De hel;
apezat zijn in het bijzijn van anderen.
Ik ben apezat als ik niet meer op mijn benen kan staan en niks meer binnen kan krijgen/houden. Nog zatter lukt echt niet, als ik eenmaal terug leeg ben kan ik enkel nog slapen.
Het rare is dat ik me nadien alles haarfijn kan herinneren en dat ik op de moment zelf ook alles heel bewust meemaak. De geest blijft vrij nuchter, het lichaam is alleen strontbezopen. Ik verkoop ook nooit geen rare praat (jaja, kop 'em maar binnen), zit niet aan andere wijven en ga ook nooit ruzie zoeken ofzo.
Maar omdat ik weet dat ik met dat zatte lijf als bagage toch geen deftige conversatie gaande kan houden, houd ik me maar gedeinsd. Als ik dan toch eens iets probeer te zeggen als "jij ook nog een Duveltje?" komt er iets uit als "gwijej oeoknogge hufeltsjej". En ondertussen die apezatte tong maar vervloeken.
Als ik een bestelling probeer op te schrijven krijgt de tapper een bierkaartje in zijn hand welk hij eerst vier keer ronddraait en dan zegt "zeg het eens, wat dit kan ik echt niet lezen ze". Op dat moment wil ik dan liefst hard wegrennen maar ik ben nuchter genoeg om te weten dat ik op eigen krachten nooit de voordeur zal bereiken en dus blijf ik maar zitten. Ik zeg dan "Tfee binjes, nene kowa, e growe fuit enne hufeltsjej femaai e bakt zwelve ok ies". Waarna die gast zegt "zoude gij ni beter gaan slapen?".
Ik wil dan eigenlijk iets roepen als "Nee, want ik heb nog dorst, het smaakt en ik kan geestelijk alles nog volgen, enkel mijn lijf wil niet meer mee". Maar ik besef wederom dat daar op dat moment zo'n geweldig onverstaanbaar gebral van zou komen en daarom zwijg ik maar.
Nadat ik daar dan zo'n tien minuten ben blijven zitten zwijgen komt er iemand met zijn hand voor mijn ogen zwaaien. Ik wil me omdraaien en luisteren naar wat die persoon te zeggen heeft maar dat proberen zou me geheid in het ziekenhuis doen belanden. Roerloos blijven zitten is de boodschap. "Amai, dieje is oek wijt weg" hoor ik dan achter me.
De dag erop gelooft niemand me als ik zeg dat ik me alles kan herinneren van de vorige avond want "ze hebben je met twee man in de auto gedragen nadat je al een half uur naar de tapkraan zat te staren".
Nee, extreem zat zijn is iets wat ik liefst probeer te vermijden, maar soms loopt het zo lekker binnen dat het wel eens fout loopt.
Net zat genoeg (bij mij doen een vijftal Duveltjes of een fles wijn dat perfect) gecombineerd met ne joekel van nen joint is hemels, beter dan ieder individueel, maar het risico is altijd daar dat je eigenlijk al te zat bent en dan gaat na die joekel het licht ook wel eens uit.
Ma soit, daar kunnen we nog mee leven...
|
