Individuele vrijheid boven maatschappelijke belangen?
 

Bij het toewijzingsbeleid van sociale woningen mogen mensen hun voorkeur opgeven voor bepaalde straten of wijken. Dit heeft als gevolg dat bepaalde wijken concentreren tot 'zwarte wijken'. Dit beleid aanpassen zou al voor sociale mix kunnen zorgen. Minister Keulen wijst echter op de verantwoordelijkheid die elke burger hierin heeft!

Moeten burgers dan eigen belangen (dicht wonen bij familie, kennissen, het werk, goede school) opzij schuiven voor het maatschappelijke belang van sociale mix (verdraagzaamheid, het tegengaan van gettovorming,...) ?

Reageer op http://www.bloggen.be/ikwilkiezen en neem deel aan de poll rond dit thema!

Alvast bedankt!

Lien
Studente Sociaal Werk

Zoiets als het bestaan van "Maatschappelijke belangen" (en dan vooral als tegenpool van individuele belangen) is zever van de bovenste plank.

Dat zou toch het doel van de "beschaving" moeten zijn? Allemaal luxe ontwikkelen dat we met ons leven zoveel kunnen uithalen dat er in zit? Mensen aan wie dat voorbijgaat zijn dikke sukkelaars...

Zoiets, ja.

Dit is in grote mate een valse voorstelling van gang van zaken. Bij vorming van achterstandswijken speelt de opbouw (palet aan huizen, scholen, voorzieningen) van een wijk de grootste rol. Een wijk met alleen maar sociale huurwoningen zal een grote kans hebben zich tot achterstandswijk te ontwikkelen. Het is de verantwoordelijkheid van de gemeenten om een goede mix in het aanbod van woningen te verzorgen. Als die er is, dan is de kans op het ontstaan van achterstandswijken klein.
Dat een concentratie van een bevolkingsgroep in een bepaalde wijk plaatvindt, hoeft niets te zeggen over het sociale niveau. Zie de diverse 'chinatowns' overal in de wereld in grootsteden.

Sjaax dat klopt niet in Vlaanderen.
De achterstandwijken in Borger hout hebben amper sociale woningen en ook op Antwerpen Noord is dit niet het probleem.
Sociale huisvesting zorgt niet voor achterstandswijken; wel is het zo dat die maatschappijen verplicht lijsten moeten volgen.
Stel dat daar dertig mensen op staan ; allemaal van andere origine. Dan krijg je dus gebouwen waar zo goed als niemand goed Nederlands spreekt en bijna iedereen ' nieuwe Belgen ' zijn, laagopgeleid met uitkering. Daar zit het probleem!
Laat die maatschappijen de mogelijkheid om voor een gezonde sociale mix te zorgen door niet verplicht de lijst te moeten volgen en dat krijg je in sociale woningbouw minder ghettovorming!

Maar dan wel "zever" die opgelegd moet worden aan alle liebraal-gezinde extremisten, desnoods met harde hand. :twisted:

Alice; Dat lost het probleem niet op. Er staan ook perfect Nederlandstaligen op de wachtlijst die het nu eenmaal ook niet breed hebben. Gettovormingen en achtergestelde buurten heb je trouwens niet enkel in wijken met sociale woningen.
Voor zover je het een probleem kan noemen kan het enkel worden opgelost door de sociale woningen te spreiden. Dan pas heb je een sociale mix. Dan belet je ook dat wie in een bepaalde wijk woont een etiket wordt opgekleefd.

Ach, rot toch op. Jij bent hier de enige extremist. Met mijn leven heb jij geen zaken.

Moest ik in een sociale buurt moeten gaan wonen zou mijn 1ste vereiste zijn, een buurt met zo weinig mogelijk allochtonen er in. Als u zo graag gemixte wijken wil, ga daar dan zelf wonen, met UW familie, en uw gelijkgestemde vrienden. Maar zonder mij.

Met uw leven niet, zolang je niet handelt tegen de belangen van de gemeenschap in. Dan moet je in de pas gedwongen worden. Wil je dat niet en wens je de liberale chaos-maatschappij, dan kan je altijd verhuizen naar het ontwikkelingsland USA. Daar zijn liberaal-extremisten thuis. :-D

Of degenen die de gemeenschap zo belangrijk vinden kunnen verhuizen naar noord korea.

Kijk eens aan; nog een geluk dat mijn belangen altijd en overal voorgaan op die van jouw maatschappij 8-)

In Noord-Korea is de KP-nomenclatura het allerbelangrijkste. Niet bepaald een voorbeeld dus.

Binnen de bestaande chaos-maatschappij is dat mogelijk. Maar niets hoeft te blijven wat het is. Laat over gans Europa de zware economische crisis, vergezeld van massale etnische rellen in de steden maar komen. :twisted:

Lien, boeiende vraag, omdat ze op een contradictie steunt.

