Waarom het moeilijk is om positief te zijn...
 

Volgens een ruwe schatting van de voedsel- en landbouworganisatie van de Verenigde Naties sterven er elke dag gemiddeld 25.000 mensen van de honger. De recente voedselrellen in ondermeer Egypte en Kameroen geven aan dat daar niet onmiddellijk verandering in zal komen. Aan de basis van de reeds geruime tijd aan de gang zijnde stijging van de voedselprijzen ligt de wereld-graanvoorraad welke als gevolg van de enorme vraag tot een minimumpeil is gezakt. Van de totale graanproductie wordt meer dan de helft gebruik voor de productie van diervoeders en recentelijk steeds meer voor biobrandstoffen.

Een niet zo bekende waarheid is dat runderen, varkens en kippen veel meer plantaardig diervoeder eten dan dat zij vlees produceren. Zo is er zeven tot 10 kg graan nodig voor de productie van 1 kg rundvlees. Dus niet alleen de groeiende vraag naar biobrandstof, maar zelfs nog meer de wereldwijde ook steeds groeiende vraag naar vlees zorgen voor minder en duurder graan voor de mensen. Bedenk daarbij de de productie van 1 kg. vlees zo maar eventjes 15.000 liter water vereist, wat tien maal meer is dan voor een zelfde hoeveelheid graan, en je kan niet anders dan besluiten dat zo'n verspilling niet te verantwoorden valt.

Wouden worden gerooid om landbouwgrond te winnen. Steeds meer landbouwgrond wordt herbestemd tot industrie- en bouwgrond. Het grond-(drink)waterpeil zakt doordat er steeds minder doordringbaar grondoppervlak voor het regenwater is. De constant groeiende wereldbevolking heeft ook steeds meer water en voedsel nodig...

En men komt mij vragen waarom ik het zo moeilijk heb hier iets positiefs te schrijven?

Dat ieder van ons "iets" positiefs zou doen, dat zou al heel veel helpen.

Eén migrant uit een hongerland die hier een levensminimum zou uitbetaald krijgen kan geld naar zijn thuisland sturen, waardoor minstens 4 mensen uit zijn familie niet van de honger sterven. Met een kindje van fosterplan zorg je al mee voor degelijk onderwijs.

Door de patentrechten van pharmaceutische bedrijven met een jaar te verlengen op voorwaarde dat die bedrijven wat meer research zouden doen aan "tropische ziektes" waarvoor de commerciële resultaten er niet zo rooskleurig uitzien, zouden de medische zorgen in de arme landen met reuzeschreden verbeteren.

Door de landbouwers in de ontwikkelingslanden te subsidiëren ipv de landbouwers in de ontwikkelde landen zo het landbouwaureaal nuttiger gebruikt kunnen worden..

Maak overigens van de vergroting van het landbouwaureaal een wereldprioriteit : we moeten de verwoestijnizering van de wereld stoppen en die gronden "herveroveren"

& je kan gerust meer plantaardig en minder vlees eten
& wapens tot ploegscharen omsmeden.

Omdat negativisme geen moeite kost.

En veel realistischer is.

Bekijk maar die schijnoplossingen van sommigen,

De migrant die zijn OCMW naar ginder stuurd die moet weeral misdaad plegen om hier te overleven.

En als mensen hier dan reklameren over de misdadige migranten is het allemaal weer niet waar en zijn ze negatief.

Als men nu in de getroffen gebieden eens condomen zou uitdelen.....anders blijft elke vorm van humanitaire hulp, waar we ons geweten mee sussen, dweilen met de kraan open...Zolang NGO's echter hun handen blijven wassen in de "hulpgoederen" en er een happy few hun rijkelijk belegde boterham mee verdienen, heeft men geen reden om het probleem bij de bron aan te pakken en blijft men op het gemoed van ons, het rijke Westen, spelen.

Kom nu niet beweren dat het rijke Westen NIET verantwoordelijk is voor de armoede in de 'getroffen gebieden'.

Ik ben alleszins NIET verantwoordelijk.

Ik ben hyper-positieve Afro-optimist:

1. Er wordt gemiddeld 10 miljoen voedsel per jaar weggesmeten als afval, in Groot-Brittanië alleen al. Op mondiale schaal is dat bijna 250 miljoen ton. Door vrij eenvoudige interventies kunt ge dat vermijden.

Net vandaag een groot rapport hierover gepubliceerd:

Food waste on 'staggering' scale
http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/7389351.stm

2. Volgens de FAO is het verdubbelen van de voedselproductie op middenlange termijn zeer goed te doen.

3. Volgens de top-agronomen van onze tijd heeft de aarde een draagcapaciteit voor de duurzame productie van voedsel voor 40 miljard mensen.

Het probleem is dus niet een gebrek aan natuurlijke hulpbronnen, maar wel een gebrek aan beleid, investeringen en sociale rechtvaardigheid.


Afrikaanse boeren gebruiken vandaag géén landbouwinputs en werken op een uiterst inefficiënte en primitieve manier.

Met zéér eenvoudige middelen kunnen ze hun productie op één jaar tijd stante pede verdrievoudigen. Met nog wat meer basisinputs kunnen ze de opbrengst verviervoudigen. Na een paar jaar Groene Revolutie kan zelfs een vervijfvoudiging vrij vlotjes.

Zie het intussen befaamde voorbeeld van Malawi, dat met een zeer simpel programma zijn maïsproductie plots verdubbelde, en dit dan nog 3 jaar achtereen volhield (in 2005, 2006, en 2007 - en ook 2008 ziet er goed uit.)
Malawi, dat voorheen lag te creperen en afhankelijk was van voedselhulp uit Europa en Amerika! Plots een voedselexporteur!

