China vervangt communisme door nationalisme
 

Dictaturen zijn steeds zo georganiseerd dat ze op één van de volgende vier peilers rusten:
1. Personencultus (Hitler, Noord-Korea)
2. Religieus fundamentalisme (bv. het Midden-Oosten)
3. Ideologie (bv. communisme)
4. Nationalisme.
De grootste dictatuur ter wereld, China, zat dus met een probleem na de afbouw van het communisme in alles behalve in naam.
Personencultus was niet mogelijk wegens de schaduw van Mao, en religieus fundamentalisme is de Chinezen vreemd.
Schoot over: nationalisme. En dat is wat we momenteel zien: een door de overheid gestimuleerd etnisch-cultureel nationalisme, dat reeds een sterk fundament had in China.
De hele controverse rond Tibet en de olympische spelen maakt zoveel wel duidelijk.
Het gevaar is echter reëel dat dit gevoel doorgroeit en zelfs aan de controle van de overheid ontsnapt. En dan zijn we nog niet jarig.

china is een puur kapitalistisch land
puur puur puur

Je kan een dictatuur ook baseren op bv. bureaucratie

Die controverse heeft dat heeft dit nationalisme versterkt, een beetje het tegenovergestelde van wat de bedoeling was dus.

Het Chinese staatsnationalisme, net zoals de andere staatsnationalismes, is verwerpelijk.

Fascisme wordt evenals communisme wel gedefinieerd als `de opheffing van het onderscheid tussen kapitaal en arbeid`: werkgevers en werknemers (vakbonden) moeten niet tegenover elkaar staan, in een vorm van klassenstrijd, maar voor het gemeenschappelijk doel samenwerken met elkaar en met de staat (en de kerk). Het heeft een streng nationalistisch beleid dat de industrie, handel en financiën strak regelt, de democratische rechten van de burgers aan banden legt, strenge censuur toepast en elke oppositie onderdrukt.

Communisme en fascisme verschillen in praktische uitwerking niet zoveel van elkaar. Communisme huldigt een ideologie waar in het belang van de arbeiders een autoritaire structuur noodzakelijk is, waarbij macht van ondernemingen onderworpen is aan controle van de staat. Fascisme daarentegen begunstigt daarentegen macht van grote ondernemingen en verklaart dat ideologisch door het gemeenschappelijke doel van iedereen gerepresenteerd door de staat. Met de toenemende individuele belangen van de apparatsjiks (in ondernemingen) kan een communistische staat makkelijk worden omgezet in een fascistische. Het huidige fascistische China is dus niet zo vreemd.

Het Communisme in China is niet vervangen of verwijderd. Om de macht van de kapitalisten te breken, moet men langzaam te werk gaan in China.
Na Mao's dood werden een groot deel van zijn vewezenlijkingen tenietgedaan, en zelfs Mao heeft ervaren wat een snelle progressie tot gevolg had bij de machtige kapitalisten: ze ontketenden een hongersnood.
Om niet weer een hongersnood te verkrijgen, bouwt de Chinese overheid d.m.v. hoge bedrijfsbelastingen en "bureaucratie" de macht van de patroons langzaam af. De partij is immens groot en de vakbond nog veel groter.

Stakingen zijn verboden in China.

En als een staat nu een natie-staat is?

Is dit een grap? :roll:

Dan is het nog steeds volksnationalisme.

De natie-staat is een onding.

Dit kan je toch niet menen?

Zijn de kapitalisten na zestig jaar absolute macht van de 'arbeiders' (:roll:) nu nog altijd niet verslagen? :lol: :lol:

Het kapitaal is internationaal, mijn beste Patriot. Dus het is volledig onjuist te beweren dat in China al zestig jaar de absolute macht van de 'arbeiders' heerst. De Chinese economie ontwikkelt zich in een internationale markt die wel degelijk door het kapitaal, dit wil zeggen door het kapitaalaccumulatieproces, wordt beheerst.