderdaad, een ondernemer die in actie schiet, die zijn nek uitsteekt, moet maar verplicht zijn die mensen voor de rest van hun leven te werk te stellen.

wat staat er in hun contract in feite? dat weten we niet hé.

maar goed, in het slechtste geval gaan ze 1 maand zonder werk zitten.

het gaat erover dat je je werk kan kwijt verliezen door sms'end Vlaanderen :roll:

Tja, dast spel e.Mensen die in de horeca werken vinden immers direct werk. Geen werkervaring in horeca zeker? ;-)
Das gelijk ne magazijnier, die hebben ze ook altijd nodig.

ja, en ? zonder smssen ook, daar dienen opzegtermijnen toch voor ?!?

Heb ik dat gezegd?

Het gaat hem om het feit dat je door de rode knop van de kijker uit je zetel je werk kwijt kan zijn. Niet doordat de werknemer lui is, de glazen met inhoud en al over de klanten kiepert, steelt, overbodig is door laagconjunctuur of de aandeelhouders een grotere winstmarge willen.

Het enige waarmee ik kan vergelijken, al was het daar iets erger, dat de oude christenen voor het vermaak van de Romeinen voor de leeuwen werden geworpen.

Nu ik weet dat er een mogelijkheid bestaat tot verderzetting na een korte tussenpauze kan ik er toch al meer vrede mee nemen.

Die restaurants zijn eigendom van die koppels, het personeel werkt er simpelweg. Als je ergens werkt geeft dat je niet in de minste mate het eigendomsrecht, tenzij je aandelen verkrijgt.

Als ik morgen beslis om te stoppen met het drinken van Leffe (quod non), moet ik mij dan schuldig voelen omdat ik daardoor misschien enkele jobs binnen Interbrew in gevaar breng ?
Het is nu eenmaal eigen aan de economie dat een groot aantal jobs afhankelijk is van de willekeur van de consument.

TV in Vlaanderen (en ook elders) begint meer en meer de vorm aan te nemen van de aren's van het oude Rome.
Volksvermaak ten koste van wat ook.
We kunnen dus rustig stellen dat het met de alom omhooggeprezen menselijke beschaving droevig gesteld is.
Heb er één aflevering van gezien en vond het een zielige vertoning.
Een hoop ego's waar de panden zelfs nog véél te klein voor waren.
Of : hoe diep men kan gaan voor wat gratis geld...

horecapersoneel is voor het merendeel met arbeiderscontract, dat wil zeggen: met korte opzegtermijnen. En d'er is altijd vraag naar personeel daar.

Die werknemers daar zullen vast wel weten dat het restaurant kan toegaan. Die cameras vallen toch wel op zeker. Er zijn gewoon mensen die graag eens op tv komen en niet direct behoefte hebben aan een lange loopbaan binnen hetzelfde restaurant.

Het horecapersoneel wordt behandeld als de strontvliegen van de werkvloer ! Veel werken, vaak ondankbaar werk in weekend, 's avonds laat en zelfs 's nachts, voor meestal in verhouding weinig geld. Wanneer gaan deze mensen eens is wat meer van zich afbijten (niet alleen in het televisieprogramma, dit is een algmeen probleem). Probeer maar eens als garçon of dienster een lening bij een bank te verkrijgen ? Dit wordt meestal pertinent geweigerd, omdat men niet kan aantonen dat men een 'vaste job' heeft. Je bent immers als personeel vaak uitgeleverd aan de willekeur van de eigenaar of de gerant van de zaak. Je staat bijna, met arbeiderscontract, van de ene dag op de andere buiten. Bovendien betaalt het belachtelijk weinig, tenzij je vele overuren klopt en kan rekenen op wat fooigeld. Aan de zee en andere toeristische hotspots hebben de uitbaters er een extra drukkingsmiddel bij om hun 'vaste' werknemers onder druk te zetten: 'hou je koest of we nemen wel wat jobstudenten extra in dienst, die staan toch te springen voor werk'. Jobstudenten en jongeren die in de weekends een centje willen bijverdienen, worden dus als 'ratten' gebruikt om de 'vaste' werknemers onder druk te zetten en braaf te houden. Opkomen voor meer loon en betere arbeidsvoorwaarden is dus zo goed als uitgesloten. Blijkbaar wordt horecapersoneel niet au sérieux genomen. wanneer komen de vakbonden hiertegen eens in het verweer, in plaats van associale ambtenarenstakingen te ondersteunen en in de media breed uit te smeren ? Horecapersoneel heeft syndicale steun echt nodig !

