Waar loopt het mis met sommige allochtone jongeren?
 

Hoe ziet het leven van de jeugd tussen maandag-vrijdag?
1. +- 8:30u - 15:30u op school onder toezicht van professionelen
2. +- 16:00u - 8:30u thuis onder toezicht van de ouders

Waar krijgen ze opvoeding?
1. thuis
2. school
3. TV
4. op straat

Internet is té modern, en het probleem bestaat al veel langer. Dus deze valt naar mijn mening weg.

Dus waar gaat het mis? En welke realistische oplossingen zijn er dan.

Eindelijk eens een uitnodiging tot een zinnig debat hierover.
Ik wil hier best wel eens een dikke boom over opzetten. Misschien eens beginnen met een aantal factoren op te sommen die ik zeker als deel van deze problematiek zie:

- Het niet langer aanvaarden van gezag, zowel ouderlijk gezag als dat van derden (leraren, politie, etc.)
- Afhaken op school, spijbelen
- De invloed van de omgeving (de buurt, de vriendengroep, de familie, ...)
- Het gebrek aan een positief zelfbeeld en een geloof in de eigen mogelijkheden
- De invloed van discriminatie en vooroordelen
- De invloed van extremistische ideeën

Maar zeg eerst eens wat je er zelf over denkt.

het niet-aanvaarden van gezag is zeker en vast een belangrijk punt. maar is een complex probleem, ik ga er van uit dat de ouders dit niet expres laten gaan, dat ze het best wel goed voor hebben voor hun kinderen.

het tussen 2 culturen zitten, is zeker een belangrijke factor, vooral omdat er vaak 1 van de ouders uit het "thuisland" komt, met alle cultuur- en taalproblemen als gevolg.

Het loopt mis met hun boekske.
De andere etters volgen dan maar de mo'kes,aangezien deze boven de wet staan.

Er loopt trouwens niks mis met jongeren,dat is een natuurlijk verschijnsel met name CULTUUR.

Landuyt nam trouwens geen blad voor de mond bij Phara,gisterenavond,maar hij stak eens de fout op de Minister van Justitie,dan op de Procureur....
Wat wil je,minister van justitie die eigen schurken van ex'en op hun cabinet laten werken,met een ferme pré.
Ministers van financiën,die zich ter aarde werpen om hun zus procureur te verkrijgen.....

Eén pot nat,gans dat gedoe.

Volgens mij weet jij waar het mis gaat, en kunnen wij dus meer leren van jou dan jij van ons.

Maar goed, ik wil wel een poging doen. Zeer summier dan, misschien kan er later in deze draad genuanceerd en geëlaboreerd worden.

Ik denk dat de teloorgang van het gezag in het westen het grootste probleem is. Dat is niet zomaar teloor gegaan, dat is bewust vernietigd door een hele generatie (zoals Paul Goossens gisteren nog op TV getuigde) en hun opvolgers, maar dat terzijde.

Het openbaar gezag bestaat niet meer. De maatschappij laat betijen, de politie ziet door de vingers, het gerecht maakt er een punt van om kleine en grote criminelen zo snel mogelijk terug op de maatschappij los te laten.

Voor de meeste autochtone jongeren is er nog wel een vorm van gezag in het gezin. Veel moeten we ons daar niet van voorstellen, het is een bloedloos restant uit het verleden. Maar het is niettemin nog een vorm van gezag die hun opvoeding min of meer in een constructieve richting duwt.

De allochtone jongeren, vooral die van islamitische afkomst, zitten met een schrijnende leegte. In de openbare ruimte is er geen gezag, en in het gezin is er vaak een situatie die niet toelaat op een efficiënte manier gezag uit te oefenen. Helemaal klaar zie ik hier, bij gebrek aan terreinkennis, nog niet in, maar dit zijn volgens mij enkele aspecten van die situatie:
- in hun originele cultuur worden kinderen gecorrigeerd op straat, wat in het westen op schandelijke wijze afgewezen wordt; de allochtone ouders weten dit nauwelijks, of begrijpen het niet;
- de moeders zijn niet evenwaardig aan de vaders en kunnen geen normaal gezag uitoefenen;
- de vaders vallen terug op de ouderwetse manier van gezag uitoefenen uit het thuisland, die absoluut onaangepast is aan het westen en aan deze tijd, zodat de jongeren hun gezag verwerpen;

Oplossingen, ook heel summier:
- de allochtone vrouwen moeten dringend emanciperen zodat de moeders echt gezag krijgen;
- de allochtone ouders moeten ondersteund worden in de opvoeding van hun kroost;
- het gezag van de openbare macht moet dringend hersteld worden, op de eerste plaats in de probleemwijken; hier steun ik de visie van Sarkozy, dat de situatie zo verrot is dat enkel een keiharde (bijna militaire) ingreep dat terug kan rechttrekken, waarna terug gekeerd kan worden naar een normale situatie met een alert juridisch en repressief apparaat;
- de zwaarste en onverbeterlijke gevallen moeten eruit gepikt worden en op een doortastende manier heropgevoed worden (ik denk aan enkele honderden jongeren in heel België);
- op één of andere manier moeten we er in slagen om contact te krijgen met de constructieve krachten in de allochtone gemeenschap en samen een project uittekenen.

Ik begin meer en meer te geloven dat directe contacten tussen redelijke autochtonen en redelijke allochtonen de enige echte uitweg kunnen brengen.

dat "boekske" kennen zij even goed als jij, niet dus.

ik denk dat de analyse van Rob Roy er vrij goed op zit

Interessant vond ik ook de suggestie bij Phara gisterenavond om de jongerenbendes op dezelfde manier als de hooliganfirma's aan te pakken. Beide hebben op een aantal vlakken hetzelfde criminele profiel: lafaards die in groep agressie en vandalisme plegen en er niet voor terugdeinzen om de politie uit te dagen.

en hoe moeten die dan aangepakt worden?

