stelling: de "wet" dient om hen die geen gezag hebben macht te geven
 

Juist?
of, met andere woorden: wet vervangt gezag.

De wet dient altjd en overal om minstens 1 iemand te benadelen ten voordele van iemand anders.

Welja, misschien hetzelfde.
iemand grijpt de wet aan om macht uit te oefenen die hij op natuurlijke wijze (gezag) niet krijgt.
Ik zal mij verduidelijken: deze stelling is voornamelijk naar aanleiding van de stelling dat gezag verdiend wordt. Wie geen gezag verdient, grijpt naar de wet. De wet is collectief gezag. Met alle nadelen vandien.

Ah, was dat dan nog niet duidelijk ofzo?

:lol:

Er blijft wel nog gezag over, waarvan ik denk dat samenleving - de grootste groep mensen - er nood aan heeft. Dit gezag hoeft daarom niet gecentraliseerd te zijn.

Wetten zijn inderdaad onnatuurlijk.
Mensen kijken op naar dingen waar ze zich aan kunnen en willen spiegelen. Vroeger spiegelden de mensen zich aan geintegreerde rolpatronen. Nu vinden de mensen dingen die buiten de samenleving vinden. Contraire dingen zijn nu over het algemeen populair, mensen worden beter geinformeerd en weten maar al te goed dat er meer is dan het traditionele.
Bendeleiders, rappers, rocksterren, etc... ("al wat dat slecht is") stralen nu veel meer gezag uit dan "de wet". En dat zal niet veranderen door een "heropleving" van het conservatieve...
Dis is omdat vroeger de samenleving simpelder in elkar zat, mensen waren gelovig en zo konden ze in het gareel gehouden worden...

Ik kan me moeilijk voorstellen dat de maatschappij vroeger geen bendeleiders had of verianten op rocksterren. Maar ze waren lokaal, kleinschalig. De globalisering heeft het structurerende weefsel (gezag) gereduceerd tot een vertwijfelt broertje. Het gezag heeft (nog) geen antwoord op de complexe grootsheid. Het enige dat overblijft is wettelijk collectivisme en regelneverij, dat op lange termijn al even erg gezag ondermijnt.

Ja dat is wat ik bedoel.

Zonder wetten valt de maatschappij uiteen in kleine brokjes. Wat ik goed zou vinden, overigens.

"Tussen de verdrukker en de onderdrukte, is het de wet die rechtvaardigheid brengt". (oud socialistisch gezegde)

Ik ook. :twisted:

Lijkt mij inderdaad een OUD gezegde.

Dit is het origineel citaat:

Dat leidt ons tot bastiat: is de wet wel georganiseerde rechtvaardigheid?

Wetteloosheid of libertarisme valt met een veel te groot optimisme omtrent de mens/het individu
Wettelijkheid valt met een te groot optimisme omtrent de wet.

Ik ben van mening van niet. Als er trouwens al zoiets zou zijn als "de mens", ben ik van mening dat hoe pessimistischer de visie daarop, des te sterker de nood aan libertarisme, teneinde de kans op betere toestanden te vergroten. ;-)

Maar eigenlijk vind ik dat een non-argument daar ik niet geloof in "de mens".

Als je op antropologisch & staatsvormelijk nihilisme aanstuurt, zie ik niet in waarom je iets zou verdedigen, inclusief libertarisme. Als niets belang heeft, is er ook geen verbetering.
Ik zit daar heel dicht bij overigens.

knip. Hegel: slaaf - meester dialectiek. De slaaf heeft het meest gezag. De slaaf wint hands down. Een linkse directe en daarna een uppercut. Die hij niet zag komen. KO. Match gedaan.

De wet is ook een uitvinding van de Mensheid, die ontstaan is van zodra de mens zijn brein is gaan gebruiken.

Daar is natuurlijk een keiharde evolutionaire basis voor: namelijk de noodzaak aan collectieve organisatie en solidariteit. De groep primeert op het individu, en dus worden er regels ontworpen die de groep laten overleven, desnoods ten koste van het individu.

Dat is de oerdefinitie van de wet.