Het recept van die schijnbare wonder was bijna banaal: geef boeren toegang tot basale meststoffen en beter zaad, en dan verdubbelt de opbrengst al meteen.

Nu zit Malawi in een tweede fase en gaat het deze interventies verfijnen, waardoor in de toekomst een verdrie-, vervier- of vervijfvoudiging mogelijk wordt.



Daarnaast zijn er fantastische initiatieven als de Alliance for a Green Revolution in Africa (AGRA), waarbij topwetenschappers gaan doen wat ze in Azië hebben gedaan: van Afrika een voedsel-supermacht maken.


Neem Congo. Vandaag importeert dat land het grootste deel van zijn voedsel. Dat is gewoon schandalig. Eenvoudige berekeningen van agronomen van bij ons in Leuven tonen aan dat dat land, als het zijn landbouwgronden op een efficiënte manier zou gebruiken, voor maar liefst 3 miljard mensen voedsel kan produceren. Congo zou een gigantische voedsel-exporteur moeten zijn. Maar door laffe handelsregels, subsidies bij ons, een falende staat ginder, en kapitalistische truuks werd dat potentieel niet aangeboord. Nu is daar volop verandering in aan't komen - want landbouw in ontwikkelingslanden de meest interessante investeringssector van de toekomst. En dat werd maar eens tijd.



Kortom, ik ben zeer optimistisch.

Europeanen hebben dikwijls niet veel kennis over de toestand in het Zuiden, en blijven maar met dat beeld van de hongersnood in Ethiopië in de jaren '80 zitten. Intussen verandert er natuurlijk heel veel. Er is een Groene Revolutie onderweg in Afrika. En de mensen gaan verschieten hoe snel dat resultaten gaat opleveren.

Afrika vertrekt op landbouwvlak van nul. Het gaat daar vrij eenvoudig zijn om onmiddellijk veel meer voedsel te produceren. Het potentieel op dat continent is reusachtig.

Maar de Europeanen missen wel de boot. Er is een Zuid-Zuid beweging op gang die in de Afrikaanse landbouw investeert. Wij doen niet mee. En maar goed ook, want onze adviezen aan Afrika zijn in het verleden catastrofaal gebleken.

Maar dat optimisme dus zeer gegrond kan zijn, dat is gegeven de objectieve parameters over de noden en de middelen niet verwonderlijk.

Ik schat zo in dat in geen van die landen waar mensen omkomen van de honger, er een democratisch regime aan de macht is.

Inderdaad. Ik rangschik "bad governance" op plaats nummer één in de reeks factoren die leiden tot honger.


Nogmaals Congo.

Volgens het World Food Program is 70% van de Congolezen chronisch ondervoed. De hoogste graad ter wereld. Congo! Beeld u in! Een land dat 3 miljard mensen kan voeden! Er klopt iets niet hé.

Inderdaad, bad governance en falende staten zijn dé top-factor.


Of neem Zimbabwe: ooit de graanschuur van Zuidelijk Afrika en regionale voedselexporteur. Vandaag hongersnood en de instorting van de landbouwsector. Slechts één factor: Mugabe.


Andere algemene factoren: subsidies in de EU/VS, catastrofale beleidskeuzes van de Wereldbank en het IMF die decennialang de landbouw hebben afgebouwd in het Zuiden, gebrekkige infrastructuur in het Zuiden, een gebrek aan plaatselijke instelligen en kennis (extensie-services, banale kennisdragers), foute globale handelsregels en verhoudingen, etc...

Ondertussen vreest men in het communistische Noord-Korea voor de zoveelste keer voor meer dan een miljoen hongerdoden... :oops::roll:

Inderdaad, totalitaire regimes zijn zelden goed voor mensen. Is dat nieuws ofzo?

In Zimbabwe is Mugabe, de communistische dictator, er waarschijnlijk ook niet in geslaagd de honger te verdrijven...

Wel nieuws is het feit dat U eindelijk inziet dat communisme verderfelijk is voor de mensheid... :-P

Wie mogen we verstaan onder 'men'?

Communisme en totalitarisme gaan nooit samen. Ik kan uw redenering dus niet volgen.

Communisme is *per definitie* anti-totalitair.



In Zimbabwe is het een nationalistische dictator die de catastrofes opstapelt; in Noord-Korea zorgt een pseudo-linkse dictator voor honger, en in Somalia kwijnen ze weg onder een islamo-nazistische rechtse dictatuur. De rode draad doorheen deze rampen is totalitarisme, veel minder de links-rechts verhouding.

Mugabe is geen communist.

daling van de wereldbevolking zou al veel problemen oplossen.
minder mensen = minder problemen.

Minder problemen = meer seks = meer mensen!

:lol:
Noem de anti-totalitaire communistische regimes eens op...

---

Robert Gabriël Mugabe is een communistische dictator die sedert 1987 heerst over de Republiek Zimbabwe. Sedert dien, en met name de laatste jaren (sinds 2000) waarbij hij gretig en gesteund door de internationale socialisten gebruik maakt van omgekeerd (anti-blanken) racisme, richt Mugabe Zimbabwe in zowel humanitair alsook economisch opzicht volledig ten gronde. Goed, het zoveelste bewijs dat communisme en marxisme slechts kan uit draaien op ellende en bloedvergieten. Zo zou je althans denken… Was het niet dat de extreem linkse lunatics van het blog “Internationaal Verzet” (Tegen Racisme, Oorlog en Kapitalisme) daar geheel anders over denken, zo ook constateerde Björn Roose.
http://nederkrant.wordpress.com/2007...r-bjorn-roose/ :-P