Slaan en zalven. Maar beginnen met het slaan, hard slaan: de openbare macht moet hersteld worden, dat is primordiaal. Achteraf kan indien nodig gezalfd worden.

leiders en volgers even hard straffen?

Neen, dat denk ik niet. Maar ik heb daar om te beginnen nog niet genoeg zicht op. Verder: het gaat me in de eerste plaats niet om straffen, wel om het herstel van de openbare orde. Het moet terug normaal worden dat eenieder in de buurt van de Wayez-straat of langs de Bergensesteenweg terug rustig kan rondlopen.

Daar werd niet verder op ingegaan, maar ik vond het wel een suggestie die de moeite was om verder uit te diepen. Weet er iemand hier meer over de anti-hooligan aanpak?

kan je wel volgen hoor. maar het probleem is natuurlijk dat de aanstokers meestal niet opgepakt kunnen worden, gewoon omdat ze dan al lang weg zijn.

maw, je pakt de relschoppers op, de symptomen dus, maar je laat noodgedwongen de aanstokers, de ziekte dus, met rust. zo ga je nooit tot een oplossing komen natuurlijk.

Met permissie, Vlijmscherp, maar dat is onjuist. Politie en gerecht weten haarfijn om wie het gaat, we spreken over enkele honderden "verloren" jongeren in heel België. Ze liepen allemaal al diverse malen tegen de lamp en zijn geficheerd. Het is de politieke wil die ontbreekt.

je hebt uiteraard een pak gasten die effectief gevaarlijk zijn en die moet je hard aanpakken. maar je hebt er ook een paar, veel minder gekend en tegen wie je in feite weinig ten laste kunt leggen, maar die wel de boel aansteken, zeker bij hooligans.

je moet enerzijds die proberen aan te pakken en anderzijds proberen om die "volgers" uit hun invloedsfeer te krijgen. en hoe harder je die volgers aanpakt, hoe beïnvloedbaarder ze zijn voor die "leiders".

Beetje literatuur:





En iets overdreven maar toch boeiend:

Ik ben het hier met je eens. Maar ik denk dat we in de marge aan het scharrelen zijn. Broodnodig op dit moment zijn imho:
- een globaal regeringsplan om de probleemgebieden op te kuisen, met zeer stricte instructies aan de parketten;
- een efficiënte, doelgerichte versterking van het politie-apparaat in de probleemgebieden (verhoging effectieven, betere betaling, betere bewazpening etc.);
- een hervorming van de parketten, met nieuwe niet-corrupte magistraten aan de leiding;
- in tweede orde: een versterking van de jeugdopvangdiensten en een verhoging van de gevangeniscapaciteit.

Wat er fout gaat is niet zo moeilijk om samen te vatten!
1. Kinderen zijn een gevolg van de verbintenis tussen twee mensen, die verbintenis als huwelijk heeft voor mensen met een andere achtergrond ook een andere betekenis.
Indien een huwelijk een contract is met duidelijke rollen en verantwoordelijkheden voor mannen en vrouwen loop je de kans dat kinderen en jongeren worden opgevoed met normen en waarden, rolpatronen die de samenleving waar ze deel van uitmaken niet deelt.Met andere woorden; kinderen en jongeren die opgroeien binnen gezinnen die sterk afwijken in normen en waarden van wat de samenleving verwacht van hun kinderen scheppen risico kinderen.
Dit geldt evengoed voor gezinnen die geen andere etnische origine hebben dan waar dit wel zo is.
Als je een samenleving hebt die nadruk legt op schuldbesef en geweten en je groeit op in een omgeving waar eer en schaamte centraal staan is de kans groot dat jongeren zich hierin verliezen en geen identiteit weten op te bouwen die 'thuis 'en 'buitenshuis 'verbindt.
Dat gegeven, een ontbrekende identiteit die gericht is op de samenleving is een gat waar o.a salafisten inspringen; met een pasklare identiteit waarmee je superieur wordt tegenover een samenleving en tegenover je ouders.
Maar evengoed leidt dit tot het zoeken naar geborgenheid en 'acceptatie' onder leeftijdsgenoten in dezelfde situatie; op straat voedden die jongeren elkaar op en zowel ouders als samenleving schuiven die schuld aan elkaar door!

Ik ben al een oude mens maar ik heb de indruk dat veel van de hedendaagse problemen veroorzaakt worden door een overaanbod aan keuzes.
Hoe meer keuzes er dienen gemaakt te worden, hoe groter de vertwijfeling en hoe groter de eventuele spijt van een mogelijk verkeerde keuze.
Toen ik jong was, was het leven dan ook veel simpeler. Je was in feite een beetje voorbestemd, zowel qua professioneel als qua relationeel bestaan. Je had immers een job en een partner en je wist dat die normaalgezien levenslang zouden meegaan. Hierbij diende je je gewoon neer te leggen en je maakte je geen zorgen over andere mogelijke keuzes.
Vandaag de dag heeft men de enorme vrijheid om te kiezen en zijn de keuzemogelijkheden ontzettend groot.

Om het met een metafoor te stellen:
In de supermarkt van het leven lag er vroeger één soort chocolade waar iedereen tevreden mee was wegens gebrek aan alternatief. Tegenwoordig liggen er honderd soorten chocolade en de keuze welke men koopt, zorgt niet voor geluk omwille van het aangekochte goed, nee, het zorgt voor vertwijfeling en misschien spijt want die 99 andere soorten zouden misschien wel eens beter kunnen zijn zodat het zonde zou zijn ze niet allemaal eens te proberen.