Het is ten zeerste de vraag of de mens de eerste was. ook in een groep gorilla's of leeuwen is er een wet.

organisatie en solidariteit misschien wel. Maar dat "collectieve"... gebruik je het als versterking van de zin, of als ideologische hint? Wat was er van in den beginne dan "collectief" noodzakelijk (naast "organisatie")?

voor discussie vatbaar.
De regels kunnen opgesteld zijn om het individu te laten overleven.

Nee, dat noemt men natuurlijke wetten. Dat zijn beesten hé. De mens is meer dan een beest, en overstijgt dan ook de natuur.

Maar ik begrijp uw punt; vele autoritair-fascistoïde mensen beroepen zich op de natuurwet en het recht van de sterkste. Deze regimes eindigen daarom niet voor niets ook steeds in beestachtigheid. De link is nogal voordehandliggend.

Niet in ideologische zin, louter evolutionair en biologisch gezien.

De mens is een een door en door sociaal wezen. Een groepsdier. Zonder andere mensen overleeft de mens niet. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de individualistische mestkever, die perfect overleeft zonder andere mestkevers.

De mens organiseert zijn groep dus, en verheft het collectieve belang boven het individuele belang.

Wat ge wel ziet is dat de mens dit collectief belang dikwijls in negatieve zin uit ("negatief" hier in de dialectische zin, niet in moralistische zin) - door ten oorlog te trekken tegen andere groepen bijvoorbeeld. En positieve invulling van dit groepsbelang vindt men bijvoorbeeld in de institutie genaamd Wet.


Er is dan nog het bijzondere en cruciale geval van de universele wet van het incestverbod. Die vindt men terug in *alle* culturen, en is de enige tot hiertoe bekende universele wet. Dat is ook logisch, want door die wet overstijgt de mens de natuur, en instaureert hij de cultuur.

De doelstelling, of de consequentie, van het universele incestverbod is de uitwisseling van individuen tussen exogene groepen, om de groep te laten voortbestaan. Individuen moeten huwen buiten hun directe genenpoel. Hierdoor overleeft de groep, en ontstaat de cultuur en de economie (i.e. uitwisseling van goederen - in dit geval vrouwen - tussen groepen).

Deze universele wet toont hoe wetten werken: ze doen twee dingen tegelijkertijd: (1) ze creëeren het sociale en definiëren het; en (2) ze garanderen het voorbestaan van het sociale en collectieve belang.



Maar de mens is totaal een collectief, sociaal wezen hé. De mens kan niet als individu overleven. Sommige eencelligen zijn individualistisch; bepaalde wormsoorten ook; vele andere dieren, waaronder de mens, zijn sociale dieren en sterven zonder de groep.

Dit komt uiteraard volledig tot uiting in onze cultuur (cultuur is altijd een collectivistische aangelegenheid - de taal spreekt ge niet alleen hé; taal is iets dat ge meekrijgt van de groep, een taal wordt gecreëerd en gecommuniceerd door altijd meer dan één individu, anders is het geen taal hé.)

Maar dit door en door sociale karakter van de Homo sapiens komt zelfs tot uiting in onze lichamelijkheid en biologie. Zwangerschap bij onze vrouwen duurt opmerkelijk lang; die lange periode dient om mannen te binden. Eens geboren, is ook de zogeling is opmerkelijk lang afhankelijk van de moederborst; dit dient om gezinnen bijeen te houden; bij vele andere dieren zijn de babies dikwijls onmiddellijk onafhankelijk en vrij om als mestkever of worm alleen verder te leven. Onze vrouwen dragen ook meestal slechts één kind, in tegenstelling tot andere zoogdieren, die dikwijls met hopen tegelijk nakomelingen baren; ook deze spreiding en deze duur is gericht op het samenhouden van de groep.

Uiteraard is ook ons brein volledig sociaal gekleurd. Dat ziet men heel mooi op hersenscans. Taalontwikkeling en taalvermogen (een door en door sociaal, collectivistisch gegeven), is de cruciale doorslag voor de ontwikkeling van het brein.

Etcetera, nietwaar?