Het sociale woningbeleid is in ons land zeer liberalistisch en vooral anti-sociaal. Het enige doel ervan is mensen kalm en mak te houden, zodat ze vooral hun basisrecht op wonen niet moeten afdwingen - iets wat politici altijd vrezen.

Het revolutionaire potentieel dat uitgaat van huisvesting en de ruimte-tijd van de onmiddellijke leefwereld (de wijk, de ghetto, de slum) is immers groot. Kijk maar naar de ghettos in Frankrijk, die op gepasten tijde volledig legitiem een storm van woede over zich heen krijgen. Of kijk naar de enorm aanzwellende slums over heel de wereld - de anonieme massa van mensen die door het neoliberalisme uit het systeem worden gespuwd als waardeloos geruis.

Bij ons geeft het liberale beleid de schijn van individuele zelfbeschikking - ge krijgt een woning en ge moogt zelfs kiezen waar - maar neemt die zelfbeschikking tegelijkertijd ook af: ge moogt kiezen, ge zijt een individuele consument, ge moogt alles bevragen (welke straat? welke wijk?), ge moogt zoals een consument vrij vragen en kiezen en denken en beschikken, maar één ding moogt ge absoluut niet: het sociaal-economische kader in vraag stellen en u afvragen waarom er sociale woningen nodig zijn.

Het feit is dat migranten, allochtonen en mensen die nood hebben aan degelijke huisvesting maar dit recht onder marktomstandigheden nooit kunnen genieten, eigenlijk "objectieve bondgenoten" zijn. Het zijn de "losers" van ons onrechtvaardige marktkapitalistische systeem.

In plaats van die bondgenoten te verenigen en hun revolutionaire potentieel aan te wenden om het liberalisme in vraag te stellen, leidt het "valse bewustzijn" onder de autochtonen ertoe dat ze zich afzetten tégen hun bondgenoten en zo zichzelf kunnen affirmeren als geslaagde liberale burgers: "ik mag dan wel in een sociale woning leven, maar ik behoor tenminste niet tot het allochtone uitschot dat ook in zo'n woning leeft, want ik zit in een blanke wijk".

Zo blijft iedereen tam en mak en rondhuppelen met een vals bewustzijn. Zo wordt niks in vraag gesteld. Noch het valse bewustzijn van de autochtone "losers" in de sociale woning, noch het feit dat de sociaal-economische omstandigheden nog altijd van die aard zijn dat wij sociale woningen moeten bouwen voor een steeds groeiende massa mensen.

Dat betreft dan sociale woningen. Voor scholen kan het ook:
In Frankrijk is voor scholen het volgende systeem van toepassing:
Wil men gratis onderwijs dan schrijft men zijn kind in een publieke school in, toegewezen op basis van de postcode van het domicilie.(niet noodzakelijk die achter de hoek: als de locale school over haar capaciteit of normen is wordt het schoolbus naar een verderafgelegen school)

In het zuiden van de VS werd dat met succes toegepast om integratie te bevorderen.
Wil men een andere school dan blijft het niet-gesubsidiëerd (en dus duur)onderwijs over. Poteren is natuurlijk altijd mogelijk, zoals met alles.

Aan de overkant van mijn straat is een grote wijk met (oude)sociale woningen en veel mensen met ouders van vreemde origine. Geen probleem voor mij. Er zou je niets overkomen, maar je zou je er wel een maagzweer aan ergeren. Ik niet. Het verschil tussen ons twee.
Zeg eens: maakt al je haat je echt gelukkiger?:?

Sta me toe op te merken dat als je echt een probleem hebt, je maar al te graag geholpen wordt. En zo snel mogelijk. Een gegeven paard kijk je niet in de bek. Tenzij je dat paard niet echt nodig hebt.
Het feit dat er heel wat sociale woningen worden geweigerd zorgt er bovendien ook voor dat er een vertekend beeld ontstaat. De overheid lijkt faliekant te werken en te falen op het vlak van huisveszting. Maar eigenlijk hebben de behoevenden gewoon veel noten op hun zang. Ik begrijp dat, zeker als je kinderen hebt, je niet zomaar overal wil gaan wonen. Maar daar hangen dan ook bepaalde consequenties aan. Die moet je dan ook maar aanvaarden. Niet eens zijn met het huis dat je toegewezen krijgt betekent mijns inziens dat het niet om een urgent probleem gaat en dat er andere gezinnen zijn bij wie de nood vele malen hoger ligt.

Het past m.i. ook in het kader van sociale woningen die ik zie als een tijdelijke oplossing voor hulpbehoevenden, en niet als structurele oplossing. Daarmee is ook het probleem van het sociale woningen-tekort van de baan. Werk je op vanuit je toegewezen sociale woning, en je kan weer gaan wonen waar je wil zou de leuze moeten zijn.

Juiste analyse.