Dit is niet de willekeur van de consument, want ook niet-klanten van dat restaurant kunnen stemmen.

aan de andere kant is degelijk personeel moeilijk te vinden ... een horecauitbater zal zich dus wel hoeden om een 'goeie kracht' te laten gaan.

dat kwam trouwens ook wel tot uiting in het programma.

t is weer zoals in alle beroepen en hobbies hé :

wie zijn best doet, hard werkt, die wordt goed, en wie goed is, die komt er wel.

Bedoel je goed voor de klanten of goed voor de baas / uitbater ? In één van mijn voormalige vaste etablissmenten waar ik klant was, hebben ze de naar onze mening beste ober buitengesmeten omdat hij de klanten teveel 'verwende' (hij was dus eigenlijk te goed), lees hij deelde niet in de gierigheid van de baas. Hij gaf extra 'tierelantijntjes' bij de gerechten, grapte met de klanten, had steeds een glimlach op z'n gezicht, gaf extra frieten / brood, saus enz. bij gerechten zonder dat je moest bijbetalen. Hij was dus zeer geliefd bij de bezoekers, maar zoveel aandacht en het uitdelen van allerlei 'zaken' kon z'n baas niet verdragen en hij kreeg aldus de bons. Vooral omdat hij niet in de gierigheid van de uitbater wou delen. Door zijn zwak statuut met arbeiderscontract en de flexibiliteit in de horeca vloog hij dus buiten, vooral omdat hij dus te veel noten op z'n zang had. Een beter statuut en arbeidsvoorwaarden had dit kunnen vermijden. Wij (de vaste klanten) hebben besloten hem moreel te 'steunen' en zijn van dat moment uit protest weggebleven uit dat restaurant. Vermits de eigenaar zijn portefeuille nu niet meer aandikt zoals vroeger, zal hij in de toekomst wel eens nadenken wanneer hij uit nijd nog iemand zeer bekwaam op straat wil zwieren.

Goed werken in de horeca kan vaak dubbelzinnig worden opgevat en vaak willen de uitbaters zeer volgzaam en vooral zwijgzaam personeel (zeker in toeristenfabrieken als de kust en de historische stadskernen en dan vooral 's zomers) dat de toeristen zoveel mogelijk uitmelkt. Scholieren van 16 �* 18 jaar die een centje willen bijverdienen zijn hier de geknipte personen voor, het ideale voetvolk voor de afzettende horecauitbater (en zo zijn er helaas heel wat). Veel deskundigheid kan je vele van die jobstudenten ook niet verwijten, hoe vaak ik aan de zee pinten heb gekregen zonder schuim op, halfgesmolten ijs, verkoolde frieten, ... ik durf dat dan terugsturen en daar iets op zeggen ... vele andere toeristen helaas niet. En als je dan iets zegt zijn vele jobstudenten nog frank en brutaal ook ('meneer, zaag eens niet', 'doe het dan zelf', ...). Pas op, als jobstudenten hun best doen en enige deskundigheid aan de dag leggen, mogen ze van mij daar gerust werken, maar onvriendelijkheid en knoeiers mogen toch niet getolereerd worden? Uitbaters verkiezen nog eerder onvriendelijke jobstudenten die geld in't laatje brengen dan vaste professionele garçons die op termijn nog meer geld in 't laadje brengen maar ook zaken ten goede van de klant doen. Nee, ik ben er zeker van, de horeca is de vuilbak van de werkvloer geworden, vaak ondankbaar werk als je je best doet en het blijft sowieso onderbetaald.

Ik zie hier eigenlijk maar 1 ding. de visie van de werkgever stemt niet overeen met de visie van de werknemer. Dan is het best voor beide partijen dat ze uit elkaar gaan. Wat de mening van een derde is, is dan ook compleet irrelevant.

De werknemer heeft 3 opties:
1. hij schikt zich naar de visie van de werkgever, maar ik kan me voorstellen dat dit soms niet gaat
2. hij schikt zich niet en zoekt een andere werkgever waar hij wel de visie mee deelt
3. hij schikt zich niet en opent zelf ergens een etablissement waar hij zich volledig volgens de eigen visie kan uitleven.