Politics.be - Geen koopkrachtprobleem voor Laloux…

Citaat:

Geen koopkrachtprobleem voor Laloux…

De prijsstijgingen voor benzine en diesel? Dat is niet bepaald een zorg voor Frédéric Laloux (PS). Het gemeenteraadslid uit Namen en nieuwe staatssecretaris voor “armoedebestrijding” heeft een wel erg persoonlijke visie op de strijd tegen armoede...

Twee maanden geleden kwam er harde kritiek van Laloux op de Namense schepen van energie Arnaud Gavroy (Ecolo) die de tankkaart van de stad had gebruikt voor persoonlijke doeleinden. Soms is diegene die de meeste stenen werpt, zelf niet zonder zonden.

Laloux deed het immers ook niet slecht toen hij nog schepen was. Zijn wagen werd volgetankt tijdens vergaderingen van het schepencollege. Hij slaagde er zelfs in om binnen een tijdspanne van 22 minuten in zowel Jambes als Bouge te tanken. Op sommige dagen tankte hij diesel, op andere benzine. In 2002 en 2005 overschreed Laloux de maximumgrens van 2.000 liter per jaar met zijn tankkaart. Het surplus werd uiteraard niet terug betaald.

Het ergste van heel dit verhaal is natuurlijk de arrogantie van de traditionele politici tegenover de prijsstijgingen. Zij hebben makkelijk spreken, als ze tanken gebeurt het met de tankkaart (betaald door de gemeenschap). Dan is het makkelijk om benzine en diesel uit de index te houden... De traditionele politici en patroons voelen zelf amper de gevolgen van de inflatie.

In een stad tussen 80.000 en 150.000 inwoners (zoals Namen) verdient een burgemeester ongeveer 73.000 euro bruto per jaar (zowat 6.000 per maand) en een schepen 55.000 euro (4.500 bruto per maand). Dat ligt een pak boven het gemiddelde loon van de meeste arbeiders.

Nu is Laloux geen schepen meer maar staatssecretaris. Hij is bevoegd voor de armoedebestrijding, maar krijgt zelf wel het loon van een minister. En dat is (met loon, vakantiegeld, eindejaarspremie en onkostenvergoedingen) al snel goed voor ongeveer 202.000 euro bruto per jaar. Dat is ongeveer 16.800 euro per maand. De premier en de vice-premiers krijgen daar nog eens een extra vergoeding. Ook parlementsleden krijgen een mooi loon.

Laloux is echter geen parlementslid, hij werd door de PS recht vanuit het stadhuis in Namen naar de regering overgebracht zonder eerst deel te nemen aan de verkiezingen. Ook Julie Fernandez Fernandez (uit Luik en nieuwe staatssecretaris voor mensen met een handicap) maakte een zelfde carrièresprong mee. De twee werden voorafgegaan door Paul Magnette die federaal minister voor klimaat en energie werd nadat hij eerder Waals minister was geweest, eveneens zonder verkozen te zijn.

De nationale leiding van de PS doet er alles aan om haar publieke figuren en de toekomstige leiders van de “vernieuwde” PS naar voor te schuiven. De partij zit gewrongen tussen enerzijds de vertegenwoordigers van de lokale netwerken die gebouwd zijn op cliëntelisme en anderzijds de jonge “vernieuwers” zonder enige ervaring of legitimiteit.

Toen hij zelf werd gevraagd naar de reden waarom hij staatssecretaris werd, stelde Laloux dat Namen wat zichtbaarheid nodig had. We moeten het toegeven, sindsdien heeft Namen inderdaad heel wat aandacht gekregen. Maar wellicht was dit niet op de manier dat de “nieuwe” PS de aandacht wou trekken. Laloux hoopt met de PS in Namen te groeien zodat hij zelf na 2012 burgemeester kan worden. De tankstations in de buurt van Namen zijn gewaarschuwd!

Laloux heeft zijn entree in de hoogste divisie van de Belgische politiek niet onopgemerkt gemaakt. Zijn (verzonnen) verhaal over het gebrek aan een kantoor en zijn bijhorende solidariteitsverklaring met de daklozen, maakte duidelijk hoe deze staatssecretaris tegenover armoede staat: niet de armen tellen, maar wel de publiciteit die hij voor zichzelf kan krijgen. Met 15% armen in ons land zijn er volgens ons echter belangrijker problemen...

goed dat we van dat figuur af zijn. Wie zal de volgende zijn?